Μεγαλύτερη χάρη έχει ένα μικρό ...
Ανάγνωση του βίου του Αγίου Λουκά του Ιατρού Αρχιεπσκόπου Συμφερουπόλεως. Η ηχογράφηση έγινε στον ραδιοφωνικό σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού. Διαβάζει ο Πρωτοσύγκελλος της Ι.Μ. Λεμεσού Αρχιμανδρίτης Ισαάκ. Your browser does not support the audio element.
Το νέο έργο του Παλαμά, απαρτιζόμενο πάλι από τρία βιβλία, αποτελεί δευτέρωση και επέκταση του προηγουμένου και γράφτηκε κατα την απουσία του Καλαβρού το 1339. Το πρώτο βιβλίο της δεύτερης τριάδος αναφέρεται στην παιδεία, «τους λόγους», όπως και το της πρώτης. Ο Βαρλαάμ έβρισκε, ότι στη σοφία συμβαίνει ότι και στην υγεία, η οποία είναι ενιαία, και δεν είναι άλλη η υγεία που δίνεται από τον Θεό, και άλλη η υγεία που εξασφαλίζεται από τους γιατρούς . Έτσι ενιαία είναι και η σοφία, είτε θεία είτε ανθρώπινη. Στους αποστόλους δόθηκε με αποκάλυψη η σοφία, εμείς όμως τη βρίσκουμε με αναζήτηση και επιμέλεια. Ο Θεός δώρησε σε εμάς από το ένα μέρος τη θεόπνευστη διδασκαλία και από το άλλο την πολυάσχολη ματαιότητα ...
Μια οικολογική τάση, η οποία κάνει την εμφάνιση της, είναι το κίνημα της βαθιάς οικολογίας, το οποίο αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές ομοκεντρικές θεωρίες της περιβαλλοντικής ηθικής. Θεωρεί πως το ανθρώπινο είδος είναι υπεύθυνο για την οικολογική κρίση που ταλαιπωρεί τον πλανήτη μας, λόγο του υπερπληθυσμού, διότι δεν υπάρχει μια ορθή ισορροπία ανάμεσα στα ανθρώπινα και τα μη – ανθρώπινα όντα. Φανερά επηρεασμένο από τον ακραίο βιοκεντρισμό το κίνημα της βαθιάς οικολογίας υποστηρίζει πως ο άνθρωπος δεν είναι ο κυρίαρχος οργανισμός στην φύση και πως δεν είναι ανώτερος από κανέναν άλλο οργανισμό. Αντίθετα περιφρονεί το άτομο, δηλώνοντας πως όλες οι μορφές ζωής έχουν ευταξία και αποπνέουν σεβασμό . Πατέρας του κινήματος της βαθιάς οικολογίας θεωρείται ο φιλόσοφος Άρνε Νες (Arne ...
Κορυφαία στιγμή στη ζωή του Αγίου Μαξίμου του Γραικού αποτελεί η διπλή δίκη του. Πώς όμως κατέληξε εκεί; Από το 1518 που έφτασε στην Ρωσία μέχρι το 1525 που οδηγείται στην πρώτη του δίκη, έχει αποκτήσει πλήρη εικόνα της μεγάλης εκκλησιαστικής, θεολογικής, πνευματικής και ηθικής παρακμής της Ρωσικής κοινωνίας γενικά και της Ρωσικής Εκκλησίας ειδικότερα. Αντί να περιοριστεί στην ολοκλήρωση της αρχικής του αποστολής, αναλαμβάνει με ταπείνωση και ακεραιότητα τον ρόλο του σεμνού και ταπεινού κριτή, αλλά και του πνευματικού ηγέτη, που καλεί τους πάντες σε μετάνοια και αναγέννηση. Αιτία αυτής της στάσεως αποτελεί η διαπίστωσή του, πως η Ρωσική Εκκλησία, όντας πλήρως εκκοσμικευμένη, παρασύρθηκε από τον Τσαρικό μεγαλοϊδεατισμό, προσφέροντάς στον Ρώσο ηγεμόνα την εκκλησιαστική τεκμηρίωση του μεγαλείου της Τρίτης Ρώμης. Αυτή ...
«Απεκδυσάμενοι τον παλαιόν άνθρωπον συν ταίς πράξεσιν αυτου και ενδυσάμενοι τον νέον τον ανακαινούμενον εις επίγνωσιν του κτίσαντος αυτόν». Αποστολικό ανάγνωσμα: (Κολασ. 3.4-11) Κυριακή των Αγίων Προπατόρων σήμερα, αδελφοί μου, και η Εκκλησία μας μας προετοιμάζει για τη μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων που πλησιάζει. Μας προετοιμάζει όχι μόνο αφιερώνοντας τη σημερινή Κυριακή στη μνήμη των Αγίων Προπατόρων του Κυρίου, όχι μόνο με το ευαγγελικό ανάγνωσμα του μεγάλου Δείπνου που ακούσαμε σήμερα, αλλά και με το αποστολικό ανάγνωσμα. Ακούσαμε, λοιπόν, τον απόστολο Παύλο να μας καλεί να απεκδυθούμε τον παλαιό άνθρωπο και να ενδυθούμε τον νέο. Και ίσως κάποιοι διερωτώνται τι μπορεί να σημαίνει αυτό και τι σχέση έχει με τη μεγάλη εορτή για την οποία προετοιμαζόμαστε. Εάν σκεφτούμε όμως, αδελφοί μου, τι σημαίνουν ...
Nobody should say that it’s not possible for people to live a virtuous life, but rather that it’s difficult to do so. Nor can virtue be acquired by just anyone. The virtuous life is lived by those who are devout and have a mind that loves God.
Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας ο θάνατος δεν προέρχεται από την αγαθή θεία βούληση . Ο Θεός θάνατον ουκ εποίησεν ουδέ τέρπεται επ᾿ απωλεία ζώντων αναφέρει το βιβλικό λόγιο . Κατά την αγιογραφική και πατερική διδασκαλία της Εκκλησίας η προγονική πτώση αποτελεί γεγονός με προσδιοριστική σημασία για όλη την ανθρώπινη φύση, αφού η πτώση αποτελεί διατάραξη της σχέσης Θεού και ανθρώπου με συνέπεια τη ματαίωση για την ανάπτυξη του «κατ ‘ εικόνα» στο «καθ ‘ ομοίωσιν» . Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο δεκτικό της θνητότητας και της αθανασίας. Τον τοποθέτησε στο μεθόριο της θνητής και της αθάνατης φύσης «δεκτικόν αμφοτέρων». Ακόμα και η ψυχή του ανθρώπου δεν έχει φυσική αλλά κατά χάριν και μετοχήν ...
The sacred canons are the practical expression of the dogma, the faith of the Church, and can be viewed as such, because otherwise dogma would be banished to the sphere of the metaphysical, of the inaccessible, beyond participation, in which case the uncreated energies would remain dormant. But dogma is not there merely to be believed and nothing more, it’s supposed to be lived, to be expressed through words and deeds, theoretically and practically, ‘believing in love and loving in truth’. So a rational consideration of the canons as a practical expression of dogma is a matter of faith and acceptance on the part of those who belong to the Orthodox Church. The canons aren’t removed from dogma, nor are ...
Do you think I derive its antiquity from the Law? Fasting is older than the Law. Just be patient and you’ll see the truth of this. Fasting was the first commandment of God in paradise. When Adam and Eve broke it, it marked the fall of the human race into sin. Don’t think that the Day of Atonement, which had been ordained for Israel for the tenth day in the seventh month (Lev. 16, 29), is the beginning of fasting. If we take a walk through history, we’ll be able to investigate its antiquity. Because it’s not something that’s recently been thought up. It’s a legacy from the Fathers. Everything that’s ancient is worthy of respect. Respect the antiquity of fasting. It’s ...
Ιησούς Χριστός ο Αρχιπάρθενος, έργον αγιογραφείου Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου 2015 Σειρά κηρυγμάτων με ομιλητή τον Αρχιμανδρίτη π. Επιφάνιο Χατζηγιάγκου με θέμα την ερμηνεία του Συμβόλου της Πίστεως. Οι ομιλίες έγιναν στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Παντελεήμονος Φλώρινας. Your browser does not support the audio element.
«Άπαντας ευφημήσωμεν σήμερον πιστοί, τους προ του νόμου Πατέρας » Λίγες ημέρες πριν την μεγάλη εορτή της Ενσαρκώσεως του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού υπό της Παρθένου Μαρίας, και μας προβάλλει σήμερα η Εκκλησία μας τους Προπάτορες , οι οποίοι στους αιώνες ευαρέστησαν το Θεό, προφήτευαν και ανέμεναν την εν σαρκί φανέρωση του Υιού και Λόγου του Θεού, την τελείωση δηλαδή της Παλαιάς Διαθήκης και την έλευση της χάριτος. Ποιοί είναι οι Άγιοι Προπάτορες; Είναι όλοι οι Πατριάρχες, Κριτές, Προφήτες και Δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης. Δηλ. οι πρωτόπλαστοι Αδάμ και Εύα, ο Ενώχ, ο Νώε, ο Μελχισεδέκ, οι δώδεκα Πατριάρχες και κυρίως ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ, οι Προφήτες Μωυσής, Ααρών, Ιησούς του Ναυή, ...
Ο Ρώσος ιερομόναχος Σεραπίων ήταν αδελφός της ιεράς μονής Αγίου Παντελεήμονος. Επί έτη, εφιέμενος ανώτερης πνευματικής ζωής, πήγαινε στον Γέροντα Καλλίνικο τον Ησυχαστή (+ 1930) να πληροφορηθεί τα μυστικά της νηπτικής εργασίας στα Κατουνάκια. Ο νηπτικός Κατουνακιώτης Γέροντας τον πληροφορούσε ανάλογα και κατάλληλα. Το 1913 ο Σεραπίων τον ξαναεπισκέφθηκε και του ζητούσε επίμονα να του δώσει την ευχή κι ευλογία του για ν’ αναχωρήσει μόνιμα για τον Άθωνα. Ο διακριτικός Γέροντας Καλλίνικος στην αρχή ήταν αρνητικός, φοβούμενος τις πλάνες και τις παγίδες του πανούργου πονηρού. Βλέποντας όμως τη σταθερή επιμονή του, τον ιερό ενθουσιασμό του, την αγάπη του και την ταπείνωση, του επέτρεψε ν’ αναχωρήσει της μονής του. Τέλεσε τη θεία Λειτουργία, κοινώνησαν και αναχώρησε για την έρημο. Τον συνόδευαν ...
«Άνθρωπός τις εποίησε δείπνον μέγα» Στην παραβολή αυτή που ακούσαμε σήμερα, ο Θεός παρουσιάζεται με τη μορφή ενός ανθρώπου που έχει ετοιμάσει ένα δείπνο για πολλλούς προσκεκλημένους. Ο ευαγγελιστής Ματθαίος μας συμπληρώνει πως ο γάμος του παιδιού του προκάλεσε το δείπνο αυτό. Ενώ είχε καλέσει πολλούς, οι προσκεκλημένοι αρνήθηκαν την πρόσκληση φέρνοντας διάφορες δικαιολογίες. Π.χ. Αγόρασαν κτήματα, ζώα η νυμφεύθηκαν κ. α. Τότε ο οικοδεσπότης έφερε στο τραπέζι του όχι τους επώνυμους προσκεκλημένους, αλλά τον απλό λαό που ήταν στις πλατείες και στα σοκάκια της πόλεως, τους χωλούς, τους αναπήρους, τυφλούς και πτωχούς, μέχρις ότου γέμισε το σπίτι του. Μάλιστα είπε: «Ουδείς των ανδρών εκείνων των κεκλημένων γεύσεταί μου του δείπνου» (Λουκ. 14,24). Τα χαρακτηριστικά του δείπνου Με τη λέξη «δείπνος» εννοούνται πολλά. ...
ΟΜΙΛΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΑ’ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. 14,16-24. Ματθ. 22,14) Την παραβολή του Μεγάλου Δείπνου, που ακούσαμε σήμερα από το Ιερό Ευαγγέλιο την είπε ο Ιησούς στο σπίτι κάποιου Φαρισαίου άρχοντα, την ώρα του δείπνου, στο οποίο είχε προσκληθεί με άλλους. Αφορμή έλαβε από τα λόγια κάποιου από εκείνους που έτρωγαν μαζί Του: «Μακάριος όποιος θα πάρει μέρος στο τραπέζι της βασιλείας του Θεού» (Λουκ. 14, 15). Ο Κύριος παρομοιάζει την Βασιλεία των ουρανών με ένα μεγάλο δείπνο, στο οποίο θέλει να λάβουν μέρος όλοι. Όλοι να απολαύσουν τα αγαθά, που έχει ετοιμάσει ο στοργικός Θεός Πατέρας. Στέλνει λοιπόν τους απεσταλμένους Του να καλέσουν τους πιο εκλεκτούς συνδαιτημόνες. Αλλά εκείνοι, ο ένας μετά τον άλλον, προβάλλοντας κάποια δικαιολογία αρνήθηκαν να πάνε στο δείπνο. Ο ...
