Αυτές τις μέρες, μια επαναστατική προκήρυξη διαβάζεται στις Ορθόδοξες Εκκλησίες όλου του πλανήτη. Διαβάζεται στις σπαραγμένες από τον εμφύλιο πόλεμο και τις εξωτερικές επεμβάσεις Ουκρανία και Συρία! Στις χώρες της Αφρικής, τις ρημαγμένες από τη φτώχεια, τις δικτατορίες, τους εμφύλιους πολέμους και τους σύγχρονους αποικιοκράτες και δουλεμπόρους, όπου εκατοντάδες χιλιάδες Αφρικανοί έγιναν ορθόδοξοι χριστιανοί, μετά την ηρωική συμμετοχή των πρώτων ορθόδοξων ιερέων της Ουγκάντας στον αγώνα για την απελευθέρωση από τους Άγγλους! Στις Ορθόδοξες Εκκλησίες της Αιγύπτου και της Τυνησίας (όπου στα αρχαία χρόνια αναδείχθηκαν κορυφαίοι ορθόδοξοι άγιοι) κάτω από τα λάβαρα και τα ξίφη των τζιχαντιστών! Στην Γουατεμάλα, όπου 250.000 ντόπιοι (πρώην ρωμαιοκαθολικοί και πεντηκοστιανοί) έστειλαν αντιπροσώπους στον ορθόδοξο μητροπολίτη Μεξικού Αθηναγόρα και ζήτησαν μόνοι τους να γίνουν ορθόδοξοι χριστιανοί! Στις χώρες των Βαλκανίων, ...
Θ. Η δημιουργία του ανθρώπου. Ο Θεός, κατά τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, δημιούργησε τον άνθρωπο από χώμα για να ζήσει αιώνια στη Γη υπό τη διακυβέρνησή Του. Μόνο οι 144.000 θα υπερέχουν των υπολοίπων, οι «χρισμένοι» μελλοντικοί «πνευματικοί υιοί» του Θεού και «κυβερνήτες» της Βασιλείας του Χριστού. Σε γενικές γραμμές, δέχονται τη δημιουργία του ανθρώπου, όπως την εκθέτει η Γένεσις. Ο άνθρωπος, κατά τη γνώμη τους, είναι το τελειότερο από τα άλλα ζώα ως προς την κατασκευή του. Δεν δέχονται την ψυχή του ανθρώπου ως πνευματικό και αθάνατο στοιχείο . Ομολογούν ότι ο «άνθρωπος είναι συνδυασμός δύο πραγμάτων», του χώματος, και της «πνοής της ζωής». «Ο συνδυασμός τους παρήγαγε μια ζώσα ψυχή ή πλάσμα που λέγεται άνθρωπος». Όταν οι Μάρτυρες ...
Το ζήτημα του ονόματος της Μακεδονίας έφερε, στο εσωτερικό της χώρας τους πολίτες ξανά στην πολιτική και στην προστασία των αναφαίρετων εθνικών δικαιωμάτων της χώρας που πρέπει να διαφυλαχθούν. Το ίδιο θέμα έδωσε στο εξωτερικό τη δυνατότητα στους όπου γης Έλληνες, να διατρανώσουν για μια ακόμη φορά πως η ψυχή τους βρίσκεται και κτυπά πάντα στην Ελλάδα, και μάχονται γι αυτήν, όταν και όποτε χρειαστεί. Ιδιαίτερης σημασίας για τη διαφύλαξη του ονόματος της Μακεδονίας ήταν το συλλαλητήριο που πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη, την Κυριακή 18 Μαρτίου και μάλιστα απέναντι από το κτίριο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ). Σ' αυτό παραβρέθηκαν χιλιάδες Έλληνες της Νέας Υόρκης και από άλλες πολιτείες των ΗΠΑ ενώ τα μηνύματά τους δεν απευθύνονταν μόνον προς τον ...
We blunder about, here and there, we’re troubled about petty and unimportant things. The devil, who has the power of death, traps us in his snares and wounds us unto death. This is why we must be careful not to become too attached to anything earthly, so that we can avoid his afflictions.
Today’s Gospel (Mark 9:17-31, see sidebar), read on the Fourth Sunday of Great Lent (Sunday of St. John Climacus) brings together a number of themes that we have highlighted throughout our Great Lent: Sunday Bible Reading initiative. Faith, specifically faith in the God-man (Theanthropos) Christ; the importance of discipleship; the performing of miracles by Christ proving His divinity; and, new for this week, the importance of “prayer and fasting,” two essential virtues for every Christian. Consistent with our previous articles, today we will again focus on only a few words from the Bible reading: I believe; help my unbelief! These are the five words that the father of the troubled child “cried out” to Christ before He “rebuked the unclean spirit.” Last week ...
Ο μακάριος Γέρων, παπά Γρηγόριος (†1899) διηγόταν στα τελευταία του το έξης περιστατικό, σχετικά με το λεγόμενο ότι στον καιρό μας δεν υπάρχουν άνθρωποι αγωνιστές, όπως οι παλαιοί Πατέρες. Λειτουργούσα, έλεγε, την Μεγάλη Πέμπτη, και προς το τέλος της Λειτουργίας παρουσιάστηκε στο ναύδριον της Καλύβας μου ένας νέος μοναχός βαστώντας αναμμένο φαναράκι. Αφού μπήκε στο Ιερό Βήμα μου είπε, «να μη καταλύσεις όλην την κοινωνίαν, άγιε Πνευματικέ. Είναι ανάγκη να έλθεις, να κοινωνήσεις τρεις αδελφούς, που μένουν εδώ πιο πάνω. Γι' αυτό ήλθα να σε πάρω». Συμμορφώθηκα χωρίς να ρωτήσω περισσότερα, και βαδίζοντας αυτός εμπρός, εγώ ακολουθούσα βαστώντας τα άγια Μυστήρια. Μετά από λίγο και παρ' όλο τον απότομο ανήφορο και την γεροντική μου ηλικία, φτάσαμε σε ένα ευρύχωρο σπήλαιο, ...
Ο μακαριστός Γέρων Αθανάσιος Μυτιληναίος, στην δωδέκατη ομιλία του για το βιβλίο των Ψαλμών της Π. Διαθήκης, αναλύει τον 138ο Ψαλμό του Δαυίδ, που αναφέρεται στην πανταχού παρουσία και παγγνωσία του Θεού, ο οποίος γνωρίζει με ακρίβεια τα βάθη του ανθρώπου και όλης της δημιουργίας, και στη συνέχεια αναπτύσσει πώς ανταποκρίθηκε ο Δαυίδ στους φίλους και τους εχθρούς του Θεού. %audio%
Ψαλμός 23 «Και μέσα σε κοιλάδα σκιάς θανάτου αν περπατήσω, δεν θα φοβηθώ κακό· επειδή, εσύ είσαι μαζί μου· η ράβδος Σου και η βακτηρία Σου, αυτές με παρηγορούν.» Στις Πύλες του Άδη κατέβηκα Κύριε μετά τη σταύρωσή Σου, ακολουθώντας το νεκρό σώμα Σου. Τα βήματα μου μετέωρα στάθηκαν στο έρεβος της οδύνης. Κύριε, σε λειμώνες και ασφοδέλους σε αναζήτησα, πέρα μακριά απ’ την ομίχλη της νύχτας που τύλιξε τα μάτια μου. Η φωνή μου έσβησε η καρδιά μου σκοτίστηκε. Ρίγη θανάτου με διαπέρασαν αντικρίζοντας τις ψυχές των κεκοιμημένων δούλων σου. Κύριε, άκουσε το θρήνο μου, για τα παιδιά της γης που χάθηκαν σε έναν πόλεμο παραδομένο μέσα στη ματαιότητα. Πόσο άδικα έχασαν τις ζωές τους; Κύριε, Σε σένα εμπιστεύομαι τις ψυχές τους. Σε σένα εναποθέτω την ελπίδα μου. Από την θρησκευτική μου συλλογή «Το Σάλπισμα των Ψυχών» Εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ 2016
Το ίδιο, θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς, πως πράττει και ο αρχιερέας, όταν καλείται να δώσει την συμμαρτυρία του για την χειροτονία ενός νέου κληρικού. Είναι γεγονός πως στις πηγές της Ιεράς Παραδόσεως της Ορθοδόξου πίστεως περιγράφονται με σαφήνεια τόσο τα απαραίτητα προσόντα, τα οποία επιβάλλεται να κοσμούν την προσωπικότητα ενός υποψήφιου Ιερέα, όσο και τα κωλύματα ιερωσύνης, τα οποία απαγορεύουν κατηγορηματικά την χειροτονία του. H κοσμιότητα, η συνέπεια λόγων και έργων, η προσέγγιση των πιστών με αγάπη και κατανόηση, η μόρφωση του ποιμένα και πολλά άλλα ηγετικά προσόντα περιγράφονται ως απαραίτητες προϋποθέσεις για την επιτυχή έκβαση του ποιμαντικού έργου . Ο επίσκοπος καλείται να είναι «αδιάβλητος, σύζυγος μιας γυναίκας, προσεκτικός, συνετός, ευπρεπής, φιλόξενος και καλός δάσκαλος. Να μην είναι ...
ΛΟΓΟΣ Ζ΄ Περί πειρασμών κατά την διάρκεια των ονείρων Μάταια με σκανδαλίζεις ασταμάτητα με νυχτερινά όνειρα – άλλοτε θλιμμένα, άλλοτε πάλι χαρούμενα – εσύ, ο εχθρός των ανθρωπίνων ψυχών, ο εφευρέτης κάθε ανομίας! Μήπως νομίζεις ότι θα παραπλανήσεις την ψυχή μου και θα την αναγκάσεις να τα παραδεχθεί ως αληθινά; Εξαφανίσου, απαίσιε, εξαφανίσου από εμένα μαζί με όλα σου τα τεχνάσματα! Ο Χριστός είναι ο Σωτήρας μου. Αυτός είναι το φως, η αγαλλίασή μου, ο έπαινος, η δόξα μου, η ανίκητη βοήθεια και το πιο αγέρωχο τείχος εναντίον σου. Ποτέ δεν θα με κάνεις –στο λέω ελπίζοντας στον Χριστό– να εκλαμβάνω τα όνειρά σου σαν αληθινά. Από την στιγμή που σε γνώρισα, κατάλαβα αμέσως ότι ζηλεύεις την ζωή μου, είσαι ολέθριος σύμβουλος, ...
After the middle of this period , then, the Church provides appropriate additional help in our ascetic efforts, which differ in accordance with the capacities of each one of us, by presenting the perfect figure of asceticism, Saint John of the Ladder, that great asceticwho really did shed blood through his spiritual struggles in order to receive God the Holy Spirit. The whole of the striving which brought him to God is described by him in his work ‘The Ladder’, a book which, for monastics, is the surest road-map for their way of life. Of course, the Church recognizes our human weakness, but doesn’t make any concessions to it. It continues to set the bar high, showing us what’s perfect, ...
‘This kind cannot be driven out by anything but prayer and fasting’ . This phrase in the Gospel reading concerning the miraculous cure of the possessed young man suggests the power and value of prayer. Saint John of the Ladder, whom we celebrate today calls it ‘God’s devout tyrant’, since it won’t leave us in peace. The message of Holy Scripture, the teaching f the Fathers of the Church, consider prayer to be a natural expression of the soul, a vital need, and also the supreme, unique, privilege of us as human beings. This is because prayer has its roots in the very beginning of the creation of the human race. After the fall of the first-created, we hear God saying ...
We know that the Lord wants us to bear insults, mockery and hardships with patience, while the devil desires the opposite. So if we give in to what the devil suggests, it’s clear that we’ve turned ourselves and our will towards pleasure-seeking and that we’re paying no attention to the Lord. When we feel deep sorrow, however, over submitting to the devil’s provocations, then it’s equally clear that we’ve turned to God, by loving and following the strait and narrow path of His commandments.
Η θλίψη της σαρακοστής είναι θλίψη ευγενική, αρχοντική, πριγκιπική. Είναι η θλίψη του εξόριστου βασιλιά πού έχασε την εξουσία και το στέμμα του και την νοσταλγεί, χωρίς να ξεπέσει από τον χαρακτήρα και την ευγένεια του. Πιο καθαρά είναι η νοσταλγία του ανθρώπου, του ευγενικού με την ορθόδοξη ενσυναίσθηση που νοσταλγεί τον Θεό. Και όσο πλησιάζει τον Θεό τόσο πιο πολύ πονάει από έρωτα και πόθο, αλλά και συστέλλεται από ταπείνωση. Η θλίψη της σαρακοστής είναι χαρμολύπη. Όταν νηστεύει η καρδιά από πάθη και ηρεμεί ο έσω άνθρωπος και παύουν τα σκιρτήματα τα ποταπά και καθημερινά και η ψυχή αγιάζεται και νιώθει γαλήνη και χαρά. Και όσο προσπίπτει και επιστρέφει στην παλιά της πατρίδα τόσο αγάλλεται. Η σαρακοστή είναι η πατρίδα των ...
Μια μητέρα, λόγω κάποιου σοβαρού οικογενειακού προβλήματος, την έστειλε με τα τέσσερα παιδιά της να μείνουν τρία μερόνυχτα στον Άγιο Γρηγόριο στη Νέα Καρβάλη . Μάλιστα της είπε: “Θα είμαι και εγώ εκεί”. Όσιος Γεώργιος (Καρσλίδης) της Δράμας. Το τρίτο βράδυ άκουσαν, δίχως να βλέπουν, βήματα και το θόρυβο μπαστουνιού. Στη συνέχεια άκουσαν τον ήχο που κάνει για ν' ανάψει ένα σπίρτο, τρεις φορές. Η θύρα της εκκλησίας του Αγίου ήταν κλειδωμένη. Όταν πήγαν στον όσιο, η μητέρα παραπονέθηκε ότι τους είχε πει ότι θα πάει κι εκείνος, αλλά δεν τον είδαν. Εκείνος απάντησε: “Ναι, ήρθα. Δεν ακούσατε τα βήματά μου, ούτε και τα τρία σπίρτα, που προσπάθησα να ανάψω για τον θυμιατό, αλλά ήταν βρεγμένα και δεν άναβαν”; Μητέρα ...
