Ο πόνος απαλύνει, μαλακώνει την ...
The resurrection of the dead, then, will certainly take place. The angel’s trumpet will definitely sound (Rev. 11, 15-18). What is important for us, however, is that we should have accomplished something in our life on earth towards the sanctification of our soul and body, so that the resurrection will not be ‘unto judgment’ for us, but ‘unto eternal life’ (Matth. 25, 46). Of special benefit to us in this preparation is remembrance of death, vigilance and continuous readiness for our imminent departure from the world to heaven. Remembrance of death invigorates the soul and expands our existence, impelling us along the never-ending path ‘from glory to glory’ (2 Cor. 3, 18). Remembrance of death also aligns us with the desire ...
‘The Day of the Resurrection’, the doxastiko at Lauds, Easter Matins, set to music by Iakovos Protopsaltis and recorded at a concert in Ghent which took place on 19/4/2012. Recorded by V. Zakharis, image by I. Panousakis. Your browser does not support the audio element.
«Μεθ’ ημέρας οκτώ». Δοξαστικό των αίνων της Κυριακής του Θωμά. Ψάλλει ο Γιώργος Χατζηχρόνογλου, Άρχων Υμνωδός της ΜΧΕ. Την κατάληξη του μέλους την ψάλλει ο αείμνηστος Δημήτριος Σουρλαντζής. Εψάλη εις πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν της περιοχής των Μεσογείων Αττικής,την Κυριακή του Θωμά του 1992. Η επεξεργασία της εικόνας και του βίντεο έγιναν από τον Λεωνίδα Τσούκαλα, Καθηγητή Βυζαντινής Μουσικής Εκκλ. Ιδρύματος Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Για το κανάλι του Λεωνίδα Τσούκαλα στο YouTube πατήστε εδώ
Κάθε προσευχή της Εκκλησίας βοηθεί ...
Στο λόγο του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, που διαβάζουμε τη νύχτα της Αναστάσεως, ακούμε: «Μηδείς θρηνήτω πτωχείαν, εφάνη γαρ η κοινή Βασιλεία. Μηδείς οδυρέσθω πταίσματα, συγγνώμη γαρ εκ του τάφου ανέτειλε. Μηδείς φοβείσθω θάνατον, ηλευθέρωσε γαρ ημάς ο του Σωτήρος θάνατος». Όπως, λοιπόν, πριν από την Ανάσταση η ζωή όλων είχε ένα ανολοκλήρωτο νόημα, έτσι τώρα η Ανάσταση γεμίζει τους πάντες και τα πάντα με φως και χαρά, γιατί, όταν ένα μόνο μέρος του κόσμου αποκτά το πλήρες νόημά του, αυτό το πλήρες νόημα εκπέμπεται στα πάντα. Με την Ανάσταση μιάς μονάχα ύπαρξης -του ανθρώπου Χριστού- ο χρόνος, που ξετυλίγεται μέσα στα σκοτάδια της επανάληψης της σύνθεσης και της χωρίς νόημα αποσύνθεσης, έγινε χρόνος, που οδεύει προς την ανάσταση και την αιώνια ...
Μια ξεχωριστή εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί τις επόμενες μέρες προς τιμή της μεγάλης λαογράφου και συγγραφέως, Αγγελικής Χατζημιχάλη (1895-1965). Την εκδήλωση πραγματοποιεί το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία στο πλαίσιο του κύκλου “Πρόσωπα Άξια Τιμής”. Η Αγγελική Χατζημιχάλη ήταν η πρώτη που αφιερώθηκε στη μελέτη και την ανάδειξη της λαϊκής τέχνης. Γυρνώντας τις πόλεις και τα χωριά της Ελλάδας συγκέντρωσε πλούσιο υλικό για την ελληνική παράδοση, το οποίο ανέδειξε μέσα από το συγγραφικό της έργο, αλλά και μέσω εκθέσεων, εργαστηρίων και σχολών. Με τον τρόπο αυτό συνέβαλε καθοριστικά στη διάδοση, στη διατήρηση και στην αξιοποίηση της ελληνικής λαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς. Στην εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στις 19 Απριλίου, στις 18.30, στην αίθουσα εκδηλώσεων της Βουλής των Ελλήνων (Αμαλίας ...
Ιησούς Χριστός ο Αρχιπάρθενος, έργον αγιογραφείου Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου 2015 Σειρά κηρυγμάτων με ομιλητή τον Αρχιμανδρίτη π. Επιφάνιο Χατζηγιάγκου με θέμα την ερμηνεία της Επί του Όρους Ομιλίας. Οι ομιλίες έγιναν στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Παντελεήμονος Φλώρινας. Your browser does not support the audio element.
Ο αββάς Γρηγόριος ο αναχωρητής μάς διηγήθηκε τα εξής: Στο πλοίο καθώς ερχόμουν από το Βυζάντιο μπήκε και κάποιος σκριβών* (σωματοφύλακας του βασιλιά) με τη γυναίκα του, ο οποίος είχε τάμα να προσκυνήσει στην αγία πόλη. Κι ήταν ο πλοίαρχος πολύ ευλαβής και νηστευτής. Καθώς λοιπόν ταξιδεύαμε, ξόδευαν σπάταλα το νερό οι υπηρέτες του σκριβώνα. Όταν λοιπόν φτάσαμε στη μέση του πελάγους μάς έλειψε το νερό κι ήμασταν σε πολύ δύσκολη θέση· κι ήταν ελεεινό θέαμα να βλέπεις γυναίκες και νεαρούς και μικρά παιδιά να λιποθυμούν από τη δίψα και να είναι σαν νεκροί. Αφού λοιπόν κάναμε τρεις μέρες σ’ αυτή την τόσο επικίνδυνη κατάσταση και δεν είχαμε πια ελπίδα ζωής, ο σκριβών, μη υποφέροντας τη δύσκολη κατάσταση, έβγαλε το ξίφος ...
«Σήμερον πάσα κτίσις αγάλλεται και χαίρει ότι Χριστός Ανέστη». Τα πάντα και οι πάντες, αναπνεόυν τον αέρα της Ανάστασης του Χριστού. Η λύπη και ο πόνος των Παθών χάνονται μέσα στο πρίσμα της Ανάστασης. Πράγματα μυστηριώδη που σημάδεψαν τον ορθολογισμό της ανθρωπότητας. Και εκεί που τα πάντα ήταν άδικα και δόλια, έδωσαν θέση στη Δικαιοσύνη του Θεού που φανερώνεται μόνο με την Ανάσταση. Η Εορτή του Πάσχα σηματοδοτεί την αλλαγή. Την απαρχή μιας άλλης Ζωής, ενός άλλου τρόπου σκέψης, μία καινούρια λογική. Τα πάντα έχουν σκοπό την αιωνιότητα. Τίποτα δεν μένει έξω απ’ αυτή την προοπτική, με πρώτον και κυριώτερον τον Άνθρωπο, που διψούσε να βρει Αιωνιότητα. Ο Θεός θέλοντας τα πλάσματα του άφθαρτα και αθάνατα, μεσω του δικού του θανάτου ...
α) Η θεία συγκατάβαση ως συνέχεια του μυστηρίου της θείας κένωσης δεν περιορίζεται στον Σταυρό και την ταφή. Συνεχίζεται και μετά την Ανάσταση. Ο αναστάς Κύριος δεν ήλθε να επιβάλει βιαίως το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως στους ανθρώπους. Ούτε τους υποχρέωσε να το ασπασθούν απροϋπόθετα. Αποδέχεται και ως δοξασμένος Κύριος να γίνει αντικείμενο έρευνας. Αναγνωρίζει στον Θωμά τη λογική αδυναμία να πιστέψει και συγκαταβαίνει για μία ακόμη φορά στην ανθρώπινη αμφισβήτηση. β) Ας δούμε όμως συνοπτικά το περιεχόμενο του σημερινού ευαγγελίου, όπως περιγράφεται από τον ευαγγελιστή Ιωάννη (Ιωάν. 20.19-29). Μετά τη σταύρωση και την ταφή του Ιησού οι μαθητές σκορπίστηκαν και φόβος κατέλαβε τις ψυχές τους. Ο διδάσκαλός τους είχε θανατωθεί με ατιμωτικό θάνατο. Και οι ίδιοι κινδύνευαν από τη μήνη ...
Ο σοφός Blaise Pascal γράφει ...
Ο φόβος του θανάτου υπήρξε πάντα η τυραννία και και το μικρόβιο πού κατατρώει την παγκόσμια σκέψη και δημιουργεί φορτία δυβάσταχτα στην ψυχή και δυσερμήνευτα κενά στον νου. Ο κάθε άνθρωπος,σκεπτόμενος ή μη, αδιάφορο για την ορθόδοξη θεολογία, γεννιέται με την κατάρα αυτού του φόβου. Της αγωνίας ενός ταξιδιού πού λέγεται ζωή και πού καταλήγει σε μια άβυσσο δυσπρόσιτη και τρομαχτική:την σιγουριά του θανάτου. Οι φιλόσοφοι και οι μύστες, οι οποίοι επιχείρησαν να φθάσουν στην υπέρβαση ή την κατανόηση αυτού του φόβου με λογικά ή μηχανιστικά μέσα, τρελάθηκαν ή απελπίστηκαν και τέλος πίστεψαν ότι συμφιλιώθηκαν με την κατάρα του θανάτου, συναντώντας τον ή αγνοώντας τον ή και ακόμα λατρεύοντας τον. Κανείς όμως δεν τον νίκησε. Από αυτόν τον φόβο δεν εξαιρέθηκε ...
People become uncharitable when they expect charity from others while others are expecting it from them. In this mutual expectation, that is awaiting charity from each other, it’s almost a general rule that people become uncharitable and unfeeling. Charity isn’t a passive virtue; it’s active.
Να προσεύχεσθε οι γονείς σιωπηλά ...
Τα «Πασαπνοάρια» σε ήχο α΄και μέλος Ιακώβου Πρωτοψάλτου ψάλλουν η χορωδία των Πατέρων της Ιεράς Μονής Καρακάλλου, ενώ στον αριστερό χορό ψάλλουν ο ιερομόναχος Αντίπας του Κελλίου Αγίας Άννης στις Καρυές και ο γέροντας Ιωσήφ από την Βίγλα της Ιεράς Μεγίστης Λαύρας. Η ηχογράφηση έγινε στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου στην Πανήγυρη των Βατοπαιδινών Αγίων (2012). Your browser does not support the audio element.
Με την πρέπουσα εκκλησιαστική λαμπρότητα, μέσα στο Αναστάσιμο κλίμα, πραγματοποιήθηκε η Εκκλησιαστική Πανήγυρις της Ζωοδόχου Πηγής στο ιστορικό Ίδρυμα του Εκκλησιαστικού Ορφανοτροφείου της Ιεράς Μητροπόλεως στην Έξω Παναγίτσα Χαλκίδος, το οποίο τελεί υπό την Διεύθυνση του Αρχιμ. Νικηφόρου Ευσταθίου – Αρχιερατικού Επιτρόπου Χαλκίδος, με επίκεντρο τον Ιερό Ναό της Ζωοδόχου Πηγής. Την παραμονή της Εορτής, Πέμπτη 12 Απριλίου 2018 τελέσθηκε ο Πανηγυρικός Εσπερινός, στον οποίο προεξήρχε και κήρυξε τον θείο λόγο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος, με την πληθωρική συμμετοχή ευσεβών πιστών, εντός και εκτός του Ιερού Ναού, στον προαύλιο χώρο του Ιδρύματος, αφού η Πανήγυρις αυτή αποτελεί πόλο έλξης πολλών Χαλκιδέων. Μετά τον Εσπερινό πραγματοποιήθηκε και η Λιτάνευση της Ιεράς Εικόνος της Παναγίας, ανά τiς οδούς της περιοχής. Ανήμερα της πανηγύρεως ...
