Το «Ατύχημα Σόροβιτς» και η Απελευθέρωση του Αμυνταίου κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο (Ηλίας Μογλενίδης, υπ. διδ. Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ)
20 Νοεμβρίου 2018
Το «Ατύχημα Σόροβιτς» (Αμυνταίου) και η Απελευθέρωση του Αμυνταίου (6 Νοεμβρίου 1912) κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο.
Ιστορική, Στρατιωτική και Εκκλησιαστική προσέγγιση
Ήδη από τις 17 Οκτωβρίου του 1912, ημέρα κατά την οποία κηρύχθηκε η γενική επιστράτευση, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος ανέπεμψε δέηση προς τον Θεό «υπέρ απελευθερώσεως των διά τον βαρύτατον τουρκικόν ζυγόν στεναζόντων αδελφών ημών», στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών. Η δέηση πραγματοποιήθηκε έμπροσθεν της λάρνακας, στην οποία βρίσκονταν τεθησαυρισμένα τα ιερά λείψανα του Αγίου Γρηγορίου του Ε΄ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως [1].
Ταυτοχρόνως, αφού προσκάλεσε, σύσσωμο τον Κλήρο της Χώρας να προβεί σε δεήσεις και ικεσίες στον Θεό προς ενίσχυση του στρατού στον «ιερόν υπέρ πίστεως και πατρίδος αγώνα» [2]. Απέστειλε, λοιπόν, σε όλες τις Ιερές Μητροπόλεις του Ελληνικού Κράτους δύο ειδικές ευχές. Την «ευχή υπέρ του κατά γην και θάλασσαν φιλοχρίστου Στρατού» και την «ευχή ευλογίας της εθνικής ημών Σημαίας» [3].
Άμα την κήρυξη του πολέμου της Ελλάδας προς την Οθωμανική Αυτοκρατορία, στις 4 Οκτωβρίου του 1912 [4], η Ιερά Σύνοδος διέκοψε τις εργασίες της. Έπειτα, μετέβη σύσσωμη στον Μητροπολιτικό Ναό με σκοπό να αναπέμψει δέηση και ικεσία μέσα από την ανάγνωση της ειδικής ευχής υπέρ της σημαίας, η οποία εκείνη την ώρα κάλυπτε την Αγία Τράπεζα. Ακολούθως, ο Μητροπολίτης Αθηνών Θεόκλητος Μηνόπουλος ευλόγησε όλες τις σημαίες των Συνταγμάτων του Ελληνικού Στρατού. Στην προσφώνησή του ενώπιον του Βασιλέως χαρακτήρισε τις σημαίες «Ιερά Σύμβολα της αδιαρρήκτου ενότητος της αγίας ημών Πίστεως και της φιλτάτης ημών Πατρίδος» [5]. Κρατώντας ανά χείρας ανά μίαν Ελληνική σημαία είπε: «ευλογών άμα τας σημαίας του φιλοχρίστου ημών Στρατού και ενισχύων τη κραταιά Σου δυνάμει κατά ξηράν και θάλασσαν προς ευόδωσιν το ιερού ημών αγώνος» [6].
Συγκροτήθηκε, λοιπόν, η στρατιά της Θεσσαλίας, η οποία αποτελούνταν από 7 Μεραρχίες και 1 Ταξιαρχία Ιππικού [7]. Σε εκείνο, λοιπόν, τον σύνδεσμο άνηκε και η V Μεραρχία, η οποία βρισκόταν υπό την καθοδήγηση του Συνταγματάρχου Δημητρίου Ματθαιοπούλου [8]. Η συγκεκριμένη Μεραρχία, όταν συνεστήθη προ του 1910 [9], ονομάζονταν «οι σταυραετοί της Κρήτης» [10], διότι οι περισσότεροι στρατολογημένοι ήσαν Κρήτες. Ενώ, κατά την διάρκεια των Βαλκανικών [11] Πολέμων [12] αποτελούνταν από Θεσσαλούς και Πελλοποννησίους [13]. Κύριος σκοπός της, αποτελούσε, η απελευθέρωση της Μακεδονίας από τον οθωμανικό ζυγό [14].
Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη εδώ