Πεμπτουσία

Μεγάλη Δευτέρα Σχίζοντας λέξεις πασχίζοντας Άνοιξη σε αναβάλλω έρχεσαι ξανάρχεσαι ψυχής αποβρεχάρης. Νήφε Νυμφίε ο μαρασμός των βαγιών δεν σε αφορά. Άπιστη μα ποθητή προσμένει σε η νύμφη. – Άκαρπο είμαι μα ποθώ να δω κι εγώ τον Ερχόμενο. Μεγάλη Τρίτη Της Χαράς αυτής ο Κλειδούχος αυστηρός μού αναγγέλλει: -Ένας απ’ τους δυο χωρά εσύ χωρίς εσένα. Κάθε τάλαντο το ελαχιστότερο το ανταλλάσσεις με αυτολαβύρινθου εμπαιγμούς και βάσανα. – Πάρτε κι εμένα. Στον Νυμφίο θα δώσω αγκάθια μόνο. Μεγάλη Τετάρτη Κάποιος να πάψει των Μυρεψών το ψέμα. Στερούνται λένε χρειωδών συστατικών τα δάκρυα της πόρνης. Μεταμέλεια θα πει: Να ξοδεύεσαι μύρο χυμένο νόημα ξηλωμένο ήσκιος ανεφάρμοστος. – Βυζαίνω γύρη να ‘χω ν’ αφήσω μύρο σαν τον αγγίξω. Μεγάλη Πέμπτη Ήταν το κρασί θεόγλυκο του Δείπνου μα δεν άφησε να συγκρατηθώ. Τόση πια στοργή μ’ εξόργισε. Απ’ όλα είδε ο Νιπτήρας: Άκοπα δάχτυλα νύχια πύον αχαριστίας στο πανί της αγάπης. – Στον Δείπνο ήμουν. Μ’ ελέησε να γλείψω ό,τι έπεφτε. Μεγάλη Παρασκευή Να τι θα κάμω για να φάω το Πάσχα: Θα ...

«Πρό έξ ημερών του Πάσχα». Δοξαστικός ύμνος των Αίνων της Κυριακής των Βαΐων. Ψάλλει συνοδεία ισοκρατών ο Άρχων Μουσικοδιδάσκαλος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, Θεόδωρος Βασιλικός-Πρωτοψάλτης και Χοράρχης.

Στο Απολυτίκιο του Σαββάτου του Λαζάρου ψάλλουμε: «Την κοινήν Ανάστασιν προ του Σου πάθους πιστούμενος, εκ νεκρών ήγειρας τον Λάζαρον, Χριστέ ο Θεός. Όθεν και ημείς ως οι παίδες, τα της νίκης σύμβολα φέροντες, Σοι τω Νικητή του θανάτου βοώμεν ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο Ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου». Με τα λόγια αυτά δοξολογεί η Εκκλησία μας την Ανάσταση του εδώ τιμωμένου Αγίου Λαζάρου. Και ταυτόχρονα φανερώνει με αυτά το βαθύτερο νόημα και του θαύματος της Αναστάσεώς του και της εορτής της εκκλησιαστικής που σχετίζεται με αυτό. Ότι δηλαδή το θαύμα αυτό του Κυρίου δεν είναι μόνο ένα γεγονός της ζωής του Λαζάρου, αλλά και προτύπωση της κοινής Αναστάσεως ολοκλήρου του γένους των ανθρώπων. Την ίδια όμως αλήθεια που εκφράζει η ...

«Νυν αι δυνάμεις των ουρανών», ύμνος που ψάλλεται αντί Χερουβικού κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων σε ήχο πλ. β. Η σύνθεση είναι του Πέτρου του Πελοποννησίου, Λαμπαδαρίου της ΜΧΕ (18ος αιώνας). Ο καλλωπισμός αυτής ανήκει στη γραφίδα του Θρασυβούλου Στανίτσα. Ψάλλει η εν Αθήναις χορωδία του Θρασύβουλου Στανίτσα. Η απομαγνητοφώνηση του κειμένου, η επεξεργασία της εικόνας και του βίντεο έγιναν από τον Λεωνίδα Τσούκαλα, Καθηγητή Βυζαντινής Μουσικής Εκκλ. Ιδρύματος Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Για το κανάλι του Λεωνίδα Τσούκαλα στο YouTube πατήστε εδώ

Επέτειος Σφαγής της Χίου, 30 Μαρτίου 1822 Ευγένιος Ντελακρουά, (1798-1863). «Η Σφαγή της Χίου (Scène des massacres de Scio), ελαιογραφία, 4.19 μ. χ 3,54 μ. 1824. Παρίσι, Μουσείο Λούβρου. Βίκτωρ Ουγκώ Το Ελληνόπουλο (Μετάφραση Κωστής Παλαμάς) Τούρκοι διαβήκαν. Χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα. Η Χίο, τ’ ολόμορφο νησί, μαύρη απομένει ξέρα, με τα κρασιά, με τα δεντρά τ’ αρχοντονήσι, που βουνά και σπίτια και λαγκάδια και στο χορό τις λυγερές καμιά φορά τα βράδια καθρέφτιζε μέσ’ τα νερά. Ερμιά παντού. Μα κοίταξε κι απάνου εκεί στο βράχο, στου κάστρου τα χαλάσματα κάποιο παιδί μονάχο κάθεται, σκύβει θλιβερά το κεφαλάκι, στήριγμα και σκέπη του απομένει μόνο μια ν’ άσπρη αγράμπελη σαν αυτό ξεχασμένη μέσ’ την αφάνταστη φθορά. -Φτωχό παιδί, που κάθεσαι ξυπόλυτο στις ράχες για να μην κλαις λυπητερά, τ’ ήθελες τάχα να ̓χες για να τα ιδώ τα θαλασσά ματάκια ...

Η Ιερά Μητρόπολη Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας στο πλαίσιο της πνευματικής προετοιμασίας των πιστών ενόψει της Μεγάλης Εβδομάδος, των Θείων Παθών και της Λαμπροφόρου Αναστάσεως του Κυρίου μας πραγματοποίησε την Τετάρτη 28 Μαρτίου 2018 στον Ιερό Ναό Αγ. Γεωργίου Νέας Ιωνίας προπασχάλια εκδήλωση με θέμα: «ΘΕΙΟΝ ΠΑΘΟΣ». Την εκδήλωση προλόγισε ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος Αρβανίτης, ο οποίος αναφέρθηκε στα κοσμοσωτήρια γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδος, καθώς και στον υμνολογικό πλούτο της κατανυκτικής αυτής περιόδου. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης η θεατρική ομάδα του Ιερού Ναού Αγ. Ιωάννου Ν. Φιλαδελφείας και οι Πρωτοψάλτες Δημήτριος και Κωνσταντίνος Κατσικογιώργος παρουσίασαν ένα συγκινητικό μουσικό πρόγραμμα με βυζαντινούς ύμνους και επίκαιρους εκκλησιαστικούς ψαλμούς, προβάλλοντας με τον καλύτερο τρόπο την θεματική των Παθών του Κυρίου ...

Οι άνθρωποι πρέπει να είναι πεπαιδευμένοι. Ο άνθρωπος πρέπει να μαθαίνει ό,τι μπορεί. Όμως το σχολείο εκπαιδεύει μόνο τον νου μας, δεν μας διδάσκει πνευματικότητα. Οι περισσότεροι θεολόγοι που διδάσκουν στα σεμινάρια και τις θεολογικές μας σχολές δεν ζουν σύμφωνα με ό,τι διδάσκουν. Κι ωστόσο θα έπρεπε να λειτουργούν ως παράδειγμα για τη νεολαία μας. Δεν λειτουργούν έτσι όμως, κι αυτός είναι ο λόγος που η κατάσταση στις σχολές μας δεν είναι καλή. Ο Σέρβος Ιερομόναχος, π. Θαδδαίος (1914-2003). Το σχολείο δίνει στον άνθρωπο ορθολογική εκπαίδευση, αλλά όχι πνευματικότητα. Πρέπει όμως οι νέοι να έχουν ένα ζωντανό παράδειγμα για να διδάσκονται από αυτό, διότι τέτοια παραδείγματα είναι καλύτερα και από τις λέξεις. Μπορεί κανείς να ακούσει πολλά παιδαγωγικά πράγματα γύρω από ...

Επίσκεψη στο Ιερό Κέντρο της Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως πραγματοποίησε τη Πέμπτη, 29 Μαρτίου, ο Μητροπολίτης Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου Στέφανος, ο οποίος έγινε δεκτός από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Ο Ποιμενάρχης της ιστορικής Μητροπόλεως της Μακεδονίας, μίας από τις εν Ελλάδι Εκκλησιαστικές Επαρχίες του Οικουμενικού Θρόνου των «Νέων Χωρών», ο οποίος συνοδευόταν από τον Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπό του, Πρωτ. Γεράσιμο Φυλακτάκη, θέλησε να λάβει την Πατριαρχική ευλογία και να εκφράσει τις ευχές του ενόψει της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας και της εορτής του Αγίου Πάσχα. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης υποδέχθηκε με θέρμη τον Μητροπολίτη Στέφανο ζητώντας του να μεταφέρει στο ποίμνιο της Θεοσώστου επαρχίας του την Πατριαρχική και Πατρική ευλογία του και τις θερμότερες των ευχών του για τις Άγιες ημέρες του ...

Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Αλήθεια πόσα και πόσα έχουν γραφεί για αυτήν την Αγία Περίοδο; Ποιος μπόρεσε τέλεια να μας ερμηνεύσει τι σημαίνει αυτή η Αγία Τεσσαρακοστή; Κάποτε πήγαν τέσσερις ασκητές στον Μέγα Αντώνιο για ψυχική ωφέλεια. Ο Άγιος αφού τους υποδέχθηκε, θέλησε να δοκιμάσει την πνευματική κατάσταση του καθενός. Έτσι, αφού πρώτα πήρανε το ασκητικό τους κέρασμα, ο Άγιος τους έβαλε να ερμηνεύσουν ένα αγιογραφικό χωρίο. Οι τρεις πρώτοι απάντησαν και ερμηνεύσανε το χωρίο ανάλογα με την πνευματική κατάσταση του καθενός. Ύστερα, είπε ο Άγιος και στον τέταρτο ασκητή να του πει την ερμηνεία του. Ο δε τέταρτος ασκητής είπε στον Άγιο: «Δεν ξέρω τι σημαίνει.». Τότε ο Άγιος είπε: «Αλήθεια σας λέω πως αυτός ο αδελφός βρήκε την αληθινή ...

Αν είσαι ανήμπορος να κρατήσεις αναμμένες  τις λαμπάδες  της Πατρίδα σου …  δεν είσαι συνειδητός Έλληνας… δεν είσαι Πατριώτης… «…Χρωστάμε σ’ όσους ήλθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν.  Κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί!».   Κωστής Παλαμάς, 1925   Όλο αυτό τον καιρό, στη Χώρα μας, τρέχουν πολύ γρήγορα τα γεγονότα,πολιτικά και μη. Όλοι μας «τρέφουμε» ελπίδες και δίνουμε ευχές, και καθημερινά συνεχώς πολλαπλασιάζονται… για τη λύση τους.Η Ελλάδα μας τα τελευταία χρόνια εν μέσω μια γενικευμένης  ηθικής, πολιτικής και οικονομικής κρίσης αντιμετωπίζει πολλά και κρίσιμα προβλήματα και εμείς  πρέπει να αποφασίσουμε για να υπερβούμε όλα τα αδιέξοδα, κερδίζοντας το αύριο… το αύριο για την Πατρίδα μας, για τα παιδιά μας, για το μέλλον αυτού του τόπου… Κάθε ελπίδα μας δεν μπορεί να στηρίζεται μόνο ...

ΓΛΩΣΣΑ-ΥΦΟΣ-ΔΙΑΣΚΕΥΗ Το έργο του Αναγνώστη είναι σαν ένα προσωπικό ημερολόγιο στο οποίο καταγράφει όσα έζησε ο ίδιος. Έτσι, απουσιάζουν κάποια απαραίτητα στοιχεία-λεπτομέρειες της μάχης και της καταστροφής της Θεσσαλονίκης στα οποία δεν ήταν παρών. Αυτό καθιστά το έργο του ελλιπές και χωρίς ιδιαίτερη ζωντάνια. Όμως από τις ελλείψεις, τις αδυναμίες και την απλότητα φαίνεται η αξιοπιστία του έργου, η γνησιότητα και η ειλικρίνια. Γι’αυτό είναι και η πιο σημαντική πηγή για την άλωση της Θεσσαλονίκης. Η διήγηση του Αναγνώστη δεν έχει σωθεί. Υπάρχει η αντιγραφή του έργου στον κώδικα 172 της βιβλιοθήκης του Βατικανού. Το κείμενο αυτό του κώδικα έχει αρκετά προβλήματα: η στίξη δεν είναι καλή, ούτε και ο συλλαβισμός, χρησιμοποιεί κεφαλαία γράμματα μέσα στις λέξεις και έχει πάρα πολλά ορθογραφικά ...

Φθάνουμε στο τέλος της Στ΄ εβδομάδας των Νηστειών. Το Σάββατο αυτής της εβδομάδας, θυμόμαστε την Ανάσταση του Λαζάρου. Ο φίλος του Κυρίου μας, ο Λάζαρος ζούσε με τις αδελφές του, τη Μάρθα και τη Μαρία, στη Βηθανία. Πολλές φορές είχαν φιλοξενήσει τον Κύριο και είχαν ακούσει το σωτήριο κήρυγμά Του. Κάποτε ο Λάζαρος ασθένησε βαριά και πέθανε. Οι αδελφές του ειδοποίησαν τον Κύριο κι Εκείνος έσπευσε κοντά τους. Η Μάρθα Του είπε με βεβαιότητα πως αν είχε προλάβει να βρεθεί κοντά στον αδελφό της, όταν ήταν ασθενής, θα τον είχε θεραπεύσει και θα ήταν τώρα ζωντανός μαζί τους. Εκείνος της απάντησε πως Αυτός είναι η Ζωή και η Ανάσταση κι όποιος πιστεύει σ΄Αυτόν θα έχει αιώνια ζωή, ακόμα κι αν κάποια μέρα ...

Το 2013, με τη συμπλήρωση εξήντα σχεδόν χρόνων από την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ ο φιλόσοφος παιδαγωγός και πολυγραφότατος συγγραφέας Μιχαλάκης Ι. Μαραθεύτης εκδίδει τον τρίτο στη σειρά συγκεντρωτικό τόμο υπό τον ως άνω τίτλο με αναδημοσιεύσεις αξιόλογων κειμένων από εφημερίδες και φιλολογικά περιοδικά της Κύπρου και της Ελλάδας, βιβλιοπαρουσιάσεις, καθώς και αφυπνιστικές ομιλίες σε εθνικές επετείους, εθνικά μνημόσυνα και αποκαλυπτήρια προτομών αγωνιστώνείτε εκτενέστερες διαλέξεις στην Ακαδημία Ιστορικών Σπουδών καιστον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός»· θησαυρίσματα από τη συγγραφική του παρακαταθήκη, εμπνευσμένα από το έπος του 1955-1959 και τις ηρωικές θυσίες των γενναίων παλικαριών του, που υπαγόρευε η Κάλβεια αρετή και τόλμη της Ελευθερίας. Το βιβλίο μαζί με τα προηγούμενα άλλα δύο, Ακτινοβολίες του ’55 (1993) και Ηρωικοί απόηχοι του ’55 ...

Παρά τις διαφορές τους όμως, υπάρχουν και αρκετές ομοιότητες. Αυτές εντοπίζονται στο ότι και οι δύο συγγραφείς ζουν σε μεταβατικές εποχές, αποκτούν την εμπειρία της πολιτικής ζωής και έχουν παρόμοιους στόχους. Και οι δύο αυτοί άνδρες ζήσανε σε εποχές που υπήρχαν πολλές συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις. Ο Φώτιος, κατά τη μεταβατική εποχή του 9ου αιώνα, έζησε αλληλοκαθαιρέσεις και δολοφονίες εκκλησιαστικών και πολιτικών αρχόντων και εξορίες. Ο Μακιαβέλι από την άλλη, έζησε σε μια εποχή, κατά την οποία η Ιταλία υπέφερε από τις επιθέσεις και κατακτήσεις των Γάλλων, των Ισπανών και των Γερμανών και αναζητούσε την ενότητά της. Μαστιζόταν από τυράννους και από τις συγκρούσεις οικογενειακών φατριών, των Αλβέρτι και Ρίτσι καθώς και των Άλβιτσι και των Μεδίκων. Με δυο λόγια, υφίστατο ...