Πεμπτουσία

Ο κατά κόσμον Γεώργιος Πασκάς του Στεφάνου και της Κασσάνδρας γεννήθηκε στο Στανέν της Ρουμανίας. Στο Άγιον Όρος προσήλθε το 1903. Το 1908 εκάρη μοναχός. Έζησε στη ρουμανική σκή­τη του Τιμίου Προδρόμου και σε άλλα μέρη του ιερού Άθωνα. Επί περίπου σαράντα χρόνια έζησε στην Καλύβη της Παντοκρατορινής Κάτω Καψάλας του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Νέο τον λέγανε ναύαρχο, γιατί από κοσμικός είχε κάνει ναυτικός. Έκανε τον καπετάνιο και τον καραβοκύρη και μετέφερε σιτάρι στις μονές σε δύσκολα χρό­νια. Συνασκητή είχε τον συμπατριώτη του ιερομόναχο Θεοδόσιο, που αργότερα τον πήρε μαζί του στην Καλύβη του Αγίου Σάββα της Καψά­λας. Πριν από αυτούς στην Καλύβη του Ευαγγελισμού είχαν κατοικήσει οι επίσης συμπατριώτες τους ιερομόναχοι αδελφοί και λίαν ενάρετοι Γυμνάσιος (+1965) και Διονύσιος (+2004), ...

Γεράσιμος μοναχός Μικραγιαννανίτης, ο υμνογράφος (1905-1991) (Φωτογραφία: Douglas Little) Πηγή: athosprosopography.blogspot.gr Κατά τον ηγούμενο της ιεράς μονής Γρηγορίου αρχιμανδρίτη Γεώργιο, ο Γέροντας Γεράσιμος υπήρξε «μοναχός ταπεινός, βιαστής της βασιλείας των ουρανών, υπερορών σαρκός και των της σαρκός, προσευχητικός, πράος, γλυκύς, προσηνής, φιλόθεος και φιλάνθρωπος, διδακτικός, συγχωρητικός, ευκατάνυκτος, άγρυπνον έχων το όμμα της ψυχής, αυστηρός στον εαυτό του και συγκαταβατικός στους συνανθρώπους του».  Γεννήθηκε το 1905 στη Δρόβιανη της Β. Ηπείρου. Από τον πα­τέρα του πήρε την αυστηρότητα προς τον εαυτό του και από τη μητέρα του τη βαθιά, άδολη και ανυπόκριτη θρησκευτική ευλάβεια. Σύχναζε στην εκκλησία του χωριού του και στα εξωκλήσια των βουνών. Είχε επίδοση στα γράμματα, γιατί ήταν ευφυής και είχε καλή μνήμη. Τη βασική του μόρφωση έλαβε στον ...

Ένας αυθεντικός ποιμένας της Εκκλησίας.             Η πρόσφατη εορτή του αγίου Μεγαλομάρτυρα Προκοπίου φέρνει στο νου μας το μακαριστό Μητροπολίτη Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης κυρό Προκόπιο, ο οποίος συμπληρώνει φέτος πενήντα χρόνια από την κοίμησή του.  Ο μακαριστός Προκόπιος διετέλεσε Μητροπολίτης Ύδρας, Σπετσών (1912) και Αιγίνης (από το 1936). Το κοσμικό όνομά του ήταν Δημήτριος Καραμάνος. Γεννήθηκε το 1874 στο Σταυροδρόμι της Κωνσταντινούπολης, αλλά ανατράφηκε στην Αθήνα. Ο πατέρας του καταγόταν από το Γεράκι Λακωνίας, ενώ η μητέρα του από παλαιά αθηναϊκή οικογένεια. Ήταν αριστούχος απόφοιτος της Νομικής Σχολής και της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1900 χειροτονήθηκε διάκονος στην Αθήνα από τον μητροπολίτη Αθηνών Προκόπιο Β’ και τοποθετήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Καρύτση. Το 1906 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και έλαβε ...

  Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης Πρόκειται για ένα φωτεινό αστέρι, για θεοφόρο πατέρα, για αληθι­νό άνθρωπο, για σύγχρονο όσιο. Ο βίος και οι λόγοι του θέλγουν, ελκύουν, συναρπάζουν κάθε φιλόθεη ψυχή. Είναι ιδιαίτερα μεγάλη η ευλογία που ασπασθήκαμε το χέρι του, σκύψαμε κάτω από το άγιο πε­τραχήλι του κι ακούσαμε τις χαριτωμένες διδαχές του στη νεότητά μας. Γεννήθηκε το 1906 στο χωριό Άγιος Ιωάννης Καρυστίας της Εύβοιας από πολύτεκνους, φτωχούς και ευσεβείς γονείς. Από μικρός μπήκε στη βιοπάλη. Μόλις δώδεκα ετών έφυγε για το Άγιον Όρος. Υποτάχθηκε στους κατά σάρκα αδελφούς Παντελεήμονα και Ιωαννίκιο, αυστηρούς Γέροντες της Καλύβης του Αγίου Γεωργίου της σκήτης των Καυσοκαλυβίων. Μετά διετή δοκιμή και πρόθυμη υπακοή εκάρη μοναχός. Από τότε αισθάνθηκε ότι ο Θεός του δώρισε το διορατικό ...

Μοναχός Νέστωρ Γρηγοριάτης ,ελεήμων,ειρηνικός και φωτισμένος άνθρωπος. Γεννήθηκε στην Ανδρίτσαινα Ολυμπίας της Πελοποννήσου το 1886. Μικρός έμεινε ορφανός από πατέρα κι έμαθε την τέχνη του υποδη­ματοποιού, την οποία αργότερα χρησιμοποίησε και στη μονή. Εμπόδια, πειρασμοί και δυσκολίες δεν μπόρεσαν να τον κρατήσουν στον κόσμο. Το 1907 σαν διψασμένο ελάφι ήλθε στις αθωνικές πηγές. Εισήλθε στη μονή Γρηγορίου, ενεγράφη δόκιμος και με φιλότιμο διακονούσε όπου του έλεγαν. Η φιλαδελφία του, η υπακοή του, η φιλοπονία του τον έκαναν σε όλους αγαπητό και σεβαστό. Ως οικονόμος του μετοχίου της μονής Βούλτσιστα στην Πιερία, και μάλιστα κατά την περίοδο της Κατοχής, βοήθησε σημαντικά τη μονή του με τροφές, καθώς και τους εκεί εργαζόμενους και τους πολλούς φτωχούς, πεινασμένους και αναγκεμένους που διέρχονταν για ελεημοσύνη. ...

Ο Γέροντα Αβέρκιος (με το μπαστούνι) και η συνοδεία του: Διάκονος Διόνυσιος, μοναχός Χαράλαμπος,διάκονος Νικηφόρος (επάνω αριστερά)και μοναχός Κοσμάς Ο κατά κόσμον Ευστάθιος Καραγιάς του Γεωργίου και της Μαρίας γεννήθηκε στο νησί της Μεγαλόχαρης Ευαγγελίστριας Παναγίας, στον Πύργο της Τήνου, από ευσεβείς γονείς το 1882. Νέος ήλθε και μόνασε στο Κουτλουμουσιανό Κελλί των Καρύων του Προφήτου Ηλιού το 1900. Πήρε από τους Γεροντάδες του αυστηρή καλογερική σειρά και τη μετέδωσε αργότερα στη συνοδεία του. Ήταν από τα ηγετικά μέλη του λεγομένου Κελλιωτικού Ζητήματος, το οποίο είχε δημιουργηθεί λόγω διαφορών των Κελλιών με τις μονές. Το θέμα ελύθη διά πατριαρχικού σιγιλλίου του Οικουμενικού Πατριάρχου Ιωακείμ Γ', της 7.6.1909. Ήταν ακριβοδίκαιος και φιλοδίκαιος, άριστος γλύπτης, κατά την παράδοση του νησιού του, καλογερικός ...

Ιερομόναχος Αθανάσιος Ιβηρίτης, ο λάτρης της Θεοτόκου (φωτ. Τ.Τλούπα) Ο μακαριστός Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης, αφιερώνοντας το νεοτύπωτο βιβλίο του, για τον «θερμό λάτρη της Πορταΐτισσας», «με αγάπη Χριστού» προς την αθλιότητά μου, μού έγραφε: «Στον κα­λόν μοναχόν Μωυσή με την ευχήν να γίνει ένας υψηλός ησυχαστής, ερήμην του εν τω πονηρώ κειμένου κόσμου, όπου η απάτη των δια­λογισμών και η αλαζονεία του βίου». Δυστυχώς δεν έγινα «υψηλός ησυχαστής». Παρηγορούμαι να γράφω για ησυχαστές σ’ ένα ανήσυχο έξω κόσμο. Ο Γέροντας λοιπόν Θεόκλητος είχε στενό πνευματικό σύνδεσμο με τον Γέροντα Αθανάσιο κι έγραψε γι’ αυτόν μία, πιστεύουμε, τερπνή βιογραφία. Γράφει στον πρόλογο του ωραίου αυτού βιβλίου του: «Ο μακαριστός φίλος μου ιερομόναχος Αθανάσιος δεν έπαυε να μου λέ­γει: “Μη γράφεις, αν δεν ...

Το βράδυ του Σαββάτου της 14ης Οκτωβρίου φτάνει στο Δεσποτικό της Ηπείρου με το Διοικητή του συντάγματος και μερικούς αξιωματικούς. Από εδώ αρχίζει και το στρατιωτικό του ημερολόγιο χάρη στο οποίο γνωρίζουμε τα γεγονότα. Στο Δεσποτικό αρχίζει την ιεραποστολική του δράση: επισκέπτεται συνεχώς όλους τους στρατιωτικούς καταυλισμούς, οι οποίοι μάλιστα είναι διασκορπισμένοι σε έκταση πολλών χιλιομέτρων, συνομιλεί με τους στρατιώτες, τους οδηγεί προς την εξομολόγηση και τη Θεία Κοινωνία. Κηρύττει το θειο Λόγο στα Κυριακάτικα ή εσπερινά κηρύγματα του, κάνει Κατηχητικό στους μικρούς μαθητές και εξομολογεί τους χωρικούς. Το ειρηνικό ημερολόγιό του των πρώτων ημερών κλείνει στις 16 Οκτωβρίου με μία προσευχή. Θα ξαναγράψει στις 4 Νοεμβρίου μέσα στη φρίκη του πολέμου και την κόλαση των οβίδων. Από το πρωί μέχρι ...

Αμβρόσιος μοναχός Λαυριώτης (1884-1977) (Φωτογραφία: Chrysostomus Dahm, 1957) Πηγή φωτογραφίας: http://athosprosopography.blogspot.gr Ο κατά κόσμον Δημήτριος Ντόλας του Αγγέλου και της Ελένης γεννήθηκε στην Αρναία Χαλκιδικής το 1884. Προσήλθε στη Μεγίστη Λαύρα το 1904. Εκάρη μοναχός το 1906. Ήταν Γέροντας από το 1928 και προϊστάμενος της μονής από το 1932. Γράφει περί αυτού ο υποτακτικός του επίσκοπος Ροδοστόλου Χρυσόστομος: «Δεν ήταν μόνο η υψηλή, βιβλική, ρασοστόλιστη κορμοστα­σιά του, που πλησίαζε τα δύο μέτρα, η κατάλευκη γενειάδα του και τα αδρά, ανδροπρεπέστατα χαρακτηριστικά του προσώπου του αυτά που εντυπωσίαζαν και ενέπνεαν σεβασμό και δέος σε όλους, αλλά κυρίως η σύνεσις, η σοβαρότης του και η μεγάλη περί τα μοναχικά και διοικητικά της Μεγίστης Λαύρας και του Όρους πείρα του· η οξύνοιά του, ωσαύτως, ...

Μοναχός Ερμόλαος Λαυριώτης , " όλοι τον γνωρίζουν ωςτον πλέον ανεξίκακο καλόγνωμο στους λόγους" (Φωτ. P.G. Dahm) Ο κατά κόσμον Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης του Ανδρέου και της Μεταξωτής από τη Τατσάλτη της Μικράς Ασίας ήλθε στο Άγιον Όρος το 1916 και εκάρη μοναχός το επόμενο έτος στη μονή της Με­γίστης Λαύρας. Ο ακριβολόγος επίσκοπος Ροδοστόλου Χρυσόστομος γράφει, όπως πάντα, ωραία περί αυτού: «Όλοι τον γνώριζαν ως τον πλέον ανεξίκακο, καλόγνωμο και απλούν στους λόγους και την συμπε­ριφορά. Ο ίδιος έγινα αυτόπτης και αυτήκοος αποπειρών και φράσεων αρκετών, οι οποίοι, θέλοντες να δοκιμάσουν την αοργησία και το ανυποψίαστο της ψυχής του, τον έσκωπταν εμφανώς, ενίοτε δε και τον πεί­ραζαν απρεπώς. Εκείνος όμως ζούσε στον δικό του κόσμο, πλέων στα πελάγη της αγαθότητός ...

Ο κατά κόσμον Ιωάννης Μακαρέας του Αθανασίου και της Μαρίας γεννήθηκε στη Δρέσνα Ελευθερούπολης το 1885. Στην ιερά μονή Μεγίστης Λαύρας προσήλθε το 1909. Εκάρη μοναχός το 1912. Για πολλά χρόνια έμενε στο Κάθισμα της μονής του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Είχε το διακόνημα του βουρδουνάρη, του φροντιστή των ζώων, τα οποία αγαπούσε πολύ και τα φρόντιζε όσο μπορούσε, γιατί πάντοτε τους εξυπηρετούσαν τους πατέρες αδιαμαρτύρητα. Ορισμένοι μοναχοί της μονής τον κατηγορούσαν τον Χρυσόστομο, γιατί δεν τον έβλεπαν να εκκλησιάζεται τακτικά και να μεταλαμβάνει συχνά. Τους πείραζε ο λογισμός ότι δεν ήταν αρκετά φιλακόλουθος και ιδιαίτερα ευλαβής. Όταν κάποτε ήλθε ο καιρός, που πληρώθηκαν οι ημέρες του στον κόσμο αυτό της παροικίας και τον κάλεσε ο Κύριος της δόξης στα ουράνια ...

  Γεννήθηκε στην κοινότητα Μπάχνα του νομού Ρόμαν της Ρουμα­νίας το 1888, ο κατά κόσμον Γεώργιος Οπρισάν. Το 1910 ήλθε στο Άγιον Όρος κρυφά, γιατί ο πατέρας του ήθελε να τον νυμφεύσει. Εισήλθε στη σκήτη του Τιμίου Προδρόμου όπου εκάρη μοναχός. Εκεί διακόνησε στο ναό, το μαγειρείο, τον κήπο και το νοσοκομείο. Μετά από λίγα χρόνια πήγε στη σκήτη του Αγίου Δημητρίου-Λάκκου, όπου ασκήτευαν πολλοί συμπατριώτες του. Υποτάχθηκε σ’ έναν από αυτούς που ζούσε ησυχαστικά. Ήταν ο Ρουμάνος Γέροντας Βαρλαάμ, που ζούσε με μεγάλη άσκηση, συνεχή προσευχή και θεία οράματα. Διηγείται ο ίδιος αργότερα: «Ήταν πολλοί τότε οι όσιοι μοναχοί στον Άθωνα, αλλά έφευγαν τους ανθρώπους και ζούσαν τελείως άγνωστοι από τον κόσμο μέσα σε σπηλιές, ασκητήρια, και εκεί απέθαιναν. Έεε τί ...

Μοναχός Αρτέμιος Γρηγοριάτης , ο εργάτης της υπομονής και της υπακοής. Γεννήθηκε στις Γιάρδες Μαγνησίας της Μ. Ασίας το 1886. Από μικρός εργάσθηκε σκληρά κοντά σ’ ένα Τούρκο βυρσοδέψη, αργότερα σ’ ένα παντοπωλείο της Σμύρνης και κατόπιν υπάλληλος σε μαγαζιά της Κωνσταντινουπόλεως. Πέρασε διάφορους δύσκολους πειρασμούς. Θέλησαν να τον νυμφεύσουν μα απέφευγε. Πήγε πρώτα σ’ ένα μοναστήρι της Χίου, κατόπιν στα Ιεροσόλυμα, στου Χοζεβά, το Σαραντάριο, τον Πανάγιο Τάφο και τέλος στον ξακουσμένο Ιερό Άθωνα. Πρώτα στάθμευσε στη Σιμωνόπετρα, μετά στη Μικρά Αγία Άννα και τα Κατουνάκια. Κουραζόταν πολύ και δεν αναπαυόταν ψυχικά. Το μοναχικό σχήμα έλαβε στη σκήτη της Αγίας Άννης. Οι πειρασμοί δεν τον άφηναν και οι δαίμονες τον ενοχλούσαν αφάνταστα. Πήγε πάλι για λίγο στη Σιμωνόπετρα. Με την ...

Ο κατά κόσμον Παναγιώτης Πανταζόπουλος γεννήθηκε στη Βούταινα Μεσσηνίας το 1889. Προσήλθε στην ιερά μονή Δοχειαρίου το έτος 1912. Υποτάχθηκε στον λίαν αυστηρών ηθών και αρχών Προη­γούμενο και Πνευματικό ιερομόναχο Παντελεήμονα από τον Πολυχνίτο Μυτιλήνης. Παρά την αναπηρία του, τη χωλότητά του, υπήρξε μοναχός μόνιμα βιαστής, μεγάλος αγωνιστής και στις διακονίες της μονής και στα πνευματικά του καθήκοντα, σύμφωνα με μαρτυρία νεωτέρου παραδελφού του. Μετέβη από την κοιλάδα του κλαυθμώνος προς την ανέσπερη ζωή δέκα ημέρες μετά την πανήγυρη των Αγίων Αρχαγγέλων στις 19.11.1944. Άγιοι άγγελοι ανέβασαν στον θρόνο του Παντάνακτος Θεού, την καθαρή ψυχή του ταπεινού, ασθενούς, αδύναμου, αλλά και βιαστού μοναχού, που επί μία και πλέον τριακονταετία διακόνησε την ευαγή μάνδρα των Αρχαγγέλων και της Γοργοϋπηκόου. Πήγες – Βιβλιογραφία Πληροφορίες μας ...