Τη Νόνα μου, τη μάνα του πατέρα μου, δεν τη γνώρισα ποτέ. Πέθανε νέα. Ήταν δεν ήταν 40-42 χρονώ. Ούτε φωτογραφία της Νόνας μου σώθηκε για να τη βλέπω πως ήταν. Γιαυτό την έπλαθα με το νου μου. Με υλικά που έπαιρνα από τις περιγραφές του πατέρα μου και των θείων μου. «Ήταν ψηλή και ξεραγκιανή η Νόνα μου. Με σιταρένιο χρώμα και μαύρα μαλλιά. Με μεγάλα καλωσυνάτα μάτια και αγαθή έκφραση. Με αργή και σταθερή περπατησιά. Με προσεγμένα και καθαρά ρούχα. Ακούραστη, υπομονετική, ήρεμη, καλοδιάθετη, φιλότιμη, φιλόξενη, πονετική, γλυκόλογη. Υπάκουη στον παππού μου, αφοσιωμένη στα παιδιά της, αφιερωμένη στο σπιτικό της. Φερμένη νύφη από γειτονικό κεφαλοχώρι το 1907, στο μικρό μου χωριό Αλβάνιτσα Γορτυνίας. Αρχοντοπούλα της εποχής. Με έχοντα και ...























