Ο πνευματικός αγώνας μας πρέπει να έχει τέσσερα χαρακτηριστικά (Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμων)

(Α’ Κορ. 16.13-24)

«Γρηγορείτε, στήκετε εν τη πίστει, ανδρί­ζε­σθε, κρα­ται­­ούσθε».

Τέσσερις προτροπές απευ­­θύνει στο σημερι­νο απο­στολικό ανά­γνω­­σμα ο πρωτοκορυ­φαίος από­στο­λος Παύ­λος προς τους χρι­στια­νούς της Κορίνθου. Τεσ­σερις προτροπές που απευ­­θύνονται προς τους χρι­στιανούς όλων των επο­χων και ισχύ­ουν και για όλους εμάς, τους πιστούς του 21ου αιώνα.

«Γρηγορείτε, στήκετε εν τη πίστει, ανδρίζε­σθε, κρα­ται­ούσθε».

Η πρώτη προτροπή του αποστόλου Παύλου αφορά στην εγρήγορση που πρέπει να διακρίνει τον χριστιανό.

Συχνά παρομοιάζεται ο πνευματικός αγώνας ως πόλεμος και καθώς στον πο­λεμο κανένας στρατιώ­της δεν μπορεί να κοιμά­ται, αλλά είναι ανάγκη να έχει όλες του τις αισθήσεις τε­τα­μένες για να αντι­λαμ­­βα­νεται τις κινήσεις του εχθρού και να αντι­με­τωπίζει τις προσβο­λες του.

Εγρήγορση είναι αυτό που συνέστηνε και ο Χρι­στος στους μαθητές του λι­γο πριν από το πάθος, γιατί η εγρή­γορ­ση είναι αυτή που προ­στατεύει τον αγω­νιστή για να μην πέσει στον πειρασμό και να κιν­δυ­νεύσει να ηττηθεί. «Γρη­­γορείτε και προ­σεύ­χεσθε, ίνα μη εισέλ­θητε εις πει­ρασμόν», ήταν η προτροπή του Χριστού· και αυτήν επα­ναλαμβάνει με τον δικό του τρόπο σήμερα ο από­στολος Παύλος και προς εμάς.

Και συνεχίζει ο από­στο­λος με τη δεύτερη προ­τρο­πη: «στήκετε εν τη πίστει», να είστε, δηλαδή, σταθεροί στην πίστη.

Η σταθερότητα αυτή έχει διπλό νόημα και πε­­ριε­χο­μενο. Διότι κατ᾽ αρχήν ει­ναι χρέος μας να παραμένουμε στα­θε­ροί στην πι­­στη και να μην πα­ρεκ­­κλι­νουμε από αυ­την αλ­λα ούτε και να την αλ­λοιώ­νου­με, διότι μο­νο εφό­­σον αγωνιζό­μα­στε μέσα στο πλαίσιο της πίστεως, μπο­ρούμε να κερ­­δίσου­με και το βραβείο του αγώνα μας, όπως τονίζει ο ίδιος ο από­στολος Παύ­λος, λέγο­ντας ότι κανέ­νας δεν στεφανώνεται «εάν μη νομίμως αθλή».

Κατά δεύτερο όμως λόγο η σταθε­ρότητα και η εμμονή στην πίστη μας κάνει ισχυρούς και ανθεκτικούς απέναντι στον πνευματικό μας αντί­παλο, διότι η πα­ρεκ­κλιση από την πίστη μας κάνει ευάλωτους και μας στε­ρεί τη χάρη του Θεού.

Η τρίτη προτροπή του απο­στόλου είναι: «αν­δρι­­ζεσθε». Να αγωνί­ζε­σθε, δη­λαδή, με θαρ­ρος και αν­δρεία, δύο στοι­χεία που είναι απα­ραί­τητα για να αντα­πε­ξελ­θου­με στον αγώνα μας.
Το θάρρος και η αν­δρεία που μας προ­τρε­πει ο από­στολος Παύ­λος να έχουμε δεν προ­έρχονται ούτε από την αυτο­πεποίθηση ούτε από τον εγωι­σμο ούτε από την εμπι­­στοσύνη στις δυνάμεις και τις ικανότητές μας. Για­τι όποιος κατεβαίνει στον αγώνα και στη μάχη με την πεποίθηση ότι μπο­ρεί να νικήσει με τις δι­κες του δυ­νάμεις και με τη δική του μόνο προ­σπα­θεια, αυ­τος ει­ναι κα­ταδικασμέ­νος να απο­­­τύχει.

Το θάρρος και η αν­δρεία που οφείλει να δεί­χνει ο πιστός στον πνευματικό αγώ­­­να ει­ναι αποτέλεσμα της πι­στεώς του ότι ο αγώ­νας τον οποίο αγωνίζεται είναι αγώνας καλός, είναι αγώνας στον ο­ποίο αγωνί­ζεται ακο­λου­θώντας την εν­τολή του Θεού, είναι αγώ­­νας ο οποίος γίνεται για χάρη του Θεού, και γι᾽ αυτό έχει και την ευ­λογία και την ενίσχυση του Θεού, που προστα­τεύει και στη­ρίζει ο­σους αγωνίζονται ως στρατιώτες του.

Το θάρρος και η αν­δρεία που πρέπει να δείχνουμε, αποδεικνύ­ουν την πίστη και την εμπιστοσύνη μας στον Θεό, ο οποίος κατά την υπό­σχε­ση του δεν θα μας αφή­σει ποτέ να πειρασθούμε πε­ρισ­σο­τε­ρο από όσο μπο­ρού­με, αλλά θα δώσει «συν τω πειρασμώ και την εκ­βα­σιν αυτού».

Η τέταρτη προτροπή του απο­στόλου Παύλου ει­ναι, αδελφοί μου, το «κραταιούσθε»· μας προ­τρέπει δηλαδή να έχουμε δύναμη. Και τη δυ­ναμη την αντλεί ο χρι­στι­α­νος που αγω­νι­ζεται από την Εκκλη­σία. Την αν­τλεί από τη συμμετοχή του στα μυ­στήριά της, την αντλεί από την προσευχή.

Και την έχει ανάγκη αυτή τη δύναμη, γιατί ο αγώνας, τον οποίο αγω­­νίζεται ο πιστός, δεν είναι αγώνας μιάς ή δύο ημερών, είναι αγώνας διαρκείας, ει­ναι αγώνας ζωής, γι᾽ αυτό χρειάζεται και δυ­ναμη και αντοχή και υπομονή.

Την έχουμε ανάγκη όμως και για έναν ακό­μη λόγο: γιατί ο αγώ­νας μας δεν είναι αγώ­νας με ανθρώ­πους, αλ­λα είναι αγώνας πνευ­ματικός, αγώνας προς τον «κοσμοκράτορα του σκο­τους του αιώνος του­του», και προκειμέ­νου να αντα­πο­κρι­θούμε στις απαιτήσεις α­υ­του του αγώνα έχουμε ανά­γκη από τη δύναμη του Θεού, γιατί οι δικές μας δυνάμεις δεν αρκούν για να νικήσουμε.

Η δύναμη όμως του Θεού δεν μας απαλ­λασ­σει από το καθήκον να προ­σπαθούμε και να αγωνιζό­μα­στε με όλες μας τις δυ­να­μεις. Να προσπαθούμε και να αγω­­νιζόμαστε ακο­λου­θώντας τις προτροπές του αποστόλου Παύ­λου: «Γρη­γορείτε, στη­κετε εν τη πι­στει, αν­δρίζεσθε, κρα­ται­ου­σθε».

Ο αγώνας μας είναι απαραίτητος για τη νι­κη, και είναι αναγκαίο, εάν επιδιώκουμε αυτή τη νίκη, να αγω­νι­ζο­μαστε, αδελ­­­φοί μου, όπως ακριβώς μας προ­τρέπει ο απόστολος Παύ­λος, γιατί έτσι θα μπο­ρέσουμε και εμείς με τη χάρη και τη βοή­θεια του Θεού, με την πρεσβεία και τις μεσι­τείες των αγίων μας να φθάσουμε στο τέλος του αγώνα νικητές και θριαμβευτές και να λάβουμε και εμείς τον στέφανο της δικαιοσύνης, ο οποίος αναμένει όσους αγωνίσθηκαν μέχρι τέλους.

πηγή: http://imverias.blogspot.com