Πεμπτουσία

  OLYMPUS DIGITAL CAMERA-Φωτο:agiooros.org Κατά κόσμον ονομαζόταν Νικόλαος Αθανασίου Νικολαΐδης. Ο λίαν καλογερικός αυτός μοναχός γεννήθηκε στο Ακαλάνιο του Έβρου. Μητέρα δεν γνώρισε, γιατί πριν αυτή σαραντίσει αρρώστησε και ανεπαύθη. Ο πατέρας του ξαναπαντρεύτηκε. Τη μητριά του την αγαπούσε και κατόπιν πάντοτε τη μνημόνευε. Σε μικρή ηλικία προσεβλήθη από πολιομυελίτιδα, που του άφησε αρκετά μεγάλη σωματική αναπηρία. Έτσι αναγκάσθηκε να μη μπορεί να παίζει με τ’ άλλα παιδιά, ούτε να προσφέρει κάποια εργασία στο σπίτι του. Μετά τον θάνατο της μητριάς του πήγε στη Θεσσαλονίκη. Από το 1925 είχε αναπτύξει αλληλογραφία με τον όσιο Γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο († 1980). Τις επιστολές του, περίπου διακόσιες, τις φύλαγε και τις μελετούσε. Πριν αναχωρήσει για το Άγιον Όρος πήγε στην Τήνο, όπου ήταν για εξομολόγηση των πιστών ...

Μοναχός Θεοδόσιος Σταυρονικητιανός, ήταν πάντα ένα παιδί του Θεού   Ο κατά κόσμον Κυριάκος Μαλτέζος του Γεωργίου και της Μυρσίνης γεννήθηκε στη Σαμοθράκη το 1915. Το 1931 προσήλθε στη μονή Ιβήρων. Το 1934 μετέβη στη μονή Μεγίστης Λαύρας. Κατόπιν κατοίκησε στη σκήτη Ιβήρων. Από εκεί προσήλθε στο Σταυρονικητιανό Κελλί του Προφήτου Ήλιου το 1966. Ήσυχος, αβαρής, άσημος, άδοξος, άγνωστος ζούσε στο Σταυρονικητιανό Κελλί του Προφήτου Ηλιού. Στο μοναστήρι δεν πήγαινε συχνά, μόνο σε μεγάλη ανάγκη. Τον Αύγουστο του 1986 αρρώστησε σοβαρά. Η χειρουργική επέμβαση, στην οποία υπεβλήθη, έδειξε καρκίνο του προστάτη. Το μοναστήρι τον περιέθαλψε με αγάπη και τον επιμελήθηκε κατάλληλα επί ένα πεντάμηνο έως την ημέρα της εκδημίας του. Ένας μοναχός αγράμματος και αδαής, που δεν είχε καμιά ιδέα για τον ...

Στις 22 Ιουνίου η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του αγ. Γρηγορίου του Βατοπαιδινού, του επονομαζόμενου και Διδασκάλου. Ο άγιος ιεράρχης Γρηγόριος ο Διδάσκαλος γεννήθηκε σε μία ευλογημένη οικογένεια στο Βουκουρέστι, το έτος 1765, παίρνοντας κατά τη βάπτισή του το όνομα Γεώργιος. Ο νεαρός Γεώργιος (Μινκουλέσκου) σπούδασε στις πιο φημισμένες σχολές της εποχής, όπως η ηγεμονική Ακαδημία του Αγίου Σάββα, αποκτώντας μία εξαιρετική μόρφωση, θύραθεν και θεολογική.Μετά το πέρας των σπουδών του, ανεχώρησε μαζί με άλλους δύο συμφοιτητές και φίλους για το μοναστήρι Νεάμτς, το οποίο τότε καθοδηγούνταν από το μέγα Παΐσιο Βελιτσκόφσκυ. Το έτος 1790 εκάρη μοναχός με το όνομα Γρηγόριος και όντας γνώστης της λατινικής και ελληνικής γλώσσας, έκανε υπακοή και μετέφρασε μερικά συγγράμματα των αγίων πατέρων. Μετά ...

  Ο κατά κόσμον Κωνσταντίνος Ηλία Καρασάββας γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αίγυπτου το 1939. Σπούδασε στην Ανώτερα Σχολή Ηλεκτρολογίας και Μηχανολογίας του Πανεπιστημίου Ρώμης της Ιταλίας. Προσήλθε στην ιερά μονή Αγίου Παύλου το 1963. Εκάρη μοναχός το 1964. Τη μονή της μετάνοιάς του αγάπησε ένθερμα και διακόνησε άοκνα, ταπεινά και αθόρυβα. Τον γνωρίσαμε και ωφεληθήκαμε από τη μετριοφρο­σύνη του και την καταδεκτικότητά του. Χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος το 1965. Γράφαμε τότε: «Υπήρξε προϊστάμενος της μονής, τακτικός εφημέριος, αγαπητός αδελφός, κατηρτισμένος ιερομόναχος και πιστός στο ορθόδοξο φρόνημα και το αγιορείτικο ήθος. Η ξαφνική εκδημία του λύπησε τους πολλούς που τον εκτιμούσαν και τον αγαπούσαν για την αρετή του». Ανεπαύθη εν Κυρίω στις 20.6.1995. Στη νεκρολογία του ο σεβαστός ηγούμενος Παρθένιος, μεταξύ άλλων ανέφερε: «Παρέδωκεν ...

Ο άγιος Λάζαρος γεννήθηκε στο χωριό Πρίλεπετς της Σερβίας το 1329 και από μικρός έδειχνε τόσο πολλά προσόντα, ώστε κίνησε την προσοχή του κράλη Στεφάνου Δουσάν, ο όποιος τον εισήγαγε στο παλάτι του στα Σκόπια, όπου και κέρδισε την εκτίμηση όλων με την χρηστότητα, τον ηρωϊσμό και την ευσέβεια του. Ενυμφεύθη μία συγγενή του τσάρου, την άγια Μίλιτσα (19 Ιουλίου), με την οποία απέκτησε πέντε θυγατέρες και τρεις γιους. Μετά τον Δουσάν, ο μακάριος κράλης Στέφανος Ούρεσης Ε΄ (2 Δεκεμβρίου) βασίλευσε στο βασίλειο της Σερβίας και μετά τον θάνατό του τον διαδέχθηκε ο Λάζαρος που είχε λάβει τον τίτλο του ηγεμόνα. Παρά την αντιπαλότητα και τις δολοφονικές απόπειρες εναντίον του, από τις οποίες διεσώθη εκ θαύματος, άρχισε να υλοποιεί το σχέδιο ...

δ) Το περιεχόμενο του Βίου. Στον Πρόλογο αναφέρονται οι λόγοι που κίνησαν τον Φιλόθεο να συγγράψει τον Βίο του Σάββα (1). Εξυμνείται η Θεσσαλονίκη, πατρίδα του αγίου, και αναφέρονται οι πρόσφατες περιπέτειές της (2). Εγκωμιάζονται οι γονείς του αγίου, ο οποίος διδάχτηκε τα εγκύκλια μαθήματα στη Θεσσαλονίκη και από την παιδική του ηλικία διακρίθηκε για την αρετή του (4-5). Μόλις έγινε έφηβος έφυγε κρυφά από τους δικούς του και πήγε στο Άγιο Όρος. Εκεί υποτάχθηκε σε αυστηρό Γέροντα, εκάρη μοναχός και από Στέφανος μετονομάστηκε Σάββας (6-7). Ο Γέροντάς του ήταν ιδιαίτερα τραχύς και σκληρός.. Ο Σάββας διακρίθηκε για την ασκητικότητα, τις πολλές αρετές, την αντοχή στη σκληραγωγία και την αγάπη για τον πνευματικό του πατέρα (8-9). Η αναγνώριση των αρετών του ήταν γενική. ...

  Ο κατά κόσμον Γεώργιος Παπαγεωργίου γεννήθηκε στο Κρανίδι της Αργολίδος το 1902 από ευσεβείς γονείς. Νέος εκάρη μοναχός στην Καλύβη του Αγίου Γεωργίου-Καρτσωναίων στην ιερά σκήτη της Αγίας Άννης. Από εκεί μετεγράφη στη μονή Γρηγορίου κι εκεί χειροτονήθηκε διάκονος. Τελείωσε τη Θεολογική Σχολή Αθηνών αριστεύοντας. Το 1927 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στον Πειραιά. Το 1928 μετέβη για ανώτερες σπουδές στην Αμερική. 'Υπηρέτησε την Εκκλησία σέ διάφορες υψηλές θέσεις με ζήλο και θέρμη. Το 1936 χειροτονήθηκε στην Αθήνα επίσκοπος με τον τίτλο Ταλαντίου. Το 1941 εξελέγη μητροπολίτης Εδέσσης. Επί μία δεκαετία εργάσθηκε με ανιδιοτέλεια και αυτοθυσία για το ποίμνιό του, ιδιαίτερα τίς δύσκολες ημέρες της κατοχής, όπου έσωσε πολλούς ανθρώπους από τον θάνατο με διάφορους τρόπους. Το 1951 μετετέθη στη μητρόπολη Θεσσαλονίκης, όπου συνέχισε ...

Γεννήθηκε στην ωραία νήσο της Ζακύνθου και νέος προσήλθε στην ιερά μονή Γρηγορίου για να μονάσει. Διετέλεσε οικονόμος του μετοχιού της μονής στη Βούλτσιστα Πιερίας. Εκεί συκοφαντήθηκε δεινώς από αυτούς πού πριν ευεργετούσε. Ένας τότε φοβερός ληστής τον έδειρε ανηλεώς, τον ξύρισε, τον έβαλε πάνω σ’ έναν όνο ανάποδα να κάθεται και τον περιέφερε επί δύο ώρες στο χωριό Κολινδρό, παίζοντας όργανα, χορεύοντας και τραγουδώντας κοροϊδευτικά. Ο πνευματικός νόμος όμως, ως συνήθως, λειτούργησε άψογα, και τό τέλος των συκοφαντών ήταν φοβερά οικτρό. Η σωτηρία του αποδίδεται στη συνδρομή του αγίου Νικολάου, του μεγάλου προστάτου της μονής. Η Ιερά μονή Οσίου Γρηγορίου (φωτ. 1900) Ο καθηγούμενος Συμεών († 1905) έγραφε προς αυτόν σ’ επιστολή του, όταν τον αντικαθιστούσε στη θέση του οικονόμου ...

Ιερά μονή Σίμωνος Πέτρας (φωτ. π. 1890). Ήταν υιός ιερέως, από την περιοχή των Σερρών, που ονομαζόταν Χριστόδουλος. Προσήλθε στην ουρανογείτονα μονή της Σίμωνος Πέτρας το 1871 κι εκάρη μεγαλόσχημος μοναχός το 1873. Έζησε μία ζωή υπερθαύμαστη, που τη θαύμασαν οι άγγελοι κι έφριξαν οι δαίμονες, όπως διαβάζουμε σε αρχαία συναξάρια. Επί 56 έτη στο κοινόβιο δεν απόκτησε δικό του κελλί. Έχοντας μία ξύλινη «ασπίδα» κρυβόταν σε κάποια απόμερη γωνιά της μονής. Στηριζόμενος σε αυτή πέρναγε ολόκληρες νύχτες προσευχόμενος. Κοιμόταν για λίγο καθιστός. Όλα αυτά τα έτη τα διήλθε ο μακάριος ακτήμονας με το ράσο που έλαβε στην κουρά του. Το αξιοθαύμαστο είναι πως παρά τις τόσες δεκαετίες δεν του πάλιωσε. Όταν αρρώσταινε, ποτέ δεν πήγαινε σε ιατρό. Η ουρανογείτων μονή ...

Μοναχός Πέτρος Αγιοπετρίτης, ο διάδοχος και συνώνυμος του Γ. Πέτρου (φωτ. μ. Χαρίτωνος)Πηγή φώτο: Μοναχού Χαρίτωνος – Monk Chariton, Ματιές στον Άθω – Images of Athos, Έκδοσις Γ΄, 2007     Σε όλη του τη μοναχική ζωή έζησε στα όρια της Μ. Λαύρας. Ήλθε από τη Λήμνο, όπου γεννήθηκε το 1891. Εκάρη μοναχός στο Κελλί του Αγίου Νείλου, έξω από τα Καυσοκαλύβια. Ήταν σχεδόν αγράμματος, απλός, ζωηρός και ενθουσιώδης. Κάποτε εξορίσθηκε στη Σπιναλόγκα. Κατόπιν κατοίκησε σ’ ένα απόμερο, μικρό, φτωχό καλύβι στη σκήτη της Μικράς Αγίας ’Άννης. Ήταν τόσο ταπεινός που πάντοτε έσκυβε κάτω, έβαζε μετάνοια σε όλους, σαν ένα μικρό ντροπαλό παιδί. Ήταν μικρόσωμος, κοντός και αδύνατος. Όλοι τον αγαπούσαν και τον φώναζαν «Πετράκη». ’Έτσι ήταν σε όλη του τη ζωή. Δεν ...

Ιερομόναχος Άνθιμος Παντοχρατορινός, δυνατός, ηρωικός, σιωπηλός, σεμνός, ταπεινός. Ο κατά κόσμον Αντώνιος Κατσαλιάκης του Ζαχαρία και της Τριανταφυλλιάς γεννήθηκε στο χωριό Τζιτζιφέ Κισάμου Κρήτης το 1909. Στην ιερά μονή Παντοκράτορος προσήλθε το 1928 και εκάρη μοναχός το επόμενο έτος. Κατά τον φιλοαθωνίτη δάσκαλο Αντώνιο Στιβακτάκη, «ο Γέροντας Άνθιμος Παντοκρατορινός είχε γενναία καρδιά, ακατάβλητο φρόνημα, και αποδείχθηκε κατά τη διάρκεια της Κατοχής γνήσιο τέκνο της λεβεντογέννας Κρήτης, συμμετέχοντας ενεργώς στην Εθνική Αντίσταση και μεταφέροντας μόνος του με μία βάρκα από τον Άθωνα στις ακτές της Μικράς Ασίας Έλληνες και συμμάχους, οι οποίοι εν συνεχεία προωθούνταν στην Παλαιστίνη και στην Αίγυπτο, για να συνεχίσουν τον υπέρ ελευθερίας αγώνα». Το 1947 αναχώρησε της μονής του και το επόμενο έτος χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος, λειτουργώντας ...

Καυχάται η κωμόπολις των Σταγείρων, ότι είναι πατρίδα του μεγάλου φιλοσόφου Αριστοτέλη, καυχάται όμως και για τον μάρτυρα που ανέδειξε στην πίστι του Χριστού, τον Όσιον και νεομάρτυρα Σάββα. Ο Αριστοτέλης τίμησε την πατρίδα του προ Χριστού. Ο Άγιος Σάββας τιμά τα χριστιανικά Στάγειρα μετά Χριστόν. Αλλά τούτος ο δεύτερος είναι ανώτερος του πρώτου, α) διά την εις τον αληθινόν Θεόν πίστιν του, β) διά την φιλόσοφον ζωήν της ασκήσεως και της εγκράτειας ως μοναχός, γ) διά το μαρτύριον υπέρ της πίστεως και της πατρίδος και δ) διά την αγιότητα με την οποία τον ετίμησε ο άγιος Θεός. Ο Οσιομάρτυς Σάββας γεννήθηκε στα Στάγειρα περί το τέλος του 18ου αιώνος. Μετά τον ευρίσκομεν να ασκείται ως μοναχός εις την Ιεράν Μονήν Κωνσταμονίτου ...

Αλλά και οι μεγάλοι αγώνες του Γέροντος για τα θέματα της πίστεως εγίνοντο πάντοτε από αγάπη προς τον Θεό και τους εν Χριστώ αδελφούς του, των οποίων η σωτηρία ήταν το κινδυνευόμενον. Δεν πρόβαλλε τον εαυτό του, ούτε έγραφε για να γράφη. Ζητούσε επίμονα τον θείο φωτισμό και περίμενε ταπεινά να μιλήσουν οι άλλοι. Όταν τούτο δεν εγίνετο, τότε μιλούσε αυτός, και μάλιστα εξ υπακοής. Ο μακάριος Γέρων Παΐσιος συχνά τον παρακινούσε προς τούτο. Ο Θεός τον ανέβασε στο ύψος της ηγουμενείας της Ι. Μονής του Οσ. Γρηγορίου, απ' όπου ως λύχνος που «φαίνει πασι τοις εν τη οικία» έδειξε με το παράδειγμά του και τις διδαχές του τον ίδιο δρόμο, της αληθινής και ανιδιοτελούς αγάπης προς τον Θεό και τους ...

Μοναχός Θεόκτιστος Διονυσιάτης· ο φίλος των αγίων Ο κατά κόσμον Θεόδωρος Σαχρόνης του Αθανασίου και της Σύρμως γεννήθηκε στην ωραία Λάιστα Ζαγορίου της εύανδρης Ηπείρου το 1926. Αποφοίτησε του οκτατάξιου ρουμανικού Γυμνασίου των Ιωαννίνων. Έμενε στο κελλί του αγίου Νήφωνα († 1508), που ήταν γεμάτο εικόνες, ακολουθίες, Συναξάρια και Γεροντικά. Ήλθε στη μονή Διονυσίου το 1957 και εκάρη μοναχός το 1959. Οι γονείς του ήταν ευσεβείς, και εκοιμήθησαν όταν ήταν παιδί. Μετά την απόλυσή του από τον στρατό ταλαιπωρήθηκε επί μία πενταετία από την ασθένεια της φυματιώσεως. Οι ιατροί τον είχαν καταδικασμένο σε θάνατο. Ένα βράδυ είδε στον ύπνο του τον άγιο Νικόλαο. Την άλλη ημέρα πήγε να εξομολογηθεί. Στο ναό που μπήκε ήταν του αγίου Νικολάου. Νέες εξετάσεις έδειξαν ότι ...

Ο άγιος Καστορίας έγραψε για τον Γέροντα, ότι ήταν «στολισμένος με την αρετή της ευγενείας... Κι αυτή η ευγένεια, την οποία είχε κι η οποία έβγαινε από τον χώρο της ψυχής του, δεν ήταν απλώς μία καλή συμπεριφορά... ήταν καρπός του Αγίου Πνεύματος. Ήταν μία εσωτερική κατάσταση που οφειλόταν στην παρουσία του Παρακλήτου, που ήταν ενιδρυμένος στον χώρο της ψυχής του... Ο ευγενής είναι αυτός... που βρίσκει τρόπους και ευκαιρίες να τιμήσει και να δείξει την αγάπη του στο πρόσωπο του άλλου, γιατί στο πρόσωπο του άλλου συναντά τον Χριστό... Και η τιμή αυτή δεν είναι υποκριτική, αλλά πηγαία και αληθινή». Επίσης έχει λεχθή για τον Γέροντα, ότι ήταν «ένας άνθρωπος που ήξερε να τιμά, να σέβεται και να αγαπά ...

  Ο κατά κόσμον Στέφανος Κυριαννής του Στυλιανού και της Παγώνας γεννήθηκε στο Aρδαμέρι της Χαλκιδικής την ημέρα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου το 1882. Προσήλθε στην ιερά μονή Φιλοθέου το 1906, στην όποια έζησαν πολλοί όσιοι και ζούσαν ενάρετοι πατέρες. Το 1908 εκάρη μοναχός και ονομάσθηκε Σάββας. Διετέλεσε γραμματεύς της Ιεράς Κοινότητος. Ανεπαύθη στις 8.6.1970. Μέσα στα λίγα αυτά βιογραφικά στοιχεία κρύβεται η ζωή ενός αληθινά φιλόθεου Φιλοθεΐτη μοναχού. Με αγάπη, απλότητα, αμεσότητα και ταπείνωση έγραφε για ωφέλεια του πλησίον πάντοτε υμνογραφήματα, διηγήματα, άρθρα, ρητά, επιστολές και νουθεσίες. Έγραφε: «Τρία τα τελειωτικά μέσα διά των όποιων ο άνθρωπος γίνεται τέλειος χριστιανός και εικών Θεού, α) Μόρφωσις του νου. Διά της ευσεβούς διδασκαλίας, διά της προσοχής και χαλινώσεως του νου από κακάς και ...