Πεμπτουσία

Η Κοίμηση της Παναγίας , από τις κορυφαίες γιορτές της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης, αυτό το «Πάσχα του Καλοκαιριού» καθώς βιώνεται στην Παράδοση μας, τιμάται με ξεχωριστό τρόπο σε κάθε ναό, εξόχως δε στους φερώνυμους που είναι αφιερωμένοι σ αυτήν. Και είναι αμέτρητες οι εκκλησιές και τα εκκλησάκια που φέρουν αυτή την τιμή. Κατάσπαρτη η ελληνική γη, ώστε σχεδόν δεν υπάρχει τόπος που να μην έχει κτίσμα στη Χάρη της. Μα εκείνα που συγκινούν ιδιαίτερα, είναι τα ταπεινά και χαριτωμένα ναΐδρια που στέκουν στην ερημιά – απότοκο της μετανάστευσης και της αστυφιλίας – και γλυκαίνουν με την παρουσία τους τον διαβάτη, μάρτυρες μιας ανεπίστροφης πλέον κοινοτικής ζωής. Τα περισσότερα φτιαγμένα με κοινό κόπο και στερήσεις σε καιρούς χαλεπούς της οθωμανικής σκλαβιάς με όλα τα παρεπόμενα ...

Μέσα στην πλάση όλα κινούνται, βιώνονται και λειτουργούν σε μια διαλεκτική σχέση του Κτίστη με την κτίση. Ο διάλογος υπάρχει ως εργαλείο και φυσική συνέπεια της ελευθερίας και της αγάπης ως στάσεως ζωής. Αν ο διάλογος δεν αποτελέσει ζωή και τροφή τότε κινδυνεύει να μετατραπεί σε σλόγκαν και τσιτάτα. Σχέση χωρίς διάλογο είναι μια άρρωστη σχέση. Σχέση χωρίς διάλογο δημιουργεί προβληματικούς ανθρώπους. Διάλογος, λοιπόν, υπάρχει εκεί που η σχέση είναι γεμάτη υγεία . Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος θα μας παρουσιάσει με σαφήνεια και γλαφυρό τρόπο την έννοια του διαλόγου λέγοντας: «Ο διάλογος μπορεί να συμβάλλει στη μεταφύτευση νέων σπερμάτων από τον ένα πολιτισμό στον άλλο, στη βλάστηση σπόρων, που βρίσκονται σε αδράνεια στον αγρό παλαιών θρησκευμάτων, και στην ανάπτυξή τους» ...

Διαβάζουμε,την συγκλονιστικήν αφήγηση του αιωνοβίου Αρχιμανδρίτου Τιμοθέου Καλαμπερίδη, για την Ανακομιδή των ιερών Λειψάνων του Αγίου Νεκταρίου (Α’ Ανακομιδή το έτος 1921, Β’ 1923, Γ’ 1927, Δ’ 1953): -Αρχιμανδρίτης Τιμόθεος: Στο Μοναστήρι ήλθα τον Οκτώβριο του 1952, σε ηλικία 55 ετών. Τον επόμενο χρόνο –συγκεκριμένα στις 2 Σεπτεμβρίου 1953– έγινε η Ανακομιδή του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Νεκταρίου. Η Ανακομιδή –που αποφασίσθηκε το καλοκαίρι– έγινε αφού σουρούπωσε. Θα ήταν 8 με 9, βραδάκι πιά. Δεν είχαμε ηλεκτρικά• Με τα λούξ δουλεύαμε. Όλοι, γύρω–τριγύρω, με αναμμένες λαμπάδες και κεριά. Στην αρχή διαβάσθηκε η Ακολουθία. Αφού βγάλαμε τα άγια λείψανα, τα τοποθετήσαμε σε λεκάνες. Τα πλύναμε με ροδόσταμο και άλλα αρώματα. Σε ορισμένα Λείψανα ήταν το ύφασμα κολλημένο πάνω. Τα καθαρίσαμε. Κάναμε Παννυχίδα και τα ...

«Μακάριοι οι ειρηνοποιοί ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται» δηλαδή άγιοι είναι αυτοί που φέρνουν την ειρήνη στον κόσμο γιατί εκείνοι θα ονομαστούν παιδιά του Θεού. Αμέσως μετά τους καθαρούς στην καρδιά, μακαρίζονται οι ειρηνοποιοί. Αυτοί φέρουν μέσα τους την ειρήνη του Θεού και την προσφέρουν απλόχερα στους γύρω τους και το περιβάλλον τους. Η ειρήνη πού είναι κατά τον άγιο Γρηγόριο Θεολόγο ζητούμενο αγαθό από όλους, αλλά από λίγους τηρούμενο βρίσκεται μαζί με την αγάπη στο κέντρο της αληθινής πίστης. Ο ίδιος ο Θεός μας ονομάζεται άρχων της ειρήνης, δηλαδή κέντρο και πηγή της μακαριότητας, αιώνιος και προϋπαρχων,τόσος Αληθινος και αμετακίνητος από την θεότητα. Αλλά και ο Κύριος Ιησούς ονομάζεται στην γραφή άρχων ειρήνης και » επι γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία». ...

ΛΟΓΟΣ ΛΕ΄: Επιστολή παρηγορητική προς τον πρίγκιπα Δημήτριο Δεν παύει ποτέ ο άρχων του κακού, ο ανθρωποκτόνος και μισάνθρωπος διάβολος, εξαιτίας του μεγάλου φθόνου του, να καταπολεμά και να πλανά με κάθε τρόπο τους ανθρώπους επιθυμώντας να τους καταστρέψει, επειδή θεωρεί τον όλεθρο των ανθρώπων χαρά και θρίαμβό του, μολονότι γνωρίζει ο ανόσιος ότι με αυτόν τον τρόπο ετοιμάζει γι’ αυτούς πολύ μεγάλα και πικρά βάσανα. Αυτή είναι, ευγενέστατε ηγεμόνα Δημήτριε, η έχθρα και η μανία του εναντίον μας. Ποιος στέρησε τον γενάρχη μας από τον μακάριο και αγγελικό βίο στον παράδεισο του Θεού; Αυτός είναι που διά του τρομερού όφεως αποπλάνησε την προμήτορά μας Εύα και δι’ αυτής τον πρωτόπλαστο Αδάμ και συνεπώς ολόκληρο το άθλιο γένος των ανθρώπων και ...

Είχαμε γράψει σε προηγούμενο άρθρο μας, αναλυτικά και εμπεριστατωμένα, για την Αρχή της Ινδίκτου, για το πως υπολογίζεται, πως ιστορικά διαμορφώθηκε και πως την υιοθέτησε η Εκκλησία μας, στο βάθος των αιώνων. Τώρα αποφασίσαμε να ασχοληθούμε αναλυτικότερα, για το πως κατά τη γνώμη μας, πρέπει να αξιοποιούμε την ευκαιρία μιας νέας Εκκλησιαστικής χρονιάς. α) Δοξολογία στον Θεό: Το πρώτο-πρώτο που οφείλουμε ως πιστοί, είναι καταρχήν από καρδιάς, μια Δοξολογία, στον Ένα Τριαδικό μας Θεό, που μας αξιώνει να εισερχόμαστε σε ένα νέο έτος, αλλά ταυτόχρονα και για όλα όσα αξιωθήκαμε να βιώσουμε, θετικά και αρνητικά, στην παρελθούσα Εκκλησιαστική χρονιά, που μόλις πέρασε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ο Θεός, που ο ίδιος είναι Άχρονος, αλλά κάτω από την εξουσία Του, έχει κάθε ...

Την έναρξη των εργασιών της Σύναξης της Ιεραρχίας των εν ενεργεία Μητροπολιτών και Αρχιεπισκόπων του Οικουμενικού Θρόνου, η οποία συνεκλήθη κατόπιν προσκλήσεως του, και συνέρχεται από σήμερα, 1η Σεπτεμβρίου, μέχρι και τη Δευτέρα, 3η Σεπτεμβρίου 2018, στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Σταυροδρομίου Κωνσταντινουπόλεως, κήρυξε το απόγευμα ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Στη Σύναξη, που πραγματοποιείται υπό την προεδρία του Πατριάρχου, μετέχουν περισσότεροι από εκατό Ιεράρχες, από την Έδρα του και ολόκληρη την οικουμένη, και θα συζητηθούν θέματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου και διορθοδόξου ενδιαφέροντος. Στην εναρκτήρια ομιλία του, ο Παναγιώτατος, επεσήμανε, μεταξύ άλλων, ότι «κατά καιρούς αντιμετωπίζομεν δυσκολίας και πειρασμούς, και τούτο επειδή λελανθασμένως τινές νομίζουσιν ότι δύνανται να αγαπώσι την Ορθόδοξον Εκκλησίαν αλλ᾽ ουχί και το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, αγνοούντες ότι αυτό ενσαρκώνει το ...

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα, σύμφωνα με την μακραίωνη εκκλησιαστική τάξη και παράδοση, εορτάστηκε σήμερα, Σάββατο, 1η Σεπτεμβρίου, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, η αρχή της Ινδίκτου – η εκκλησιαστική πρωτοχρονιά – και η Σύναξη προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου της Παμμακαρίστου, της οποίας η πανίερη εικόνα φυλάσσεται στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό. Η σημερινή ημέρα είναι αφιερωμένη, από το 1989, και στην προσευχή υπέρ της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος.   Στο Μήνυμά του ο Οικουμενικός Πατριάρχης επισημαίνει ότι , «η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος εις την εποχήν μας συνδέεται με την αλαζονείαν του ανθρώπου έναντι της φύσεως και την εξουσιαστικήν σχέσιν του προς αυτήν, καθώς και με το ευδαιμονιστικόν πρότυπον του «πολλών δείσθαι» ως γενικής στάσεως ζωής. Όσον λανθασμένον είναι το να πιστεύωμεν ότι εις το ...

ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΟ ΛΕΥΚΩΜΑ ΓΙΑ ΤΑ 45 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΛΕΥΚΟΝΟΙΚΟΥ 1973- 2018   ΛΑΡΝΑΚΑ, 2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2018   ΜΝΗΜΗ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΛΕΥΚΟΝΟΙΚΟΥ   Μνήμη της γης μας! Της γης μας της ελληνικής, με τα σπασμένα αγάλματα τις εκκλησιές και τα ξωκλήσια.   Σήμερα θα σας ταξιδέψουμε στο Λευκόνοικό μας! Είναι ένα γλυκό σεριάνι σε κάμπους ολόχρυσους και σε στράτες με κάτασπρα σπίτια! Μνήμη της γης μας το Γυμνάσιό μας, καύχημα και στολίδι όλης της Μεσαορίας. Πνευματικός Φάρος που το φως του καταύγασε τις ψυχές εκατοντάδων παιδιών και πλημμύρισε τη ζωή τους με νόημα και ελπίδα. Ήταν το διαβατήριο για το «ευ ζην» τους, σαν ήρθαν τα πέτρινα χρόνια της προσφυγιάς. Στα 1938 ο εκπαιδευτικός Ανδρέας Λοϊζίδης από τη Λευκωσία ιδρύει το «Εμπορικόν ΚολλέγιονΛευκονοίκου» που το 1940 θα μετονομαστεί σε «Ανωτέρα Σχολή Λευκονοίκου» που την ευθύνη της έχει η κοινότητα, και θα μεταφερθεί στον λόφο του προφήτη Ηλία. Τα ...

«εγώ δε μάρτυρα τον Θεόν επικαλούμαι» Σε πάρα πολλούς ανθρώπους υπάρχει το πάθος της καχυποψίας. Καχυποψία είναι η κατάσταση εκείνη (πρωτίστως) που υποψιάζεται κάποιος ένα κακό αξιολογώντας διάφορα γεγονότα. Επίσης καχυποψία είναι η υποκειμενική εκτίμηση διαφόρων καταστάσεων μετά απο διεργασία πολλών συλλογισμών μας που δεν είναι πάντοτε ορθοί. Μερικές φορές ταυτίζεται η καχυποψία με την υπόνοια. Ο απόστολος Παύλος χωρίς να το θέλει έγινε αιτία να πέσουν μερικοί Κορίνθιοι Χριστιανοί, που ήταν πνευματικά του τέκνα, σε καχυποψίες απέναντι στο πρόσωπό του. Πολλές φορές αναγκάσθηκε να απολογηθεί ο Απόστολος: «η εμή απολογία τοις εμέ ανακρίνουσιν αύτη εστι» (Α’ Κορ. 1,23). Ας δούμε εκτενέστερα το πάθος αυτό. Πως εκδηλώνεται το πάθος της καχυποψίας; Πολλές φορές η καχυποψία των ανθρώπων δεν είναι μόνο για κακό αλλά ...

«Πολλοί γαρ εισί κλητοί, ολίγοι δε εκλεκτοί» Η ευαγγελική παραβολή της Κυριακής ΙΔ’ Ματθαίου μας παρουσιάζει το μυστήριο της βασιλείας του Θεού και τη στάση του ανθρώπου απέναντι στη σωτήρια πρόσκληση της αγάπης του Θεού. Ένας άρχοντας κάλεσε σε γάμο τους φίλους και γνωστούς του, πού όμως δεν ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του. Οι δικαιολογίες πολλές και διάφορες: αδιαφορία και βιοτικές μέριμνες. Όμως, ο Θεός μας καλεί πάντοτε στην κοινωνία Του, στο σώμα Του, στη σωτηρία. Η κλήση αυτή υπερβαίνει τον χρόνο και τον τόπο, είναι δηλαδή αιώνια και καθολική. Η ανταπόκριση μας στην κλήση του Θεού δεν είναι καταναγκασμός, υποδούλωση, υποχρέωση για τον άνθρωπο. Είναι έκφραση της αγάπης μας προς τον Θεό, υπακοή εν ελευθερία στο άγιο θέλημα Του. Αυτήν ακριβώς τη διάθεση ...