Πεμπτουσία

Ο μουσικολογιώτατος προηγούμενος της Μονής Βατοπαιδίου Γερμανός, γεννήθηκε στα Σκόπια των Προικοννήσων το 1862. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Γεώργιος Θεοδώρου. Αφού αποφοίτησε από την Μεγάλη του Γένους Σχολή, σε ηλικία 17 ετών, ήλθε στην Μονή. Μετά από τέσσερα χρόνια δοκιμασίας, εκάρη μοναχός το 1883, παίρνοντας το όνομα Γερμανός. Την επόμενη χρονιά χειροτονείται ιεροδιάκονος και το 1898 ιερομόναχος. Όπως συνηθιζόταν στα ιδιόρρυθμα μοναστήρια, κάθε ιερομόναχος που θα γινόταν προϊστάμενος, ενθρονιζόταν Ηγούμενος και την επομένη υπέβαλε παραίτηση, λαμβάνοντας τον τίτλο του “προηγουμένου”. Ο Γερμανός προήχθη σε προηγούμενο την χρονιά που έγινε ιερομόναχος. Στα 1903 εκδίδει με προσωπική δαπάνη την Ακολουθία της Αγίας Ζώνης και του Αγίου Ευδοκίμου με μέλη του Ματθαίου Εφεσίου και του Σπυρίδωνα του Θεσσαλονικέως.   Στο πεντηκοστό δεύτερο πλέον ...

Μοναχός Μόδεστος Κωνσταμονίτης, ο πράος, συνετός και σοβαρός.   Γεννήθηκε στο χωριό Μανολιόπουλο Κυδωνιάς Χανίων Κρήτης το -1901 ο κατά κόσμον Εμμανουήλ Κατσανεβάκης. Από μικρός ήθελε ν’ ακολουθήσει τη στενή ευαγγελική πύλη και τη μακαρία τεθλιμμένη οδό, αλλά οικογενειακές ανάγκες δεν τον άφησαν. Έτσι έγινε αστυφύλακας στην Αθήνα. Εκεί πονούσε πολύ η ψυχή του, παρατηρώντας την ανθρώπινη πτώση σ’ έσχατο βαθμό. Φοβήθηκε τον παρασυρμό του. Προσευχόταν θερμά να τον συνδράμει ο Θεός ν’ απαλλαγεί από τα δεσμά της βιοπάλης και ν’ αφιερωθεί ολόκαρδα, ολόψυχα και ολόθερμα στην υπηρεσία Του. Το του αββά Αρσενίου βοούσε συνεχώς στ’ αυτιά του· «φεύγε στην έρημο και σώζου». Τ’ άφησε όλα, λοιπόν, και μία ημέρα του 1931 αναχώρησε για το εράσμιο Άγιον Όρος, τη μοναχοπολιτεία των αζύγων, ...

Το Καθολικό της Ιεράς μονής Εσφιγμένου. Γεννήθηκε στο χωριό Τεμελικόι της Αμάσειας του Πόντου το 1901, ο κατά κόσμον Αλέξανδρος Χαραλαμπίδης του Πέτρου. Από μικρός ποθούσε τη μοναχική αφιέρωση. Τελικά προσήλθε στο Άγιον Όρος το 1931. Κοινοβίασε στην Ιερά μονή Σίμωνος Πέτρας. Εκάρη μοναχός τη Μεγάλη Πέμπτη του 1933 από τον ηγούμενο Καισάριο Βουρλιώτη (1895-1969), πρώην Διονυσιάτη. Χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος στην πανήγυρη της μονής της αγίας Μαγδαληνής της Μυροφόρου. Το 1940 αναχώρησε για τη σκήτη του Άγιου Βασιλείου. Κατόπιν εξήλθε σε διάφορες πόλεις της Μακεδονίας ως σεμνός, ευλαβής και ιεροπρεπής Ιερομόναχος. Όμως τα βιώματα που είχε τα δυνατά από τις αγρυπνίες, τις μελέτες, τις δεήσεις και τους αγώνες στο Άγιον Όρος δεν τον κράτησαν στον κόσμο. Επέστρεψε στο πάντερπνο Περιβόλι ...

Μοναχός Κάνδιδος Ξηροποταμηνός, όπου κι αν πέρασε άφησε την αρετή του. Ο κατά κόσμον Κωνσταντίνος Ζαχαριάδης γεννήθηκε το 1856 στη Βλάστη Σισανίου, όπου έμαθε τα πρώτα του γράμματα. Δεκάχρονος μετέβη στη μονή Παναγίας της Κλεισούρας, πλησίον μίας θείας του μοναχής, επί τριετία. Κατόπιν ήλθε στο Άγιον Όρος, όπου εργαζόταν ο πατέρας του. Έμεινε για ένα διάστημα στο Κουτλουμουσιανό Κελλί του Άγιου Νικολάου-Χαλκιά παρά τις Καρυές, και άλλου, μαθαίνοντας ραπτική και κάνοντας τον εργάτη. Λόγω όμως του ζωηρού του χαρακτήρα δεν τον κρατούσαν για πολύ πουθενά. Το 1876 προσήλθε στη μονή Ξηροποτάμου παρά τον Γέροντα Λεόντιο. Πλησίον όμως του Γέροντος Ιακώβου του Πελοποννησίου στη μονή Βατοπεδίου «μετέβαλε τον ατίθασον χαρακτήρα αυτού επιδειξάμενος έκτοτε διαγωγήν αρίστην, επιμέλειαν περί τα μαθήματα λιπαράν, σωφροσύνην, ...

Ο μοναχός Ησύχιος σε νεαρή ηλικία Ο υπεραιωνόβιος Γερο-Ήσύχιος γεννήθηκε στο χωριό Σαπρίκι Μεσσηνίας το 1896. Ο ολιγογράμματος πατέρας του, ένας φτωχός γεωργός, τον δίδαξε τον πλούτο της αμόλευτης ευσέβειας. Έκανε στρατιώτης επί μία εξαετία και υπέστη πολλές ταλαιπωρίες και κακουχίες. Ιερά μονή Γρηγορίου (ξυλογραφία Ράλλη Κοψίδη) Το 1924 εισέρχεται τις πύλες της μονής Γρηγορίου. Μετά τριετία κείρεται μοναχός από τον ενάρετο ηγούμενο Αθανάσιο († 1953). Διακόνησε τη μονή του πρόθυμα ως μετοχιάρης, αμπελικός, κονακτσής και κηπουρός. Πάντοτε διακονητής, φιλότιμος και μοναχός βιαστής. Για ένα διάστημα έκανε και προϊστάμενος της μονής του. Βίωσε το «λάθε βιώσας» και την «ένδοξη αδοξία», κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο. Τους λόγους του Γέροντά του Αθανασίου διατηρούσε στην καρδιά του ακέραιους ως τα βαθιά του γεράματα. ...

Μοναχός Χρυσόγονος Κουτλουμουσιανός Γεννήθηκε ο μακάριος αυτός μοναχός, ο κατά κόσμον Χριστόδουλος Νικολάου Κωστάκης, στον Σοχό Θεσσαλονίκης το 1900. Ήλθε στο Άγιον Όρος το 1930 και ζούσε στο εργατόσπιτο του Κουτλουμουσιανού Κελλιού των Αγίων Αποστόλων (Αλυπίου) πολύ φτωχικά. Μοναχός εκάρη το 1932. Εργόχειρό του είχε το να βάφει ρούχα. Τις βαφές τις έφτιαχνε μόνος του από ρίζες δένδρων. Η πενία του ήταν αξιοθαύμαστη. Το συνηθισμένο φαγητό του ήταν παξιμάδι και νερό. Αν πήγαινε σε καμιά γειτονική πανήγυρη, έτρωγε κάτι μαγειρεμένο. Τα ρούχα του ήταν πολύ φτωχικά και τα σκεπάσματά του παλιά τσουβάλια. Άνοιγε μια τρύπα στα τσουβάλια, φορούσε τέσσερα-πέντε από αυτά κι έτσι περνούσε τους χειμώνες. Ήταν ήσυχος και καλός, όπως διηγείται ο Γέροντας Ιωακείμ († 1988). Κελλιά των Καρυών ...

Μοναχός Ιάκωβος ο διά Χριστόν σαλός Επειδή ήταν κοντός και λεπτός, όλοι οι Αγιαννανίτες πατέρες τον, ήξεραν ως «Ιακωβάκι». Τον συναντούσες στα καλντερίμια φτωχοντυμένο και ασκεπή, στις αυλές των Καλυβών να σκουπίζει ή να κουβαλά ξύλα και μ’ ένα κονσερβοκούτι να παίρνει λίγο φαί. Γύρω από το Κυριακό της Αγίας Άννης τον έβρισκες συχνά να διακονεί σε ότι μπορούσε τον εκάστοτε Δίκαιο. Δεν είχε χτένα, κάλτσες, σκουφί, ζώνη και ντορβά. Τελείως ακτήμων. Πάντοτε φτωχός. Όταν δεν του έδιναν καμία σημασία, δεν στενοχωριόταν καθόλου. Όταν τον απέρριπταν δεν έδειχνε καμία διαμαρτυρία και μάλιστα χαμογελούσε άκακα. Μία φορά μόνον τον συνάντησα από μακριά δίχως να μιλήσουμε. «Ιακωβάκι», ο Αγιαννανίτης «σαλός» Μερικοί τον θεωρούσαν αρκετά ολιγόμυαλο και ανόητο, ακόμη και δαιμονισμένο. Άλλοι τον είχαν ...

Ιερά Νέα Σκήτη (φωτ. 1880) Νάξιος στην καταγωγή, άκακος, ακέραιος, άδολος, απλούστατος στον χαρακτήρα, αληθινός παντού και πάντοτε. Ζούσε με πλήρη ακτημοσύνη και τέλεια εγκατάλειψη στον Θεό σε μία σπηλιά της Νέας Σκήτης, από το 1880, όπου ήλθε από μοναστήρι της Νάξου. Την είσοδο της σπηλιάς είχε καλύψει με κλαδιά και χόρτα για να μην τον βρίσκουν οι επισκέπτες. Μόνιμη κατοικία του ήταν η σπηλιά και συνεχής συντροφιά η απόλυτη φτώχεια. Εργόχειρο είχε την καλαθοπλεκτική. Τα καλαθάκια του έδινε στα μοναστήρια και λάμβανε το απαραίτητο παξιμάδι για τη ζωοτροφία του. Αν του έδιναν χρήματα, τα μοίραζε ελεημοσύνη στους φτωχούς. Ο Πανάγαθος Κύριος έσκυψε πάνω στους κόπους της ταπεινής του ασκήσεως και τον πλούτισε με σπάνια χαρίσματα· διόραση, προόραση, προφητεία. Αξιώθηκε ο ...

Ο Άγιος μάρτυς Κοδράτος βρισκόταν στη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Δεκίου (249-251) και Βαλεριανού (253-259). Εξαιτίας της πίστεώς του στο Χριστό τον συνέλαβαν, μαζί με πολ­λούς άλλους χριστιανούς, οι ειδωλολάτρες και τον παρέδω­σαν στον ανθύπατο της πόλεως. Ο Άγιος, χωρίς να φοβη­θεί το παραμικρό, διακήρυξε με παρρησία την πίστη του στο Χριστό. Ύστερα δε από τη διακήρυξή του αυτή υποβλήθηκε σε φοβερά βασανιστήρια. Συγκεκριμένα, τον ξά­πλωσαν καταγής οι βασανιστές και τον χτύπησαν ανηλεώς με ξερά βούνευρα, ώστε σε όλο του το σώμα ανοίχτηκαν βαθιές πληγές και το αίμα που έρευσε από αυτές γέμισε το έδαφος κάτω και γύρω του. Στη συνέχεια τον έκλεισαν σε μια φυλακή με απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης. Ακολούθως ο ανθύπατος οδήγησε τον Άγιο στη ...

Το Κελλί του Αγίου Γεωργίου του Φανερωμένου, στην Παντοκρατορινή Καψάλα Ο κατά κόσμον Νικόλαος Τριαντάφυλλου ήταν από το χωριό Καλύβια της Β. Εύβοιας. Υπήρξε μετανάστης στην Αμερική, έγγαμος και πατέρας ενός παιδιού. Μετά τον θάνατο του παιδιού του, επέστρεψε στην Ελλάδα κι εγκατέλειψε τα εγκόσμια, υστέρα και από άλλες πικρές περιπέτειες της ζωής του. Κατευθύνθηκε πρώτα στη μονή Κουτλουμουσίου, όπου μόναζε ένας ενάρετος συμπατριώτης του, ο μοναχός Ιωάσαφ († 1928). Εκεί ασθένησε και τον επισκέφθηκε ο Γέροντας Ευλόγιος από το Κελλί του Φανερωμένου, ως πρακτικός ιατρός, για να τον συνδράμει. Έτσι γνωρίσθηκαν και συνδέθηκαν και αργότερα τον ακολούθησε στο Κελλί του Αγίου Γεωργίου του Φανερωμένου, το 1908. Εκάρη μοναχός το 1912. Ο Γέροντας Παχώμιος υπήρξε πνευματικός εγγονός του Γέροντα Χατζη-Γιώργη. Ήταν ...