
Καθώς θυμόμαστε και φέτος τη μέρα εκείνη που οι «ειρηνευτικές δυνάμεις» της Τουρκίας εισέβαλλαν στην Κύπρο, σκέφτομαι τον εμπαιγμό της ιστορίας μας που η προδοσία πέτυχε. Βέβαια, υπήρξαν και χειρότερες καταστάσεις από το 1974, μια και στο παρελθόν είχαμε πλήρη κατάκτηση της Μεγαλονήσου, «πόνος και οδυρμός πολύς», δάκρυ και αίμα απ’ άκρου εις άκρον. Όμως οι ΄Ελληνες κάτοικοί της, στηριγμένοι στην πίστη των Πατέρων τους ήξεραν πότε να υπομένουν και πότε να ξεσηκώνονται. Κατείχαν, ως εμπειρία ζωής, το σταυροαναστάσιμο τής Ορθοδοξίας, που αποδέχεται ό,τι δεν μπορεί ν’ αλλάξει και αλλάζει ό,τι μπορεί. Ο σταυρός όχι ως στόχος ζωής αλλά ως μέσο που οδηγεί στην Ανάσταση, καθόριζε την υπομονή και την ελπίδα, τη σιωπή και το τραγούδι τους. Σήμερα, τα βιώματα έχουν αλλάξει. ...