Ο Γέρων Εφραίμ, Δικαίος της Βατοπαιδινής Σκήτης του Αγίου Ανδρέου (Σεράι) στις Καρυές, μιλάει για τη μεγάλη Θεομητορική εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου. Your browser does not support the audio element.
Father Gheorghe Calciu (November 23, 1925 – November 21, 2006) I spoke of Your testimonies before kings, and I was not ashamed (Psalm 118:46). Father Gheorghe Calciu was born in the Danube Delta, in Mahmudia, where the propitious blend between the land’s richness and the sky’s beauty reflected into the pious hearts of the countrymen. That blessed place, which Father loved tenderly until the end of his life, fostered the love for God and nation in his soul —a love which later brought him as far as the confession of martyrdom. Since the time he was in school and while yet a student at the Spiru Haret High School in Tulcea, Father chose to serve the suffering; exceptionally gifted in literature, famous among ...
«Χριστός γεννάται δοξάσατε – Μυστήριον ξένον» σε αργό μέλος Ματθαίου Βατοπαιδινού. Ψάλλει ο π. Μάξιμος Βατοπαιδινός. Your browser does not support the audio element.
Ομιλία του Ιερομονάχου Μύρωνος Σιμωνοπετρίτου σε σύναξη νέων, που έγινε ανήμερα της εορτής της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας στις 24 Σεπτεμβρίου. Your browser does not support the audio element.
It seems thousands of years removed from us, but it was not so very long ago that life was marked out by religious feasts. Although everyone went to church, not everyone, of course, knew the exact contents of each celebration. For many, perhaps even the majority, the feast was above all an opportunity to get a good sleep, eat well, drink and relax. And nevertheless, I think that each person felt, if not fully consciously, that something transcendent and radiant broke into life with each feast, bringing an encounter with a world of different realities, a reminder of something forgotten, of something drowned out by the routine, emptiness and weariness of daily life. Consider the very names of the feasts: Entrance ...
Αντικρίζοντας την εικόνα της εισόδου της Θεοτόκου στο Ναό, συνειδητοποιούμε την σιγή της Αγίας Γραφής και αφουγκραζόμαστε την συμπλήρωση των Ευαγγελίων από την ιερή παράδοση της Εκκλησίας μας, που μας παρουσιάζει την προετοιμασία του επί γης δοχείου του Υιού και Λόγου, την πολυτίμητο παστάδα και την σκηνή την επουράνιο, όπως μας περιγράφει το κοντάκιο της εορτής. Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός αναφέρει ότι η Θεοτόκος «φυτεύθηκε» στον οίκο του Θεού, άνθησε το πνεύμα της σαν «κατάκαρπος ελαία», έγινε το «καταφύγιο κάθε αρετής», συντήρησε ψυχή και σώμα, ώστε να δεχθεί το Χριστό. Η είσοδος της Θεοτόκου στο Ναό είναι όπως μας λέγει και το απολυτίκιο της εορτής, το προοίμιο της εύνοιας του Θεού στους ανθρώπους, η προκήρυξη της σωτηρίας των ανθρώπων, η ...
Δίνοντας κάποια στοιχεία για τους συγγραφείς που μάς ενδιαφέρουν, σκιαγραφούμε πρωτίστως την προσωπικότητα, τη θέση και το ρόλο που διαδραμάτισαν. Ο Δούκας, δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς γεννήθηκε, ούτε το όνομά του. Φαίνεται να έζησε μεταξύ 1400 έως 1470 . Εικάζεται πως λεγόταν Μιχαήλ, καθώς αυτό ήταν το όνομα τού παππού του, ο οποίος ετάχθη με το μέρος τού Ιωάννη Στ’ Καντακουζηνού, κατά τις εμφύλιες διαμάχες τού 1341-1347, αιχμαλωτίστηκε μάλιστα από τον Αλέξιο Απόκαυκο, όμως η δολοφονία τού Απόκαυκου έδωσε την ευκαιρία στον Μιχαήλ Δούκα, να δραπετεύσει μεταμφιεσμένος σε μοναχό και να ζητήσει άσυλο στον Οθωμανό εμίρη τής Εφέσου, παραμένοντας στην Αυλή του κατά πάσα πιθανότητα ως γιατρός . Συνεπώς, μεταξύ των Δουκών και τού εμίρη, δημιουργείται μία σχέση φιλική, ενώ οι ...
Ποιοί είναι όμως οι τρόποι ανακαλύψεως της θείας αυτής ενεργείας; Κατά τον άγ. Γρηγόριο, δύο είναι οι θύρες εισόδου στον χώρο της ενεργείας του Πνεύματος: η πρώτη, εκείνη της εργασίας των εντολών και η δεύτερη, εκείνη της συνεχούς επικλήσεως του Κυρίου Ιησού . Κύριον χαρακτηριστικό της πρώτης είναι το ότι απευθύνεται προς όλους («καθολικώς»), ενώ της δευτέρας το ότι αφορά ορισμένους . Είναι όμως συντομώτερη και ασφαλέστερη, όπως θα γίνει εμφανές και στην συνέχεια. Αν και η πρακτική οδός φαίνεται ότι υστερεί σε πλεονεκτήματα, δεν είναι εις καμμίαπερίπτωση μικρότερης σημασίας από εκείνην της συνεχούς επικλήσεως. Η ανυπακοή προς τις θείες εντολες ήταν εκείνη, η οποία στέρησε από τον άνθρωπον τον Παράδεισο. Ως κυριώτερες εντολες μάλιστα αναφέρει την υπακοή ...
Ακούγεται από κάποιους, και πιστεύεται ως ορθόν, ότι θα πρέπει «να τα πηγαίνουμε καλά με όλους», εννοώντας μια συμπεριφορά που να μην προκαλεί αντιπάθειες και να είμαστε συμπαθείς σε όλους. Όμως, ένας χριστιανός που θέλει να ζει το Χριστό στη ζωή του, θα πρέπει να έχει αυτό το στόχο; Ο Απόστολος Παύλος συμβουλεύει: «Όσο εξαρτάται από σας, να ζείτε ειρηνικά με όλους» (Ρωμ. 12,18), εννοώντας το αδύνατο της ειρηνικής σχέσης με όλους τους ανθρώπους, ακόμα κι αν αυτή είναι η επιθυμία μας. Σε άλλη επιστολή του προτρέπει «να μην έχουμε διαφωνίες, αλλά να έχουμε ειρήνη μεταξύ μας κι ο Θεός που χαρίζει την αγάπη και την ειρήνη θα είναι μαζί μας» (Β΄ Κορ. 13,11). Όπως και αλλού, γράφοντας στους χριστιανούς της Θεσσαλονίκης, ...
Ο θάνατος είναι ένας φωτογραφικός ...
Το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης σας καλεί στην επιστημονική συνάντηση «Το ξυλόγλυπτο τέμπλο των μεταβυζαντινών χρόνων (16ος – 19ος αι.)» που διοργανώνει την Παρασκευή 30 Νοεμβρίου και το Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2018 στο αμφιθέατρο του μουσείου, «Μελίνα Μερκούρη». Το Μουσείο, σε συνεργασία με το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη και της MVN Consultants, εμβαθύνοντας και επεκτείνοντας τις θεματικές της μόνιμης έκθεσης, διοργάνωσε το 2017 την περιοδική έκθεση «ΤΕΜΠΛΟΝ. Άγιες μορφές, αόρατες πύλες πίστης, 20ός και 21ος αιώνας». Σε συνέχεια αυτής της έκθεσης, το Μουσείο διοργανώνει αυτήν την επιστημονική συνάντηση εξετάζοντας θέματα που αφορούν στη μορφή – αρχιτεκτονική, την τυπολογία, τον διάκοσμο, την τεχνική, τη σημειολογία, τη λειτουργία, την αισθητική και την ορολογία που αφορούν στο ξυλόγλυπτο τέμπλο των μεταβυζαντινών χρόνων. Στην επιστημονική συνάντηση συμμετέχουν ...
Η απογοήτευση, το υπαρξιακό κενό, ...
Το «Ατύχημα Σόροβιτς» (Αμυνταίου) και η Απελευθέρωση του Αμυνταίου (6 Νοεμβρίου 1912) κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο. Ιστορική, Στρατιωτική και Εκκλησιαστική προσέγγιση Ήδη από τις 17 Οκτωβρίου του 1912, ημέρα κατά την οποία κηρύχθηκε η γενική επιστράτευση, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος ανέπεμψε δέηση προς τον Θεό «υπέρ απελευθερώσεως των διά τον βαρύτατον τουρκικόν ζυγόν στεναζόντων αδελφών ημών», στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών. Η δέηση πραγματοποιήθηκε έμπροσθεν της λάρνακας, στην οποία βρίσκονταν τεθησαυρισμένα τα ιερά λείψανα του Αγίου Γρηγορίου του Ε΄ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως . Ταυτοχρόνως, αφού προσκάλεσε, σύσσωμο τον Κλήρο της Χώρας να προβεί σε δεήσεις και ικεσίες στον Θεό προς ενίσχυση του στρατού στον «ιερόν υπέρ πίστεως και πατρίδος αγώνα» . Απέστειλε, λοιπόν, σε όλες τις Ιερές Μητροπόλεις του Ελληνικού ...
Slander is the most disgusting form of hatred and wickedness and the most painful wound for those who suffer it. Slander’s the defensive weapon of inferiority. Because it can’t conceal its nakedness and meanness of spirit, it attempts to blacken those who are superior, in order to vindicate itself- or so it thinks. Since it’s a false and unjust plot, it’s the worst wound for those who suffer it.
Ο ανυπόμονος είναι δειλός, ανυπόφορος, ...
Ιερό Λείψανο του Αγίου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου από την Ιερά Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους υποδέχεται ο Ιερός Ναός Αγ. Κοσμά του Αιτωλού Αμαρουσίου, το Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2018. Το λείψανο θα τίθεται προς προσκύνηση μέχρι και την Κυριακή 2 Δεκεμβρίου και ώρες 7:00 – 21:00. Η υποδοχή θα γίνει επί της οδού Μαραθωνομάχων, πλησίον του Ιερού Ναού, στις 17:00 από τον Σεβ. Μητροπολίτη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού κ. Κύριλλο. Καθημερινά θα τελείται Θεία Λειτουργία, Εσπερινός και Παράκληση στον Άγιο Ανδρέα στις 12:00. Την Πέμπτη 29 Νοεμβρίου θα τελεστεί ιερά αγρυπνία 22:00 – 01:00.
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994). Ένα μικρό παιδί οδηγώντας απρόσεκτα το ποδήλατό του βρέθηκε μπροστά σε φορτηγό, το οποίο χτύπησε το παιδί και θα το πολτοποιούσε, αν ξαφνικά με θαυμαστό τρόπο, ένας μοναχός δεν το άρπαζε από τους τροχούς του αυτοκινήτου. Το παιδί είδε το μοναχό, αλλά δεν ήξερε ποιος ήταν. Όταν πήγε στο σπίτι του, διηγήθηκε στον πατέρα του αυτό που του συνέβη και πήραν την απόφαση να πάνε στο Άγιον Όρος να βρουν το μοναχό και να τον ευχαριστήσουν. Γυρίζοντας τα μοναστήρια και τα κελιά, έφτασαν και στον π. Παΐσιο. Το μικρό παιδί αμέσως τον αναγνώρισε και πήρε την ευχή του. Από το βιβλίο του Πρεσβυτέρου Διονυσίου Δ. Τάτση, «Ο Γέροντας Παΐσιος.
