Πεμπτουσία

Κανένας, νομίζω, από όσους σκέπτονται σωστά, δεν θα φέρει αντίρρηση, ότι η καταλαλιά γεννιέται από το μίσος και τη μνησικακία. Καταλαλιά σημαίνει, γέννημα του μίσους, λεπτή αρρώστια, αλλά και παχιά· παχιά βδέλλα, κρυμμένη και αφανής, που ρουφάει και εξαφανίζει το αίμα της αγάπης. Σημαίνει υποκρισία αγάπης, πρόξενος της ακαθαρσίας, αιτία του βάρους της καρδιάς, εξαφάνιση της αγνότητας. Όπως ακριβώς υπάρχουν κοπέλες που διαπράττουν τα κακά χωρίς να κοκκινίζουν από ντροπή, κι άλλες που φαίνονται βέβαια πολύ ντροπαλές αλλά πράττουν στα κρυφά χειρότερα από τις προηγούμενες, το ίδιο μπορούμε να δούμε και σχετικά με τα πάθη της ατιμίας. Πάθη όμοια με τις κοπέλες αυτές είναι η υποκρισία, η πονηριά, η λύπη, η μνησικακία, η καταλαλιά της καρδιάς. Άλλη εντύπωση δημιουργούν εξωτερικά, και άλλος ...

Σήμερα όλοι οι Χριστιανοί παρακολουθούν με αγωνία και εν προσευχή τον ιερό αγώνα του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως για την ενότητα όλων των Χριστιανών αλλά και την μετάδοση Του Χριστού σε όλα τα Έθνη και όλους τους ανθρώπους. Για τον λόγο αυτό αφιερώνω την εργασία και ομιλία μου αυτή στο Μαρτυρικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως Νέας Ρώμης και στο μαρτυρικό πρόσωπο του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως κ.κ. Βαρθολομαίου, ο οποίος εκφράζει εν σιωπή και σεμνότητι την αγωνία για ενότητα όλου του Χριστιανικού κόσμου, όλης της ανθρωπότητας και όλης της ιστορίας. Ενότητα για την οποία εκτενώς προσηύχετο επί γης ο Υιός του Θεού: ῾Ίνα ώσιν Έν᾽, εν Χριστώ Ιησού, τον Υιό της Παρθένου. Ο Χριστός Είναι η Κρίση της Ιστορίας, διότι ο Ίδιος είναι η Τελεία Αγάπη, ...

Η έννοια της αυτονομίας που προβάλλει η χριστιανική ηθική δεν ταυτίζεται με την κοσμική ηθική που θέλει να επιβάλλει ότι νόμος πρέπει να είναι αποκλειστικά η θέληση, η οποιαδήποτε θέληση του ανθρώπου. Ο δυτικός κόσμος πίστεψε και πιστεύει στην αυτόνομη ηθική, που δεν προέρχεται από το Θεό αλλά αντλείται μέσα από το ίδιο το άτομο. Αυτή η ηθική έχει καθαρά εγωκεντρικό χαρακτήρα καθώς αναγνωρίζει ως υπέρτατη αξία την αγάπη του ατόμου προς τον εαυτό του και ως μέτρο όλων των πραγμάτων τον άνθρωπο. Η ηθική αυτή δεν συγκροτείται από κάποιες γενικά αποδεκτές αρχές και η κρίση του ανθρώπου δεν υπακούει σε κάποιους αντικειμενικούς κανόνες, αλλά είναι αυθαίρετος. Η αυτόνομη ηθική και η υποκειμενική κρίση καλλιεργούν το έδαφος για την επικράτηση ...

Η πείρα της ζωής μάς αποκαλύπτει ότι «τίποτα απ’ όσα μας συμβαίνουν, δεν είναι τυχαίο». Όλα, ακόμα και αυτά που φαίνονται μικρά και ασήμαντα, έχουν ένα λόγο, ένα σκοπό, που στοχεύει στο καλό του ανθρώπου. Η πρόνοια του Θεού για τον κάθε άνθρωπο ενεργεί ώστε και από τα αρνητικά να βγει κάτι θετικό. Βέβαια, το θετικό για τον καθένα διαφέρει ανάλογα με τις προτεραιότητές του και την αντίληψή του για το σκοπό της ζωής. Ένας πλεονέκτης π.χ. θετικό βλέπει καθετί που αυξάνει αυτό στο οποίο έχει προσκολλημένη την καρδιά του. Δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι το να το στερηθεί και ν’ αποδεχτεί τη στέρηση θα του δώσει την ελευθερία. Ευτυχώς, ο δικός μας Θεός, ο Θεός των Πατέρων μας, που μας αγαπά ...

Ομιλία του Ιερομονάχου Μύρωνος Σιμωνοπετρίτου για τις αρετές, σύμφωνα με τις διδαχές του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Η ομιλία έγινε στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου στο Μπραχάμι, στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων «Δημήτρια» το 2013. Your browser does not support the audio element.

Σαν σήμερα, 2 Οκτωβρίου 1991, απεδήμησε εις τας ουρανίους μονάς, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Δημήτριος Παπαδόπουλος. Γεννημένος στα Θεραπειά της Κωνσταντινούπολης στις 8 Σεπτεμβρίου 1914, από τους Παναγιώτη και Ειρήνη Παπαδοπούλου. Φοίτησε στο δημοτικό στη σχολή της κοινότητός του και στο γαλλοελληνικό λύκειο του Γαλατά . Ακολούθησε την ιερά επιστήμη της θεολογίας στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης από το 1931 μέχρι το 1937, όπου και αποφοίτησε . Χειροτονήθηκε στον πρώτο βαθμό της ιερωσύνης, στο βαθμό του διακόνου, την Κυριακή 25 Απριλίου 1937, από τον Επίσκοπο Ναζιανζού Φιλόθεο , το ίδιο έτος. Υπηρέτησε στη Μητρόπολη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, ως γραμματέας και ιεροκήρυκας για ένα έτος (Οκτώβριο 1937 – Νοέμβριο 1938). Ως διάκονος υπηρέτησε στον Ιερό Ναό Αγίων ...

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΧΟΡΩΔΙΑ ΑΘΗΝΩΝ του Καθεδρικού Ιερού Ναού Παναγίας Φανερωμένης Χολαργού είναι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσει ότι προκειμένου να αυξήσει τα μέλη της και να προσφέρει δωρεάν χορωδιακά μαθήματα αποκλειστικά σε καλλίφωνους και άξιους ιεροψάλτες, κυρίως δε στους νέους Π Ρ Ο Σ Κ Α Λ Ε Ι όποιον ενδιαφέρεται να ενταχθεί στο δυναμικό των μελών της, να προσέλθει σε κατ’ ιδίαν ακρόαση την Κυριακή 7 Οκτωβρίου και από ώρας 18.00 στον Ι. Ν. Παναγίας Φανερωμένης Χολαργού. Με τιμή ο Διευθυντής της Χορωδίας κ. Γεώργιος Χατζηχρόνογλου Άρχων Υμνωδός της Μ. τ. Χ. Ε. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να καλείτε στα τηλέφωνα: 6972964673 (κ. Διονύσιος Θανασσούλης), 6974276842 (κ. Κυριάκος Πάλλας) ή στο email: byzantinechoirofathens@gmailcom Για το κανάλι του Λεωνίδα Τσούκαλα στο YouTube πατήστε εδώ

Όλοι οι χριστιανοί που εκκλησιάζονται μπαίνοντας στον ναό παίρνουν κεριά και αφού τα ανάψουν τα τοποθετούν στις καθορισμένες θέσεις, μανουάλια, μπροστά συνήθως από τις εικόνες των Αγίων. Πολλοί δεν γνωρίζουν τι συμβολίζει η πράξη τους αυτή. Μερικοί νομίζουν ότι το κάνουν για να ενισχύσουν οικονομικά το ναό της ενορίας τους. Πράγματι ενισχύεται ο ναός με την προσφορά των πιστών, αλλά πίσω από το άναμμα του κεριού κρύβεται ένας βαθύτερος συμβολισμός. Για πιο λόγο, λοιπόν, ανάβουμε κεριά; Θα παραθέσουμε τις απαντήσεις δύο μεγάλων αγίων και σπουδαίων θεολόγων της Εκκλησίας μας που εξηγούν αυτό το συμβολισμό, του Αγίου Συμεών Θεσσαλονίκης και του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη. Ο καθένας αναφέρει 6 λόγους. Ο Άγιος Συμεών μας λέει ότι το κερί το ανάβουμε και συμβολίζει: α. Την καθαρότητα ...

Βυζαντινή Αυτοκρατορία Κατά την περίοδο της Βυζαντινής αυτοκρατορίας οι βλάχικοι πληθυσμοί αγωνίζονταν να εξασφαλίσουν τις κατάλληλες εκείνες συνθήκες για την συντήρηση κι αναπαραγωγή των κοπαδιών τους. Κατά περιόδους, συμμετείχαν σε συγκρούσεις στις περιπτώσεις όπου διακυβεύονταν τα κτηνοτροφικά τους συμφέροντα. Προκειμένου να εξασφαλίσουν κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες σύμφωνες με τον νομαδικό τρόπο ζωής τους, συμμετείχαν σε πολέμους, επιδρομές και συμμαχούσαν με άλλα κράτη, για παράδειγμα άλλοτε στο πλευρό της Βυζαντινής αυτοκρατορίας σε στρατιωτικές επιχειρήσεις ή ως συνοριοφύλακες με αντάλλαγμα την χρήση κάποιου γεωργικού κλήρου, κι άλλοτε στο πλευρό των Βουλγάρων. Μεταξύ 5ου και 14ου αιώνα παρατηρήθηκαν συχνές δημογραφικές ανακατατάξεις στην περιοχή της Μεσογείου που σχετίζονταν άμεσα με την παρουσία των Βλάχων. Την περίοδο αυτή εμφανίστηκε ιστορικά η μορφή της κτηνοτροφίας γνωστή ως ...