Κλίμαξ (9)

(Βασισμένο σε κείμενο του Αγίου Ιωάννη του Σιναίτη  περί καταλαλιάς )

 

Είναι του μίσους γέννημα

ασθένεια που κρατάει

τις σάρκες  τρώει  του αδελφού,

για αυτό τούτη, πονάει……

 

Δεν έχει αγάπη η καρδιά

που αδιάκοπα σκαλίζει,

ψυχή και σάρκα του αδελφού,

θα καίει , όπου αγγίζει…..

 

Είναι η κρίσης , αναιδής

κλοπή , της θεοσοφίας

μόνο  Εκείνος  ειν,  Κριτής,

αυτής της δημιουργίας…

 

Όλεθρος είναι  της ψυχής

αυτού που  κατακρίνει.

Υπόκριση του αγαθού,

και αυτό θα φέρει οδύνη…..

 

Βάρος σε ακάθαρτη καρδιά

που ψάχνει με μανία

να βρει το ρύπο του αδελφού,

και αυτό είναι ανομία….

 

Είδα αυτόν που έπραξε

την πράξη της αισχύνης ,

μα είμαι τυφλός στα σκοτεινά,

τι είπε αυτός , σε Εκείνη….

 

Πως  ζήτησε ειλικρινά,

απ, το Θεό , συγνώμη

και  τούτο ορίζουν καθαρά,

του πνεύματος οι νόμοι….

 

Και αφού ο Θεός συγχώρεσε

άνθρωπε, πως φαντάζεις

πως έγινες, ο αλάνθαστος

δήμιος και ευθύς σφάζεις…..

 

Ψάξε να βρεις τις αρετές

που έχει ο αδελφός σου,

και μη ποτίζεις με χολές,

τον τάφο,  το δικό σου…..

 

 

Μνάσων  ο Παλαιός Μαθητής