Οι Άγιοι Μάρτυρες Πρόκλος και Ιλάριος

Οι άγιοι μάρτυρες Πρόκλος και Ιλάριος ζούσαν κατά την εποχή του αυτοκράτορα των Ρωμαίων Τραϊανού (98-117 μ.Χ.) και του ηγεμόνα Μαξίμου. Πρώτος συνελήφθη ο άγιος Πρόκλος και, αφού διακήρυξε την πίστη του στο Χριστό ενώπιον του αυτοκράτορα, παραδόθηκε στον ηγεμόνα Μάξιμο, για να υποβληθεί σε βασανιστήρια.

Και πράγματι, ο Μάξιμος υπέβαλε τον Άγιο σε βασα­νιστήρια και μάλιστα πολύ φρικτά. Πρώτα – πρώτα λοιπόν τον κατέκαυσαν με αναμμένους δαυλούς στην κοιλιά και στα πλευρά· στη συνέχεια του καταξέσχισαν με σιδερένια νύχια ολόκληρο το σώμα· έπειτα τον κρέμασαν σε ένα ξύ­λο και προσέδεσαν στα πόδια του μια βαριά πέτρα, για να αυξηθεί το βάρος και να εξαρθρωθούν τα χέρια του. Τελι­κά ο τύραννος πήρε την απόφαση να θανατώσουν με τόξα τον Άγιο.

Οδηγούμενος λοιπόν ο Άγιος στον τόπο του μαρτυρι­κού του θανάτου, συνάντησε καθ’ οδόν τον ανιψιό του Ιλάριο. Αυτός χαιρέτισε το θείο του. Για το λόγο όμως αυτό τον συνέλαβαν και εκείνον οι ειδωλολάτρες και τον πήραν μαζί τους. Και ο μεν άγιος Πρόκλος, καταπληγω­θείς από πλήθος βελών, εξεδήμησε προς Κύριον και έλαβε το στέφανο του μαρτυρίου, ο δε άγιος Ιλάριος ρωτήθηκε πρώτα αν είναι και αυτός χριστιανός. Εκείνος, χωρίς κανένα δισταγμό, ομολόγησε την πίστη του στο Χριστό. Τότε οι δήμιοι τον κρέμασαν σε ένα ξύλο και τον έδειραν ανη­λεώς. Έπειτα τον έσυραν σε απόσταση τριών μιλίων και τον αποκεφάλισαν. Έλαβε λοιπόν και αυτός το στέφανο του μαρτυρίου και ενταφιάστηκε μαζί με το θείο του, τον άγιο Πρόκλο.

(Γεωργίου Δ. Παπαδημητρόπουλου, Θεολόγου-Φιλολόγου-Λυκειάρχου, Με τους Αγίους μας (Ιούλιος), σ. 45-46)