Πεμπτουσία

Ιερομόναχος Ελπίδιος Νεοσκητιώτης ο Κύπριος Γεννήθηκε στη Λευκωσία της Κύπρου ο κατά κόσμον Αλέξανδρος Χασάπης από λίαν ευσεβείς γονείς. Ήταν αδελφός δίδυμος του οσίου νέου ιερομάρτυρος Φιλουμένου του Ιεροσολυμίτου (+1979). Από παιδί μαζί με τον αδελφό του αγάπησαν ένθερμα την αγιοπατερική μελέτη. Ήξερε όλους τους ψαλμούς απ’ έξω. Ο βίος του οσίου Ιωάννου του Καλυβίτη τους συγκίνησε και τους ενθουσίασε τόσο, που μόλις 14 ετών, τους οδήγησε στη μονή Σταυροβουνίου. Επί μία εξαετία οι νεαροί ζηλωτές αγωνίσθηκαν υπερθαύμαστα έχοντας εκεί εξαιρετικά ασκητικά παραδείγματα. Κατόπιν αναχώρησαν για τα Ιεροσόλυμα. Εκεί ενετάχθησαν στην Αγιοταφιτική Αδελφότητα ως φύλακες των πανιέρων προσκυνημάτων. Το 1937 ο Ελπίδιος χειροτονήθηκε διάκο­νος και το 1940 πρεσβύτερος. Επί μία πενταετία διακόνησε και το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Εργάσθηκε αποδοτικά στην Αγγλία, τη ...

Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Τσοκώνας (1913-1940)   «Τελειώνεις εν ολίγω επλήρωσε χρόνους μάκρους» (Σοφ. Σολ. 3,13) Για τις μεγάλες μορφές της Εκκλησίας μας, μάρτυρες, ομολογητές, πατέρες, διδασκάλους, έχουν γραφεί πολλά βιβλία πολύτιμα και αιώνια. Έζησαν όμως επί της γης και μορφές φωτεινές που δεν τις γνώρισαν οι μεταγενέστεροι, που δίδαξαν χωρίς ο λόγος τους να φτάσει απαραίτητα στα πέρατα της Οικουμένης. Υπάρχουν άγιοι άγνωστοι, αφανείς, πολλές φορές ανώνυμοι, που έδωσαν νόημα, περιεχόμενο και ομορφιά στη ζωή των ανθρώπων. Μία τέτοια μορφή υπήρξε και ο Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Τσοκώνας. Ο κατά κόσμον Χρηστός Τσοκώνας γεννήθηκε στο Δελβινάκι της Ηπείρου στις 8 Μαΐου του 1913. Οι γονείς του Θεολόγος και Ουρανία ήταν άνθρωποι ταπεινοί και ευσεβείς. Τελείωσε με άριστα το Δημοτικό Σχολείο του χωριού του και στις 4 Οκτωβρίου του 1926 ...

  Ο ευγενής Μοναχός Ευγένιος Προδρομίτης Γεννήθηκε στην κοινότητα Σεγκάρτσεα-Ντολζ της Ρουμανίας το 1880. Οι γονείς του, Δημήτριος και Μαρία, τον μεγάλωσαν με τον φόβο του Θεού. Το 1903 ήλθε στο πανσέβαστο Άγιον Όρος. Εκάρη μοναχός στη ρουμανική σκήτη του Τιμίου Προδρόμου. Από τους 150 μο­ναχούς της σκήτης ήταν ο πιο αγωνιστής και υπάκουος μοναχός. Μετά μία περίπου δεκαετία στάλθηκε στη σκήτη Νταρβάρι του Βουκουρεστίου από τον Δικαίο Αντίπα. Το 1917 στάλθηκε στο μετόχι της αθωνικής σκήτης στην κοινότητα Τσιφέστι της επαρχίας Βράντσεα. Εκεί έμεινε περί τις τέσσερις δεκαετίες και συγκέντρωσε πλησίον του δώδεκα μο­ναχούς, καθοδηγώντας τους με σύνεση και σοφία. Κατά την εκεί παραμονή του ενέσκυψε μεγάλη πείνα. Ο π. Ευγένιος δεν δίστασε καθόλου ν’ ανοίξει τις αποθήκες του μετοχίου και ...

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (14 Νοεμβρίου) Ο άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε στην Κωνσταντι­νούπολη το 1296 από γονείς αριστοκράτες που ανήκαν στην αυλή του ευσεβούς αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β' Παλαιολόγου (1282-1328). Ο πατέρας του Κωνσταν­τίνος ήταν άνθρωπος αφοσιωμένος στον Θεό και την προσευχή και κοιμήθηκε όταν ο Γρηγόριος ήταν ακόμη νέος, αφού έγινε μοναχός. Η μητέρα του, Καλλονή, επιθυμούσε επίσης να γίνει μοναχή, αλλά περίμενε να εξασφαλίσει τη μόρφωση των επτά παιδιών της. Εμπιστεύθηκε τον Γρηγόριο, στους καλύτερους δασκάλους των θύραθεν επιστημών και εκείνος σε μερικά χρόνια απέκτησε τέλεια γνώση της φιλοσο­φικής σκέψεως. Ο Γρηγόριος όμως είχε στραμμένο το ενδιαφέρον του στα πράγματα του Θεού. Έκανε πνευματικό του πατέρα τον Θεόληπτο Φιλαδελφείας ο οποίος του δίδαξε την ιερά νήψη και τη νοερά προσευχή. Περί το ...

Μοναχός Τιμόθεος Σταυρονικητιανός , δεν είχε φήμη διορατικού,ήταν. Ο κατά κόσμον Νικόλαος Ζαχαριάδης του Μιχαήλ και της Ελένης γεννήθηκε στην Προύσα της Μ. Ασίας το 1900. Προσήλθε στο Άγιον Όρος το 1926. Εκάρη μοναχός το 1928 στο Σταυρονικητιανό Κελλί της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Έζησε και στα Κελλιά της ίδιας μονής του Αγίου Γεωργίου, των Τριών Ιεραρχών, του Αγίου Ανδρέου και του Γενεσίου της Θεοτόκου. Ζούσε ως διά Χριστόν σαλός. Ακτήμων, πάμφτωχος, αυτοειρωνευόμενος, φτωχοντυμένος. Το Κελλί του Αγίου Ανδρέου, που ζούσε για χρόνια, ήταν ένα ερείπιο. Έκρυβε συστηματικά την αρετή του. Πα­ρηγορούσε με τρόπο εκεί που έπρεπε. Για να μην τον τιμούν έκανε αστεία. Μας μιλούσαν γι’ αυτόν εύφημα οι ηγούμενοι της μονής Σταυρονικήτα Βασίλειος και Τύχων και άλλοι πατέρες που τον ...

Ιερά Σκήτη Ξενοφώντος (Φωτο 1928) Ο κατά κόσμον Γεώργιος Ψυχόγηρος του Αθανασίου και της Διαμάντως γεννήθηκε στις Ράχες Ικαρίας το 1878. Νέος πήγε στη Χίο και γνώρισε τον όσιο Γέροντα Παχώμιο (1839-1905) στη σκήτη των Αγίων Πατέρων, όπου τότε ήταν περίπου εξήντα μοναχοί, κι εκεί εκάρη μοναχός. Μετά την κοίμηση του οσίου αναχώρησε για το Άγιον Όρος με τον Χιώτη παραδελφό του Γρηγόριο. Ήλθαν και κατοίκησαν στην Ξενοφωντινή σκήτη του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Ο Γαλακτίων στην Καλύβη των Αγίων Πάντων στις 10.4.1934 και ο Γρηγόριος σ’ ένα ξεροκάλυβο. Τότε οι μοναχοί της σκήτης ήταν περίπου ογδόντα και διακρίνονταν για την ασκητικότατά τους. Γράφει περί αυτών ο Γέρον­τας Ιωακείμ στο βιβλίο του Παλαίστρα άγιων ανδρών: «Ο ένας συνα­γωνιζόταν τον άλλον στην ...

ο Οσιώτατος Μοναχός Συμεών Ξενοφωντινός Ο κατά κόσμον Σπυρίδων Γερασίμου Πυλαρινός γεννήθηκε στο χωριό Ιλάριον της Κεφαλλονιάς. Τελείωσε το Γυμνάσιο στη Θεσ­σαλονίκη. Εργάσθηκε καπετάνιος στα πλοία, μηχανοδηγός στα τρένα, γνώριζε αγγλικά και με τον κόπο του απόκτησε μεγάλη περιουσία. Ήλθε και σε γάμου κοινωνία. Από τον γάμο του απόκτησε έναν υιό που έγινε αξιωματικός και φονεύθηκε κατά την οπισθοχώρηση του αλβανικού μετώπου. Μετά τον θάνατο και της συζύγου του μοίρασε την περιουσία που είχε στη Θεσσαλονίκη σε συγγενείς κι έφυγε για το Πε­ριβόλι της Παναγίας μας το 1958. Ερχόμενος στο Άγιον Όρος στην αρχή εργάσθηκε ως μισθωτός κη­πουρός στη μονή του Αγίου Παύλου και κατόπιν στη μονή Ξενοφώντος. Όταν αποφάσισε να μονάσει, παρέδωσε στον ηγούμενο Ευδόκιμο ένα ποσό λιρών, που είχε ...

Μοναχός Ζωσιμάς Εσφιγμενίτης Ο κατά κόσμον Ζήσης Καμπυλάκης γεννήθηκε στο χωριό Άγιος Λαυρέντιος του Πηλίου το 1835. Οι φτωχοί γονείς του ονομάζο­νταν Ιωάννης κι Ευπραξία. Μεγάλωσε πλησίον του παπά τού χωριού του Κωνσταντή Ζώη, από τον οποίο κι έμαθε ανάγνωση και γραφή, όπως γράφει ο ίδιος: «Τα πρώτα γράμματα του αλφαβήτου έμαθον κεχαραγμένα υπό του Ιερέως της ενορίας ημών επί της ξυλίνης και τετρα­γώνου πινακίδος, ην έφερον εξηρτημένην από του ώμου. Την θύραν του δημοτικού και ελληνικού σχολείου της πατρίδος μου δεν είδον, ούτε την κλίμακα αυτών ανήλθον». Μόλις 16 ετών εισήλθε στη βιοπάλη. Μετά τον θάνατο και του πατέρα του εργάσθηκε ως αμπελοφύλακας επί τετραετία. Εκεί στους αγρούς διαβάζοντας την Αμαρτωλών Σωτηρία και τον Θηκαρά ήλθε σε κατάνυξη και ...

Μητροπολίτης Βασίλειος πρώην Λήμνου , ασυμβίβαστος και ευθύς ιεράρχης. Ο μακαριστός μητροπολίτης γεννήθηκε στη Σκύρο το 1901. Πολύ μικρός ορφάνεψε από πατέρα. Από μικρός αγάπησε την Εκ­κλησία. Εκκλησιαζόταν καθημερινώς και από νωρίς αποφάσισε να ιερωθεί. Ο παππούς του ήταν ιεροψάλτης και μικρό του έδωσε να πει τον απόστολο σε μία θεία Λειτουργία των Χριστουγέννων. Γράφει ο ίδιος στις πτυχές της ζωής του: «Από της μεγάλης πλέον εκείνης, της Γεννήσεως του Χριστού, ημέρας κλίσις τε και κλήσις συνηντήθησαν επί το αυτό και συνδέθησαν κατά τοιούτον άρρηκτον δεσμόν, ώστε να επακολουθήση μετά ταύτα, ότε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, η είσοδός μου εις τον κλήρον, η θεία συνάρσει και ευλογία, ανάρρησίς μου εις τον της Αρχιερωσύνης βαθμόν, επίτευγμα το οποίον αποδίδω μόνον ...

Ιερομόναχος Γεράσιμος Ξενοφωντινός, από μικρός ήταν φίλεργοσ και φιλομαθής. Κατά κόσμον ονομαζόταν Γεώργιος Θεοδωράκης του Νικολάου. Γεννήθηκε στο χωριό Σελλιά Αγίου Βασιλείου Ρέθυμνου Κρή­της το 1910. Ήταν το μεγαλύτερο από τα εννέα παιδιά των ευσεβών γονέων του. Από μικρός ήταν φίλεργος και φιλομαθής. Εικοσάχρονος εισήλθε να μονάσει στην ιερά μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου Πρέβελη. Συνέχισε και στη μονή την εργατικότητά του, τη μελέτη και την προσ­ευχή. Έτσι χειροτονήθηκε διάκονος και ιερεύς. Κατά τον πόλεμο του 1940-41 πήγε εθελοντής στο μέτωπο. Κατά την επιστροφή στη μονή του συνέχισε την προσφορά του, φυγαδεύοντας Άγγλους, Νεοζηλανδούς και Έλληνες στη Μέση Ανατολή. Για τη δράση του αυτή βραβεύτηκε από την ελληνική πολιτεία. Το 1963 μετέβη ως προσκυνητής στα Ιεροσόλυμα. Κατόπιν θέλησε να έλθει στο Άγιον Όρος. ...

Ο Όσιος Αμβρόσιος, ο Κύπριος Η μνήμη του τιμάται στις 7 Νοεμβρίου. Τούς αφανείς ήρωες της πίστεως ο Κύριός μας τους καθιστά εμφανείς, για να δοξάσει τα κατορθώματά τους και να μας διαβεβαιώσει ότι «Ουκ έστι κτίσις αφανής ενώπιον Αυτού, πάντα δε γυμνά και τετραχηλισμένα τοις οφθαλμοίς Αυτού» (Εβρ. δ΄ 13). Ο Θεός μας, «ο ετάζων καρδίας και νεφρούς» (Ψαλμ. 7, 9 ), Αυτός που γνωρίζει τα εσώβαθα των καρδιών μας και το βάθος των λογισμών μας, τιμά και βραβεύει τους ταπεινούς και αφανείς δούλους Του και το μεγάλο βραβείο Του δεν είναι άλλο από το «βραβείον της άνω κλήσεως» (Φιλιπ. γ΄ 14). Καθενός μας βλέπει τα έργα και τις επιθυμίες και τα κρυπτά μας και μας τα ανταποδίδει στα φανερά, κατά ...

Ο ενενηντάχρονος Γέροντας Χαραλάμπης Νεοσκητιώτης Ο κατά κόσμον Δημήτριος Παναγιώτου Λυγερός γεννήθηκε στο Πλωμάρι της Μυτιλήνης το 1871. Είχε εφτά αδέλφια. Στην Καλύβη του Αγίου Χαραλάμπους-Χαλδέζων της Νέας Σκήτης ήλθε το 1888. Εκάρη μοναχός το 1889. Ήταν εξαίρετος αγιογράφος. Αγιογράφησε εικόνες σε πολλούς ναούς της Ελλάδος. Για την αγιογραφική του τέχνη βραβεύθηκε από διεθνή έκθεση αγιογραφίας στη Θεσσαλονίκη. Ήταν ευλαβής μοναχός και ό,τι ζητούσε από τον Θεό τού το έκανε, όπως λέγουν. Το 1937, σε μία πανήγυρη του Αγίου Χαραλάμπους, δεν είχαν ψάρια για την εορτή. Πήγε στην εικόνα του αγίου και τον παρακάλεσε θερμά. Ο άγιος παρουσιάσθηκε σ’ έναν ψαρά και του είπε να πάει ψάρια στην Καλύβη των Χαλδέζων. Όταν ο ψαράς πήγε τα ψάρια και θέλησε να προσκυνήσει ...

Μοναχός Δημήτριος Γρηγοριάτης, εκκληασιαστικός στο ναό του Πρωτάτου. Μόλις πέντε ετών, καθώς διηγείται ο ίδιος, είχε την πρώτη δαιμο­νική εμπειρία. Έμεινε σε όλη του τη ζωή ένα χαριτωμένο παιδί. Το πλησίασμα κοντά του ήταν ευχάριστο, ειρηνικό, ιλαρό. Ανέπαυε. Δεν έλεγε πολλά. Είχε συνήθως σκυμμένο το κεφάλι του. Όταν λίγο μιλούσε, χαμογελούσε γλυκά. Προσευχόταν. Αυτός ήταν ο μοναχός Δημήτριος Γρηγοριάτης. Προσήλθε στη μονή το 1953 κι εκάρη μοναχός το επόμενο έτος. Αγαπούσε υπερβολικά τον Χριστό. Αγαπούσε το μοναχικό σχήμα. Αγαπούσε το κομποσχοίνι. Κοινωνούσε κι αισθανόταν τον Χριστό μέσα του. Η ασθένεια τον έκανε να συνδεθεί πιο πολύ με τον Χριστό. «Ο νους μου», έλεγε, «δεν φεύγει εδώ κι εκεί, αλλά μένει πάντοτε κο­ντά στον Χριστό». Η ξαφνική ασθένεια τον πονούσε και τον ...

Υπήρξε ο μακάριος υποτακτικός τέλειος του μακαριστού Γέροντος Φιλαρέτου (+1975). Ήταν και αυτός από τη Ρουμανία. Ο αυστηρός και λίαν ασκητικός Γέροντας του τον έστελνε να εργάζεται στα μοναστήρια και στα Κελλιά διάφορες χειρωνακτικές εργασίες. Έσκαβε τους κήπους, τ’ αμπέλια, κόσιζε τα χόρτα και ό,τι άλλες βαριές δουλειές του έλεγαν. Ήταν δυνατός και ικανός για τέτοιου είδους εργασίες και γι’ αυτό ήταν περιζήτητος. Το 1966, σκάβοντας μία ημέρα από το πρωί ένα αμπέλι, το μεσημέρι κάθισε λίγο να ξεκουραστεί. Όταν σηκώθηκε να συνεχίσει την εργασία του, αισθάνθηκε μία τρεμούλα στα πόδια του. Από τότε τα πράγματα για τον π. Βαρθολομαίο, τον φιλότιμο εργάτη, άλλαξαν. Η τρεμούλα δεν ήταν από κόπωση, αλλά είχε αρχίσει η ασθένεια του πάρκινσον. Με τον Γέροντά του ...

Η κηδεία του Γέροντος Συνεσίου Αγιοπαυλίτου ( φωτ.μοναχού Δανιήλ Νεοσκητιώτου,1931) Ο κατά κόσμον Φώτιος Ζησιμάτος γεννήθηκε ατό χωριό Κοντογουράτα της Κεφαλλονιάς. Το 1867 προσήλθε να μονάσει στην Καλύβη των Εικοσάριθμων Αγίων Αναργύρων τις Νέας Σκήτης. Γέροντάς του ήταν ο συμπατριώτης του Πνευματικός Χριστόφορος Τσιμαράτος. «Υπήρξεν αυστηρός στους τρόπους αλλά τέλειος μοναχός και φύλαξ αληθής των διατάξεων τις μοναχικής πολιτείας ... Ετελεύτησεν εις βαθύ γήρας με την πεποίθησιν ότι θα τύχη τις αιωνίου μακαριότητος». Εκάρη μοναχός το 1868. Το 1877 ήλθε να μονάσει ο πρώτος εξάδελφός του, ο μετέπειτα ιερομόναχος Ιωακείμ Σπετσιέρης (+1943). Γράφει ο Γέροντας Ιωακείμ στα ωραιότατα Απομνημονεύματά του περί αυτού: «Ο ρηθείς Ιερομόναχος Συνέσιος εστίν αληθής μοναχός και αυστηρός τηρητής των διατάξεων τις μοναχικής πολιτείας, τακτικώτατος εις τας ακολουθίας ...

Έζησε λίαν ασκητικά με τη μικρή συνοδεία του στην πιο μικρή Καλύβη της σκήτης της Μικράς Αγίας Άννης, της Κοιμήσε­ως της Θεοτόκου. Γέροντα είχε τον ξακουστό Πνευματικό Γρηγόριο (+1899), τον οποίο ο πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ' ονόμαζε στύλο της αρετής και του μοναχικού βίου. Ο Γέροντας Κοσμάς συνέχισε το έργο του. Αξιώθηκε, αναφέρουν, να μεταλαμβάνει τους άγνωστους και ανώνυμους ερημίτες-ασκητές του Άθωνα. Όταν κάποτε σε μία σύναξη των πατέρων της σκήτης της Αγίας Άννης μερικοί μοναχοί είπαν ότι σήμερα δεν υπάρχουν μεγάλοι βιαστές και ενάρετοι πατέρες, ο παπα-Κοσμάς διαχώρησε τη θέση του και είπε θαρρετά και με γνώση πως πολύ κο­ντά τους στην έρημο υπάρχουν και σήμερα άνθρωποι του Θεού, άγιοι, ισάγγελοι. Ο λόγος του στάθηκε πειστικός και οι μοναχοί ...

Ο κατά κόσμον Ιωάννης Κουκουτός γεννήθηκε στις Κυδωνιές της Μ. Ασίας το 1862. Το 1894 προσήλθε και εγκαταβίωσε στη μονή Παντοκράτορος, υποτασσόμενος στον Γέροντα Πνευματικό Παΐσιο. Εκάρη μοναχός το 1898 και χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος το 1899. Το 1909 κατεστάθη προϊστάμενος της μονής του. Το 1911 εστάλη στο μετόχι της μονής του Αγίου Νικολάου στη γενέ­τειρά του, που η μονή το είχε από τις αρχές του 18ου αιώνος. Έμελλε να είναι ο τελευταίος οικονόμος του μετοχιού. Εργάσθηκε εκεί φιλότι­μα, φιλόπονα και φιλάνθρωπα με ιδιαίτερη επιτυχία. Το τέλος του ήταν μαρτυρικό. Εσφάγη από τους Τούρκους το 1922. Σε έγγραφο της μονής Παντοκράτορος αναγράφεται: «Ο τελευταίος δε αδελφός αυτής Ιωσήφ Παντοκρατορινός Προη­γούμενος Κυδωνιάτης, το γένος Κουκουτός, συνεχίζων από το 1909 την τρίτην εξαετίαν της ...

Ιεροδιάκονος Κορνήλιος Γρηγοριάτης, ο πολύ αγαπητός απ' όλους. Ο κατά κόσμον Χαράλαμπος Θεοδώρου Καραμαντζάνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1924. Γόνος πολύτεκνης και φτωχής οικογένειας. Αδελφό είχε τον ιερομόναχο Αθηναγόρα Ολυμπίτη. Το 1944 έφυγε κρυφά από το σπίτι του για το Άγιον Όρος. Στις 17.8.1945 προσήλθε στην ιερά μονή Γρηγορίου. Το 1946 εκάρη μοναχός και στις 29.10.1946 χειροτονήθηκε διάκονος από τον μητροπολίτη Μιλητουπόλεως Ιερόθεο. Ήταν πολύ αγαπητός απ’ όλη την αδελφότητα και περισσότερο από τον ηγούμενό του Βησσαρίωνα (+1972). Ήταν και καλός ιερορράπτης. Από μικρός είχε αρκετά φιλάσθενη κράση. Έπασχε από οξεία μυο¬καρδίτιδα και ρευματισμούς. Το τέλος του ήταν οσιακό. Είχε ετοιμασθεί με το μυστήριο του θείου και ιερού Ευχελαίου και τη συχνή θεία Κοινωνία. Ανεπαύθη κατά την αγρυπνία της δεύτερης πανηγύρεως της ...

Η εξεικόνιση του θαύματος της Γερόντισσας Παναγίας στον μοναχό Πανάρετο. Ο κατά κόσμον Παντελεήμων Βασιλειάδης γεννήθηκε στην Προύσα της Μ. Ασίας το 1901. Στην ιερά μονή Παντοκράτορος προσήλθε το 1938 κι εκάρη μοναχός το επόμενο έτος. Ανεπαύθη εν Κυρίω στις 28.10.1969. Αυτά τα λίγα αναφέρει το μοναχολόγιο της μονής του γι’ αυτόν. Οι άνθρωποι που τον γνώρισαν τον περιγράφουν ψηλό, λιπόσαρκο, ρυτιδωμένο, σκληραγωγημένο, του οποίου το βλέμμα, η ιλαρότητα του προσώπου και τα μετρημένα λόγια του, τους προβλημάτιζαν. Τον είχαν για ελαφρόμυαλο οι παλαιοί Παντοκρατορινοί και μόνο για θελήματα. Τον θεωρούσαν υπαίτιο της φωτιάς, που έκαψε το 1948 μία ωραία πτέρυγα της μονής. Δεν χρησιμοποιούσε ποτέ ζώο. Καθημερινά πήγαινε κι ερχόταν φορτωμένος στις Καρυές, μεταφέροντας την αλληλογραφία και ό,τι άλλο του ...