Πεμπτουσία

Υπάρχουν, άραγε, «βελούδινες λέξεις»; Τί θα σήμαινε αυτός ο χαρακτηρισμός; Κι αντιθέτως, υπάρχουν στη γλώσσα «άξεστες», «χοντροκομμένες» λέξεις; Το συναίσθημα μίας «βελούδινης λέξης» τί έχει ο αναγνώστης/ακροατής ή ο χρήστης/ομιλητής; Και το «βελούδο» της λέξης, αν υπάρχει, σχετίζεται με τη σημασία ή με τον ήχο της (τη φωνητική της υπόσταση); Ε, λοιπόν, δυνάμει κάθε λέξη μπορεί να θεωρηθεί σαν «βελούδινη», αν η χρήση της μέσα σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον (συμφραζόμενα) της δίνει ξεχωριστό βάρος, μία ιδιαίτερη αίσθηση του αναγνώστη για την παρουσία της συγκεκριμένης λέξης. Αυτό μπορεί να οφείλεται στη σημασία με την οποία χρησιμοποιείται. Μπορεί να οφείλεται στη φωνητική της απήχηση, στον ήχο της. Μπορεί να οφείλεται στη (συντακτική) σύναψή της με παρακείμενες λέξεις. Μπορεί να οφείλεται ακόμη και στην ...

«Διδάσκαλε αγαθέ, τι αγαθόν ποι­η­σω ίνα έχω ζωήν αιώνιον;» Έναν άνθρωπο μας παρουσιάζει το σημερινό ευαγγελικό ανάγνω­σμα. Έναν άνθρωπο, που πλησιάζει τον Χριστό και του απευ­θύνει μια ευ­λαβή κατά τα φαινόμενα ερώτη­ση: «Δι­δα­σκαλε αγαθέ, τι αγαθόν ποιήσω ίνα έχω ζωήν αιώνιον;». Τι να κάνω, δηλαδή, προκειμένου να κερ­δίσω την ουρά­νια ζωή; Ο Χριστός όμως δεν φαίνεται να εντυπω­σιάζεται από αυτήν την εξω­­τερική του ευσέβεια, γιατί στην ερώτησή του ήδη έχει διακρίνει, ότι δεν τον πλη­σιάζει ως Θεάνθρωπο αλλά ως έναν απλό διδάσκαλο του Μωσαικού νόμου. Γι᾿ αυτό και αρ­χι­ζει την απάντησή του με μια ερώτη­ση: «γιατί με ονο­μάζεις αγα­θο; κα­νένας άνθρωπος δεν είναι αγα­θος παρά μόνον ο Θεός». Αν, δηλαδή, δεν με αναγνω­ρι­ζεις ως Θεό, μη μου αποδίδεις έναν χαρα­κτη­ρισμό που ανήκει στον ...

Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή μας παρουσιάζει ένα ευσεβή, πλούσιο και καλό νέο, ο οποίος πηγαίνει να ρωτήσει για την αιώνια ζωή, το πρόσωπο που είναι ο αιώνιος και η όντως αληθινή ζωή. Πηγαίνει να ρωτήσει για την σωτηρία, τον χορηγό της αιώνιας σωτηρίας. Ο νέος ήταν πιστός στις εντολές του Μωσαϊκού Νόμου. Οι σχέσεις του με τον κόσμο ήταν πολύ καλές. Κάτι περισσότερο ζητούσε όμως. Έτσι, πλησιάζει τον Ιησού, την αλήθεια, την σωτηρία και την αιωνιότητα του ανθρώπου, και τον παρακαλεί να του εξηγήσει τι μπορεί να κάνει ώστε να γίνει μέτοχος της αιώνιας ζωής. Θα λέγαμε ότι ο νέος αποφασίζει να ξεκινήσει από την προσωρινότητα και καταλήγει στην αιωνιότητα, από τα πρόσκαιρα στα αιώνια, από τα φθαρτά στα άφθαρτα. Ο ...

Ιησούς Χριστός ο Αρχιπάρθενος, έργον αγιογραφείου Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου 2015 Σειρά κηρυγμάτων με ομιλητή τον Αρχιμανδρίτη π. Επιφάνιο Χατζηγιάγκου με θέμα την ερμηνεία της Επί του Όρους Ομιλίας. Οι ομιλίες έγιναν στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Παντελεήμονος Φλώρινας. Your browser does not support the audio element.

«Μακάριοι οι διψώντες και οι πεινώντες την δικαιοσύνην,ότι αυτοί χορτασθήσονται». Ήδη φτάσαμε στον τέταρτο μακαρισμό: Ευτυχισμένοι λέει ο Κύριος αυτοί που διψούν και πεινούν για την δικαιοσύνη γιατί αυτοί θα χορταστούν. Με άλλα λόγια, εκείνοι που διψούν και πεινούν ακόρεστα για την επικράτηση του θελήματος του Θεού, όσοι πάσχουν και αγωνίζονται για αυτήν την επικράτηση θα δικαιωθούν από τον Θεό. Δικαιοσύνη: το παγκόσμιο αίτημα κάθε κοινωνίας και κάθε εποχής, το έσχατο καταφύγιο, το μέγα ζητούμενο του αδικουμένου και καταπιεσμένου. Αυτού που ζητά δίκιο και καταξίωση ενώπιον Θεού και ανθρώπων. Τι όμως ορίζεται ως δικαιοσύνη; Οι φιλόσοφοι ορίζουν το δίκαιο ως το κάθε φορά ορθόν, είναι το κατά κρίσιν της κοινωνίας των ανθρώπων ορθότερον . Οπωσδήποτε λοιπόν το δίκαιο είναι κάτι το σχετικό, ...

«ακούσας δε ο νεανίσκος τον λόγον απήλθε λυπούμενος· ην γαρ έχων κτήματα πολλά». Μία πολύ αξιοσυμπάθητη περίπτωση ανθρώπου καταγράφει το σημερινό ευαγγέλιο. Έναν νεαρό, ο οποίος πλησιάζει τον Κύριο, προκειμένου Αυτός ως διδάσκαλος να τον καθοδηγήσει στην είσοδό του στη βασιλεία του Θεού. Ο Κύριος τον παραπέμπει στις εντολές της Μωσαικής νομοθεσίας, και όταν αυτός επιμένει, λέγοντας ότι αυτές τις τηρεί εκ νεότητός του, ο Κύριος τον προσανατολίζει στην τελειότητα: να ακολουθεί Εκείνον, κάνοντας πέρα όλα τα υλικά αγαθά του. Η αντίδραση του νεαρού είναι απογοητευτική: «ακούσας τον λόγον απήλθε λυπούμενος». Γιατί είχε πολλά κτήματα, είχε πολλά υλικά αγαθά. 1. Ο νεαρός δεν φαινόταν να κοροιδεύει τον Κύριο, όπως σε μία παρόμοια περίπτωση ενός νομοδιδασκάλου, ο οποίος Τον πλησίασε «πειράζων Αυτόν». Μολονότι ...

Ο αρκετά ασυνήθιστος νεαρός, που πλησιάζει τον Χριστό στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, είναι κατ’ αρχήν προφανές ότι δεν είχε πονηρή διάθεση. Δεν πήγε «πειράζων», όπως εκείνος ο νομικός και κάποιοι Φαρισαίοι. Ήταν ειλικρινής. Αυτό τεκμαίρεται και από το ότι ακούγοντας την τελική προτροπή του Χριστού «απήλθεν λυπoύμεvoς». Αναζητούσε πραγματικά τη βασιλεία του Θεού. Γι’ αυτό και ο ευαγγελιστής Μάρκος, «συμπληρώνει» τον Ματθαίο λέγοντας ότι «εμβλέψας αυτώ ο Ιησούς ηγάπησεν αυτόν». Νεoς και πλούσιος, και να αγωνιά για την αιώνια ζωή μάλλον είναι σπάνιο φαινόμενο. Οι νέοι ανέκαθεν δεν τα πάνε τόσο καλά με τους ιεροκήρυκες. Οι σημερινοί μάλιστα νέοι, και όχι μόνο, όταν ακούσουν κάποιον να τους μιλάει για αιώνια ζωή, απαντούν συνήθως με την παροιμία «κάλλιο πέντε και στο χέρι, ...

Ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος, αναλύοντας την Α΄ Προς Κορινθίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου, εξηγεί ότι πραγματικά σοφός άνθρωπος είναι όποιος έχει ανακαλύψει τον Θεό στην ζωή του και τηρεί τις εντολές του Ευαγγελίου, παρότι αυτό είναι αντίθετο προς την λογική του κόσμου, που θεωρεί μωρία την κατά Χριστόν ζωή.   Your browser does not support the audio element.

Ο Αρχιμ. Ιγνάτιος Ριγανάς,  Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου και Προϊστάμενος του Μοναστικού Οίκου «Παναγία η Χαρά των Θλιβομένων» ψάλει το « Άγιος ο Θεός» του Βήματος. Πρόκειται για μέλος που είθισται να ψάλλεται στις αρχιερατικές λειτουργίες από το ιερό βήμα, απ όπου έλαβε και την ονομασία του. Your browser does not support the audio element.

Ενατενίζοντας τον καλοκαιρινό ουρανό, κυρίως εκτός πόλεως όπου τα καυσαέρια και τα πολλά φώτα δεν καλύπτουν τη θέα των άστρων, βιώνουμε αφενός το μεγαλείο του Δημιουργού και αφετέρου τη μικρότητα του εαυτού μας. Μια μικρότητα όμως που δεν διαλύει το πρόσωπο, όταν ο Δημιουργός τού σύμπαντος κόσμου μάς είναι «οικείος και φίλος», καθώς ο ίδιος θέλει να θεωρεί όσους μετανοούν κι όσους αγωνίζονται να ζουν όπως Εκείνος μάς είπε να ζούμε. Όλοι μας, λίγο ή πολύ, συχνά ή αραιά, περνούμε την πίεση των ποικίλων προβλημάτων. Θεωρούμε πως είναι τα πιο σημαντικά και τα πιο βασανιστικά, έτσι ώστε να χάνεται η γη κάτω από τα πόδια μας. Νομίζω πως είναι η ώρα να ενατενίσουμε τον έναστρο ουρανό και να τον συγκρίνουμε με ...