Θαυμαστές διηγήσεις

Ο Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης. Ο Εκκλησιάρχης της Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους Κοσμάς είχε την συνήθεια όταν πήγαινε στην Κωνσταντινούπολη, να περνά από την Μονή του Παναγίου, γιατί εκεί ήταν ηγούμενος ο Αντώνιος, γνήσιος μαθητής του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτη του ιδρυτή της Μεγίστης Λαύρας. Όταν κάποτε, λοιπόν, πέρασε από το μοναστήρι, είδε μια εικόνα του Αγίου που έμοιαζε πάρα πολύ σ’ αυτόν. Και τότε παρακάλεσε τον ηγούμενο να του την χαρίσει. Αυτός, όμως, δεν συμφωνούσε γιατί την ήθελε και ο ίδιος πάρα πολύ. Παρ’ όλα αυτά ο Κοσμάς δεν σταματούσε να του την ζητά και όρκιζε τον ηγούμενο στον Άγιο και τον παρακαλούσε να του κάνει την χάρη αυτή και να μην τον αφήσει περίλυπο. Και τότε του είπε ο Αντώνιος: – Μείνε ...

Ο Άγιος Ανδρέας Αρχιεπίσκοπος Κρήτης. Κάποτε έφτασε στην Κρήτη βαρβαρικός στόλος και την πολιόρκησε. Η πολιορκία ήταν ιδιαίτερα ασφυκτική, αφού οι πολιορκητές εφάρμοσαν και χρησιμοποίησαν όλες τις τότε γνωστές πολεμικές τέχνες και μηχανές. Ευτυχώς, όμως, η Μεγαλόνησος βρισκόταν σε καλά χέρια, αφού Αρχιεπίσκοπος Κρήτης ήταν ο Άγιος Ανδρέας, του οποίου η δύναμη της προσευχής είχε μεγάλη παρρησία ενώπιον του Θεού. Για τον λόγο αυτό, ο Άγιος Ανδρέας προφύλαξε αφ’ ενός την ποίμνη του από κάθε κίνδυνο και αφ’ ετέρου προκάλεσε τόσο φόβο στους πολιορκούντες, που ετράπησαν σε φυγή, χωρίς να έχουν υποστεί κάποια επίθεση. Και μάλιστα, λόγω αυτής της αιφνίδιας και άτακτης φυγής τους, πολλοί απ’ αυτούς αφανίστηκαν από τα κύματα, αλλά και από τους πολιορκουμένους Χριστιανούς. Διασκευή από τον Μεγάλο Συναξαριστή της Εκκλησίας, μήνας ...

Ο Άγιος Παΐσιος (1924-1994). Τον Μάιο του 1989 ο Πατήρ Παΐσιος έκανε μία δεύτερη -μεγαλύτερη αυτήν την φορά- περιοδεία στα Πομακοχώρια της Θράκης. Τον πήγε με το αυτοκίνητό του ένας γνωστός του νέος και, όταν έφθασαν εκεί, πήραν μαζί τους και δύο Πομάκους που είχαν γίνει Χριστιανοί και επισκεπτόταν συχνά τον Γέροντα. Ζήτησαν την ευλογία του Μητροπολίτου, και έπειτα ξεκίνησαν την περιοδεία. Η καλωσύνη του Πατρός Παϊσίου «μίλησε» στις καρδιές των απλών αυτών ανθρώπων. Και, επειδή είχαν ακούσει ότι ο νονός του ήταν Άγιος και ότι στην πατρίδα του, τα Φάρασα, έκανε πολλά θαύματα και στους Μουσουλμάνους, όλοι ήθελαν να τον δουν και τον καλούσαν στα σπίτια τους. Όσοι μάλιστα ήταν από άλλα χωριά, τον παρακαλούσαν να επισκεφθή και το δικό τους. Σε ...

Ήταν μια παρθένα, Πιαμούν στο όνομα, που πέρασε τη ζωή της μαζί με τη μητέρα της, τρώγοντας μέρα παρά μέρα το βράδυ, κλώθοντας το λινάρι. Αυτή αξιώθηκε προφητικού χαρίσματος. Και συνέβη κάποτε στην Αίγυπτο, την εποχή των πλημμυρών, να μάχεται ένα χωριό με ένα άλλο· γιατί διαπληκτίζονταν στη διανομή του νερού, ώστε να επανακολουθούν και φόνοι και τραυματισμοί. Ένα δυνατότερο χωριό λοιπόν επετέθηκε στο χωριό της, κι έρχονταν πλήθος άνδρες με δόρατα και ρόπαλα να το καταστρέψουν. Και της παρουσιάστηκε Άγγελος αποκαλύπτοντάς της την επίθεση. Και αφού κάλεσε τους πρεσβυτέρους του χωριού τους λέει: – Να βγείτε να συναντήσετε αυτούς που έρχονται από το τάδε χωριό εναντίον σας, και παρακαλέστε τους να πάψουν τη μάχη. Οι δε πρεσβύτεροι φοβήθηκαν και, αφού έπεσαν στα πόδια ...

Ο άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης (1906-1991). Φεύγοντας περίμενα κάτω στον δρόμο, στην στάση, να περάσει το λεωφορείο για να γυρίσω στην Αθήνα. Περίμενα αρκετή ώρα και το λεωφορείο δεν ερχόταν. Οπότε ξαφνικά βλέπω μια μεγάλη νταλίκα μόλις με προσπέρασε να σταματάει. Εγώ δεν έδωσα σημασία, δεν ήξερα γιατί σταμάτησε. Περίμενε, περίμενε ο οδηγός, έκανε νόημα, αλλά εγώ κοιτούσα από την άλλη μεριά για να δω αν έρχεται το λεωφορείο. Οπότε κατεβαίνει ο οδηγός από την πόρτα την δική του κι έρχεται πίσω και μου λέει: – Για σένα σταμάτησα. Πάω στην Αθήνα. Άμα θέλεις, έλα να σε πάρω, γιατί το λεωφορείο άλλαξε δρομολόγια και θ’ αργήσει. Ξαφνιάστηκα, αλλά αισθάνθηκα μέσα μου μία δύναμη που μου έλεγε “προχώρα, πήγαινε”. Πήγα λοιπόν. Με δυσκολία ανέβηκα στην ...

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης (1829-1908). Δύο μικρά παιδιά, ο Παύλος και η Όλγα, χάρις στο άπειρο έλεος του Κυρίου, που ανταποκρίθηκε στις προσευχές της αναξιότητος μου, έγιναν καλά από την αρρώστιά τους. Στην περίπτωσι του Παύλου, η αρρώστια έφυγε μες από ένα ήσυχο ύπνο. Και το προσωπάκι της Όλγας φωτίσθηκε από τη μια στιγμή στην άλλη με τη χαρά της υγείας. Εννέα φορές πήγα να προσευχηθώ με πίστι, ελπίζοντας ότι την πίστι μου δεν θα την απεδοκίμαζε ο Κύριος. Αρκεί να κρούη κανείς και η πόρτα θα του ανοιχθή. Μπορεί εγώ να ήμουν ανάξιος, αλλά ο Κύριος χάρις στο άπειρό του έλεος θα με άκουε. Ο άδικος κριτής λύγισε τέλος στις επίμονες παρακλήσεις της γυναικός που τον ενωχλούσε με το αίτημά της. Πολύ περισσότερο ο ...

Ο κληρικός Γενέσιος, υπηρετούσε ως νοσοκόμος στο Πανδοχείον του Σαμψών στην Κωνσταντινούπολη. Επειδή όμως ήταν αμελής και τεμπέλης και δεν φρόντιζε όπως έπρεπε τους αρρώστους, ο άγιος Σαμψών εμφανίστηκε αρχικά στον ύπνο του  και τον παρακίνησε να επιμελείται καλά τους αρρώστους, για να μην υποφέρουν. Επειδή όμως ο Γενέσιος δεν συμμορφώθηκε με τις υποδείξεις, που του έκανε ο άγιος, του εμφανίστηκε για δεύτερη φορά ολοζώντανος και του έδωσε τόσο ξύλο, ώστε τον έκανε κατάμαυρο και γεμάτο πληγές σε όλο του το σώμα. Και μάλιστα, ο Γενέσιος, από τον φόβον του έχασε την λαλιά του και δεν μπορούσε πλέον να μιλήσει. Για να μάθουν, λοιπόν, τι έπαθε, του έδωσαν χαρτί και μολύβι για να γράψει τι ακριβώς συνέβη. Και τότε ο Γενέσιος έγραψε με ...

Ταρσώ, η διά Χριστόν σαλή (1910-1989). Μια φορά, λέει η αδελφή Μαρίνα, πήγα να τη δω . Κάθισα δίπλα της, έξω. Ο καιρός ήταν καλός, νηνεμία. Ενώ συζητούσαμε, μου λέει: – Έλα κάτσε από ‘δω, μη σε κτυπήσει ο ανεμοστρόβιλος από ‘κει. Δεν έδωσα σημασία. Μετά από λίγο, πάλι: – Έλα κάτσε εδώ, μη σε κτυπήσει ο αέρας· της λέγω: – Μα τι παράλογα λες; Δεν σου είπα να μιλάς σωστά; Μου απαντά: – Εγώ σωστά μιλώ· εσύ δεν ακούς. Σε λίγο φύσηξε ένα μικρό αεράκι. Καθόταν σκεπτική. Και ξαφνικά σηκώνεται ένας ανεμοστρόβιλος, σηκώνει μια παλιόπορτα από σανίδες, που υπήρχε εκεί δίπλα, και μου την καταφέρει στο κεφάλι, στο μέτωπο. Με πήραν τα αίματα. Φώναξε: – Πω, πω, Παναγία μου. Αχ, παρήκουη· δεν σου έλεγα, έλα κάτσε από δω; ...

Ο όσιος Γεώργιος (Καρσλίδης) της Δράμας (1901-1959). Μια γυναίκα από την Καλλίφυτο Δράμας διηγήθηκε πως επί βουλγαρικής κατοχής έλεγε : – Τα βράδυα να έρχεστε όποτε μπορείτε κοντά μου. Οι γονείς έπαιρναν και τα παιδιά μαζί τους γιατί το ζητούσε ο άγιος Γέροντας. Έλεγε τότε: – Θα ‘ρθει μια εποχή που η μάνα δεν θα γνωρίζει το παιδί και το παιδί τη μάνα… – Πώς πάτερ θα γίνει αυτό; – Ναι, ναι, θα ξενιτευθεί ο κόσμος, τα παιδιά θα μεγαλώνουν με τις γιαγιάδες και δεν θα γνωρίζουν τους γονείς τους. Όπως και έγινε με τη μετανάστευση. – Θα ‘ρθεί καιρός που τα αδέλφια μεταξύ τους θα σκοτώνονται. Όπως έγινε ακριβώς στον εμφύλιο σπαραγμό. Επί βουλγαρικής κατοχής, ο τόπος διήλθε πολλά και φοβερά δεινά. Κάηκαν ολόκληρα χωριά, λεηλατήθηκαν σπίτια κι εκκλησίες, ...

Παναγία η Οδηγήτρια. Για την εικόνα της Παναγίας της Οδηγητρίας διηγούνται τα ακόλουθα στις ιερές μονές Ξενοφώντος και Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους. Η Θεομητορική αυτή εικόνα βρισκόταν από απομνημονεύτων χρόνων εντός του Καθολικού (του κεντρικού ναού) της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, επί της κολώνας του αριστερού χορού. Το 1730, όμως, κατά παράδοξο τρόπο, ενώ ο ναός ήταν κλειδωμένος, η εικόνα εξαφανίστηκε από την Μονή και για τον λόγο αυτό οι Βατοπαιδινοί Πατέρες το θεώρησαν αυτό ως ιεροσυλία. Και ενώ άρχισαν να την αναζητούν εντός του χώρου της Ιεράς Μονής, ξαφνικά έμαθαν, ότι η εικόνα βρέθηκε στην Ιερά Μονή Ξενοφώντος, η οποία απέχει τρεις ώρες με τα πόδια από τη Μονή Βατοπαιδίου. Χωρίς καμιά καθυστέρηση, οι Βατοπαιδινοί μοναχοί έστειλαν ανθρώπους να μεταφέρουν πίσω την εικόνα. Όταν ...

Όσιος, Μέγας Παΐσιος. Κάποια μέρα που ο Μέγας Παΐσιος περνούσε μέσα από την πόλη, είδε έναν φτωχό που οι δανειστές του απαιτούσαν με βία, να τους καταβάλει τα 300 φλουριά που τους χρωστούσε. Εκείνος όμως δεν είχε να τους τα δώσει. Βλέποντας ο άγιος τη σκηνή αυτή, στεναχωρήθηκε και παρακάλεσε τους δανειστές να κάνουν λίγη υπομονή. Στη συνέχεια, ο Μέγας Παΐσιος, ύψωσε τα χέρια του στον ουρανό και προσευχήθηκε στον Θεό. Και τότε, την ίδια στιγμή, κατέβηκε μια περιστέρα στον δεξιό του ώμο, που όταν ο άγιος την έπιασε στα χέρια του, έγινε όλη χρυσή. Ο Μέγας Παΐσιος πήγε την χρυσή περιστέρα σε έναν χρυσοχόο και του είπε να του δώσει 300 φλουριά και να κρατήσει το χρυσό αυτό πτηνό ως ενέχυρο. Ο χρυσοχόος ...

Η κ. Μαρ. Στρ.*, μετά τον τρίτο της τοκετό και λόγω κάποιας επιπλοκής υπέφερε πολύ και κινδύνευε να αχρηστευθούν οι νεφροί της με άμεσο κίνδυνο την ίδιά της τη ζωή. Όλα τα θεραπευτικά μέσα που χρησιμοποιήθηκαν απέβησαν μάταια και η προτεινόμενη εγχείρηση ήταν πάρα πολύ δύσκολη με ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας. Τόσο όμως η ίδια όσο και ο σύζυγός της ήταν άνθρωποι μεγάλης πίστης και παρακαλούσαν με θερμή προσευχή τον Κύριο, την Παναγία και όλους τους Αγίους να την βοηθήσουν. Μία νύκτα όμως, και παρόλο που δεν παρακάλεσε ιδιαιτέρως τον Άγιο Γεράσιμο, είδε στον ύπνο της πως βρισκόταν στην Κεφαλλονιά και προσευχόταν μπροστά στο σκήνωμα του Αγίου μαζί με κάποιον ιερέα, επαναλαμβάνοντας πολλές φορές φορές μαζί με αυτόν το “Κύριε ελέησον” και χύνουσα ...

Ο Μέγας Παΐσιος, διά χειρός Φώτη Κόντογλου. Στα μέρη της Συρίας ήταν ένα ασκητής στολισμένος με πολλές αρετές που κάποτε ενώ προσευχόταν του ήλθε ο εξής λογισμός: Άραγε κατάφερε να γίνει ο ίδιος όμοιος με κάποιον από αυτούς οι οποίοι ευαρέστησαν τον Θεόν; Και εκεί που συλλογιζόταν το θέμα αυτό, άκουσε μια φωνή άνωθεν, που του έλεγε: Πήγαινε στην Αίγυπτο και εκεί θα βρεις έναν ασκητή που ονομάζεται Παΐσιος, ο οποίος έφτασε στην ταπείνωση και στην προς Θεόν αγάπη όπως και εσύ. Ο τίμιος εκείνος γέροντας δεν λογάριασε την μακρινή απόσταση και ξεκίνησε αμέσως για να πάει στην Αίγυπτο, να τον συναντήσει. Όταν, λοιπόν, έφτασε στο όρος της Νιτρίας άρχισε να ρωτά τους μοναχούς πού μένει ο Παΐσιος. Και επειδή τον Μέγα Παΐσιο τον γνώριζαν όλοι, ...

Ο Νεομάρτυρας, άγιος Γεώργιος ο εξ Εφέσου † 1801. (Εικόνα του Κωνσταντίνου Ρασιά) Την ώρα εκείνη της ταφής του Αγίου άλλοι από τους Χριστιανούς έκοβαν τρίχες από το κεφάλι του και άλλοι αιματοβαμμένα κομμάτια υφάσματος από τα ρούχα του. Ο Γεώργιος, από  τη Θεία χάρη που έλαβε, τόσα θαύματα έκανε από το ιερό του μνήμα, ώστε πήρε το επίθετο θαυματουργός. Ιδού ένα από αυτά. Κάποιος Τούρκος ο οποίος ονομαζόταν Εσμέτ, είχε έναν αδελφό που έπασχε για αρκετά χρόνια από μια ανίατη αρρώστια. Αυτός, λοιπόν, πήγε με μεγάλη ευλάβεια στον ιερό και πάνσεπτο ναό του Γεωργίου και παρακάλεσε τον θαυματουργό Άγιο Γεώργιο για τη σωτηρία του αδελφού του. Την ώρα της παρακλήσεως άκουσε έναν χαρακτηριστικό ήχο μέσα στον τάφο και επιστρέφοντας ανήσυχος στο σπίτι ...

Η σκήτη της Όπτινας. Διήγηση του ιερομονάχου π. Βαρνάβα, της σκήτης της Όπτινας στην Ρωσία, για τον τούρκο αξιωματικό που έγινε χριστιανός και αργότερα μοναχός στη σκήτη με το όνομα π. Νικόλαος (1820-1983) στον συγγραφέα Σέργιο Νείλο . Μία απ’ αυτές τις νύχτες ήλθε στο κελί μου ένας μοναχός μας, ο μακαρίτης Νικόλαος, που τον φωνάζαμε Τούρκο. Ήταν ασυνήθιστος άνθρωπος. Πάντα ντροπαλός, σιωπηλός, ασθενικός. Προσπαθούσε να είναι μακριά από τους ανθρώπους, παρόλο που εμείς τον αγαπούσαμε πολύ. Δεν επισκεπτόταν κανενός το κελί ούτε την ημέρα, ούτε πολύ περισσότερο τη νύχτα. Γι’ αυτό, όταν ήλθε να με βρει μες στη νύχτα, παραξενεύτηκα. Με είχε προειδοποιήσει ο π. Ανατόλιος γι’ αυτόν και μου είχε πει ότι θα έλθει να με βρει. Μάλιστα, με κατατόπισε χαρακτηριστικά ως ...

Ο Ιερομάρτυρας Γεώργιος ο Νεαπολίτης (1730-1797). 1865. Το παιδί του Θωμά Σαρή, ο Γιάννης, είχε αρρωστήσει βαρειά από μία μορφή ψυχασθένειας. Ήταν επιθετικός στους ανθρώπους και επικίνδυνος για τον εαυτό του και τους άλλους. Τον έφεραν στον άγιο και τον αλυσόδεσαν, με τις ειδικές αλυσίδες, που ήταν προσδεδεμένες στη λάρνακα του αγίου. Έμεινε κοντά στον άγιο για τρία ολόκληρα ημερόνυχτα με νηστεία, προσευχή και αγρυπνία. Την τρίτη μέρα, μετά τη θεία λειτουργία, αφού ο παπάς τον διάβασε και οι δικοί του έταξαν στον άγιο ιερά τάματα, λάδι, κερί και λιβάνι και «τελετουργικά» ο παπάς απελευθέρωσε τον ασθενή, τότε αμέσως ο νέος θεραπεύτηκε. Όχι μόνο έζησε φυσιολογικά στο υπόλοιπο της ζωής του, αλλά και πρόκοψε σαν έμπορος στην Πόλη. Από το βιβλίο του Δημητρίου Ν. Κάτσικα ...

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης (1866-1938). Έτυχε να πατήσω μια μύγα, χωρίς να υπάρχη ανάγκη, κι εκείνη η κακόμοιρη έσερνε στη γη τα χυμένα της εντόσθια· και  για τη σκληρότητά μου προς την κτίση, και το θυμάμαι αυτό μέχρι σήμερα. Μιαν άλλη φορά εμφανίστηκαν στον εξώστη του καταστήματος νυχτερίδες κι εγώ τους έριξα βραστό νερό· και γι αυτό έχυσα πάλι πολλά δάκρυα, κι από τότε δεν προσβάλλω ποτέ την κτίση. Μιαν άλλη φορά πήγαινα από το Μοναστήρι στο Παλαιό Ρωσικό κι είδα στο δρόμο ένα κομματιασμένο φίδι, που κάθε του τεμάχιο σφάδαζε· και λυπήθηκα όλη την κτίση και κάθε κτίσμα, κάθε τι που πάσχει, και έκλαψα πολύ ενώπιον του Θεού. Το Πνεύμα του Θεού διδάσκει την ψυχή ν’ αγαπά όλα τα ζωντανά, έτσι που ...

Τα Άγια Πάθη. Η Μαστίγωσις. Οι Δάδες (το σημερινό Κίτιο) ήταν εμπορικός σταθμός της Κύπρου. Εκεί κοντά βρισκόταν η μονή του Φιλοξένου. Στο μοναστήρι αυτό ζούσε τον 6ο αιώνα ένας μοναχός, ο γέροντας Ισίδωρος, που έκλαιγε ακατάπαυστα με λυγμούς. Σ’ όποιον τον πλησίαζε και τον παρηγορούσε, ώστε να χαλαρώσει λίγο το πένθος, έλεγε: – Είμαι πολύ αμαρτωλός. Δεν υπήρξε άλλος σαν και μένα απ’ τον Αδάμ μέχρι σήμερα. Και μη νομίζετε πως υπερβάλλω. Δεν βρήκα πουθενά σε άνθρωπο αμαρτία σαν αυτή που έκανα εγώ. Κι υστέρα διηγόταν την ιστορία του: – Όταν ήμουνα στον κόσμο, είχα γυναίκα χριστιανή και θεοφοβούμενη, ενώ εγώ άνηκα στην αίρεση του Σεβήρου. Μια μέρα έμαθα πως η γυναίκα μου πήγε να μεταλάβει στη γειτονική εκκλησία. Έτρεξα να την εμποδίσω, αλλά ...

Άγιος Λουκάς ο Ιατρός, Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας (1877-1961). Στα μισά του καλοκαιριού -δεν θυμάμαι με ποιο τρόπο– ο Κύριος με προειδοποίησε ότι η εξορία μου θα τελείωνε σύντομα . Περίμενα με ανυπομονησία να εκπληρωθεί αυτή η υπόσχεση, αλλά οι εβδομάδες περνούσαν και τίποτα δεν άλλαζε. Έπεσα σε απόγνωση. Απογοητεύτηκα. Κάποια μέρα πήγα στην εκκλησία, γονάτισα μέσα στο ιερό και άρχισα να προσεύχομαι με δάκρυα στον Ιησού. Η προσευχή μου είχε και ένα παράπονο, γιατί καθυστερεί ο Κύριος και δεν εκπληρώνει την υπόσχεσή του. Ξαφνικά βλέπω στην εικόνα τον Ιησού Χριστό, ολοζώντανα, να αποστρέφει το πρόσωπό του από μένα. Δεν με κοιτούσε πια. Τρόμαξα. Δεν μπορούσα και δεν τολμούσα να ξανακοιτάξω την εικόνα. Βγήκα σαν βρεγμένη γάτα από το ιερό στον ...