Θαυμαστές διηγήσεις

Οσία Σοφία Χοτοκουρίδου η εν Κλεισούρα (1883-1974. Στο ασκηταριό της Αγίας Τριάδος, ούτε 300 μέτρα από το μοναστήρι , σε ευθεία γραμμή, αλλά με ανάβαση σχεδόν κατακόρυφη, ζικ-ζακ, ανέβαινε  πρωί βράδυ για να ανάψει το καντήλι. Όταν την ρωτούσαν πώς καταφέρνει και ανεβαίνει τόσο γρήγορα, γριά γυναίκα, απαντούσε: – Η Παναγία με ανεβάζει. Μερικοί μαρτυρούν πως συχνά την έβλεπαν να ανεβαίνει ή να κατεβαίνει στο βουνό χωρίς να πατάει στην γη· πετούσε.   Από το βιβλίο «Σοφία Χοτοκουρίδου, Μια λαϊκή ασκήτρια, (6 Μαΐου 1974)», των εκδόσεων Μυγδονία.

Οσία Σοφία Χοτοκουρίδου η εν Κλεισούρα (1883-1974. Στο ασκηταριό της Αγίας Τριάδος, ούτε 300 μέτρα από το μοναστήρι , σε ευθεία γραμμή, αλλά με ανάβαση σχεδόν κατακόρυφη, ζικ-ζακ, ανέβαινε  πρωί βράδυ για να ανάψει το καντήλι. Όταν την ρωτούσαν πώς καταφέρνει και ανεβαίνει τόσο γρήγορα, γριά γυναίκα, απαντούσε: – Η Παναγία με ανεβάζει. Μερικοί μαρτυρούν πως συχνά την έβλεπαν να ανεβαίνει ή να κατεβαίνει στο βουνό χωρίς να πατάει στην γη· πετούσε.   Από το βιβλίο «Σοφία Χοτοκουρίδου, Μια λαϊκή ασκήτρια, (6 Μαΐου 1974)», των εκδόσεων Μυγδονία.

Στάρετς Ζαχαρίας (1850-1936). Μια ημέρα, ο Γέροντας προσκάλεσε τα πνευματικά του τέκνα να φάνε μαζί του στην ίδια τράπεζα, αλλά ξαφνικά σηκώθηκε όρθιος και φώναξε: – Να, την Πελαγία μου! Πω, πω, πώς μετανοεί, πώς με παρακαλεί να της συγχωρέσω τις αμαρτίες. Και πόσα δάκρυα! Περιμένετε, παιδιά μου, αφήστε το φαγητό σας και προσευχηθήτε μαζί μου. Ο Στάρετς πήγε στην γωνία μπροστά στις εικόνες, διάβασε μια συγχωρητική ευχή και ευλόγησε την μετανοούσα πνευματική κόρη του. – Που βρίσκεται αυτή τώρα και μετανοεί, πάτερ; – Στον βορρά είναι αυτή την στιγμή. Όταν φτάση ως εδώ, θα την ρωτήσω για την μετάνοιά της. Σημειώστε την ημέρα και την ώρα. Και πράγματι, η Πελαγία έφθασε στην πατρίδα της μετά από έξι μήνες και είπε στον Γέροντα πόσο βαθιά ...

Ο Μοναχός, π. Ζωσιμάς (αριστερά), με τον Γέροντα του Ιερομόναχο, π. Σίμωνα Αρβανίτη. Κάποτε, που πήγαμε , συναντήσαμε στην αυλή του Γέροντα ένα παιδί με τον πατέρα του. Το παιδί ήταν οχτώ χρονών και είχε όγκο στο κεφάλι του. Το πήγαν στην Αγγλία και δεν έγινε καλά. Το έφεραν και στον Γέροντα Ζωσιμά και το σταύρωσε και ο όγκος εξαφανίστηκε. Αυτό το έλεγε ο πατέρας του σε όλους που ήμασταν εκεί. Σ’ ένα άλλο παιδί είχε τρυπήσει η καρδιά του και οι γιατροί είπαν ότι δεν έχει ζωή. Μάθανε οι γονείς του ότι είναι ένας Γέροντας και σταυρώνει και το είχαν πάει στον π. Ζωσιμά. Ο Γέροντας το σταύρωσε και τους είπε να μου φέρετε άλλες δύο φορές και έγινε το παιδί καλά. Του έλεγα: – ...

Άγιος Λουκάς ο Ιατρός, Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως (1877-1961). Εκείνη η γυναίκα με πήγε σ’ ένα δωμάτιο όπου υπήρχαν πολλά ράφια με ρουχισμό και ιατρικές στολές. Μου διάλεξε τη μικρότερη ρόμπα, την έφερε στα μέτρα μου κι άρχισε να τη ράβει στη ραπτομηχανή. Όσο έραβε, μου αφηγούνταν για τον άνθρωπο, τον οποίο η μοίρα ήθελε να συναντήσω στο δρόμο μου. – Ο Βαλεντίν Φέλιξοβιτς είναι χειρουργός σταλμένος από τον Θεό, μου έλεγε. Κάνει εγχειρήσεις, που δεν μπορεί να κάνει κανείς: ξαναφτιάχνει τα οστά, τις αρθρώσεις που είναι κατεστραμμένες από θραύσματα. Διαβάζει τις προσευχές και τα οστά και οι αρθρώσεις ξαναγίνονται. Ξέρεις πόσο τον αγαπάνε οι ασθενείς -δεν μπορεί να το περιγράψει κανείς με λόγια!… Κι εμείς όλοι γιατροί, τραυματιοφορείς, αδερφές, νοσοκόμοι, τον θεωρούμε βοηθό του Θεού εδώ ...

Ο Ιερομόναχος, πατήρ Ελπίδιος Νεοσκητιώτης. Το 1970 είχε συμβεί το Μοναστήρι της Παναγίας ακόμα ένα ένα θαυμαστό περιστατικό. Το έτος αυτό άναψε στην περιοχής της Μπάλας μεγάλη πυρκαγιά, η οποία παρά τις προσπάθειες που κατέβαλλαν οι πυροσβέστες, πλησίαζε απειλητικά προς τα κτήρια της μονής. Ο πατήρ Ελπίδιος προσευχόταν συνεχώς και παρακαλούσε την Παναγία να φυλάξει το μοναστήρι της. Η φωτιά, όμως, συνέχιζε να πλησιάζει ολοένα και περισσότερο. Όταν πλέον έφτασε πολύ κοντά, τότε οι αδελφές είδαν τον Γέροντα να στέκεται αγέρωχος στα 200 μέτρα από τη φωτιά και να ψάλλει τον Παρακλητικό Κανόνα της Παναγίας, κάνοντας συνεχώς το σημείο του σταυρού προς το μέρος που καιγόταν. Σε λίγη ώρα συγκινημένες είδαν και το θαύμα: Ο άνεμος άλλαξε απρόσμενα φορά και η φωτιά άρχισε να ...

Όσιος Προκόπιος της Βιάτκας, ο διά Χριστόν σαλός. Όταν έφτασε στην ηλικία των 20 ετών, οι γονείς του άρχισαν να κάνουν σχέδια για τον γάμο του. Όταν το έμαθε ο όσιος αναχώρησε κρυφά για την πόλη Βιάτκα, όπου άρχισε την άσκηση της σαλότητας. Εκεί προσποιήθηκε ότι είναι ένας διανοητικά καθυστερημένος κωφάλαλος. Περπατούσε μέσα στους δρόμους και τις αγορές σε απόλυτη σιωπή. Υπέμενε χλευασμούς, εμπτυσμούς, πείνα, γύμνια και σκληρούς χειμώνες. Από την στέρηση και την καρτερία που έδειξε, εξαντλήθηκε η σάρκα του, αλλά ο Κύριος τον βράβευσε με το δώρο της προφητείας. Μια φορά πριν ξεσπάσει μια σημαντική πυρκαγιά, ο Προκόπιος πήγαινε καθημερινά στα καμπαναριά των εκκλησιών και χτυπούσε το συναγερμό πυρκαγιάς. Άλλοτε πάλι, πήγε στο γραφείο του διοικητή της πόλης και πήρε το καπέλο του ...

Η αδελφή μου, η Κατερίνα, αρρώστησε κι εκείνη από καρκίνο. Ο Γέροντας της συνέστησε κάποιον γιατρό και της είπε να βρει το όνομά του από τον τηλεφωνικό κατάλογο. Πράγματι, τον βρήκε, επικοινώνησε μαζί του και τελικά έκανε εγχείρηση, κατά την οποία της αφαίρεσαν τον μαστό. Νομίσαμε όλοι ότι ξεπεράστηκε, όμως, μετά από λίγους μήνες, πρήστηκε ο άλλος μαστός και πονούσε φοβερά. Πήγε στους γιατρούς, έκανε τις απαιτούμενες εξετάσεις και ήταν πάλι θετικές σε καρκίνο. Ήρθε, λοιπόν, μια μέρα στο σπίτι μου και μου είπε τα άσχημα νέα: – Ξέρεις, αδελφέ μου, τώρα δεν την γλιτώνω. Είναι θετικό είπαν οι γιατροί. Ε, πια, λίγη θα είναι η ζωή μου. Της είπα να μη στενοχωριέται, διότι οι γιατροί κάνουν μερικές φορές λάθος διάγνωση, και προσπάθησα να της ...

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Για τον Ιννοκέντιο, αν πω την αλήθεια για το πόσο ελεήμων ήταν, θα φανώ ότι λέω ανοησίες, γιατί πολλές φορές έκλεβε από του αδελφούς και έδινε στους αναγκεμένους. Ήταν υπερβολικά άκακος και απλός, αξιώθηκε δε και χαρίσματος κατά δαιμόνων. Μεταξύ δε άλλων, παρουσία μας, του έφεραν κάποτε ένα νέο που ήταν παράλυτος και κυριευμένος από πνεύμα, ώστε εγώ, που έβλεπα από απέναντι, να θέλω να διώξω τη μητέρα του, μη ελπίζοντας σε θεραπεία. Εν τω μεταξύ λοιπόν, ήρθε ο γέροντας και την είδε που έκλαιγε και οδυρόταν για την απερίγραπτη συμφορά του παιδιού της. Τότε ο Άγιος, αφού δάκρυσε και τους σπλαχνίστηκε, πήρε το νέο που είχε κτίσει ο ίδιος όπου βρίσκονται λείψανα του Ιωάννου του Βαπτιστή. Και αφού προσευχήθηκε γι’ αυτόν ...

Γερόντισσα Γαβριηλία (1897-1992). Το 1982 ήταν θαρρώ, μου λέγει η Γερόντισσα Γαβριηλία: – Ο Πατήρ Σωφρόνιος του Σινά είναι άρρωστος στον “Ευαγγελισμό” . Πήγαινε να τον δεις και να τον ρωτήσεις αν θέλει τίποτε. Πράγματι πήγα. Της λέω: – Τα λόγια του και οι συμβουλές του με ωφέλησαν. Μου είπε κάτι υπερφυσικό. Ότι όταν είχες πάει να τον δεις στο Νοσοκομείο σε είχε ρωτήσει: “Δεν μου λες Γερόντισσα, όταν ήλθες στο Σινά την πρώτη φορά και καθήσαμε στο Κελλί μου κι εξομολογηθήκαμε ο ένας στον άλλο τον αγώνα μας, με τι μέσον ήλθες; Με το πούλμαν ή αεροπορικώς;”… – Δεν μου λες, της λέω, πώς έγινε κι ετούτο; Κι εκείνη μου απάντησε: – Δεν θυμάμαι πώς είχα πάει. Ούτε θυμάμαι όλα εκείνα που είπαμε, θυμάμαι όμως το Κελλί ...

18-10-1995, Πάτρα Είμαι οικογενειάρχης δεκατετραμελούς οικογένειας, δηλαδή εγώ ο π. Νικόλαος, η πρεσβυτέρα Ανθή και 12 τέκνα. Ένα σημαντικό και σοβαρό θαύμα της Αγίας Ζώνης είναι η απόκτηση των δώδεκα παιδιών μου. Όταν η πρεσβυτέρα κυοφορούσε το πρώτο παιδί, είχε σοβαρά προβλήματα υγείας. Ήταν στον ένατο μήνα και δεν είχε πόνους γέννας. Οι γιατροί είπαν πως το παιδί είναι νεκρό και πρέπει να το αποβάλει, γιατί κινδύνευε η ζωή της. Είχε όμως εμπιστοσύνη στον Θεό και με παρακλήσεις στην Παναγία μας και κομποσχοίνια το παιδί γεννήθηκε υγιές με το εξής θαυμαστό γεγονός. Ευλαβής γυναίκα, όταν έμαθε το πρόβλημα που μας απασχολούσε, με κάλεσε και μου έδωσε κορδέλα της Αγίας Ζώνης. Μου είπε να την φορέσει η σύζυγος και όλα θα πάνε καλά. Παίρνω ...

Ο Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Σίμων Αρβανίτης (1901-1988). Ήταν τρεις αδελφές ανύπαντρες, πολύ πλούσιες, είχαν μία βίλλα πολλών εκατομμυρίων που κάθονταν, αλλά στην εκκλησίαν δεν πήγαιναν. Η μία από αυτές μου διηγήθηκε ένα όνειρο που είδε σχετικά πώς γνώρισε τον Χριστό. Πήγε στον Γέροντα να πάρει την ευχή του, όπου την είχε στείλει κάποια φίλη της. Είπε στον Γέροντα: – Πάτερ Σίμων, ήρθα να σου πω το όνειρο, που είδα. Είδα στον ύπνο μου τον Χριστό! Ήρθε στο σπίτι μου και σταμάτησε στην αυλή. Άνοιξα την πόρτα του σπιτιού μου και τον φώναξα: – Έλα, Κύριε μου, μέσα στο σπίτι μου. Ο Κύριος απάντησε: – Εγώ σε τέτοιο σπίτι δεν μπαίνω. Τρεις φορές παρακάλεσα τον Κύριο και τις τρεις φορές μου είπε τα ίδια και τότε ξύπνησα. Ο Γέροντας ...

Γέροντας Χατζη-Γεώργης ο Αθωνίτης (1809-1886). Αρχείο Αγιορετικής Φωτογραφίας. Κάποτε ένας μεγάλος αγριόχοιρος έμπαινε στον κήπο τους και τους κατάστρεφε τα λάχανα, και τα Καλογέρια το ανέφεραν στον Γέροντα . Εκείνος τους είπε να παρακολουθήσουν και μόλις τον ιδούν, να τον ειδοποιήσουν. Ένα βράδυ λοιπόν, την στιγμή που έσπαζε τον φράχτη το θηρίο για να μπη, έτρεξαν και το είπαν στον Γέροντα. Ο Χατζή-Γεώργης, μόλις το είδε, το σταύρωσε και εκείνο έμεινε ακίνητο επί τόπου. Το έπιασε μετά από το αυτί ο Γέροντας, και ο αγριόχοιρος τον ακολουθούσε σαν αρνάκι μέχρι τον στάβλο, όπου και τον έκλεισε για κανόνα τρεις ώρες νηστικό. Μετά από τρεις ώρες, άνοιξε τον στάβλο, τον άφησε ελεύθερο και του είπε: – Ευλογημένο ζώο, δεν σου φθάνει ολόκληρος Άθωνας και έρχεσαι εδώ και καταστρέφεις ...

Όσιος Σεραφείμ της Βύριτσας. : Παρακάλεσε να ειδοποιήσουν τον π. Αλέξιο Κυμπάρδιν. Όταν ο π. Αλέξιος ήλθε στο σπίτι του είπε: – Η Παναγία πρόσταξε να με κοινωνείς κάθε μέρα. Πράγματι, για δεκαπέντε μέρες ο π. Αλέξιος τον κοινωνούσε καθημερινά, μέσα στη νύχτα. Κάποια μέρα όμως συνέβη ένα ακόμη θαυμαστό γεγονός, όπως διηγείται ο π. Αλέξιος. Κάθε μέρα, πολύ πριν ξημερώσει, πήγαινα και κοινωνούσα το γέροντα. Κάποια φορά όμως δεν άκουσα το ξυπνητήρι και δεν ξύπνησα στις 2.00 π.μ. όπως συνήθιζα. Ξύπνησα στις 4.00 π.μ. Πήρα τα Τίμια Δώρα και έτρεξα στον γέροντα. Ήταν ξαπλωμένος, αλλά το πρόσωπό του ήταν ολοφώτεινο. Γύρω του σκορπούσε φως! Του ζήτησα συγγνώμη και ετοιμάστηκα να τον κοινωνήσω. Όμως ο γέροντας δεν με άφησε. – Μην ανησυχείτε, πάτερ. Ήλθαν οι άγγελοι και με ...

Έλεγε ο αββάς Αλέξανδρος της μονής του Καλαμώνα, η οποία βρίσκεται κοντά στον άγιο Ιορδάνη: Μια μέρα, καθώς ήμουν με τον αββά Παύλο τον Ελλαδίτη στο σπήλαιό του, να που ήρθε κάποιος και χτύπησε τη θύρα. Τότε βγήκε ο γέροντας, του άνοιξε, έβγαλε ψωμί και βρεγμένα όσπρια και τα έβαλε μπροστά του να φάει. Εγώ τότε νόμισα ότι είναι ξένος και βγάζοντας το κεφάλι μου από το παράθυρο, βλέπω ότι είναι λιοντάρι. Και λέω στον γέροντα: Γιατί, καλόγερε, έδωσες σ’ αυτό να φάει; Πες μου την αιτία. Αυτός μου λέει: – Του παρήγγειλα να μην αδικήσει μήτε άνθρωπο μήτε ζώο και να έρχεται κάθε μέρα να του δίνω την τροφή του. Και να που έχω εφτά μήνες που έρχεται δυο φορές τη μέρα και του ...

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης (1829-1908). Ξεκίνησα μ’ αυτόν τον τρόπο: Κάποιος στην Κροστάνδη αρρώστησε. Ζήτησαν την βοήθεια της προσευχής μου. Εγώ είχα την συνήθεια να μην αποκρούω καμιά παράκλησι. Άρχισα λοιπόν να προσεύχωμαι, αναθέτοντας τον ασθενή στο έλεος του Θεού και ζητώντας με θέρμη την εκδήλωσι του θείου θελήματος. Ήλθε τότε σε μένα μια εξαιρετικά ευλαβής ηλικιωμένη γυναίκα, που πέρασε όλη την ζωή της θεάρεστα. Η γυναίκα αυτή μου ζήτησε επίμονα να προσευχηθώ όχι αόριστα για τον ασθενή, αλλά ειδικά για την θεραπεία του. Ενθυμούμαι ότι ξαφνιάσθηκα: “Πώς εγώ μπορώ να έχω τέτοια τόλμη”; Ωστόσο εκείνη πίστευε στην δύναμι της προσευχής μου και επέμενε στο αίτημά της. Τότε ωμολόγησα ενώπιον του Κυρίου την μηδαμινότητα και την αμαρτωλότητά μου, διέκρινα το θέλημα του Θεού και άρχισα να ...

Ο όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης) με την εικόνα του οσίου Δαβίδ του Γέροντα. Συνέχεια από το προηγούμενο. Πλησιάζοντας ο π. Ιάκωβος το Ασκητήριο είχε πολύ φόβο. Πώς θα μπει και πώς θα μείνει τη νύκτα στην έρημη σπηλιά μόνος; Γι’ αυτό, πριν μπει, ζήτησε κι άλλη χάρη από τον όσιο Δαβίδ: – Άγιε Δαβίδ, αν θες, να έρθεις και συ να προσευχηθείς μαζί μου, αλλά να έρθεις με γνωστό πρόσωπο, για να μην φοβηθώ! Και μπαίνοντας νιώθει δίπλα του τον ηγούμενο Νικόδημο . Άναψε δυο κεράκια. Γονατίσανε. Διαβάσανε Παρακλήσεις. Διαβάσανε όλο το Ψαλτήρι, κάνανε κομποσχοίνι και ξημερώνοντας σηκώθηκαν. Τότε κατάλαβε να φεύγει πρώτος ο Νικόδημος και να χάνεται. Ήταν ο όσιος Δαβίδ, που τον συντρόφεψε με την μορφή του Νικόδημου, για να μην φοβηθεί.   Από το βιβλίο του Στυλιανού ...

Όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης), 1921-1991. Για να ξεπεράσει τους πειρασμούς μα και να τιμήσει τον όσιο Δαβίδ , αποφάσισε να προσεύχεται τις νύχτες στο Ασκητήριο , όταν δεν βρέχει πολύ και όταν δεν έχει πολύ χιόνι. Έκανε λοιπόν Εσπερινό στην Μονή, βράδιασε, αποσύρθηκαν οι άλλοι μοναχοί. Τα κλειδιά τα είχε ο ίδιος. Κανείς δεν επρόκειτο να βγει και κανείς να μπει. Πήρε το ραβδάκι του, κλείδωσε τις πόρτες της Μονής και βγήκε από τη νότια. Φανάρι-φακό, καθώς έλεγε, δεν είχε τότε… φτώχεια και των γονέων. Περπάτησε στο μονοπάτι, δίπλα στο αυλάκι με τον νερό. Αγωνίστηκε ν’ ανέβει προς την Καστανιά. Δεν είχε φεγγάρι και δύσκολο να βρει το μονοπάτι. Έπεφτε και σηκωνόταν. Είδε κι έπαθε. Μπήκε καμιά φορά στο μεγάλο δρόμο. Εδώ εύκολα. Όταν μετά έστριψε δεξιά ...

27-4-1998 Μπαρσάου (Ρουμανία) Ονομάζομαι Σουλιγετεάν Χριστίνα και κατοικώ στο χωριό Μπαρσάου, αρ. 12, κοινότητα Χαράου, νομός Χουνεδοάρα. Είμαι χριστιανή ορθόδοξη και πηγαίνω συχνά στην εκκλησία. Γεννήθηκα το 1971, και όταν έγινα 19 χρονών, δηλαδή το 1990, παντρεύτηκα τον Λουκιανό. Επιθυμούσαμε πάρα πολύ ένα παιδί, αλλά δεν μπορούσαμε να αποκτήσουμε. Επτά χρόνια δοκιμάσαμε πολλά είδη διαφόρων θεραπειών αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Πήγαμε μάλιστα και στο Σοβάτα, ένα λουτροκλιματικό σταθμό εξειδικευμένο σε θεραπείες για την στειρότητα, αλλά δεν ωφελήθηκα καθόλου. Χάσαμε την ελπίδα μας για να έχουμε παιδιά και είμασταν πολύ λυπημένοι εγώ και ο σύζυγός μου. Ο γιατρός της οικογένειάς μας, μας έδωσε ακόμα μία ελπίδα, δηλαδή να παρακαλούμε την βοήθεια του Θεού, διότι οτιδήποτε δεν είναι δυνατό για τους ανθρώπους, γι’ Αυτόν όλα είναι δυνατά. Αυτός ο ...

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994). Ένα μικρό παιδί οδηγώντας απρόσεκτα το ποδήλατό του βρέθηκε μπροστά σε φορτηγό, το οποίο χτύπησε το παιδί και θα το πολτοποιούσε, αν ξαφνικά με θαυμαστό τρόπο, ένας μοναχός δεν το άρπαζε από τους τροχούς του αυτοκινήτου. Το παιδί είδε το μοναχό, αλλά δεν ήξερε ποιος ήταν. Όταν πήγε στο σπίτι του, διηγήθηκε στον πατέρα του αυτό που του συνέβη και πήραν την απόφαση να πάνε στο Άγιον Όρος να βρουν το μοναχό και να τον ευχαριστήσουν. Γυρίζοντας τα μοναστήρια και τα κελιά, έφτασαν και στον π. Παΐσιο. Το μικρό παιδί αμέσως τον αναγνώρισε και πήρε την ευχή του.     Από το βιβλίο του Πρεσβυτέρου Διονυσίου Δ. Τάτση, «Ο Γέροντας Παΐσιος.