Ο αββάς Ολύμπιος διηγήθηκε: «Κάποτε κατέβηκε στη Σκήτη ένας ιερέας των ειδωλολατρών και ήρθε και κοιμήθηκε στο κελλί μου. Όταν είδε τον τρόπο ζωής των μοναχών με ρώτησε· “Έτσι που ζείτε τίποτε δεν βλέπετε από το Θεό σας; ” “Όχι”, του απάντησα. Εκείνος συνέχισε· “Σε εμάς πάντως ο θεός μας, όταν ιερουργούμε σε αυτόν τίποτε δεν μας κρύβει, αλλά μας φανερώνει τα μυστήριά του. Και εσείς που κάνετε τόσους κόπους, αγρυπνίες, ησυχίες και ασκήσεις, λες ότι τίποτε δεν βλέπετε; Σίγουρα λοιπόν, αφού τίποτε δεν βλέπετε, έχετε κακούς λογισμούς στην καρδιά σας, που σας χωρίζουν από το Θεό σας και γι’ αυτό δεν σας φανερώνονται τα μυστήριά του”. Πήγα έπειτα και είπα στους γέροντες τα λόγια του ειδωλολάτρη ιερέα. Αυτοί θαύμασαν και είπαν· “Έτσι είναι. ...























