Στην πόλη τ’αποσπερίτη

Φιδογυριστά στενά με πέτρα. Ολόλευκα μικρά σπιτικά, γλαφυρά ταίρια με τα σύννεφα. Ο αέρας, ταξιδιώτης κι αυτός, σεργιανίζει καλησπερίζοντας από γειτονιά σε γειτονιά.
Δεξιά κι αριστερά σπίτια με καθαρές σκεπές και γαλάζια παραθυρόφυλλα.
Το βλέμμα μου ακολουθεί ψηλαφιστά την κατηφόρα μέχρι που μ’αγγίζει το ταραγμένο γαλάζιο της θάλασσας. Συνάντηση πρωτόγνωρη. Δυο προσευχές και μια ευχή.
Ο ήλιος, ποιητής και στιχουργός, εδώ και ώρα έχει βυθιστεί στο αλμυρό του καταφύγιο στην άκρη του ορίζοντα. Λένε πως τα πι’όμορφα μυστικά από κει ξεκινούν. Μα δε μπορείς να τα δεις. Μονάχα τα αισθάνεσαι σαν έρθουν με τα κύματα ν’αράξουν απαλά στην ακρογιαλιά.
Στο δειλινό.
Στην πόλη τ’αποσπερίτη.

Πηγή:  aoratigonia.blogspot.gr