Πεμπτουσία

Ο Σύλλογος Θεολόγων «Μέθεξις» διοργάνωσε Θεολογική Ημερίδα με τίτλο: «Τα προσωπεία του προσώπου – Κριτικές θεολογικές τοποθετήσεις στην οντολογία του προσώπου», το Σάββατο 13 Οκτωβρίου στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Χαιρετισμό απηύθυναν ο εκπρόσωπος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου Β΄ Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ανδρούσης κ. Κωνστάντιος,  ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου Γέρων Εφραίμ, τον οποίο ανέγνωσε μέλος του Συλλόγου Θεολόγων ΜΕΘΕΞΙΣ, ο Υφυπουργός Εξωτερικών κ. Μάρκος Μπόλαρης και ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Λουκά Βοιωτίας Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ Παυλίδης. Ακολούθως ξεκίνησαν οι εργασίες της Α’ Συνεδρίας, της οποίας προήδρευσε ο κ. Απόστολος Νικολαΐδης, Κοσμήτωρ της Θεολογικής Σχολής ΕΚΠΑ. Πρώτο ομιλητής ήταν ο κ. Γεώργιος Σίσκος (Καθηγητής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Τμήμα Ποιμαντικής Θεολογίας ...

Υπήρχαν και περιπτώσεις αποκλειστικά μισθωτών βοσκών, που ήταν κατά κύριο λόγο νεαροί ανύπανδροι άνδρες. Αποτελούσαν το οικονομικά ασθενέστερο τμήμα της κτηνοτροφίας. Κατά τον Μ. Γκόλια η πλειοψηφία αυτών προερχόταν είτε από οικογένειες πολύ φτωχές είτε από οικογένειες που σε κάποια χρονική στιγμή έχασαν για κάποιο λόγο τα αιγοπρόβατά τους και πτωχεύσανε. Από τη στιγμή που α) δεν υπήρχαν άλλες επαγγελματικές διέξοδοι, αλλά και β) οι οικογένειες αυτές δεν ήξεραν κάποιο άλλο επάγγελμα πλην της κτηνοτροφίας, η μίσθωση της εργασίας τους στα τσελιγκάτα ήταν η μόνο τους επιλογή (Γκόλιας, 2004). Η κατηγορία αυτή των κτηνοτρόφων δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ως κοινωνική τάξη, γιατί «(…) η δουλειά τους ήταν, κατά κανόνα, μια μεταβατική φάση στη ζωή ενός κτηνοτρόφου» (Glatzer & Casimir, ...

«Άρρητον ούν το θείον και ακατάληπτον» , αναφέρει ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός για τον Τριαδικό Θεό. Πραγματικά, σύμφωνα με την πίστη της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο Θεός είναι «ακατάληπτος» και ως εκ τούτου, αχώρητος στον ανθρώπινο νου. Για τον Θεό δεν μπορεί να επιτευχθεί επιστημονική γνώση. Η επιστήμη, ως βάση αφετηρίας, θέτει την αίσθηση των όντων, τα οποία διερευνά με συγκεκριμένα κριτήρια, φθάνοντας στο σημείο, να έχει στο τέλος συγκεκριμένες αποδείξεις. Ο Θεός, ως υπερκείμενος κάθε ανθρώπινης κατ΄ αίσθησιν αντιλήψεως και παραλλήλως απόλυτα διαφορετικός, από κάθε πεπερασμένο ον, δεν εμπίπτει σε αποδεικτικές γνωστικές μεθοδολογίες. Ως υπεραισθητός και άπειρος Θεός, δεν μπορεί να είναι υποκείμενο γνώσης η στοιχείο υπάρξεως προς επιστημονική απόδειξη . Στην ιστορία, υπήρξαν πολλές συγκρουόμενες απόψεις περί της δυνατότητας του ...

Χαίρε, λειμών μυρίπνοος νήψεως· χαίρε, εικών ψυχής καθαρότητος. Ο Όσιος Παχώμιος της μυροβόλου Χίου μας είναι ένα διαμάντι που χρυσαφίζει στις ακτίνες του ήλιου και θαμβώνει τα μάτια της ψυχής μας, αυτά που αναζητούν μέσα από τους Αγίους μας να δούν τον νοητό Ήλιο της δικαιοσύνης, τον Φωτοδότη και Ζωοδότη Ιησού μας. Διαμάντι ο Όσιος Παχώμιος, διαμαντένιο και το στέμμα που του χάρισε ο δωρεοδότης μας Κύριος ως αντιμίσθιο των πολλών ασκητικών του καμάτων. Η διαρκής σκληραγωγία και η αέναη προσευχή ανέβασαν τον Όσιο Παχώμιο στην κλίμακα των αρετών και του έδωσαν το διαμάντι της νήψεως. Στην ζωή του όλη ο Όσιος βρισκόταν σε διαρκή εγρήγορση σύμφωνα με λόγια του Κυρίου μας «Γρηγορείτε και προσεύχεσθε, ίνα μη εισέλθητε εις πειρασμόν» (Ματθ. κστ΄ 41). ...

1. Το πρόσωπο στην προσωποκεντρική θεωρία. Η αντίληψη του Rogers για το πρόσωπο, όπως ο ίδιος υποστήριξε, δεν προήλθε από τη φιλοσοφία ή από κάποια θρησκευτική αντίληψη, αλλά πρωτίστως από τη θεραπευτική του εμπειρία. Περίγραψε ότι στην θεραπευτική διαδικασία η εμπειρία είναι η μεγαλύτερη αυθεντία . Η εμπειρία υποστήριξε ότι προηγείται από τη θεωρία και πάνω σ’ αυτή την βάση ανέπτυξε την ψυχολογική και ανθρωπολογική θεωρία του. Παρόλα αυτά το έργο του δέχθηκε επιρροές από τη δυτική φιλοσοφία και κυρίως από τη φαινομενολογία, τη διαλογική φιλοσοφία και από τον υπαρξισμό. Η θεωρία του ξεκίνησε ως μία μη κατευθυντική διαδικασία, στην οποία δεν υπάρχουν τεχνικές για την θεραπεία των ασθενών. Ο Rogers έδωσε προτεραιότητα στην δημιουργία μίας ασφαλούς ατμόσφαιρας για τον πελάτη, ...

«Φαίνεται πως είναι κοινό πάθος, όχι μόνο το να κλείνουμε τα μάτια μας στα δικά μας, και να βλέπουμε καθαρά τα αμαρτήματα των συνανθρώπων μας, αλλά και το να βρίσκουμε για τους εαυτούς μας δικαιολογίες που δεν υπάρχουν, ενώ για τα πταίσματα των άλλων να γινόμαστε σκληροί και απόλυτοι δικαστές! Εκείνοι όμως που είναι απαλλαγμένοι από τη φιλαυτία και πιστεύουν ότι πρέπει να επικρατεί το δίκαιο, όταν αμαρτάνουν επιβάλλουν εναντίον τους την καταδίκη που θα επέβαλλαν και εναντίον των πλησίον, και τιμωρούν περισσότερο τους εαυτούς τους με την μετάνοια, γνωρίζοντας την ακόλαστη καταστροφή.   Σ’ αυτήν λοιπόν την ακριβή δοκιμασία βάζοντάς μας ο Χριστός είπε· «Γιατί βλέπεις το καρφί που υπάρχει στο μάτι του αδελφού σου, και δεν αντιλαμβάνεσαι το δοκάρι που υπάρχει ...

  Η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών τιμά την Εθνική Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου και τη μνήμη του προστάτου της Θεσσαλονίκης Αγίου Δημητρίου με πανηγυρική εκδήλωση την Τετάρτη, 24 Οκτωβρίου 2018 και ώρα 18.30 στην Αίθουσα Διαλέξεων της Εταιρείας. Τον πανηγυρικό θα εκφωνήσει ο κ. Γεώργιος Κοντογιώργης, Ομότ. Καθηγητής – πρώην Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου, με θέμα: «Η ελευθερία στον αξιακό χάρτη του Ελληνισμού». Θα ακολουθήσει η ανακήρυξη του ομιλητή ως Αντεπιστέλλοντος Μέλους της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.

Σε κλίμα μουσικής πανδαισίας, ο ιεροψαλτικός κόσμος της Τοπικής μας Εκκλησίας τίμησε, την Κυριακή 14/10, την μνήμη του Προστάτου του Οσίου Ιωάννου του Κουκουζέλους, στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Βόλου, όπου τελέστηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός της εορτής, χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, παρουσία πλήθους φιλόμουσων πιστών. Τα Ιεροψαλτικά αναλόγια κόσμησε πλειάδα ιεροψαλτών της Μητροπόλεώς μας, υπό την δ/νση του νέου Πρωτοψάλτου του Ναού κ. Αποστόλου Αντωνίου και του Λαμπαδαρίου κ. Χρυσοβαλάντη Σταθάκη. Στο τέλος του Εσπερινού τελέστηκε ο καθιερωμένος επίσημος Αγιασμός ενάρξεως του νέου σχ. Έτους της Σχολής Βυζ. Μουσικής, μετά τον οποίο ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Ιεροψαλτών κ. Ευστάθιος Γραμμένος, Πρωτοψάλτης του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Βόλου, χαιρέτησε την εκδήλωση. Ο κ. Γραμμένος επεσήμανε την άρρηκτη σχέση Συνδέσμου και Σχολής, «αφού αυτή αποτελεί φυτώριο νέων Ιεροψαλτών» και ...

Το ΚΕΠΕΜ με στόχο την προβολή της παραδοσιακής και της βυζαντινής μουσικής, αλλά και της τέχνης της οργανοποιίας, διοργανώνει τη 2η Έκθεση, η οποία θα λάβει χώρα στο Πολιτιστικό Κέντρο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών στο Γκάζι (Μ. Βασιλείου 15, πλησίον σταθμού ΜΕΤΡΟ Μεταξουργείο) το τριήμερο 12-14 Νοεμβρίου 2018. Η έκθεση θα περιλαμβάνει: 1. Εκδόσεις παραδοσιακής και βυζαντινής μουσικής (Βιβλία – Βινύλια – CD) – Εκδόσεις του αρχείου του Σίμωνα Καρά και του ΚΕΠΕΜ – Σπάνιες τοπικές εκδόσεις – Εκδόσεις σημαντικών φορέων παραδοσιακής και βυζαντινής μουσικής 2. Παραδοσιακά όργανα που έχουν κατασκευαστεί στη Σχολή Οργανοποιίας του ΚΕΠΕΜ. Την επιμέλεια της έκθεσης οργανοποιίας θα έχει ο δάσκαλος οργανοποιίας του Ωδείου Μανώλης Γιαννουλάκης. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν οι παρακάτω παράλληλες εκδηλώσεις 1. Δευτέρα, 12 Νοεμβρίου: Παρουσίαση της νέας μεγάλης ...

Ηγέτιδα μορφή στο φάσμα της σύγχρονης ελληνικής σκέψης προβάλλει ο κοινωνιολόγος, φιλόσοφος, ιστορικός του πνεύματος, ακαδημαϊκός και πολιτικός Παναγιώτης Κανελλόπουλος. Με το δυσεπόπευτο και ασύλληπτης έκτασης για έναν άνθρωπο συγγραφικό έργο του, μέσω του οποίου κτίζει αστραφτερή γέφυρα μεταξύ της Ελλάδος και της Ευρώπης, την πρωτοπόρο και εμπνευσμένη παρουσία του ως ανακαινιστής της επιστήμης της κοινιωνιολογίας στην Ελλάδα, την πολυεπίπεδη και ηθικά ευγενή συμβολή του στην πολιτική μας σκηνή, εκλεγόμενος δυο φορές πρωθυπουργός, κατ΄ επανανάληψη βουλευτής και υπουργός, αλλά και την γεμάτη ηθική δόνηση και ευαιθησία παρουσία του στα δημόσια δρώμενα, ο αχαιός διανοούμενος Παναγιώτης Κανελλόπουλος σημάδεψε ανεξίτηλα την επιστημονική και πολιτισμική μας εκπόρευση στον εικοστό αιώνα. Βίωσε όλες τις δραματικές πτυχές και τον ιστορικό δυναμισμό του, αναδέχτηκε και έφερε ...

Η εορτή προς τιμή των Νεομαρτύρων λέει ο Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος σε επιστολή του προς άγνωστο παραλήπτη, δεν είναι τίποτα άλλο από τη δική μας διάθεση να τους μακαρίσουμε και να τους δοξάσουμε, προβάλλοντάς τους μεσίτες στο Θεό για την ψυχική μας ίαση κι ωφέλεια. Οι χριστιανοί τους τιμάμε, τους ευλαβούμαστε, τους μακαρίζουμε, διαμοιράζουμε τα ματωμένα ιμάτιά τους, τα σχοινιά που τους έδεσαν ή τους κρέμασαν και φυλάμε τα χώματα που έβαψαν με το αίμα τους. Κι όλα αυτά χωρίς την άδεια της Εκκλησίας διότι οι θείοι Μάρτυρες δεν περιμένουν την επίγεια επικύρωση του μαρτυρίου τους, αφού σφράγισαν το τέλος τους με την ομολογία της θείας πίστεως και στεφανώθηκαν από τον Χριστό. Η άδεια της Εκκλησίας μας τονίζει ο ...

ΛΟΓΟΣ ΜΕ΄ Εγκώμιο στον όσιο Ιωάννη, τον αποκαλούμενο «Μεγάλο» . Να ο φοβερός αγώνας και το απίστευτο άθλημα, που ξεπερνάει κάθε σκέψη, κάθε κατανόηση, κάθε ακοή και κάθε λόγο. Αυτός ο ίδιος, ο πιο ολέθριος και κάκιστος δαίμονας, αυτό το άγριο θηρίο, που έδειξε μίσος για τον άνδρα, ο οποίος προσέφερε τις θεόπνευστες προσευχές του στον Χριστό από τα βάθη της ψυχής του και με όλη την καρδιά του ενδύθηκε το ομοίωμα του φιδιού και περιτυλίχθηκε γύρω από τα πόδια του ως τα τίμια άσπρα μαλλιά και τα άγια χείλη του. Αλλά ούτε κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν κατάφερε να παρασύρει τον ιερό νού του και να τον αποσπάσει από τον ιερό ζήλο προς την προσευχή. Παρέμεινε αυτός στην ατάραχη ησυχία χωρίς ...

Για τους μεγαλύτερους φίλους μας Ένας από τους πιο αξιόλογους ζωγράφους της νεότερης Ελλάδας είναι ο κρητικός Κωνσταντίνος Βολανάκης. Γεννημένος στο Ηράκλειο το 1837, πολύ νέος πήγε στην Τεργέστη και δούλεψε ως λογιστής σ΄ έναν εμπορικό οίκο ελληνικών συμφερόντων. Το αφεντικό του παρατήρησε ότι ανάμεσα στα λογιστικά βιβλία έβρισκε πολλές ζωγραφιές με πλοία, βάρκες και θαλασσινά τοπία. Εκτίμησε τις καλλιτεχνικές τάσεις του νεαρού υπαλλήλου του και τον έστειλε στη Γερμανία, στη διάσημη τότε Ακαδημία Τεχνών του Μονάχου, για να σπουδάσει και να εξελιχθεί. Πράγματι, ο Βολανάκης επέστρεψε στην Ελλάδα το 1883, φθασμένος καλλιτέχνης. Η μεγάλη του αγάπη, οι θαλασσογραφίες, συνέχισαν να κυριαρχούν στο έργο του. Διακρίθηκε ιδιαίτερα ως δάσκαλος στη Σχολή Καλών Τεχνών μέχρι το τέλος του, το 1907. Παρακάτω μπορείς να δεις ...

Ανάγνωση του βίου της Αγίας Νεομάρτυρος Ελισσάβετ Θεοδώροβνας, της Μεγάλης Δούκισσας της Ρωσίας. Η μνήμη της τιμάται κάθε χρόνο στις 5/18 Ιουλίου. Η ηχογράφηση έγινε στον ραδιοφωνικό σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού. Διαβάζει ο Πρωτοσύγκελλος της Ι.Μ. Λεμεσού Αρχιμανδρίτης Ισαάκ. Your browser does not support the audio element.

Ο σκοπός στον οποίο αποβλέπουν οι ανθρωπιστές φιλόσοφοι είναι να αποκτήσει ο άνθρωπος ηθική αυτονομία. Φαίνεται όμως ότι τελικά ο άνθρωπος, αυτό που έχει πραγματικά ανάγκη είναι η αγάπη. Η Χριστιανική Ηθική δεν ενδιαφέρεται για την ηθική αυτονομία του ανθρώπου, αλλά κύριο μέλημά της είναι να δεχτεί ο άνθρωπος την αγάπη του Θεου, να αποκτήσει την κατά χάρη υιοθεσία και την ένταξή του στον οίκο του Πατρός. Εκεί, όχι μόνο αποτινάσσει κάθε τι που τον ετερονομεί και βρίσκει την πολυπόθητη ηθική αυτονομία, αλλά επιπλέον αγιάζεται με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και μετέχει στην ζωή του Θεού και της απόλυτης ελευθερίας Του.Επιχειρείται στην συνέχεια μία προσπάθεια ενίσχυσης της παραπάνω θέσης της Χριστιανικής Ηθικής. Αρχικά θα λέγαμε ότι η αγάπη ...

Εκοιμήθη το απόγευμα του Σαββάτου, 13 Οκτωβρίου 2018, σε ηλικία 85 ετών ο επίσκοπος Τανάγρας Πολύκαρπος, βοηθός επίσκοπος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Ο μακαριστός Επίσκοπος κυρός Πολύκαρπος εγεννήθη την 25ην Δεκεμβρίου 1933 εις Αυλίδα Νομού Ευβοίας. Τας εγκυκλίους σπουδάς επεράτωσεν εις τα σχολεία της πόλεως Χαλκίδος. Το 1952 μετά τας εισιτηρίους εξετάσεις εισήλθεν εις την Θεολογικήν Σχολήν του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έλαβε το πτυχίον το 1957 και κατετάγη εις τον Στρατόν και υπηρέτησεν επί διετίαν εις την Τ.Υ.Σ. Μετά την απόλυσίν του εκάρη μοναχός υπό του πνευματικού του πατρός αρχιμ Βασιλείου Τζοβλά εις το παρεκκλήσιον της Κοιμήσεως Θεοτόκου (Μέσα Παναγίτσα) Σουβάλας Χαλκίδος την 7ην Ιουλίου 1959, αφού προηγουμένως ενεγράφη εις το Μοναχολόγιον της Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ Γέροντος εις Λίμνην Ευβοίας. Την 8ην Ιουλίου ...

Ο δεύτερος μήνας του εκκλησιαστικού ενιαυτού συνδέεται με τον εορτασμό της Έβδομης Οικουμενικής Συνόδου. Μιας συνόδου η οποία συνδέθηκε με μια από τις βιαιότερες παρεμβάσεις της Πολιτείας στα εσωτερικά ζητήματα της Εκκλησίας. Η Εικονομαχική έριδα απετέλεσε την τελευταία χριστολογική έριδα και απείλησε όχι μόνο την δογματική αλλά και την εδαφική συνοχή της αυτοκρατορίας, τόσο στην Ανατολή όσο και στην Δύση. Η Σύνοδος συνεκλήθη το 787 στην Νίκαια της Βιθυνίας με σκοπό να θέσει ένα τέρμα στην έριδα μέσα από την δογματική κατοχύρωση της τιμής των ιερών εικόνων. Ταυτόχρονα, στη Δύση, οι Βυζαντινοί αντιμετώπιζαν την διαρκή διπλωματική και στρατιωτική επεκτατικότητα των Φράγκων. Η επεκτατικότητα των τελευταίων, εκφράστηκε μέσα από την απόπειρα παρέμβασης των φραγκικών πολιτικών δυνάμεων στα εσωτερικά ζητήματα της Εκκλησίας ...

Η παραβολή του Σπορέα, ένα αφυπνιστικό προσκλητήριο προς αυτοκριτική και αυτογνωσία. Πολλές φορές αναρωτιούνται οι άνθρωποι και απορούν για τη φαινομενική αποτυχία του Χριστιανισμού μέσα στον κόσμο που παρατηρείται αλλού σε μικρή και αλλού σε μεγαλύτερη έκταση. Δεν θα έπρεπε, ύστερα από το λυτρωτικό έργο του Χριστού μέσα σ’ έναν αφιλόξενο κόσμο και εν συνέχεια των μαθητών του μέσα στην οικουμένη και κυρίως ύστερα από προσπάθειες και πειραματισμούς τόσων αιώνων, να βλέπαμε σήμερα μία μεγαλύτερη επίδραση του Χριστιανισμού μέσα στην ανθρωπότητα και μία πιο ενθαρρυντική εφαρμογή του; Την απάντηση στο ερώτημα αυτό μας δίνει η παραβολή της Δ΄ Κυριακής του Λουκά, στην όποια γίνεται λόγος για ένα σπορέα που το έργο του δεν απέδωσε παντού τον ίδιο καρπό. Το έργο του σπορέα ...

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟΝ Δ’ΛΟΥΚΑ (Τίτ. 3, 8-15) Ο Απόστολος Παύλος όταν ελευθερώθηκε από την πρώτη φυλάκισή του στη Ρώμη έφθασε στην Κρήτη με τον πολύτιμο συνεργό του Τίτο. Μετά από μικρό χρονικό διάστημα αποστολικής δράσεως, ο Απόστολος Παύλος κατέστησε τον Τίτον Επίσκοπο Κρήτης, να συνεχίσει το έργο του ευαγγελισμού του λαού και ο ίδιος ο Απόστολος συνέχισε την περιοδεία του στην Μικρά Ασία και Ελλάδα, για μία ακόμη φορά. Προχωρώντας ο Απόστολος Παύλος προς την Νικόπολη της Β.Δ. Ελλάδας, όπου σκόπευε να παραμείνει κατά την χειμερινή περίοδο 66-67 μ.Χ., στέλνει Επιστολή του στον Τίτο και τον προσκαλεί να πάει να τον συναντήσει στην Νικόπολη. Το τελευταίο μέρος αυτής της Επιστολής, που ακούσαμε σήμερα. Όπως γνωρίζουμε και από τις άλλες 13 Επιστολές του, τον ...