Στις σημερινές συνθήκες ζωής, με κυρίαρχο το οικονομικό προτάγμα και με θεωρήσεις που εκκινούν από αυτό, εύκολα διαπιστώνουμε την απομείωση της ανθρώπινης αξίας. Την ψηλαφούμε όχι μόνο στην αντιμετώπιση των ανθρώπων ως απλών στοιχείων της παραγωγικής διαδικασίας, ούτε πάλι στη μετατροπή τους σε αριθμούς μητρώων και νούμερα καταγραφής. Τη βλέπουμε στην καθημερινότητα όπου η καλλιέργεια, όχι πνεύματος άμιλλας, αλλά σκληρού ανταγωνισμού οδηγεί στη θεώρηση του αλλού ως εχθρού προς εξαφάνιση, όπως και στην κοινωνία όπου η επικρατούσα αδιαφορία αφήνει χώρο για την ανάπτυξη προβληματικών φαινομένων και παρακμιακών καταστάσεων, που συνακόλουθα δημιουργούν όρους αποδόμησης του κοινωνιου ιστού. Δικαιώνονται έτσι στην κυρίαρχη πρακτική φωνές της παρηκμασμένης αρχαιότητας που προσδιόριζαν τον έναν άνθρωπο για τον άλλο ως λύκο, ή και της αλλοτριωμένης νεωτερικότητας ...






















