Πεμπτουσία

ΔΙΑΤΜΗΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ «Η Βυζαντινή Μουσική Επιστήμη & Καλλιτεχνική Δημιουργία»   ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΤΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΠΘ -Μουσικών Σπουδών (επισπεύδον) -Θεολογίας ΤΟΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗΣ: Τα μαθήματα θα διεξάγονται στις κτιριακές εγκαταστάσεις του Τμήματος Μουσικών Σπουδών ΑΠΘ στη Θέρμη Θεσσαλονίκης κάθε Παρασκευή απόγευμα. Η προκήρυξη για το ακαδημαϊκό έτος 2018-2019 αναμένεται να δημοσιευθεί στα τέλη Αυγούστου 2018 και η κατάθεση υποψηφιοτήτων θα γίνει έως τις 20 Σεπτεμβρίου 2018 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ Α΄ ΕΞΑΜΗΝΟ Βυζαντινή Μουσικολογία: Ιστορία και επιστημολογικά ζητήματα Πρακτική και θεωρητική σπουδή της ψαλτικής Μάθημα Λειτουργικής ή Υμνολογίας από το Τμήμα Θεολογίας Πρακτική Άσκηση Α’ Β΄ ΕΞΑΜΗΝΟ Παλαιογραφία και μουσικολογική ανάλυση του βυζαντινού μέλους Ψαλτικά χειρόγραφα, εξηγήσεις και εξηγητές Μάθημα Λειτουργικής ή Υμνολογίας από το Τμήμα Θεολογίας Πρακτική Άσκηση Β’ »Φόρουμ Βυζαντινής Μουσικολογίας», με διαλέξεις και σεμινάρια με προσκεκλημένους Έλληνες και ξένους μουσικολογόγους Γ΄ ΕΞΑΜΗΝΟ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ (στην ελληνική ή αγγλική γλώσσα) ΣΚΟΠΟΣ ...

Ξεκίνησε το φετινό Καλοκαίρι η προσπάθεια ανασυγκρότησης, διάσωσης και αποκατάστασης, της Ιεράς Μονής Παμμεγίστων Ταξιαρχών Ζαγοράς. Πρόκειται για ένα μαργαριτάρι της μεταβυζαντινής ιστορίας και παράδοσης του τόπου μας, οι απαρχές του οποίου χρονολογούνται από τον 14ο έως τον 16ο αι. Μια ανακαινιστική πνοή φαίνεται να ζωντάνεψε το Μοναστήρι, από προηγούμενη καταστροφή πειρατών ή πυρκαγιάς, στα μέσα του 18ου αι. Ο Ηγούμενος Ευγένιος έκτισε και πάλι την Εκκλησία και το Μοναστήρι το 1734. Το 1795 ο Ηγούμενος Προκόπιος, με την συνδρομή των Ζαγοριανών, έκτισαν κελιά και αρχονταρίκια, κατά τα πηλιορείτικα σχέδια, καθώς και την μνημειώδη σκαλιστή κρήνη. Το 1874 το Μοναστήρι κάηκε, αλλά ξανακτίστηκε αμέσως, με την συνδρομή πλουσίων Ζαγοριανών της Αιγύπτου. Το Μοναστήρι των Ταξιαρχών συνέχισε την λειτουργία του έως το 1914-1915, ενώ με τον σεισμό του ...

Μπορεί το Δεκαπενταύγουστος, αγαπητοί μου αναγνώστες, να έχει κέντρο το πρόσωπο της Παναγίας μας, αλλά ήδη από τα τέλη Ιουλίου, από την εορτή του Αγίου Παντελεήμονος (27 Ιουλίου), μέχρι και τις 13 Αυγούστου, που είναι η απόδοση της εορτής, η Εκκλησία μας προετοιμάζει και μας προβάλει την μεγάλη Δεσποτική εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού. Μια σπουδαία εορτή, την οποία δεσπόζει το Θαβώριο Φως, το οποίο ο κόσμος δυστυχώς αγνοεί και κατά συνέπεια, δεν αναζητεί στη ζωή του. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή: Το γεγονός της Μεταμορφώσεως του Χριστού, έγινε 40 ημέρες προ του Πάθους του Κυρίου, με σκοπό να στηριχθούν στη πίστη οι μαθητές Του, όπως λέει και το Κοντάκιο της εορτής : «….ίνα όταν σε ίδωσι ...

Ανάγνωση από το ομώνυμο βιβλίο της Esther-Ahn Kim από τις εκδόσεις Εν Πλω. Την μετάφραση του βιβλίου έχει επιμεληθεί ο Θάνος Μ. Κιοσόγλου. Η ηχογράφηση έγινε στον ραδιοφωνικό σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού. Διαβάζει ο Πρωτοσύγκελλος της Ι.Μ. Λεμεσού Αρχιμανδρίτης Ισαάκ. Your browser does not support the audio element.

Όπως το σώμα αμαρτάνει μέσω των πραγμάτων και για να συνετιστεί χρειάζεται κάποια αγωγή σωματικών αρετών, έτσι και ο νους που αμαρτάνει μέσω των εμπαθών νοημάτων, για να βλέπει καθαρά και απαθώς τα πράγματα και να σωφρονεί χρειάζεται την εφαρμογή μιας παιδαγωγικής μεθόδου στις ψυχικές αρετές «Ώσπερ το σώμα διά των πραγμάτων αμαρτάνει και έχει προς παιδαγωγίαν τας σωματικάς αρετάς, ίνα σωφρονή∙ ούτω και ο νούς διά των εμπαθών νοημάτων αμαρτάνει και έχει ωσαύτως προς παιδαγωγίαν τας ψυχικάς αρετάς, ίνα, καθαρώς και απαθώς ορών τα πράγματα, σωφρονή » (Φιλοκαλία, 2,64). Ο τρόπος χαλιναγώγησης των παθών του ανθρώπου προϋποθέτει τη θεραπεία της ψυχής. Το λογικό μέρος της ψυχής θεραπεύεται με την ανάγνωση, την πνευματική θεωρία και την προσευχή ενώ το θυμικό με ...

Η ιστορικότητα ως συνοδό στοιχείο του ανθρωπίνου προσώπου ασκεί σημαντική διαχρονική επίδραση στην εκδήλωση της συμπεριφοράς στο κοινωνικό πεδίο. Όταν, μάλιστα, πρόκειται για δραματοποιημένους χαρακτήρες του λογοτεχνικού κειμένου, εκεί η ερμηνεία τους δεν αρκείται σε μια λογική ανάλυση, αλλά απαιτείται και η «εμπάθεια» με την πραγματική σημασία του όρου: αισθάνεται κάποιος, βιώνει, δοκιμάζεται σε ό,τι υφίσταται ο άλλος. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο μπορεί να υπάρξει μία πραγματική διαλεκτική μεταξύ Θεολογίας και λογοτεχνίας, εφόσον τα προβλήματα και οι αναζητήσεις του ανθρώπινου βίου χρήζουν επαναπροσδιορισμό τόσο στο χρόνο όσο και στην κοινότητα. Ιδιαίτερα η θεολογική προσέγγιση των ζητημάτων διευκολύνει, παρά εμποδίζει, την ηθική αποτύπωση της δραστηριότητας των προσώπων, με την προϋπόθεση ότι όλα προσδιορίζονται σε πνεύμα ελευθερίας χωρίς a priori δογματικά ή κανονιστικά ...