Συναξαριακές Μορφές

Μοναχός Νέστωρ Γρηγοριάτης ,ελεήμων,ειρηνικός και φωτισμένος άνθρωπος. Γεννήθηκε στην Ανδρίτσαινα Ολυμπίας της Πελοποννήσου το 1886. Μικρός έμεινε ορφανός από πατέρα κι έμαθε την τέχνη του υποδη­ματοποιού, την οποία αργότερα χρησιμοποίησε και στη μονή. Εμπόδια, πειρασμοί και δυσκολίες δεν μπόρεσαν να τον κρατήσουν στον κόσμο. Το 1907 σαν διψασμένο ελάφι ήλθε στις αθωνικές πηγές. Εισήλθε στη μονή Γρηγορίου, ενεγράφη δόκιμος και με φιλότιμο διακονούσε όπου του έλεγαν. Η φιλαδελφία του, η υπακοή του, η φιλοπονία του τον έκαναν σε όλους αγαπητό και σεβαστό. Ως οικονόμος του μετοχίου της μονής Βούλτσιστα στην Πιερία, και μάλιστα κατά την περίοδο της Κατοχής, βοήθησε σημαντικά τη μονή του με τροφές, καθώς και τους εκεί εργαζόμενους και τους πολλούς φτωχούς, πεινασμένους και αναγκεμένους που διέρχονταν για ελεημοσύνη. ...

Ο Γέροντα Αβέρκιος (με το μπαστούνι) και η συνοδεία του: Διάκονος Διόνυσιος, μοναχός Χαράλαμπος,διάκονος Νικηφόρος (επάνω αριστερά)και μοναχός Κοσμάς Ο κατά κόσμον Ευστάθιος Καραγιάς του Γεωργίου και της Μαρίας γεννήθηκε στο νησί της Μεγαλόχαρης Ευαγγελίστριας Παναγίας, στον Πύργο της Τήνου, από ευσεβείς γονείς το 1882. Νέος ήλθε και μόνασε στο Κουτλουμουσιανό Κελλί των Καρύων του Προφήτου Ηλιού το 1900. Πήρε από τους Γεροντάδες του αυστηρή καλογερική σειρά και τη μετέδωσε αργότερα στη συνοδεία του. Ήταν από τα ηγετικά μέλη του λεγομένου Κελλιωτικού Ζητήματος, το οποίο είχε δημιουργηθεί λόγω διαφορών των Κελλιών με τις μονές. Το θέμα ελύθη διά πατριαρχικού σιγιλλίου του Οικουμενικού Πατριάρχου Ιωακείμ Γ', της 7.6.1909. Ήταν ακριβοδίκαιος και φιλοδίκαιος, άριστος γλύπτης, κατά την παράδοση του νησιού του, καλογερικός ...

Ιερομόναχος Αθανάσιος Ιβηρίτης, ο λάτρης της Θεοτόκου (φωτ. Τ.Τλούπα) Ο μακαριστός Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης, αφιερώνοντας το νεοτύπωτο βιβλίο του, για τον «θερμό λάτρη της Πορταΐτισσας», «με αγάπη Χριστού» προς την αθλιότητά μου, μού έγραφε: «Στον κα­λόν μοναχόν Μωυσή με την ευχήν να γίνει ένας υψηλός ησυχαστής, ερήμην του εν τω πονηρώ κειμένου κόσμου, όπου η απάτη των δια­λογισμών και η αλαζονεία του βίου». Δυστυχώς δεν έγινα «υψηλός ησυχαστής». Παρηγορούμαι να γράφω για ησυχαστές σ’ ένα ανήσυχο έξω κόσμο. Ο Γέροντας λοιπόν Θεόκλητος είχε στενό πνευματικό σύνδεσμο με τον Γέροντα Αθανάσιο κι έγραψε γι’ αυτόν μία, πιστεύουμε, τερπνή βιογραφία. Γράφει στον πρόλογο του ωραίου αυτού βιβλίου του: «Ο μακαριστός φίλος μου ιερομόναχος Αθανάσιος δεν έπαυε να μου λέ­γει: “Μη γράφεις, αν δεν ...

Το βράδυ του Σαββάτου της 14ης Οκτωβρίου φτάνει στο Δεσποτικό της Ηπείρου με το Διοικητή του συντάγματος και μερικούς αξιωματικούς. Από εδώ αρχίζει και το στρατιωτικό του ημερολόγιο χάρη στο οποίο γνωρίζουμε τα γεγονότα. Στο Δεσποτικό αρχίζει την ιεραποστολική του δράση: επισκέπτεται συνεχώς όλους τους στρατιωτικούς καταυλισμούς, οι οποίοι μάλιστα είναι διασκορπισμένοι σε έκταση πολλών χιλιομέτρων, συνομιλεί με τους στρατιώτες, τους οδηγεί προς την εξομολόγηση και τη Θεία Κοινωνία. Κηρύττει το θειο Λόγο στα Κυριακάτικα ή εσπερινά κηρύγματα του, κάνει Κατηχητικό στους μικρούς μαθητές και εξομολογεί τους χωρικούς. Το ειρηνικό ημερολόγιό του των πρώτων ημερών κλείνει στις 16 Οκτωβρίου με μία προσευχή. Θα ξαναγράψει στις 4 Νοεμβρίου μέσα στη φρίκη του πολέμου και την κόλαση των οβίδων. Από το πρωί μέχρι ...