Θαυμαστά γεγονότα με τη βοήθεια του Αγίου Σοφιανού και του π. Νικολάου Πέττα (Χαράλαμπος Δ. Κοράκης)

[Προηγούμενη δημοσίευση: http://bitly.com/2bqWWto]

Ἔτσι ὁ Θεός μέ εὐλόγησε νά γνωρίσω τόν ἅγιο ἐπίσκοπο Σοφιανό, ὁ ὁποῖος ἦταν ἐπίσης ἕνας ἅγιος πατριώτης, πού ἀγωνίσθηκε κατά τῶν καταραμένων τῶν υἱῶν τῆς Ἄγαρ (δηλ. τῶν μουσουλμάνων), καί ἔσωσε, σύμφωνα μέ τίς πηγές, σχεδόν ὅλη τήν δυτική Ἑλλάδα καί ἰδιαίτερα τήν Ἤπειρο ἀπό τούς σκληρούς ἐξισλαμισμούς τῶν ἀρχῶν τοῦ 18ου αἰώνα. Εὐχαριστῶ ὅλους, ὅσοι συνέβαλαν στό νά γνωρίσω τόν ἅγιο Σοφιανό, τόν ὅσιο ἐπίσκοπο ὅλων μας.

Ἐπίσης τόν ἴδιο μήνα ἔγινε καί τό ἑξῆς σημεῖο ἀπό τόν ὅσιο Σοφιανό μέ τήν συνέργεια τοῦ π. Νικολάου Πέττα. Ἐνῶ φρόντιζα τόν κῆπο τοῦ σπιτιοῦ μου, χτύπησε τό κινητό μου τηλέφωνο. Ἦταν ἕνα ξεχωριστό ἀγαπημένο μου πρόσωπο ἀπό τήν ἄλλη γραμμή. Βρισκόταν στό ἐξωτερικό καί εἶχε μεταβεῖ γιά σοβαρή αἰτία. Ἡ χροιά τήν φωνῆς ἦταν, καί ὄχι καλή, τό μυαλό μου πῆγε σέ κάτι κακό. Μοῦ εἶπε ὅτι ἔχασε τήν βαλίτσα μέ ὅλα τά ροῦχα καί ἐπίσημα χαρτιά στό ἀεροδρόμιο ἐκείνης τῆς χώρας, χιλιόμετρα μακριά. Καί τί κάνουμε τώρα, σκέφθηκα! Δέν ὑπῆρχε ἄλλη σκέψη γιά χάσιμο χρόνου. Ἐπικαλέσθηκα δύο οὐρανοδρόμους καί σημειοφόρους ἄνδρες τῆς ἄνω Ἱερουσαλήμ νά τρέξουν καί νά λύσουν τά ἄλυτα. Τόν ὅσιο Σοφιανό καί τόν π. Νικόλαο Πέττα, στῶν ὁποίων εἶχα ἐντρύφηση αὐτό τό διάστημα καί τήν ζωή καί τά θαυμαστά, πού ἐπιτελοῦν μέσα ἀπό τά βιβλία, πού βρῆκε ὁ φίλος μου ὁ Γιῶργος, καθώς καί ἄλλες πληροφορίες γιά τό βίο τους, πού εἶναι ἀναρτημένες στό διαδίκτυο. Παρακαλοῦσα νά τρέξουν, γιά νά βρεθεῖ ἡ βαλίτσα τοῦ ἀγαπημένου μου προσώπου, πού τό ἄκουσα τόσο θλιμμένο. Δέν πέρασαν δέκα λεπτά (γιά τούς ἀνυπόμονους ἀνθρώπους, ὅπως εἶμαι ἐγώ πού νομίζουν ὅτι οἱ ἅγιοι ἔχουν διακόπτη καί ὅ,τι θέλουμε, μέ ἕνα κουμπί γίνεται) ξαναχτύπησε τό τηλέφωνό μου καί αὐτή τή φορά ἡ φωνή ἦταν πάλι τοῦ ἀγαπημένου μου προσώπου, ὁ ὁποῖος μέ ἐνημέρωσε ὅτι βρέθηκε ἡ βαλίτσα καί μέ ἄλλη πτήση θά τήν ἔπαιρνε σέ μία μέ δύο ὧρες! Ἄμεση ἦταν ἡ ἀνταπόκριση τῶν δυό Γερόντων. Εὐχαριστῶ τόν ὅσιο Σοφιανό γιά τήν ἀγάπη του, πού καταστρέφει τά σχέδια τοῦ μισόκαλου ἐχθροῦ. Εὐγνωμονῶ καί τόν π. Νικόλαο Πέττα, ὁ ὁποῖος πιστεύω ὅτι ἔχει πολλά παιδιά, πού τόν ἀγαποῦν, καί ἀκόμη περισσότερα πού ἀγαπάει.

Τέλος, σημειώνεται ὅτι τίς ἡμέρες πού ἦταν νά παραδώσει ὁ φίλος μου ὁ Γιῶργος τά ἀπολεσθέντα πράγματα στόν κληρικό, στόν ὁποῖο ἀνῆκαν, ὁ μισόκαλος τοῦ ἔκανε αἰσχρό πόλεμο γιά τό ἱερό ἔργο, πού εἶχε ἐπιτελέσει ὁ Γιῶργος. Τότε κρατοῦσε τό βιβλίο, πού ἀναφέρεται στόν π. Νικόλαο Πέττα καί αἰσθανόταν ἕνα λευκό φῶς νά ἀντικρούει καί νά ἀκυρώνει τίς ἐπιθέσεις τοῦ ἐχθροῦ καί νά ἔρχεται ἡ γαλήνη. Πληροφορήθηκε ἐπίσης τήν πνευματική δύναμη, πού τοῦ χάρισε ὁ Χριστός τοῦ π. Νικολάου, ἀπό συγγενικά τοῦ πρόσωπα, πού γνώριζαν ἐν ζωῇ, καί δόξαζε τόν Θεό, ὁ ὁποῖος σέ κάθε ἐποχή ἔχει τούς ἐκλεκτούς του.

Ἐν κατακλεῖδι θά ἤθελα νά εὐχαριστήσω ἐν πρώτοις τόν Κύριο, ὁ ὁποῖος μᾶς ἔστειλε αὐτούς τούς ἀγωνιστές ἁγίους καί γνήσιους φίλους του, γιά νά μᾶς ἐμψυχώνουν καί νά μᾶς καθοδηγοῦν.