Γιατί και πώς πρέπει να διαβάζουμε την Αγία Γραφή (β)

Αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς

Στη  μέλλουσα κρίση θα κριθούν εκείνοι που δεν υπάκουσαν στο λόγο του Θεού.

 Και θα είναι ανεκτότερη η γη των Σοδόμων και της Γομμόρας απ’ ό,τι η ημέρα της κρίσεως γι’ αυτούς (Ματθ. 10, 14 – 15). Πρόσεξε! Στην τελική κρίση θα σου ζητηθεί λόγος, για το τί έκανες με τους λόγους του Θεού, για το αν τους υπάκουσες και υιοθέτησες, αν χαιρόσουν ή ντρεπόσουν γι’ αυτούς. Αν ντρεπόσουν γι’ αυτούς, και ο Θεός θα ντραπεί για σένα «όταν έλθη εν τη δόξη του Πατρός αυτού μετά των αγγέλων των αγίων» (Μάρκ. 8, 38). Λίγες είναι οι λέξεις των ανθρώπων που δεν είναι έρημες και κενές, γι’ αυτό και είναι λίγες εκείνες για τις οποίες δεν θα κριθούμε (Ματθ. 12, 36). Για ν’ αποφύγει αυτό ο άνθρωπος πρέπει να μελετήσει και να μάθει τα λόγια του Θεού από την Αγία Γραφή, να τα οικειοποιηθεί. Γιατί γι’ αυτό το λόγο ο Θεός τα ανακοίνωσε στους ανθρώπους, για να τα κάνουν κτήμα τους και μέσω αυτών να κάνουν δική τους και την ίδια την αλήθεια του Θεού. Σε κάθε λόγο του Σωτήρα υπάρχει περισσότερη αιωνιότητα και αφθαρσία, απ’ ό,τι σ’ ολόκληρο τον ουρανό και σ’ ολόκληρη τη γη με ολόκληρη την ιστορία τους. Γι’ αυτό ο Κύριος είπε: «ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσιν» (Ματθ. 24,35). Αυτό σημαίνει ότι στους λόγους του Σωτήρα υπάρχει ο Θεός και κάθε τι θεϊκό, γι’ αυτό δεν θα παρέλ­θουν. Ο άνθρωπος που τους οικειοποιείται γίνεται πιο άφθαρτος από τον ουρανό και τη γη, γιατί μέσα σ’ αυτούς υπάρχει μία δύναμη που κάνει τον άνθρωπο αθάνατο και αιώνιο. Η εκμάθηση των λόγων του Θεού και η εκπλήρωσή τους κάνει τον άνθρωπο – συγγενή του Κυρίου. Αυτός ο ίδιος το δήλωσε όταν είπε «Μήτηρ μου και αδελφοί μου ού­τοι είσιν οι τον λόγον του Θεού ακούοντες και ποιούντες» (Λουκ. 8, 21). Τούτο σημαίνει: ακοής, διαβάζεις το λόγο του Θεού; είσαι κατά το ήμισυ αδελφός του Χριστού· τον εκτελείς; είσαι ολόκληρος αδελφός του Χριστού. Και αυτό είναι χαρά και προνόμιο μεγαλύτερο κι από τα αγγελικά προνόμια. Με την εκμάθηση της Αγίας Γραφής ξεχειλίζει μία μακαριότητα στη ψυχή που δεν μοιάζει με τίποτα το γήινο.  Ο Σωτήρας αυτήν εννοούσε όταν είπε: «Μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν» (Λουκ. 11, 28).

Μεγάλο είναι το μυστήριο του Λόγου.

Τόσο μεγάλο ώστε αυτό το ίδιο το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, ο Κύριος μας  Ιησούς Χριστός, ονομάζεται στην Αγία Γραφή Λόγος. Ο Θεός είναι Λόγος (Ιωάν. 1,1). Όλοι οι λόγοι, που απορρέουν από τον αιώνιο και απόλυτο αυτό Λόγο, είναι γεμάτοι Θεό, θεϊκή αλήθεια, αιωνιότητα, δικαιοσύνη. Ακούς τους λόγους αυτούς; Ακούς το Θεό. Τούς διαβάζεις; Διαβάζεις απ» ευθείας τούς λόγους τού Θεού. Ο Θεός – Λόγος έγινε σαρξ, έγινε άνθρωπος  (Ιωάν. 1, 14) και ό βουβός και βραδύγλωσσος άνθρωπος άρχισε να  ορθώνει λέξεις αιώνιας αλήθειας και δικαιοσύνης του Θεού.

Στους λόγους του Θεού υπάρχει κάποιος χυμός αθανασίας ο οποίος με την ανάγνωση των λόγων Του πέφτει σταγόνα -σταγόνα στη ψυχή του ανθρώπου και την ζωογονεί από το θάνατο και τη φθορά. Αυτό αποκαλύπτει ο Σωτήρας όταν λέει: «Αμήν, αμήν λέγω υμίν, ότι ο τον λόγον μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον… και μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν» (Ιωάν. 5,24). Τούτο σημαίνει ότι με την ανάγνωση, και την εκμάθηση των λόγων του Θεού διδάσκεσαι την αθανασία και την αιωνιότητα διδάσκεσαι την αθάνατη και αιώνια ζωή. Αν πιστεύεις σ’ αυτούς τους λόγους μ’ όλη σου τη πίστη, έμαθες ήδη τί είναι αιώνια ζωή και πέρασες από το θάνατο στη ζωή. Γι’ αυτό ο Σωτήρας επιμένει αποφασιστικά: «Αμήν, αμήν λέγω υμίν, εάν τις τον εμόν λόγον τηρήση, θάνατον ου μη θεωρήση εις τον αιώνα» (Ιωάν. 8, 51).

Κάθε λόγος του Χριστού είναι γεμάτος Θεό, γι’ αυτό όταν εισέρχεται στη ψυχή τού ανθρώπου, την καθαρίζει από κάθε ρύπο. Από κάθε του λόγο βγαίνει δύναμη, η οποία καθαρίζει από την αμαρτία. Γι’ αυτό ο Σωτήρας στο Μυστικό Δείπνο είπε στους πάντα παρόντες ακροατές του, στους μαθητές του, τούς λόγους εκείνους: «ήδη υμείς καθαροί έστε διά τον λόγον, ον λελάληκα υμἰν» (Ιωάν.15,3). Ό,τι είναι γραμμένο μέσα στην Αγία Γραφή, ο Κύριος και οι Απόστολοι του ονόμασαν λόγο Θεού, λόγο Κυρίου (Ιωάν. 17, 13 – Πρ. Απ. 6, 2 -13, 46- 16,32-19, 20-Β ‘ Κορ. 2,17-Κολ. 1, 15 -Β’ Θεσ. 3, 1). Και αν δεν τον διαβάζεις και δεν τον δέχεσαι σαν τέτοιο, τότε θα μείνεις στο σκοτάδι των βουβών και βραδύγλωσσων ανθρώπινων λέξεων, των κενών και έρημων.

Κάθε λόγος του Σωτήρα είναι γεμάτος αλήθεια και όταν εισέλθει στη ψυχή την αγιάζει σ’ όλη την αιωνιότητα. Γι’ αυτό ο Σωτήρας απευθύνει τη προσευχή του, προς τον ουράνιο Πατέρα του: «Πάτερ! αγίασον αυτούς εν τη αληθεία· ο λόγος ο σος αλήθεια έστιν» (Ιωάν. 17,17). Δεν δέχεσαι το λόγο του Χριστού σαν λόγο του Θεού, σαν λόγο αληθείας; Αυτό είναι ψέμα και ο πατέρας του ψέματος που βρίσκεται μέσα σου, επαναστατεί κατ’ αυτής της αλήθειας. Σε κάθε λόγο του Σωτήρα υπάρχουν πολλές υπερφυσικές αλήθειες και ευλογίες. Και αυτό είναι που χαριτώνει τη ψυχή του ανθρώπου, όταν ο λόγος του Χριστού την επισκεφθεί. Γι’ αυτό ο Άγιος Απόστολος ολόκληρη την οικονομία της σωτηρίας ονομάζει: «λόγον της χάριτος του Θεού» (Πράξ. Απ. 20, 32), «λόγον Αληθείας» (Εφ. 1, 13), «λόγον ζωής» (Φιλιπ. 2, 16).

Σαν ζώσα χαροποιός δύναμη, ο λόγος του Θεού ενεργεί θαυματουργικά και ζωοδοτικά, όταν ο άνθρωπος τον ακούει και τον δέχεται με πίστη (Α’ Θεσ. 2, 13). Όλα έχουν σπιλωθεί από την αμαρτία, αλλά και όλα καθαρίζονται με το λόγο του Θεού και την προσευχή, τα πάντα, κάθε δημιούργημα του Θεού, από τον άνθρωπο ως το σκουλήκι (Α’ Τιμ. 4, 6). Με την αλήθεια που έχει μέσα του, με τη δύναμη που έχει, ο λόγος του Θεού είναι «τομώτερος υπέρ πάσαν μάχαιραν δίστομον και διικνούμενος άχρι μερισμού ψυχής τε και πνεύματος, αρ­μών τε και μυελών, και κριτικός ενθυμήσε­ων και εννοιών καρδίας» (Έβρ. 4,12). Δεν υπάρχει τίποτα το μυστικό μπροστά σ’ αυτόν και γι’ αυτόν. Γιατί κάθε θειος λόγος έχει μέσα του κάτι από τον αιώνιο Λόγο του Θεού, έχει τη δύναμη να γεννά και αναγεννά πνευματικά τους ανθρώπους. Και γεννώμενος απ’ αυτόν ο άνθρωπος, γεννιέται από την αλήθεια. Πάνω σ’ αυτό βασιζόμενος και ο Άγιος Απόστολος Ιάκωβος γράφει προς τους χριστιανούς, ότι ο Θεός τους «άπεκύησε λόγω αληθείας» (1,18) και ο  άγιος Πέτρος τους λέει ότι είναι «άναγεγεννημένοι διά λόγου ζώντος Θεού και μέ­νοντος» στους αιώνες (Α’ Πέτρ. 1, 23). Όλοι οι λόγοι, που είπε ο Θεός στους ανθρώπους, προέρχονται από τον Αιώνιο Λόγο, που είναι λόγος ζωής και παρέχει αιώνια ζωή.

Ζώντας με το Λόγο αυτό ο άνθρωπος αναγεννιέται από το θάνατο στη ζωή. Γεμίζοντας  τον εαυτό του με την αιώνια ζωή, ο άνθρωπος γίνεται νικητής του θανάτου και κοινωνός θείας φύσεως (Β’ Πέτρ. 1, 4) και η μακαριότητά του δεν θα έχει τέλος.

Σε όλα αυτά το βασικό, το βασικότερο, είναι η πίστη και το αίσθημα αγάπης προς τον Κύριο Ιησού Χριστό. Γιατί με τη θαλπωρή αυτού του αισθήματος ανοίγεται το μυστήριο κάθε λόγου του Θεού, όπως με τη θαλπωρή των ακτίνων του ήλιου ανοίγει ο κάλυκας του εύοσμου λουλουδιού. Αμήν.

(Ανέκδοτη ομιλία του Οσίου Σέρβου θεολόγου και ασκητού, Ιουστίνου Πόποβιτς, που εκφωνήθηκε στις 22-12-1929)

( Μετάφραση Σοφίας Ιωαννίδου)