Πεμπτουσία

Ο κατά κόσμον Αστέριος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1875. Το 1900 ήλθε να μονάσει στη μονή Διονυσίου. Από τη μονή τον έστειλαν στο μετόχι τους τον Μονοξυλίτη, για να διάκονε! στα εκεί κτήματα των αμπελώνων και ελαιώνων. Ο πατέρας του αντέδρασε για την απόφασή του να γίνει μοναχός και ήλθε δύο φορές στο Άγιον Όρος για να τον πάρει πίσω στον κόσμο, δίχως να τα καταφέρει. Δυστυχώς κατέφυγε στους Τούρκους και Εβραίους μάγους της Θεσσαλονίκης, για να τον βοηθήσουν με τις μαγείες τους να φέρουν πίσω το παιδί του. Έτσι ο δόκιμος Αστέριος είχε συνεχή δαιμονικό πειρασμό. Πήγαινε ν’ ανάψει τα καντήλια και δεχόταν λιθοβολισμό. Αν έπαιρνε τον δρόμο για τον κόσμο, σταματούσε ο λιθοβολισμός, αν πήγαινε για το μετόχι, ξανάρχιζε. ...

  Ιερομόναχος Ευστάθιος Νεοσκητιώτης, καλός Πνευματικός και άνθρωπος της προσευχής Ο κατά κόσμον Ευστάθιος Παπαγεωργίου του Γεωργίου γεννήθηκε στο Παλαιοχώρι Λευκωσίας Κύπρου το 1922. Οι φτωχοί γονείς του μικρό τον έστειλαν στη Λευκωσία να μάθει την τέχνη του ξυλουργού. Η αγάπη του για την Εκκλησία και ο τακτικός εκκλησιασμός του συγκίνησε αγαθούς κληρικούς και τον συνέδραμαν να σπουδάσει τη θεολογία στην Αθήνα. Ο Γέροντας Ευστάθιος (δεξιά) στη σκήτη της Μικράς Αγίας Άννης Το 1949 εκάρη μοναχός και χειροτονήθηκε διάκονος και το 1957 πρεσβύτερος. Αμέσως μετά αναλαμβάνει καίριες θέσεις στην Εκκλησία της Κύπρου. Το 1960 τοποθετείται αρχιερατικός επίτροπος Αμμόχωστου και πρόεδρος του εκεί εκκλησιαστικού δικαστηρίου. Δεν άργησαν να φανούν οι ποιμαντικές του ικανότητες και το κάλλος της ψυχής του. Οι θείες Λειτουργίες, τα ...

Ο μακαριστός Προηγούμενος της Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους Γεώργιος (Καψάνης) αναλύει το νόημα της μεγάλης εορτής της Μεταμορφώσεως (2004)   %kaps%      

  Ο γενναίος αυτός αθλητής του Χριστού γεννήθηκε στη Ρουμανία το 1892. Το 1910 ήλθε στο Άγιον Όρος και κατευθύνθηκε στην περιώνυμη Καψάλα, στην υπακοή του ενάρετου Γέροντος Μιχαήλ, του οποίου η προσευχή θαυματουργούσε. Κατά κόσμον ονομαζόταν Θεόδωρος Γεωργίου του Βίκτωρος και της Ζέκκας. Στην κουρά ονομάσθηκε Τρύφων. Ο μοναχός Τρύφων βγήκε από το 'Άγιον Όρος το 1917, όταν με την ευλογία του Γέροντός του πήγε στη Χαλκιδική, με σκοπό να εργασθεί σε αγιορείτικά μετόχια, εξ αιτίας της τότε μεγάλης πείνας, για να θρέψει τον Γέροντά του και τους γύρω φτωχούς ασκητές. Από τότε δεν ξαναβγήκε στον κόσμο, ο σεμνός, ταπεινός και ουράνιος αυτός μοναχός. Ο Γέροντας Παΐσιος γράφει, όπως πάντα πολύ ωραία, περί αυτού: «Όλα του τα χρόνια τα έζησε ψηλά στην ...

  Μοναχός Αλέξιος Νεοσκητιώτης, ο Γέροντας της υπομονής Γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Κορινθίας, στην πατρίδα του οσίου Γερασίμου του Νέου († 1579), ο κατά κόσμον Αλέξανδρος Ιωάννου Κοΐνης το 1886. Το 1905 μετέβη στην Αμερική προς εργασία επί πενταετία. Το 1910 προσήλθε στην ιερά Καλύβη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου της Νέας Σκήτης, στη συνοδεία του ιερομονάχου Κυρίλλου. Εκάρη μοναχός το 1912. Διακρίθηκε για την υπακοή, την ταπείνωση και την υπομονή στις ασθένειες. Επί τρία έτη έπασχε από καρκίνο. Με θείες Λειτουργίες και Παρακλήσεις στην Παναγία και τον άγιο Παρθένιο έγινε καλά. Την εικόνα του αγίου Παρθενίου, προστάτου των καρκινοπαθών, είχε στο προσκεφάλι του. Μετά τη θεραπεία του διακονούσε και πάλι ακούραστα και πρόθυμα. Ασθένησε και πάλι και είχε μεγάλες πληγές στο πόδι. ...

Ιερομόναχος Ευλόγιος Νεοσκητιώτης (1890 – 3 Αυγούστου 1954) Γεννήθηκε στο χωριό Άγιος Βλάσιος Βοιωτίας το 1890 από γονείς φτωχούς, χωρικούς και πιστούς, ο κατά κόσμον Ευστάθιος Λεωνίδα Μόρφης. Μόλις τελείωσε το εκεί Δημοτικό Σχολείο πήγε στη Λειβαδιά να μάθει την τέχνη του τσαγγάρη. Το 1910 αποφάσισε τη μοναχική του αφιέρωση. Δεν ήταν ούτε δεκαπέντε ετών. Με μόνη περιουσία λίγα απαραίτητα ρούχα και ελάχιστες οικονομίες, ξεκίνησε μ’ ένα συγχωριανό του με τα πόδια για τον Πειραιά. Στον δρόμο τους πήρε ένας αμαξάς. Στον Πειραιά πήραν το πλοίο για τη Θεσσαλονίκη. Προορισμός τους ήταν το Άγιον Όρος. Δεν είχαν ούτε το αντίτιμο του ναύλου. Ο θεοφοβούμενος καπετάνιος, πληροφορούμενος τον σκοπό τους, τους άφησε να ταξιδέψουν δωρεάν. Στο Άγιον Όρος μόνασαν στην Καλύβη του Αγίου ...

Ο μακάριος Γέροντας Κυπριανός Ξενοφωντινός, αναγγινώσκων ακολουθία στο κελλί του     Ο κατά κόσμον Κωνσταντίνος Στάθης του Γεωργίου και της Ευαγγελίας γεννήθηκε στα Βραγγιανά Καρδίτσας το έτος 1887. Στον κόσμο απόκτησε οικογένεια. Ήταν πατέρας τριών τέκνων, δύο θυγατέρων και ενός υιού, που εκοιμήθη νέος. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος το 1924 από τον μητροπολίτη Θεσσαλιώτιδος Ιεζεκιήλ († 1953). Νέα εκοιμήθη και η πρεσβυτέρα του. Αυτοβούλως και οικειοθελώς, μετά από αυτές τις σκληρές δοκιμασίες, ήλθε στο Άγιον Όρος ταπεινός προσκυνητής. Η αγάπη του προς την Παναγία τον έφερε στο Περιβόλι της. Περιήλθε διάφορες μονές και τελικά προσήλθε στην ιερά μονή Αγίου Γεωργίου-Ξενοφώντος το 1969. Στο τέλος του ίδιου έτους εκάρη μοναχός. Διετέλεσε προϊστάμενος της μονής έως το 1976. Ιερομόναχος Κυπριανός Ξενοφωντινός Υπήρξε ευλαβής και συνετός ιερομόναχος. Έναν ...

  Μοναχός Ιλαρίων Ξενοφωντινοσκητιώτης (1877 – 1 Αυγούστου 1957) Ο κατά κόσμον Γρηγόριος Πούνης του Γεωργίου και της Βασιλικής γεννήθηκε στο Οφρύνειο (Ρέγκιοϊ) Δαρδανελίων το 1877. Από το Οφρύνειο είχαν έλθει περίπου είκοσι μοναχοί στο Άγιον Όρος, που διακρίνονταν για τη λογιότητα και την αρετή τους. Στο Οφρύνειο όλοι οι κάτοικοι ήταν χριστιανοί. Το 1896 ήλθε στο Άγιον Όρος και μόνασε στην Καλύβη των Αγίων Αποστόλων της Ξενοφωντινής σκήτης του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Πήγε εκεί γιατί Γέροντας της Καλύβης ήταν ο λίαν ενάρετος ιερομόναχος Ακάκιος († 1927), που ήταν συγγενής του, καθώς και οι αυτάδελφοι πρώην Λαυριώτες και συμπατριώτες του Γρηγόριος και Ιλαρίων, όπως και ο Γέροντας Γρηγόριος († 1990), που μας τα διηγήθηκε. Ο Ιλαρίων εκάρη μοναχός το 1898. Ο Ιλαρίων έζησε ...

  Ιερομόναχος Γαβριήλ († 1956) Ο κατά κόσμον Γεώργιος Κάρτσωνας του Διονυσίου και της Ελένης γεννήθηκε στα Αρφαρά της Μεσσηνίας το 1877 από πολύτεκνους και ευσεβείς γονείς. Ο πατέρας του ήταν ο τελευταίος δήμαρχος φουστανέλας της πόλης τους. Προσήλθε στην Καλύβη του Αγίου Γεωργίου της σκήτης της Αγίας Άννης το 1896. Εκάρη μοναχός από τον Γέροντα Γεράσιμο († 1917) το 1899. Χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος το 1901. Αργότερα κατεστάθη και Πνευματικός. Ασκήτευε μαζί με τους τρεις καλούς κατά σάρκα αδελφούς του: τους ιερομονάχους Σεραφείμ († 1966), που ήλθε το 1902, και Διονύσιο († 1959), που ήλθε το 1904, και τον μοναχό Χρυσόστομο († 1941). Φύλαγε, ως λέγουν, αυστηρότητα για τον εαυτό του και μεγάλη αγάπη για τους άλλους. Ήταν γνωστός και πολύ ...

Άλλον γέροντα προσφάτως κοιμηθέντα και άξιον μνήμης έχομεν τον π. Θεοφύλακτον, υποτακτικόν του αειμνήστου γέροντος Ιωακείμ Σπετσιέρη, ευλαβέστατον, σιωπηλόν, ησύχιον, ακτήμονα εις αφάνταστον βαθμόν. Μετά τον θάνατον του γέροντός του πατρός Ιωακείμ έμεινε μόνος, μή γνωρίζων δε εργόχειρον έζη μετά πολλής πτώχειας, όχι μόνον εκ της ελλείψεως κάθε εσόδου αλλά κυρίως εκ της συνηθείας της αμεριμνίας και λιτότητος. Μετέβαινε ενίοτε εις τας γειτονικάς καλύβας της Σκήτεως και προσέφερε υπηρεσίας, όπως και όσον ηδύνατο, και του έδιδον οι γέροντες ολίγον φαγητόν. Είχε εις την καλύβην του μερικάς κληματαριάς εις κρεβατά όπως συνηθίζεται εις το Άγιον Όρος δια το περιορισμένον του χώρου. Πολλάκις οι διάφοροι κοσμικοί αλιείς και προσκυνηταί του έκλεπτον τα σταφύλια. Ο γέρων Θεοφύλακτος πάντοτε τους έβλεπε, αλλά εκρύπτετο δια ...

«Εις μνημόσυνον αιώνιον» «Τίμιος εναντίον (=ενώπιον) Κυρίου ο θάνατος του οσίου αυτού» Την 15ην Ιουλίου 1986 (28/07/1986 με το νέο ημερολόγιο) και ώραν 14.20΄ μία υψηλοκορμος κυπάρισσος, ως η κέδρος η εν τω Λιβάνω, η οποία τον παρελθόντα αιώνα εις Ρέθη Κορινθίας εβλάστησε, διά να μεταφυτευθή αργότερα εις τας αποκρήμνους και ανύδρους ερήμους του Άθωνος, έπεσε και εστέρησε την δροσιάν και ανάπαυσιν που απελάμβανεν οποιος είχε την ευτυχίαν να σταματήση εις τον παχύν ίσκιον της προς ανακούφισιν εκ της οδοιπορίας της ζωής. Ο Θεοφάνης Πάγκαλος (αυτό ητο το βαπτιστικον του ονομα) προ ενος περίπου αιώνος, το έτος 1897, εγεννήθη εις το χωρίον Ρέθη της Κορινθίας απο γονείς απλούς και ταπεινούς, αλλά πλουσίους εις εύσέβειαν και φοβον Θεού. Έτσι ο μικρος Θεοφάνης, ως κληρονομος, εδέχθη ...

  Ως η διψώσα έλαφος δέχεται το δροσερόν ύδωρ των πηγών, έτσι και η άγνη ψυχή του νεαρού Θεοφύλακτου εδέχετο και εδροσίζετο με τάς θείας και αγίας νουθεσίας των πεφωτισμένων τούτων Γεροντων. Έτσι και ως δεκτικός εκ φύσεως των χαρισμάτων του Πνεύματος, δεν ήργησε ούτε εδυσκολεύθη να αφομοίωση τάς νουθεσίας των διακεκριμένων διδασκάλων του, και να βιώση τάς πράξεις και την ζωήν των. Αμέσως ήρχισεν όλας αυτάς να εφαρμόζη αυτός πρώτος εις την ζωήν του, με αποτέλεσμα να ενοικήση η Χάρις του Κυρίου εις την καρδίαν του και να γίνη πνευματικόν φως διά πολλάς ψυχάς. Ώς πρώτον μέσον διά την επιτυχίαν του εθεώρησεν αναγκαίαν την καλλιέργειαν της προς τον Χριστον πίστεως, με σκοπόν να κατορθώση και τα υπόλοιπα, επειδή «πάντα δυνατά τω ...

Ο πόλεμος, τον οποίον είχε σχεδόν μονίμως ο ευλαβέστατος αυτός αγωνιστής, ήτο εν είδος λύπης, περίπου ως η μελαγχολία, το οποίον συχνάκις τον ετυράννει, ιδίως όταν ήτο μόνος μετά τον θάνατον του πρώτου γέροντος του π. Ιωακείμ. Εις τας δύσκολους στιγμάς του όταν επιέζετο από τον πόλεμον αυτόν και έχανε το θάρρος του, εισήρχετο εις την μικράν του εκκλησίαν και έλεγε το παράπονόν του εις τους προστάτας του Αγίους Αναργύρους, οι οποίοι με κάποιαν ιδικήν των θεωρίαν τον επαρηγόρουν αναλόγως.«Κάποτε, μάς είπε, πού ήμουν πολύ πνιγμένος από τον πόλεμόν μου αυτόν, πήγα νά κοιμηθώ σχεδόν απελπισμένος και εις τον ύπνον μου βλέπω ότι πήγαινα προς το Κυριακόν της Σκήτεως. Όταν βρέθηκα σε κάποιο σημείον στενόν, με τείχη δεξιά και αριστερά, ...

  Μοναχός Θεοφύλακτος Νεοσκητιώτης, ο λάτρης της Παναγίας (φωτ. Γέροντας Ιγνατίου Νεοσκητιώτου)   Γεννήθηκε ο κατά κόσμον Θεοφάνης Πάγκαλος στο χωριό Ρέθι Κορινθίας το 1897, από ευσεβείς, πολύτεκνους και πλούσιους γονείς σε πνευματικά και υλικά αγαθά. Τη νεότητα του διήλθε μελετώντας τα έργα του όσιου Νικοδήμου του Αγιορείτου και επισκεπτόμενος μονές και εκκλησίες. Από νωρίς είχε πάρει την απόφαση για τη μοναχική του αφιέρωση. Το 1925 ήλθε στο Άγιον Όρος και υπετάγη στον ενάρετο Γέροντα Ιωακείμ (f 1943) της Καλύβης των Αγίων Αναργύρων της Νέας Σκήτης. Εκάρη μοναχός το 1926. Αγάπησε θερμά την ασκητική ζωή δι’ όλου του βίου του. Νηστεία, αγρυπνία, κακοπάθεια, ακτημοσύνη, υπακοή, υπομονή, προσευχή, ταπείνωση τον στόλιζαν. Υπόμενε το κρύο του χειμώνα δίχως καμία θέρμανση. Δεν του αρκούσαν οι καθιερωμένες ...

Σαν σήμερα, πριν δύο αιώνες περίπου, κι ενώ η Επανάσταση που είχε ξεσπάσει το 1821 διάνυε τον δεύτερο χρόνο της, όλα κινδύνεψαν να ανατραπούν όταν εξτράτευσε εναντίον της Πελοποννήσου ο Μαχμούτ πασάς Δράμαλης. Αυτός ξεκίνησε από τη Λάρισα τον Ιούνιο του 1822 με 24.000 πεζούς και 6.000 ιππείς και αρκετό πυροβολικό. Οι οπλαρχηγοί της Στερεάς δεν αντιστάθηκαν κι ο Δράμαλης έφτασε ανενόχλητος μέχρι την Αθήνα. Από κει προχώρησε προς την Πελοπόννησο και στις 5 Ιουλίου έφτασε στην Κόρινθο και κυρίεψε τον Ακροκόρινθο. Από κει ξεχύθηκε στην Αργολική πεδιάδα κι έλυσε την πολιορκία του Ναυπλίου, που ήταν έτοιμο να παραδοθεί στους Έλληνες πολιορκητές. Μέσα στον πανικό που δημιούργησε η τεράστια στρατιά του Δράμαλη, δύο άνθρωποι κράτησαν την ψυχραιμία τους: ο Δημήτριος Υψηλάντης κι ...

  Ιερά Μονή Ιβήρων (φωτ. 1941)    Ο κατά κόσμον Αθανάσιος Γούσης γεννήθηκε στη Ραιδεστό της Ανατολικής Θράκης το 1892 από φτωχούς γονείς. Οκτάχρονος ορφάνεψε και ήλθε μ’ ένα συγγενή του στο Άγιον Όρος και για μία δωδεκαετία διακόνησε τη μονή Ιβήρων. Κατόπιν, το 1924, φόρεσε το τίμιο του μοναχού ένδυμα και μετά μία δεύτερη δωδεκαετία εστάλη σ’ ένα μετόχι της μονής στη Σπάρτη. Από το Ιβηρίτικο αυτό μετόχι, το 1932, πήγε στη μονή των Αγίων Τεσσαράκοντα. Κατόπιν αποβλέποντας στη δική του και των άλλων ωφέλεια μετέβαινε από μοναστήρι σε μοναστήρι και από χωριό σε χωριό, για να βοηθήσει ανήμπορους και ασθενείς. Βοηθούσε ο φιλόπονος και φιλάγαθος μοναχός όλους τους αναγκεμένους. Στην κατοχή έσωσε με κίνδυνο της ζωής του πολλούς ’Άγγλους στρατιώτες. Με ...