Συναξαριακές Μορφές

  Μοναχός Θεοφύλακτος Νεοσκητιώτης, ο λάτρης της Παναγίας (φωτ. Γέροντας Ιγνατίου Νεοσκητιώτου)   Γεννήθηκε ο κατά κόσμον Θεοφάνης Πάγκαλος στο χωριό Ρέθι Κορινθίας το 1897, από ευσεβείς, πολύτεκνους και πλούσιους γονείς σε πνευματικά και υλικά αγαθά. Τη νεότητα του διήλθε μελετώντας τα έργα του όσιου Νικοδήμου του Αγιορείτου και επισκεπτόμενος μονές και εκκλησίες. Από νωρίς είχε πάρει την απόφαση για τη μοναχική του αφιέρωση. Το 1925 ήλθε στο Άγιον Όρος και υπετάγη στον ενάρετο Γέροντα Ιωακείμ (f 1943) της Καλύβης των Αγίων Αναργύρων της Νέας Σκήτης. Εκάρη μοναχός το 1926. Αγάπησε θερμά την ασκητική ζωή δι’ όλου του βίου του. Νηστεία, αγρυπνία, κακοπάθεια, ακτημοσύνη, υπακοή, υπομονή, προσευχή, ταπείνωση τον στόλιζαν. Υπόμενε το κρύο του χειμώνα δίχως καμία θέρμανση. Δεν του αρκούσαν οι καθιερωμένες ...

  Ως η διψώσα έλαφος δέχεται το δροσερόν ύδωρ των πηγών, έτσι και η άγνη ψυχή του νεαρού Θεοφύλακτου εδέχετο και εδροσίζετο με τάς θείας και αγίας νουθεσίας των πεφωτισμένων τούτων Γεροντων. Έτσι και ως δεκτικός εκ φύσεως των χαρισμάτων του Πνεύματος, δεν ήργησε ούτε εδυσκολεύθη να αφομοίωση τάς νουθεσίας των διακεκριμένων διδασκάλων του, και να βιώση τάς πράξεις και την ζωήν των. Αμέσως ήρχισεν όλας αυτάς να εφαρμόζη αυτός πρώτος εις την ζωήν του, με αποτέλεσμα να ενοικήση η Χάρις του Κυρίου εις την καρδίαν του και να γίνη πνευματικόν φως διά πολλάς ψυχάς. Ώς πρώτον μέσον διά την επιτυχίαν του εθεώρησεν αναγκαίαν την καλλιέργειαν της προς τον Χριστον πίστεως, με σκοπόν να κατορθώση και τα υπόλοιπα, επειδή «πάντα δυνατά τω ...

«Εις μνημόσυνον αιώνιον» «Τίμιος εναντίον (=ενώπιον) Κυρίου ο θάνατος του οσίου αυτού» Την 15ην Ιουλίου 1986 (28/07/1986 με το νέο ημερολόγιο) και ώραν 14.20΄ μία υψηλοκορμος κυπάρισσος, ως η κέδρος η εν τω Λιβάνω, η οποία τον παρελθόντα αιώνα εις Ρέθη Κορινθίας εβλάστησε, διά να μεταφυτευθή αργότερα εις τας αποκρήμνους και ανύδρους ερήμους του Άθωνος, έπεσε και εστέρησε την δροσιάν και ανάπαυσιν που απελάμβανεν οποιος είχε την ευτυχίαν να σταματήση εις τον παχύν ίσκιον της προς ανακούφισιν εκ της οδοιπορίας της ζωής. Ο Θεοφάνης Πάγκαλος (αυτό ητο το βαπτιστικον του ονομα) προ ενος περίπου αιώνος, το έτος 1897, εγεννήθη εις το χωρίον Ρέθη της Κορινθίας απο γονείς απλούς και ταπεινούς, αλλά πλουσίους εις εύσέβειαν και φοβον Θεού. Έτσι ο μικρος Θεοφάνης, ως κληρονομος, εδέχθη ...

Ο πόλεμος, τον οποίον είχε σχεδόν μονίμως ο ευλαβέστατος αυτός αγωνιστής, ήτο εν είδος λύπης, περίπου ως η μελαγχολία, το οποίον συχνάκις τον ετυράννει, ιδίως όταν ήτο μόνος μετά τον θάνατον του πρώτου γέροντος του π. Ιωακείμ. Εις τας δύσκολους στιγμάς του όταν επιέζετο από τον πόλεμον αυτόν και έχανε το θάρρος του, εισήρχετο εις την μικράν του εκκλησίαν και έλεγε το παράπονόν του εις τους προστάτας του Αγίους Αναργύρους, οι οποίοι με κάποιαν ιδικήν των θεωρίαν τον επαρηγόρουν αναλόγως.«Κάποτε, μάς είπε, πού ήμουν πολύ πνιγμένος από τον πόλεμόν μου αυτόν, πήγα νά κοιμηθώ σχεδόν απελπισμένος και εις τον ύπνον μου βλέπω ότι πήγαινα προς το Κυριακόν της Σκήτεως. Όταν βρέθηκα σε κάποιο σημείον στενόν, με τείχη δεξιά και αριστερά, ...

Άλλον γέροντα προσφάτως κοιμηθέντα και άξιον μνήμης έχομεν τον π. Θεοφύλακτον, υποτακτικόν του αειμνήστου γέροντος Ιωακείμ Σπετσιέρη, ευλαβέστατον, σιωπηλόν, ησύχιον, ακτήμονα εις αφάνταστον βαθμόν. Μετά τον θάνατον του γέροντός του πατρός Ιωακείμ έμεινε μόνος, μή γνωρίζων δε εργόχειρον έζη μετά πολλής πτώχειας, όχι μόνον εκ της ελλείψεως κάθε εσόδου αλλά κυρίως εκ της συνηθείας της αμεριμνίας και λιτότητος. Μετέβαινε ενίοτε εις τας γειτονικάς καλύβας της Σκήτεως και προσέφερε υπηρεσίας, όπως και όσον ηδύνατο, και του έδιδον οι γέροντες ολίγον φαγητόν. Είχε εις την καλύβην του μερικάς κληματαριάς εις κρεβατά όπως συνηθίζεται εις το Άγιον Όρος δια το περιορισμένον του χώρου. Πολλάκις οι διάφοροι κοσμικοί αλιείς και προσκυνηταί του έκλεπτον τα σταφύλια. Ο γέρων Θεοφύλακτος πάντοτε τους έβλεπε, αλλά εκρύπτετο δια ...

Σαν σήμερα, πριν δύο αιώνες περίπου, κι ενώ η Επανάσταση που είχε ξεσπάσει το 1821 διάνυε τον δεύτερο χρόνο της, όλα κινδύνεψαν να ανατραπούν όταν εξτράτευσε εναντίον της Πελοποννήσου ο Μαχμούτ πασάς Δράμαλης. Αυτός ξεκίνησε από τη Λάρισα τον Ιούνιο του 1822 με 24.000 πεζούς και 6.000 ιππείς και αρκετό πυροβολικό. Οι οπλαρχηγοί της Στερεάς δεν αντιστάθηκαν κι ο Δράμαλης έφτασε ανενόχλητος μέχρι την Αθήνα. Από κει προχώρησε προς την Πελοπόννησο και στις 5 Ιουλίου έφτασε στην Κόρινθο και κυρίεψε τον Ακροκόρινθο. Από κει ξεχύθηκε στην Αργολική πεδιάδα κι έλυσε την πολιορκία του Ναυπλίου, που ήταν έτοιμο να παραδοθεί στους Έλληνες πολιορκητές. Μέσα στον πανικό που δημιούργησε η τεράστια στρατιά του Δράμαλη, δύο άνθρωποι κράτησαν την ψυχραιμία τους: ο Δημήτριος Υψηλάντης κι ...