Πεμπτουσία

Την Κυριακή Προ Της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού εκάστου έτους, η Εκκλησία έχει ορίσει να τιμάται η οσία μνήμη των Νεομαρτύρων της αγίας γης της Ανατολίας, της Μικράς Ασίας και του Πόντου. Επιφανεστέρα μορφή αυτών αποτελεί οπωσδήποτε ο μάρτυς Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος, του οποίου το συγκλονιστικό μαρτύριο είναι πλέον γνωστό από πλήθος αυτοπτών μαρτύρων. στις φρικτές του λεπτομέρειες. Εκτός όμως από την αγία μορφή του Επισκόπου Σμύρνης, πλήθη ηρωικών μαρτύρων, κληρικών και λαϊκών, πότισαν με το τίμιο αίμα τους τα αλησμόνητα εδάφη των προγόνων μας, κατά τις τραγικές εκείνες μέρες του Ελληνισμού του 1922. Ξεχωριστή θέση στους αρχιερείς που δεν εγκατέλειψαν το ποίμνιό τους και συνέδεσαν τη μοίρα τους μαζί του, υπήρξε ο Μητροπολίτης Μοσχονησίων Αμβρόσιος. Αυτός καταγόταν από το Τριαντάρο της ...

Φωτο:anavaseis.blogspot.com Ο κατά κόσμον Αντώνιος Ζάμαρος του Δημητρίου και της Καλλιόπης γεννήθηκε στο χωριό Δρυόπη της νήσου Κύθνου των Κυκλά­δων το 1882. Στον κόσμο ήταν σεβαστός και αγαπητός. Είχε πολλά πνευματικά τέκνα. Είχε φήμη ενάρετου κληρικού. Στην ιερά μονή Παντοκράτορος προσήλθε ηλικιωμένος το 1961. Κα­τέφυγε στο Άγιον Όρος, ως έλεγε, γιατί διάβασε και άκουσε ότι στο Περιβόλι της Παναγίας η Υπεραγία Θεοτόκος είναι άγρυπνη πρέσβειρα και ασφαλής μεσίτρια για τη σωτηρία όλων των προσφευγόντων στον ιερό Άθωνα. Επέλεξε τη μονή Παντοκράτορος, για να τελειώσει τον βίο του, ευλαβούμενος τη θαυματουργική «Γερόντισσα» Παναγία, την προστάτιδα αυτής. Είναι γεγονός, ως αναφέρεται, «ότι ο Μακαριστός Γέρων Θεόφιλος εγκαταβίωσεν εις την Ιεράν ημών Μονήν, εβίωσεν όντως ως Μοναχός και Ιερεύς, με καθολικήν “καλήν μαρτυρίαν” περί αυτού, ...

Ο κατά κόσμον Νικόλαος Μαργαρίτης του Κωνσταντίνου και της Αικατερίνης γεννήθηκε στην Κύμη Ευβοίας το 1866 από ευσεβείς γονείς. Νέος προσήλθε προς μονασμό, το 1884, στην Καλύβη της Ζωοδόχου Πηγής της Νέας Σκήτης. Εκάρη μοναχός το 1885. Απόκτησε τρεις υποτακτικούς: τον μοναχό Παΐσιο (+1956) και τους κατά σάρκα αδελ­φούς Κύριλλο (+1960), τον εξαίρετο ξυλογλύπτη, και τον ιερομόναχο Νεόφυτο (+1975) τον Πνευματικό. Στα τέλη του ήλθε και μόνασε πλη­σίον τους και ο πατέρας τους Γεώργιος, που για την απλότητά του και ταπείνωσή του αξιώθηκε να δει στο ναό της Καλύβης τους την Παναγία με τον Χριστό ως βρέφος. Κατά τον μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσό­στομο Θέμελη τον Ευβοέα (+2007): «Υπήρξεν εις εκ των πνευματικωτέρων μοναχών του Αγίου Όρους και μέγας καλλιτέχνης ξυλογλύπτης, καταλιπών θαυμάσιον ...

  Φωτό:diasporic.orgΜνήμες – αρχείο Κωνσταντίνου Νίγδελη Ο κατά κόσμον Αντώνιος Ζάμαρος του Δημητρίου και της Καλλιόπης γεννήθηκε στο χωριό Δρυόπη της νήσου Κύθνου των Κυκλάδων το 1882. Στον κόσμο ήταν σεβαστός και αγαπητός. Είχε πολλά πνευματικά τέκνα. Είχε φήμη εναρέτου κληρικού. Στην Ιερά μονή Παντοκράτορος προσήλθε ηλικιωμένος το 1961. Κατέφυγε στο Άγιον Όρος, ως έλεγε, γιατί διάβασε και άκουσε ότι στο Περιβόλι της Παναγίας η Υπεραγία Θεοτόκος είναι άγρυπνη πρέσβειρα και ασφαλής μεσίτρια για τη σωτηρία όλων των προσφευγόντων στον ιερό Άθωνα. Επέλεξε τη μονή Παντοκράτορος, για να τελειώσει τον βίο του, ευλαβούμενος τη θαυματουργική «Γερόντισσα» Παναγία, την προστάτιδα αυτής. Είναι γεγονός, ως αναφέρεται, «ότι ο Μακαριστός Γέρων Θεόφιλος εγκαταβίωσεν εις την Ιεράν ημών Μονήν, εβίωσεν όντως ως Μοναχός και Ιερεύς, με καθολικήν ...

O μακαριστός Προηγούμενος της Ι.Μ. Οσ. Γρηγορίου (Άγιον Όρος) Γεώργιος, σε ομιλία του στην Τράπεζα της Ι. Μονής, για τη θεομητορική εορτή του Γενεσίου της Θεοτόκου %audio%

  Ο κατά κόσμον Μπράνκο Βίτκοβιτς γεννήθηκε στο χωριό Μιρούσι της επαρχίας Μπιλέκα της Σερβίας το 1920. Τελείωσε το σχολείο με άριστα, τη στρατιωτική σχολή μηχανικών με εξαιρετική επιτυχία, τη σχολή μηχανικής και ηλεκτροτεχνικής του Μονάχου και το Θεολογικό Ινστιτούτο του Αγίου Σεργίου στο Παρίσι. Στον πόλεμο του 1941 κα­τέληξε αιχμάλωτος στην Ιταλία και τη Γαλλία. Το 1954 αναχώρησε για τα Ιεροσόλυμα κι έμεινε για ένα διάστημα στη μονή του Αγίου Σάββα. Από εκεί ήλθε στο Άγιον Όρος να μονάσει στη μονή Χιλανδαρίου. Έμεινε ένα διάστημα ως δόκιμος, κάνοντας πολλές μετάνοιες κάθε νύχτα. Τον τραβούσε όμως η ησυχία της ερήμου. Συνδέθηκε πνευμα­τικά με τον Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή (+1959), ο οποίος του αποκάλυψε τα μυστικά της νοεράς προσευχής. Εκάρη μοναχός στο Παλιομονάστηρο, ...

  Ο κατά κόσμον Μιχαήλ Εμμανουήλ Παπαδάκης γεννήθηκε στο χωριό Καταλαγάρι Ηρακλείου Κρήτης το 1878. Τον είχε θείο ο νυν μητροπολίτης Πέτρας κ. Νεκτάριος. Ήταν λόγιος και γλωσσομαθής. Νέος είχε εργασθεί στην Οδησσό και στην Αίγυπτο πλησίον ενός θεί­ου του, που υπηρετούσε εκεί ως ανώτερος προξενικός υπάλληλος της Ελλάδος. Προσήλθε στη μονή Σταυρονικήτα και εκάρη μοναχός με τ’ όνομα Μαρτινιανός το 1909. Το 1917 οικειοθελώς αναχώρησε για τη μονή Φιλοθέου, όπου εκάρη μοναχός μεγαλόσχημος το 1920 με τ’ όνομα Μηνάς. Επί μία τριακονταετία στη μονή Φιλοθέου είχε βιοτή πνευματι­κά γόνιμη και καρποφόρα. Διακόνησε τη μονή του με ζήλο, αγάπη και φιλότιμο ως εκκλησιαστικός, προσφοράρης και καμπανάρης. Μάλιστα λέγεται ότι ήξερε να κτυπά τις καμπάνες στους ήχους τροπαρίων, απο­λυτίκιων αγίων ή διαφόρων μεγάλων ...

Γεννήθηκε στην πόλη Ζαρχέστ της επαρχίας Μπρασόβ της Ρουμανίας. Νέος ήλθε σε γάμου κοινωνία και απόκτησε δύο παιδιά. Μετά καιρό έγιναν όλοι μοναχοί. Για μία περίπου δεκαετία μόνασε στη ρουμανική σκήτη του Τιμίου Προδρόμου στο Άγιον Όρος. Κατόπιν επέστρεψε στην πατρίδα του και μόνασε στις μονές Νεάμτς και Συχάστρια. Στη δεύτερη διακρίθηκε ως ηγούμενος. Μελετούσε με αγάπη και προσοχή την Αγία Γραφή, ιδιαίτερα το Ψαλτήρι και τους αγίους πατέρες. Δέχθηκε στη ζωή του πολλούς πειρασμούς, στερήσεις, ταλαιπωρίες, από ανθρώπους και δαίμονες, τα υπέμεινε όμως όλα με πίστη και καρτερικότητα και με τη βοήθεια του Κυρίου, της Θεοτόκου και των αγίων. Συνήθως έτρωγε τα Σαββατοκύριακα, ιδιαίτερα τη Μεγάλη Σαρακοστή. Στις ιερές ακολουθίες είχε δάκρυα. Ήταν ένας πολύ καλός λειτουργός. Επί είκοσι χρόνια λειτουργούσε ...

Ιεροδιάκονος Αρκάδιος Βατοπεδινός σε νεαρά ηλικία Ο κατά κόσμον Αστέριος Θεοδώρου γεννήθηκε στο χωριό Σκουπιά της Αλώνης των Πριγκιπονήσων το 1865. Στη μονή Βατοπεδίου προσήλθε το 1882 και το επόμενο έτος εκάρη μοναχός. Το 1887 χειροτονήθηκε διάκονος και το 1899 προήχθη σε προϊστάμενο της μονής. Στη μονή μόναζε ο κατά σάρκα αδελφός του ιερομόναχος Γερμανός († 1932) και οι ανεψιοί του Παντελεήμων και Νικόδημος. Ήτο απόφοιτος της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής και της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Κατά τα έτη της φοιτήσεως του στη Ριζάρειο συνεδέθη πνευματικώς μετά του αγίου Νεκταρίου. Τούτο συνέτεινε ώστε η μονή να συνδράμει τις εκδόσεις του άγιου. Με εισήγηση του η μονή ανέλαβε την έκδοση του σπουδαίου βιβλίου του αγίου Χρηστοήθεια. Στη μονή σώζεται το πτυχίο του ...

Ιερομόναχος Βασίλειος Βατοπεδινός, ανεπαύθη βασανιζόμενος από των ασεβών Ο κατά κόσμον Βασίλειος Δημόπουλος γεννήθηκε το έτος 1867 στο χωριό Αγία Μαρίνα Λοκρίδος. Ήταν εξάδελφος του Προηγουμένου Ιακώβου Βατοπεδινού († 1924). Το έτος 1886 προσήλθε στη μονή Βατοπεδίου και το 1893 εκάρη μοναχός σε αυτή. Το 1894 χειροτονήθηκε διάκονος και ακολούθησε τον θείο και Γέροντά του Ιάκωβο στη Ρωσία, στο Πατριαρχικό Μετόχιο του Αγίου Σέργιου στη Μόσχα. Εκεί σπούδασε, διακόνησε άοκνα, πρόθυμα, φιλότιμα και με κάθε επιμέλεια το Μετόχι. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος το 1913. Ως ιερεύς έλαβε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο το οφφίκιο του σακελλίωνος και αργότερα του αρχιμανδρίτου. Το 1924, μετά την κοίμηση του Γέροντός του, τον διαδέχθηκε στην αντιπροσωπεία του Μετοχιού. Υπέγραφε ως Αρχιμανδρίτης Βασίλειος Βατοπεδινός, Αντιπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου και ...

Μητροπολίτης Ιεζεκιήλ Θεσσαλιώτιδος (φωτ. Γ. Ιγνατίου Νεοσκητιώτου).   Γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1874. Αδελφός της μητέρας του ήταν ο Αγιορείτης μοναχός Κορνήλιος Δουκάκης († 1908). Πρώτο δάσκαλό του είχε τον ιερέα της ενορίας του. Σπούδασε νομικά και θεολογία. Στην ιεροσύνη τον οδήγησαν ο θείος του μοναχός και ο εξαίρετος μητροπολίτης Μεσσηνίας Μελέτιος († 1933). Το 1907 εκάρη μοναχός από τον μητροπολίτη Μελέτιο στη μονή Βελανιδιάς. Αμέσως μετά χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος. Από το 1918 διετέλεσε και ηγούμενός της. Αργότερα και ηγούμενος της μονής Πετράκη Αθηνών. Διετέλεσε εφημέριος Βιέννης, Τεργέστης και Βενετίας. Υπηρέτησε και ως στρατιωτικός ιερεύς, ανδραγάθησε και παρασημοφορήθηκε. Συνδέθηκε με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Ιωακείμ τον Γ' και τον ιερομάρτυρα Χρυσόστομο Σμύρνης. Το 1924 εξελέγη μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος. Τρεις φορές του πρότειναν ...

Μέγα καύχημα της Λευκωσίας, μέγα στήριγμα πόλεις Εφέσου, μέγα κλέος τε των δύο πόλεων της μεν γαρ γόνος σεπτός εχρημάτισας, την δε τα σα επορφύρωσαν αίματα. Αλλά πρεύσβευε Χριστώ τω Θεώ άγιε Πολύδωρε, ίνα ρυσθώμεν κινδύνων και θλίψεων. Απολυτίκιον αγίου Πολύδωρα Το όνομά του δεν είναι γνωστό στους πολλούς. Κι όμως αποτελεί ένα πραγματικό στολίδι της νεότερης κυπριακής ιστορίας κι ένα ηρωικό μαχητή και νέο μάρτυρα της εκκλησίας μας. Ο Πολύδωρος γεννήθηκε στη Λευκωσία της Κύπρου λίγο μετά τα μέσα του 18ου αιώνα. Απαγχονίστηκε στη Νέα Έφεσο (Γενί Κουσάντασι), στίς 3 Σεπτεμβρίου του 1794. Εκείνα τα χρόνια ήταν δύσκολα. Χρόνια σκοτεινά. Χρόνια μαύρης σκλαβιάς. Παρ’ όλα αυτά όμως οι γονείς του Χατζηλουκάς και Λουρδανού, άνθρωποι θεοφοβούμενοι κι ευσεβείς φρόντισαν να δώσουν στο παιδί τους μόρφωση χριστιανική και τον ...

Άδολος, απλός, ευθύς, πράος, υπάκουος, ακτήμων, σπάνιος αγωνιστής, ευλαβέστατος, ειλικρινής, απονήρευτος, έτσι χαρακτηρίζε­ται απ’ όσους τον πλησίασαν και τον γνώρισαν. Αμνησίκακος, απερίεργος, άγρυπνος, ασκητής σε όλη του τη ζωή. Από τον αγιότεκνο Πόντο, δωδεκαετής, λόγω των τουρκικών πιέσεων, μετανάστευσε με την ευλαβή οικογένειά του στη Νότια Ρωσία. Νέος, μετά από πολλές περιπέτειες, μεταβαίνει στα Ιεροσόλυμα για προσκύνημα. Στο Σαραντάριο όρος φόρεσε το τίμιο ράσο του μοναχού κι επί οκταετία διακόνησε πρόθυμα στα πανάγια προσκυνήματα, όπου πάτησαν οι άχραντοι πόδες του Ιησού. Εκεί συνδέθηκε με τον μετέπειτα ασκητή της Αίγινας Ιερώνυμο τον Καππαδόκη (+1966), όπως και η αδελφή του, μοναχή Ευπραξία (+1990), η οποία τον ακολούθησε αργότερα στην Αίγινα. Το 1918 ο π. Αρσένιος έρχεται στο Άγιον Όρος και μονάζει στη μονή Σταυ­ρονικήτα. ...

Α΄ Σήμερα κλείνει ο μήνας Αύγουστος με τη Θεομητορική εορτή της Αγίας Ζώνης. Η εορτή αυτή, όπως και οι άλλες εορτές της Παναγίας μας, είναι αγαπητή στον ευσεβή λαό μας και γιορτάζεται με την ίδια πίστη και ευλάβεια σε όλη την ανά την οικουμένη ορθοδοξία. Έτσι, λοιπόν, με την ευκαιρία της εορτής της Τιμίας Ζώνης της Παναγίας, θα αναφερθούμε δι’ ολίγων σε ορισμένα από τα πολλά ιστορικά γεγονότα, με τα οποία έχει συνδεθεί, σύμφωνα με τις εγκυρότερες επικρατούσες πηγές.          Η Τιμία Ζώνη της Θεοτόκου, διαιρεμένη σήμερα σε τρία τεμάχια, είναι το μοναδικό λείψανο ή κειμήλιο που σώζεται από την επίγεια ζωή της και φυλάσσεται στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου. Σύμφωνα με την παράδοση, η Αγία Ζώνη φτιάχτηκε από τρίχες καμήλας από την ...

Η σκήτη των Καρυών Ο κατά κόσμον Αθανάσιος Γιαννακάς του Αποστόλου και της Μαρίας γεννήθηκε στο Λιτόχωρο Πιερίας το 1888. Προσήλθε στο Βατοπεδινό Κελλί του Αγίου Χαραλάμπους το 1915, στις Καρυές, υπό τον ενάρετο ιερομόναχο Σάββα († 1923). Το 1919 εκάρη μοναχός. Συναγωνιστής του και κατόπιν Γέροντάς του ήταν ο μοναχός Κοσμάς († 29.6.1965), που ήταν από την Κάρπαθο, όπως και ο Γέροντάς τους Σάββας. Ο Κοσμάς γεννήθηκε το 1877, προσήλθε το 1898 κι εκάρη μοναχός το 1901. Ο Γέροντας Κοσμάς διατήρησε το βιβλιοπωλείο που ειχε ιδρύσει ο Γέροντάς του. Ο μοναχός Αρέθας ήλθε στο Άγιον Όρος από την Αμερική, όπου εργαζόταν στα δάση ως υλοτόμος, με δύο φίλους του, τον Γεώργιο και τον Όθωνα. Ο Γεώργιος έμεινε μαζί του, όμως κάπως ...

Απειρα είναι τα θαύματα που έχει επιτελέσει κατά καιρούς η Τιμία Ζώνη. Εδώ θα αναφέρουμε μερικά μόνο από αυτά. 1. Το πλοίο παραμένει ακίνητο Κάποτε η Τιμία Ζώνη προσκλήθηκε από τους κατοίκους της Αίνου. Οι μοναχοί που την συνόδευαν φιλοξενήθηκαν στο σπίτι ενός ιερέα, του οποίου η σύζυγος αφαίρεσε κρυφά ένα τεμάχιό της. Όταν οι πατέρες επιβιβάσθηκαν στο πλοίο για να αναχωρήσουν, αν και η θάλασσα ήταν γαλήνια, το πλοίο έμενε ακίνητο. Βλέποντας η πρεσβυτέρα το παράξενο αυτό φαινόμενο αισθάνθηκε το σφάλμα της και παρέδωσε στους πατέρες το τεμάχιο της Ζώνης. Τότε μόνο το πλοίο μπόρεσε να αποπλεύσει. Εξαιτίας του γεγονότος αυτού κατασκευάσθηκε η δεύτερη θήκη, όπου φυλάσσεται ως σήμερα αυτό το τεμάχιο. 2. Περιπέτειες της Αγίας Ζώνης Κατά την επανάσταση του 1821, ύστερα ...

  Ο γέροντας Γεδεών (καθήμενος) μετά του υποτακτικού του ιερομονάχου Διονυσίου Γεννήθηκε στο Γκατίντσι της Μολδαβίας το 1894 από ευσεβή οικογένεια, ο κατά κόσμον Γεώργιος Τσελάρου. Ο πατέρας του Κωνσταντίνος ήταν δάσκαλος. Πήγε στις τέσσερις πρώτες τάξεις του σχολείου στο χωριό του. Κατόπιν υπηρέτησε στο παλάτι του πρίγκιπα Μπογδάν και στη συνέχεια τέσσερα χρόνια τη στρατιωτική του θητεία ως λοχίας και γραφέας. Ήταν από τους λίγους που σώθηκαν, με τη βοήθεια του Θεού, από τον τότε πόλεμο. Το 1920 αναχώρησε για το Άγιον Όρος. Προσήλθε στο Κελλί του Αγίου Γεωργίου της Καψάλας υπό τον Γέροντα Γεράσιμο. Το 1925 εκάρη μοναχός με τ’ όνομα Γεδεών. Στη συνέχεια επέστρεψε στη Ρουμανία για εράνους υπέρ του Κελλιού τους, όπου έμεινε τέσσερα χρόνια. Επέστρεψε με πολλά ...

Γέροντας Νεκτάριος ο Πνευματικός. ο ευλαβέστατος και ευσεβέστατος   Γεννήθηκε στις 28.3.1904, ημέρα Κυριακή του Πάσχα, στην Περαχώρα Κορινθίας. Μικρός μετοίκησε με τους γονείς του στο χωριό Καπαρέλι Θηβών. Εκεί έμαθε τα πρώτα γράμματα ο τότε Νικόλαος. Οι φτωχοί γονείς του του ανέθεσαν προς βοσκή το μικρό ποίμνιο προβάτων που είχαν. Από μικρός ποθούσε τον μοναχισμό και συχνά μετέβαινε στη μονή Αγίας Τριάδος-Κιθαιρώνος, για να προσευχηθεί και να συναναστραφεί με τους εκεί ενάρετους πατέρες. Το 1921, κατόπιν θείας αποκαλύψεως, τον δέχθηκαν οι πατέρες πλησίον τους. Μετά την απόλυσή του από τον στρατό εγκαταβίωσε στην παραπάνω μονή, όπου και εκάρη μοναχός. Η μετέπειτα συνοδεία του ιερομονάχου Νεκταρίου υπό τον ιερομόναχο Ιωακείμ Αργότερα, το 1930, μαζί με άλλους πατέρες, ήλθε στο Άγιον Όρος, όπου εγκαταβίωσε ...

  Ιερά Σκήτη Αγίας Άννης (φωτ. 1890) Με μεγάλη υπακοή ζούσε στην Καλύβη του Τιμίου Προδρόμου της σκήτης της Αγίας ’Άννης. Ο Γέροντάς του ήταν αρκετά αυστηρός, ο σπουδαίος Πνευματικός Γρηγόριος Μικραγιαννανίτης († 1899). Νέος ήλθε από την Αγχίαλο της Βουλγαρίας. Ήταν ανεψιός του ενάρετου μητροπολίτη Σμύρνης Βασιλείου (1882-1910). Μιλούσε άριστα τα βουλγαρικά και τα ελληνικά. Στους υποτακτικούς του έλεγε: «Ο μοναχός ο Αγιαννανίτης δεν επιτρέπεται να έβγει έξω από τη σκήτη, διά να μη χάση τον δρόμον της πρακτικής αρετής, η οποία ανεβάζει τον μοναχόν εις τα ύψη της εσωτερικής εργασίας». Πολλοί έφθαναν στο κελλί του για να εξομολογηθούν. Συνήθιζε να λειτουργεί συχνά και ανυπόδητος. Λόγος απρόσεκτος δεν βγήκε ποτέ από το στόμα του. Δεν άφηνε περαστικό να μην τον φιλοξενήσει, ...

Η ιστορία του Μικρασιατικού ελληνισμού μοιάζει με τα παθήματα του Προμηθέα Δεσμώτη. Πάντα εκεί ασάλευτη και αλυσοδεμένη στους θρυλικούς βράχους της καθ’ ημάς Ανατολής υπομένει το φριχτό μαρτύριο της πρόσκαιρης σιωπής ενωτιζόμενη την φωνή των Προφητών της Ρωμηοσύνης των αιώνων των αλλοτινών για τα επινίκια των επερχομένων ημερών. Οι χιλιετίες του ελληνισμού, οι αιώνες του Χριστιανισμού, τα μεγαλειώδη θέατρα και τα μεγαλοπρεπή στάδια του αρχαίου κόσμου, τα σεβάσματα των θεών του καιρού της αγνωσίας, οι ναοί του Τριαδικού Θεού στους χρόνους της Αποκαλύψεως και της Χάριτος, τα μοναστικά καθιδρύματα της Ορθόδοξης πνευματικότητος και του υψηλού πολιτισμού της υπερχιλιετούς αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, η αξιοθαύμαστη απαντοχή του ευσεβούς Γένους μας στους σκοτεινούς χρόνους της σκλαβιάς, η βίαιη και απάνθρωπη εκδίωξη των ελλήνων ...