Πεμπτουσία

Το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης και το Μουσείο Φωτογραφίας «Χρήστος Καλεμκερής» του Δήμου Καλαμαριάς, υπό τη διοίκηση του νέου προέδρου, κ.Παύλου Καλεμκερή, παρουσιάζουν την έκθεση φωτογραφίας πρωτότυπου αρχειακού υλικού του Μουσείου, «Μνημείων Μνήμες» από 20 Απριλίου έως 17 Ιουνίου 2018, στην αίθουσα «Κυριάκος Κρόκος» του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης. Η έκθεση, αντλεί πρωτότυπο υλικό από το αξιολογότατο αρχείο του Μουσείου και παρουσιάζει τη διαδρομή που μπορεί να κάνει ένας σύγχρονος περιπατητής, ξεκινώντας από το ναό του Ολυμπίου Διός και την Πύλη του Αδριανού, έως τον Παρθενώνα και το μνημείο του Φιλοπάππου, από όπου μπορεί να αγναντέψει όλη την Αθήνα. Η παρουσίαση της ιστορίας κάθε μνημείου, μέσα από την ιδεολογική και καλλιτεχνική οπτική των πρώτων ελλήνων και ξένων φωτογράφων –Φίλιππος Μαργαρίτης, Δημήτριος ...

Ο επικήδειος λόγος που δημοσιεύεται εδώ αναγνώστηκε από τον Πρόεδρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών Βασίλειο Πάππα, ως ελάχιστο φόρο τιμής στον αείμνηστο Καθηγητή Ταχιάο, ο οποίος επί σειρά ετών διετέλεσε Αντιπρόεδρος της Ε.Μ.Σ. Σήμερα, η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών πενθεί για την μετάσταση στον κόσμο της αιωνιότητας του Εταίρου της Αντώνιου-Αιμιλίου Ταχιάου, ο οποίος προέβαλε το έργο και τους σκοπούς της Εταιρείας μας και την έκανε διάσημη με την δράση του και την διεθνή του αναγνώριση σε όλο τον κόσμο. Ο Αντώνιος-Αιμίλιος Ταχιάος, ο οποίος επί σειρά ετών διετέλεσε Αντιπρόεδρος της Ε.Μ.Σ., υπήρξε ο πλέον πολυτιμημένος και παγκοσμίως καταξιωμένος Εταίρος μας που αγωνίσθηκε με την ερευνητική του δράση για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας. Ως πανεπιστημιακός δάσκαλος της Σλαβολογίας στην Ελλάδα και ως ένας από ...

Συχνά τίθεται το ερώτημα γιατί ο Θεός, αν και γνώριζε εκ των προτέρων αυτούς που επρόκειτο να αμαρτάνουν και να μη μετανοούν, τους έφερε στην ύπαρξη. Ο Θεός από αγαθότητα φέρνει στην ύπαρξη απ’ την ανυπαρξία τα δημιουργήματά του και γνωρίζει από πριν αυτά που θα συμβούν. Αν, λοιπόν, δεν επρόκειτο να γεννηθούν (αυτοί οι άνθρωποι), δεν θα επρόκειτο να γίνουν κακοί, κι ούτε θα τους εγνώριζε από πριν ο Θεός. Γιατί η μεν γνώση αναφέρεται σ’ αυτά που υπάρχουν, η δε πρόγνωση αναφέρεται σ’ εκείνα που θα συμβούν εξάπαντος. Πρώτα, βέβαια, γεννιέται κάποιος, και μετά γίνεται καλός ή κακός. Αν, όμως, ενώ επρόκειτο να γεννηθούν χάρη στην αγαθότητα του Θεού, τους εμπόδιζε να γεννηθούν το ότι θα γίνονταν κακοί εξαιτίας της ...

Μια αναφορά στα έργα του πατέρα της νεοελληνικής λογοτεχνίας Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Η ηχογράφηση έγινε στον ραδιοφωνικό σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού. Διαβάζει ο Πρωτοσύγκελλος της Ι.Μ. Λεμεσού Αρχιμανδρίτης Ισαάκ. Your browser does not support the audio element.

Ακούγεται σκληρή και κινεί ίσως την δυσπιστία του ανυποψίαστου αναγνώστη η διαπίστωση ότι δεν θέλουμε την Ανάσταση. Ποιος τυφλός δεν θέλει τα μάτια του, ποιος άρρωστος δεν αποζητά την γιατρειά του; Κι είναι ακριβώς η ανάσταση του Χριστού μάτια στο σκοτάδι της κακής μας τύφλας, υγεία στην βασανιστική αρρώστια της θνητότητός μας, η σωτήρια διέξοδος από το αδιέξοδο του παρόντος κόσμου στον άπειρο και άγιο κόσμο της αιωνιότητος, το πέρασμά μας από την φθορά στην αφθαρσία. Είναι γεγονός ατράνταχτο η Ανάσταση. Δεν στηρίζεται στην πίστη μας, αλλά αυτή θεμελιώνει και στηρίζει την πίστη. Πριν δύο χιλιάδες χρόνια το θεανδρικό πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού συγκρούσθηκε με τον θάνατο και φάνηκε να υποτάσσεται στην μοίρα του θνητού Αδάμ• «απέθανε και ετάφη». ...

Τα σεπτά και σωστικά Άγια Πάθη του Κυρίου μας, μια φορά μεν διαδραματίσθηκαν στην Ιουδαία και στο ιστορικό τους χρόνο, πάντοτε όμως επιτελούνται στην καρδία του καθενός μας. Και βέβαια όχι μεταφορικά η συμβολικά αλλά βιώνοντας τα ανάλογα από την θέση που στέκεται ο καθείς και με το τρόπο της συμμετοχής του και της συνοδοιπορίας στο δρόμο του Σταυρού και της Θανής και της Αναστάσεως Του. Πέραν από κάθε κοινωνική και πολιτιστική και ηθική καταξίωση και αποδοχή του ιστορικού τούτου συμβάντος στην ανθρώπινη ιστορία, πάνω απ όλα, η αγαπητική σχέση και η μίμηση της κάθε ψυχής της εν σαρκί πολιτείας του σταυρωθέντος και αναστάντος Χριστού, την τοποθετεί τότε στην ανάλογη θέση του βλέποντος και της πλατύνει την θέαση του άφθαστου, διευρύνοντας ...

Πάρα πολύ μεγάλη πραγματικά απόδειξη της Αναστάσεως είναι το ότι ο Χριστός, που θυσιάστηκε στο Σταυρό, μετά το θάνατό του επέδειξε τόσο μεγάλη δύναμη, ώστε έπεισε ανθρώπους, που ζούσαν σε διάφορες περιοχές, να περιφρονήσουν, χάριν της πίστεως προς αυτόν και της ομολογίας αυτής της πίστεώς τους, και την πατρίδα τους και την οικογένειά τους και τους φίλους τους και τους συγγενείς τους και αυτή τη ζωή τους και να προτιμήσουν αντί των ευχαρίστων και τερπνών του κόσμου, που τους υπόσχονταν οι εχθροί της Πίστεως, και μαστιγώσεις και κινδύνους και μαρτυρικό θάνατο. Αυτά δεν είναι κατορθώματα κάποιου νεκρού, που έμεινε κλεισμένος στον τάφο του, αλλά κάποιου που ανεστήθη και ζεί. (PG 50,593) Τι μεγαλύτερη απόδειξη της Αναστάσεως του Χριστού ζητάς, όταν βλέπεις ...

«Άλλη βιοτή καλούμαστε να ζούμε από σήμερα. Την καθαρή, την σωστή, την αναγεννημένη, την μεταμορφωμένη, την μυστηριακή ζωή. “Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής της αιωνίου ἀπαρχήν και σκιρτώντες υμνούμεν τον αίτιον” μας γράφει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Σήμερα, τη μεγάλη ημέρα του Πάσχα, ας πάρουμε μια απόφαση: να γίνουμε αληθινοί Χριστιανοί. Το θέλει ο Κύριος, που έδωσε τα πάντα για μας, που θυσιάστηκε για μας. Θέλει να του δώσουμε κι εμείς χαρά. Θέλει τον προσωπικό μας αγιασμό, την σωτηρία μας». Με τα λόγια αυτά, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.Κοσμάς κάλεσε τους πιστούς, κατά την τέλεση του Εσπερινού της Αγάπης, να ζήσουν το πραγματικό, το προσωπικό, το αληθινό, το άγιο, το σωτήριο Πάσχα. Με τη συμμετοχή πλήθους ...

Η Εκκλησία μας στο Μόναχο δεν λησμόνησε το «σχοινί του Πατριάρχη» Γρηγορίου Ε’ και τον μαρτυρικό του θάνατο, στη σημερινή επέτειο μνήμης. Όπως είναι γνωστό στη Βασιλική Πλατεία του Μονάχου (Königsplatz), ευρίσκονται τα Προπύλαια, η Γλυπτοθήκη και η Συλλογή Aρχαιοτήτων (αμφορέων κ.λ.π.), κλασσικά μεγαλοπρεπή κτίρια που κτίστηκαν με εντολή του Βασιλέα της Βαυαρίας Λουδοβίκου Α’, πατέρα του Βασιλέα Όθωνα της Ελλάδος. Τα Προπύλαια αποτελούσαν την επίσημη είσοδο στην πόλη του Μονάχου και το όλο μεγαλοπρεπές κτίσμα στηρίζεται σε κίονες κορινθιακού, ιωνικού και αιολικού αρχιτεκτονικού ρυθμού, ενώ οι δύο πύργοι του είναι αιγυπτιακής αρχιτεκτονικής και παράδοσης. Με εντολή του Βασιλέα Λουδοβίκου τα Προπύλαια συμπεριέλαβαν στις μετώπες και σε ανάγλυφες παραστάσεις στον περίγυρο του όλου κτίσματος, θέματα από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και τον ...

Το απόγευμα του Μεγάλου Σαββάτου 7 Απριλίου ε.έ. ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Γεώργιος τέλεσε την ακολουθία της Αναστάσεως στο Θεραπευτήριο Χρονίων Παθήσεων της Ιεράς Μητροπόλεως στη Λιβαδειά μαζί με τους συνανθρώπους μας που διαβιούν στο Θεραπευτήριο, με μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, την διευθύντρια, τους εργαζομένους και εθελοντές στο έργο του Θεραπευτηρίου, καθώς και τους συγγενείς των διαβιούντων με τις οικογένειές τους. Ο Σεβασμιώτατος, όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα, είχε την ευκαιρία να φέρει το μήνυμα της Αναστάσεως του Θεανθρώπου στους διαβιούντες στο Θεραπευτήριο που βιώνουν τον πόνο, τιμώντας τους ταυτόχρονα για την προσφορά τους και δείχνοντάς τους ότι δεν τους ξεχνάμε. Επίσης, οι διαβιούντες στο Θεραπευτήριο είχαν την ευκαιρία να εορτάσουν την Ανάσταση μαζί με τους συγγενείς τους, οι οποίοι ...

Με αισθήματα αναστάσιμης χαράς και ειλικρινούς συγκίνησης αποχαιρετούμε σήμερα τον μακαριστό Ομότιμο Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ Αντώνιο-Αιμίλιο Ταχιάο, έναν από τους κορυφαίους Σλαβολόγους της επιστημονικής κοινότητας. Ο Αντώνιος – Αιμίλιος Ταχιάος εκοιμήθη εν Κυρίω εχθές, Τρίτη 10 Απριλίου 2018. Ο εκλιπών διηκόνησε την Επιστήμη της Θεολογίας με ζήλο και αυταπάρνηση καταξιώνοντας τις Σλαβολογικές Σπουδές σε ακαδημαϊκό επίπεδο. Το επιστημονικό του κύρος ξεπέρασε τα όρια της Ελλάδος και έγινε ιδιαίτερα αγαπητός στο Σλαβικό κόσμο μεταφέροντας τις ελληνικές αξίες και συμβάλλοντας στην αγαστή συνεργασία και σχέση των λαών της Χερσονήσου του Αίμου . Ιδιαίτερη ήταν η αγάπη του για το Άγιον Όρος το οποίο επισκέπτονταν τακτικότατα και όπως έλεγε ο ίδιος, «αυτές οι επισκέψεις μου άφησαν βαθιά διδάγματα για το πώς πρέπει ...

Μέσα από το βιβλίο «Από τον κήπο του Παππού, Αγιορειτικές Διηγήσεις Αρχιμ. Γαβριήλ Διονυσιάτου», κεφάλαιο «Σύγχρονα Μαρτυρολόγια» (εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας). Το γεγονός αυτό το έζησε ο ίδιος. Οι φωτογραφίες προέρχονται από το βιβλίο που έγραψε ο Γεώργιος Ανδρεάδης «Οι Κλωστοί» (εκδόσεις Γόρδιος). Ιερομόναχος, Γέροντας Γαβριήλ Διονυσιάτης (1886 – 1983). Σε μια Εκκλησία του Γαλατά στην Πόλη, όπου συχνάζουν οι ναυτικοί και ταξιδιώται ν’ ανάψουν το κεράκι τους για τους δικούς τους και το καλό ταξείδι προς τις φουρτουνιασμένες θάλασσες του Πόντου. Εκεί τη Μεγάλη Σαρακοστή του 195… πήγε να λειτουργήση και να ξομολογήση τους Χριστιανούς κάποιος Γέρων Πνευματικός, για πρώτη φορά επισκεπτόμενος την Πόλη. Ο τακτικός εφημέριος, εξυπηρετών και άλλην Εκκλησίαν εις γειτονικόν Αγίασμα, αφού τον κατετόπισε εις τα του ...

Ήμουν στεναχωρημένος (ο όσιος, στάρετς Ιωνάς) στις 4 και 5 Ιανουαρίου όλη την ημέρα. Είχε σχεδόν βραδιάσει. Μετά τη θεία λειτουργία και τον μέγα αγιασμό οι γέροντες ήρθαν ν’ αγιάσουν κι έτσι αξιώθηκα ν’ ασπαστώ τον Τίμιο Σταυρό και να με ραντίσουν με τον μέγα αγιασμό. Και τότε όμως μου είπαν πάλι ότι είμαι υπό δυσμένεια. Μετά αυτοί οι άγιοι γέροντες έφυγαν κι εγώ συνέχισα να περιποιούμαι τον άρρωστο. Όταν νύχτωσε, τον τακτοποίησα και τον έβαλα να κοιμηθεί. Τότε βίασα τον εαυτό μου να φάω κάτι. Ύστερα αφού διάβασα τις προσευχές προ του ύπνου*, κάθισα στο σκαμνί για τη νοερά προσευχή. Έσβησα το φως και προσπαθούσα να ξεπεράσω τη συνεχιζόμενη εναντίον μου εχθρική επίθεση των γερόντων αυτών· δεν τα κατάφερα ...