Instead of starting with ourselves, we always want to change others first and ourselves last. If only we would all start with ourselves, there’d be peace all around. Saint John Chrysostom says that no-one can hurt people who don’t hurt themselves- not even the devil himself. Do you see, we’re the architects, the sole architects, of our future.
Οι θλίψεις μας κάνουν περισσότερο ...
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994). Συνάντησα κάποιο φίλο το 1990 σε δρόμο της Θεσσαλονίκης. – Γεια σου σου Βασίλη. – Γεια σου Κώστα. – Τα έμαθες τα νέα; Έμαθες τι συνέβη στο φίλο μου και πατριώτη σου Νίκο (Ν.Κ.); – Όχι, γιατί δεν έχουμε ιδιαίτερες σχέσεις. Εξ άλλου έχω καιρό να τον συναντήσω. – Άκου λοιπόν. Ο Νίκος πήγε επίσκεψη στο Άγιον Όρος. Μεταξύ των άλλων αποφάσισε να επισκεφθή και το μοναχό Παΐσιο (εγώ πρώτη φορά άκουγα για τον Γέροντα). Τι τα ‘θελε όμως; Ακόμη τρέχει και δεν μπορεί να συνέλθη από απ’ αυτό που του συνέβη. – Γιατί τι έπαθε ο άνθρωπος; Έπαθε κανένα κακό; – Όχι, όχι αντίθετα. Ταρακουνήθηκε ο εσωτερικός κόσμος του, αναθεώρησε πολλές αρχές γύρω από την Ορθοδοξία και έγινε πολύ σωστός χριστιανός και ...
«Και ιδών αυτήν ο Κύριος εσπλαγχνίσθη επ’αυτή» Όπως οι διδάσκαλοι των μικρών παιδιών τα μορφώνουν με σύστημα, δηλαδή προσπαθούν να μάθουν τους μαθητές το αντικείμενο της γνώσεως αρχίζοντας απ’ τα πιο μικρά και προχωρώντας στα πιο μεγάλα, έτσι και ο Κύριος έκανε με τους μαθητές Του. Πρώτα πρώτα ενώπιόν τους θεράπευσε απλές ασθένειες, μετά έβγαλε δαιμόνια από τις ψυχές των ανθρώπων, μετά άνοιξε τα μάτια τυφλών, ύστερα χάρισε την υγεία αυτών που είχαν πλησιάσει το θάνατο και στο τέλος έκανε τις αναστάσεις, όπως π.χ. της θυγατέρας του Ιαείρου η του παιδιού της χήρας της Ναίν που περιγράφεται στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα. Ο Κύριος ανέστησε τους νεκρούς, προκειμένου να «προοδοποιήση», δηλαδή να προετοιμάσει το δρόμο για τη διδασκαλία της αναστάσεως της δικής ...
Ο μοναχικός βίος δεν αποτελεί δημιούργημα μιας συγκεκριμένης ιστορικής στιγμής ούτε επινόηση κάποιων ανθρώπων αλλά καταστάλαγμα και κατάληξη πολλών διεργασιών εντός της μακραίωνης εκκλησιαστικής ζωής και παραδόσεως . Το πρότυπο όλων εκείνων που προσβλέπουν στο μοναχικό βίο είναι η περί του θρόνου και τον ουράνιο κόσμο του Θεού, ζωή των αγγέλων, προ της δημιουργίας του αισθητού ακόμη κόσμου . Αυτή την ζωή αναζητούσαν οι Δίκαιοι και οι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης˙ αυτή την Νέα Εδέμ δίδαξε με τη ζωή και την δράση του ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, αυτός ο «επίγειος άγγελος και ουράνιος άνθρωπος», όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο υμνογράφος. Αλλά και ο ίδιος ο Χριστός έζησε ως μοναχός στην επίγεια ζωή του με νηστεία, προσευχή, ακτημοσύνη, παρθενία, αγρυπνία και ...
Γεννήθηκε στο Κρανίδι Ερμιονίδος και νωρίς φόρεσε το τίμιο του μοναχού ένδυμα στη μονή Αγίων Αναργύρων Ερμιόνης. Αργότερα, για τελειότερη ζωή ήλθε στο αγιώνυμο όρος του Άθωνος, όπου χειροτονήθηκε διάκονος. Μετά από καιρό επέστρεψε στη μονή της μετανοίας του με περισσότερο ένθεο ζήλο. Συμπατριώτες του στον ανταρτοπόλεμο τον συνέλαβαν, γιατί δεν τους ακολούθησε, και σιγά σιγά του έκοψαν με μαχαίρι τον λαιμό. Με σταθερότητα, πίστη και ανδρεία πορεύθηκε ο νεαρός διάκονος την ίδια οδό με τον συνώνυμο του πρωτοδιάκονο και πρωτομάρτυρα Στέφανο. Την θερμή προσευχή του δεν έπαυσε έως την τελευταία στιγμή. Ο δήμιος του δέχθηκε ισχυρό νευρικό κλονισμό και ορκίσθηκε να πάψει το άχαρο αυτό έργο. Κάποιος άλλος όμως τον διαδέχθηκε, βάφοντας τα δάκτυλα του στο αίμα του πρώην δημίου. Ο ιεροδιάκονος ...
Σε όποια γωνιά του πλανήτη κι αν στραφείς, τα μάτια αντικρίζουν πόνο, θλίψη, πίκρα. Κι αυτά με τη σειρά τους γεννούν σκληρότητα, κατάθλιψη, απαισιοδοξία. Ο άνθρωπος έχει ξεχάσει τι σημαίνει χαρά, ή καλύτερα, όπως και τόσα άλλα πράγματα, έχει ξεχάσει να τη ζει προσπαθώντας να τη μελετήσει, αναλύσει, κατανοήσει. Βιώνει όμως και αισθάνεται το μεγάλο κενό της απουσίας της, σε σημείο που να πιστεύει ότι αυτό είναι η μοναδική εμπειρία της ζωής, η μονή αλήθεια, η κυρίαρχη πραγματικότητα. Δεν μπορεί να ζήσει έξω από αυτό στο οποίο έχει συνηθίσει, γι΄ αυτό και δεν αναγνωρίζει τη χαρά ακόμη κι όταν τη συναντά, μάλλον δε την προσπερνά μην πιστεύοντας στη χειροπιαστή ύπαρξή της. Έχουμε μάθει να ζούμε στον πόνο σαν κάτι απόλυτα φυσιολογικό. ...
Πολυέλεος «Λόγον αγαθόν» Ιακώβου Ναυπλιώτου, αειμνήστου Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Μ.Χ.Ε. εις ήχον πλ.α΄. Το βίντεο είναι από την εμφάνιση της Βυζαντινής Χορωδίας Αθηνών, στη Μόσχα στις 03/06/2018, υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Χατζηχρόνογλου. Για να κατεβάσετε το κείμενο πατήστε εδώ Το μοντάζ του video και η επεξεργασία της εικόνας έγινε από τον Λεωνίδα Τσούκαλα, Καθηγητή Βυζαντινής Μουσικής Εκκλ. Ιδρύματος Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Για περισσότερα video στο YouTube πατήστε εδώ
ΛΟΓΟΣ ΜΒ΄: Προσευχή προς την Υπεραγία Θεοτόκο Εσένα, που υπερέχεις των ασωμάτων θείων τάξεων με την ασύγκριτη αγνότητα, εσένα ικετεύω, πολυύμνητη, να εξαγνίσεις την αισχρή ψυχή μου από τις άνομες σκέψεις, που γεννιούνται εντός μου εξαιτίας της μακρόχρονης ροπής προς τις σαρκικές επιθυμίες. Επιθυμίες που ο πονηρός δαίμονας δεν σταματά να σπέρνει, ταράσσοντας, μολύνοντας και διασπώντας την διάνοιά μου με αισχρές και πονηρές σκέψεις, επειδή φθονεί την σωτηρία της ψυχής μου. Γι’ αυτό, σε ικετεύω, Παναγία, μην με περιφρονείς, καθώς βυθίζομαι ελεεινά σε αυτόν τον βρωμερό βούρκο, αλλά καθάρισέ με από αυτήν την δυσοσμία με το ευωδιαστό μύρο των δεήσεών Σου και διάλυσε με το γλυκύτατο φως της θείας αγάπης Σου όλο το σκοτάδι της ψυχής μου. Με το χαλινάρι του ...
With Christ’s blood, everything was pacified, on earth and in heaven. The heavens were sanctified, the devil expelled. Now he’s where the people are whom he deceived. ‘Your will be done’ means; ‘May peace come to earth as it exists in heaven’.
Η Θεία Λειτουργία σε ήχο Δεύτερο. Ψάλλει ο Άρχων Μουσικοδιδάσκαλος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, Θεόδωρος Βασιλικός, Πρωτοψάλτης και Χοράρχης.
Η αγάπη που καλλιεργείται στην ...
Τίμιο Ξύλο το οποίο φυλάσσεται στο σκευοφυλάκιο του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Μια ηλιόλουστη μέρα, αφού τέλειωσε τις δουλειές του σπιτιού κι ετοίμασε το φαγητό μετέφερε τη μηχανή της στην ταράτσα του σπιτιού για να γαζώσει. Από κοντά είχε το αγοράκι της, τον Σταύρο που θα ήταν περίπου 20 μηνών. Το παιδάκι έπαιζε γύρω από την καπνοδόχο, αλλά σε μια στιγμή παραπάτησε κι όπως η ταράτσα δεν είχε στηθαίο, έπεσε από ύψος τριάμισι περίπου μέτρων και χτύπησε θανάσιμα σε ένα πελέκι. Αλλόφρων έτρεξε κοντά του η έρμη μάνα. Τι να δει; Το αγοράκι της αιμορραγούσε εκεί στο χώμα από στόμα, μύτη, αυτιά, χωρίς να αναπνέει, χωρίς σημάδια ζωής. Άφωνη παρακολουθούσε η κ. Στυλιανή. Οι δικοί της άνθρωποι, που προστρέξανε, δεν ήξεραν πώς να την αντιμετωπίσουν, όπως την ...
3. The anthropological unlocking as the universal paradigm of man’s constitution Our analysis of hesychast experience demonstrates its epistemological transparency. Now we come to the test of its anthropological full-bloodedness: is it possible to extend or generalize the principles found in hesychast anthropology to other domains of anthropological experience and eventually to the totality of the latter? First of all, hesychast anthropology opens the way to general anthropology of spiritual practices (its basics are presented in my works). The set of these ancient practices created by world religions is not big, but they are of considerable importance for understanding the phenomenon of man because they can be seen as schools of pure anthropological experience. The reconstruction of their anthropology is difficult since ...
Το 1795 καταργήθηκαν όλα τα προνόμια από τον Αλή Πάσα, πλην της Πατριαρχικής Εξαρχίας. Επί της διακυβέρνησής του πολλές κοινότητες έχασαν την αυτονομία τους και υπάγονταν πλέον στο τοπικό σπαχή. Όσες κοινότητες προσπάθησαν να προβάλλουν αντίσταση στην επιθετική πολιτική του Αλή Πασά κατεστράφησαν, όπως συνέβη με τη Μοσχόπολη, το Λινοτόπι και τη Νικολίτσα το 1769 (Nitsiakos, 1985). Η Β. Ρόκου (2007) ορίζει την εποχή του Αλή Πασά, στα τέλη του 18ου αιώνα, ως ορόσημο του τέλους της μεγάλης κτηνοτροφίας. Την εποχή αυτή το Μέτσοβο αποκτά και πάλι τη μορφή «δερβενικού χωριού» λόγω α) των τσιφλικοποιήσεων που λειτούργησαν εις βάρος της δραστηριότητας και β) της γεωργικής ανάπτυξης της Θεσσαλικής πεδιάδας χάρη στην οποία διοχετεύτηκε ο πλούτος στην καλλιέργεια της γης. Αυτά ...
