Θαυμαστές διηγήσεις

Ταρσώ η διά Χριστόν σαλή (1910-1989). Μια κυρία διηγείται: Την επισκέφθηκα με μία φίλη μου για να συζητήσουν μαζί κάποιο οικογενειακό πρόβλημά της. Καθίσαμε και η φίλη μου κλαίγοντας ζητούσε τη βοήθεια της προσευχής της, διότι ο σύζυγος της, εξαιτίας κάποιου οικονομικού προβλήματος, ήταν στη φυλακή και δεν είχε τα απαιτούμενα χρήματα για την αποφυλάκισή του· της έλεγε και πολλά άλλα. Η Ταρσώ σαν να μην άκουσε τίποτα, γυρίζει και λέει: – Στο δωμάτιο που κοιμάσαι, στο σεντούκι σου έχεις λίρες. Πάρε όσες χρειάζεσαι και βγάλε τον άνδρα σου απ’ τη φυλακή, κυρά μου. Η φίλη μου ντράπηκε για την αποκάλυψη και ζήτησε συγγνώμη.   Από το βιβλίο του Ιωάννη Κορναράκη, “Η Ταρσώ, Η διά Χριστόν σαλή”.

Γέροντας, π. Σίμων Αρβανίτης (1901-1988). Ένα βράδυ ήρθε στο Γέροντα (τον Ιερομονάχο, π. Σίμωνα Αρβανίτη), ένα ανδρόγυνο και του είπαν: – Πάτερ Σίμων, έχουμε δύο ημερόνυχτα που χάσαμε το παιδί μας, το οποίο είναι μικρό. Ψάξαμε παντού, αλλά δεν το βρήκαμε πουθενά. Ο Γέροντας τους είπε: – Μην ανησυχείτε, το παιδί θα το φέρει απόψε ένας Γέροντας. Όταν θα πάτε στο σπίτι σας, θα το βρείτε. Όταν έφθασαν στο σπίτι τους ήταν και το παιδάκι, που τους είπε ότι ένας Παππούλης το έφερε πίσω. Οι γονείς τηλεφώνησαν και ευχαρίστησαν το Γέροντα γιατί το παιδάκι το βρήκαν όπως τους είχε πει.   Από το βιβλίο του Μοναχού Ζωσιμά, “Ιερομόναχος Σίμων Αρβανίτης (1901-1988), Η ζωή και το έργο του”.

Γερόντισσα Γαβριηλία (Παπαγιάννη), (1897-1992). …Μου γράφεις για την Αγάπη… Ναι. Γίνεται κάπως έτσι: Ο Θεός «βρέχει» την Αγάπη Του πάνω μου. Αν την κρατήσω για τον εαυτό μου, θα πεθάνω γιατί δεν θα αντέξω την Δύναμη Της. Αν με όλην αυτήν την Φωτιά, αγαπήσω τον άλλον, γνωρίζοντας ότι είναι δικιά Του η Αγάπη, τότε συμβαίνουν καταπληκτικά πράγματα σ’ αυτόν τον άλλον -που στην πραγματικότητα “ελκύστηκε” από τον Θεό για να έρθει να τον αγαπήσω. Αμέσως θα δεις να του γίνεται μια μεταμόρφωση. Χαράζει μια νέα πορεία κι αν κατανοήσει ότι αυτή η αγάπη δεν είναι από μένα αλλά από τον Θεόν, έρχεται η Ευλογία πάνω του. Αλλιώς, αν δεν το καταλάβει κι αρχίζει να μ’ ευχαριστεί για την αγάπη αυτή, τα καταστρέφει όλα. Αν όμως ...

Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης (1912-1998). Όταν είχα γίνει ιερεύς, σκέφθηκα να μην μνημονεύω τους συγγενείς μου, παππούδες, γιαγιάδες κ.λπ. Έγραψα πρόχειρα τα ονόματά τους μ’ ένα μολύβι και τα έβαλα εις τον ιερόν, μαζί με άλλα ονόματα που είχαμε, να τα μνημονεύει ο Γέροντας μου, ο π. Νικηφόρος. Έτσι, πέρασαν αρκετές ημέρες και ήμουν σίγουρος ότι μνημονεύονται τα ονόματα. Ένα βράδυ, βλέπω εις τον ύπνο μου γερόντια, γριούλες, τους συγγενείς μου, όλους αυτούς που είχα γράψει πρόχειρα εις το χαρτί, να με πλησιάζουν και να μου λένε: – Εσύ μας έγραψες, αλλά ο π. Νικηφόρος δεν μας μνημονεύει. Το πρωί πηγαίνω εις το Γέροντά μου και του λέγω: – Γέροντα, είχα αφήσει κάτι ονόματα εις το χαρτί. Τα μνημονεύεις; – Όχι, μου λέγει θυμωμένα. Ήταν άσχημα γραμμένα, και ...

Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός (1890 – 1964). Με πολύ λίγα λόγια θα σας πω, πως με την κόρη μου ήμασταν μαλλωμένες για περίπου δύο χρόνια για ασήμαντες αιτίες και, ενώ μένει στον επάνω όροφο από μένα, δεν κατέβαινε ούτε για τα μάτια, να με δη. Κι όμως ήμασταν πάρα πολύ αγαπημένες. Σε τρεις με τέσσερις μέρες, αφού προσευχήθηκα στον Άγιο , ανοίγει η πόρτα μου, επειδή έχει πάντα το κλειδί μου μαζί της, και την είδα να μπαίνει ξαφνικά, χαμογελαστή, όπως το φαντάστηκα και το ζήτησα από τον Άγιο. Ευχαριστώ τον Άγιο Νικηφόρο με όλη μου την ψυχή. Από το βιβλίο του Μοναχού Σίμωνος, ο «Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός, ο θαυματουργός».

Γέροντας Ιωσήφ ο Σπηλαιώτης (1897-1959). Είχε πάει κάποτε στον Γέροντα Ιωσήφ τον Σπηλαιώτη -την ευχή του να ‘χουμε που ‘ταν στ’ Άγιο Όρος, μεγάλος ασκητής, εκοιμήθη- ένας πατριώτης του. Πήγε, λοιπόν, κι ο Γέροντας ρωτούσε για όλους τους παλιούς εκεί. Πώς ρωτάμε, αν έλθει κάποιος απ’ το χωριό μας; Τι κάνει ο τάδε; Τι κάνει ο τάδε; Όλα αυτά. Έτσι ρώταγε κι ο Γέροντας Ιωσήφ, να ‘χουμε την ευχούλα του. Μεγάλος αγωνιστής. Και μεγάλος πατριώτης. Και έφτασαν σε κάποιον και λέει: – Αυτός τι κάνει; Ήταν λίγο δυσκολεμένος. – Αυτός, λέει, Γέροντα, πέθανε χωρίς να εξομολογηθεί. Και μας άφησε μεγάλη στενοχώρια. Τον κοίταξε καλά-καλά ο Γέροντας, διεισδυτικά και με νόημα, εμβλέψας, που λέει το Ευαγγέλιο, και τι του λέει; – Αδελφέ δεν έχεις δίκαιο. Εξομολογήθηκε ο ...

Ο αββάς Ποιμήν. Ο αββάς Ποιμήν ήρθε κάποτε να κατοικήσει στα μέρη της Αιγύπτου. Κοντά του έμενε ένας αδελφός που είχε γυναίκα, και ποτέ δεν τον ήλεγξε. Αυτή λοιπόν (η γυναίκα) έτυχε να γεννήσει νύχτα. Το πήρε είδηση ο γέροντας και κάλεσε τον μικρότερο αδελφό (της συνοδείας) του. – Πάρε μαζί σου ένα μπουκάλι κρασί, του είπε, και πήγαινε να το δώσεις στο γείτονα, γιατί το χρειάζεται σήμερα. Εκείνος έκανε όπως τον πρόσταξε ο γέροντας. Μόλις πήρε το κρασί ο αδελφός, κατανύχθηκε. Σε λίγες μέρες απομάκρυνε τη γυναίκα, αφού της έδωσε ό,τι είχε. Ύστερα ήρθε στον γέροντα και του είπε. – Εγώ από σήμερα μετανοώ. Ο γέροντας του έδωσε θάρρος. Τότε ο αδελφός πήγε κι έχτισε άλλο κελλί, δίπλα στου γέροντα. Κι απ’ αυτό ερχόταν (συχνά) στον γέροντα, ...

Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994). : Κάποτε με επισκέφθηκε ένας νεαρός πρωί-πρωί, και χτυπούσε το σιδεράκι. Έριξα μια ματιά να δω ποιος είναι, γιατί δεν ήταν η ώρα ν’ ανοίξω. Όταν είδα έναν νέο με φωτεινό πρόσωπο κατάλαβα ότι έχει πνευματικά ενδιαφέροντα και διέκοψα, διότι ήμουν απασχολημένος. Του πρόσφερα ένα νερό, και με τρόπο τον ρωτούσα να μάθω γύρω από τη ζωή του, γιατί είχε πνευματικό περιεχόμενο, και μου άνοιξε απλά την καρδιά του. – Εγώ, πάτερ μου, τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου τα πέρασα στις φυλακές, τώρα είμαι 26 χρονών. Τον ρωτάω: – Καλά τι έκανες, παλικάρι; Και άρχισε να μου διηγήται: – Από μικρός που ήμουν, πονούσα όταν έβλεπα δυστυχισμένους και τους ήξερα όλους, όχι μόνον της ενορίας μας, αλλά και από άλλες ενορίες. Ο Παπάς ...

Κάποτε ο όσιος Βασίλειος περπατούσε μέσα από μία πλατεία, όταν μερικά νέα κορίτσια που πουλούσαν τα εργόχειρά τους άρχισαν να γελάνε με τη γύμνια του. Ξαφνικά άρχισαν χάνουν το φως τους. Μία από αυτές, περισσότερο λογική από τις άλλες, μόλις κατάλαβε ότι άρχισε να τυφλώνεται, αντιλήφθηκε την αμαρτία της και πήγε γρήγορα προς τον άγιο και τον ικέτευσε να σταματήσει. Έπεσε στα πόδια του με δάκρυα και ζήτησε συγχώρεση. Ο όσιος γέλασε και της είπε: – Εάν δεν επαναλάβεις το ίδιο, τότε θα δεις το φως σου. Το κορίτσι υποσχέθηκε να μην τον κοροϊδέψει ξανά. Τότε ο άγιος την διέταξε να σηκωθεί όρθια και έπειτα φύσηξε μέσα στα μάτια της και αμέσως ανέκτησε το φως της. Έπεσε πάλι στα πόδια του ευχαριστώντας και εκπλιπαρώντας ...

Ο όσιος Γεώργιος της Δράμας (Καρσλίδης). Επί κατοχής, κάποιος νέος σκότωσε ζαρκάδια και πήγε να το εξομολογηθεί στον όσιο , γιατί όλοι του έλεγαν ότι αυτό που έκανε είναι αμαρτία. Στην εξομολόγηση του είπε ο όσιος: – Γνωρίζω, όχι παιδί μου, δεν έκανες αμαρτία, ο Θεός σου τα έστειλε, γιατί ήσασταν πολύ πεινασμένα. Για άλλες αμαρτίες του του έβαλε κανόνα να κάνει μετάνοιες. Το 1944 τον τον έπιασαν οι Βούλγαροι με άλλους 29 συγχωριανούς του. Τους πήγαν στη Δράμα και τους έκλεισαν στη φυλακή. Μετά τους πήγαν στις Σέρρες. Εκεί έμεινε εννέα ημέρες. Με τη βοήθεια ενός καλού διερμηνέως αθωώθηκε με άλλους πέντε και ελευθερώθηκαν. Τους υπόλοιπους τους καταδίκασαν σε θάνατο και σε ισόβια δεσμά, αλλά ευτυχώς ήλθε η λήξη του πολέμου και σώθηκαν ...

6/5/ 1995, Θεσσαλονίκη «Νιώθουμε την ανάγκη να σας ευχαριστήσουμε για την μεγάλη τιμή που μας κάνατε να φέρετε την Αγία Ζώνη στο σπίτι μας. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε τα θαύματα που είδαμε να συμβαίνουν. Σας αναφέρουμε ορισμένα με πλήρη επίγνωση των όσων γράφουμε. Στρατοδίκης με σοβαρό πρόβλημα στην μέση, ο οποίος βάδιζε κυρτός, μόλις έφυγε από το σπίτι έγινε καλά. Παιδάκι 1,5 ετών, που δεν μπόρεσε ποτέ να πατήσει στα πόδια του –είχε πρόβλημα εκ γενετής– μόλις πήγε στο σπίτι του βάδισε. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι δικοί του προσκύνησαν την Αγία Ζώνη την τελευταία στιγμή, ενώ είχατε μπεί στο αυτοκίνητο για να φύγετε. Μας το ανέφεραν μετά από πολλές μέρες γιατί φοβήθηκαν! Συνάδελφος του συζύγου μου, χωρίς να έλθει στο σπίτι να ...

Ο Ιερέας, π. Ευάγγελος Χαλκίδης (1923-1987). είχε αρκετά άγια Λείψανα που ήρθαν στην κατοχή του με θαυμαστό τρόπο. Συνήθως ενεφανίζοντο στον ύπνο του οι άγιοι και στον κάτοχο των ιερών λειψάνων και μ’ αυτόν τον τρόπο εγίνοντο οι γνωριμίες και οι ανταλλαγές των λειψάνων. Μία ηλικιωμένη μοναχή που έμενε στην Καλαμαριά είχε άγια Λείψανα των πέντε Μαρτύρων. Ήταν μόνη και ήθελε να βρη κάποιον άνθρωπο ευλαβή να του τα δώση. Έκανε προσευχή με αυτό το αίτημα. Παρουσιάστηκαν οι Άγιοι σε όνειρο στην μοναχή και της είπαν ότι θα ‘ρθη ένας παπάς να του δώσης τα Λείψανα. Επίσης στον π. Ευάγγελο του είπαν να πάη στο τάδε σπίτι, τον περιμένει μία μοναχή για να του δώση τα Λείψανά τους. Πήρε το λεωφορείο βρήκε το ...

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης. (Φωτογραφία Αγιορετικής Φωτοθήκης). Άλλη φορά πήγαμε με τον Άγιο στα μέρη της Βοιωτίας. Ήταν μαζί μας και η ανιψιά του η Ελένη. Καθίσαμε για λίγο κάπου και μετά μας έδειξε την κατεύθυνση που ήθελε να πάρουμε. Εμείς δειλιάσαμε, γιατί το μέρος ήταν άγριο και κακοτράχαλο. Ο Άγιος στάθηκε λίγο και κοίταξε με τη Θεία Χάρη. Τελικά μας είπε πως δεν ήταν πολύ μακριά το σημείο που ήθελε, γύρω στα 750 μέτρα, οπότε πρότεινε να πάμε με τα πόδια. Πάλι όμως αντιδράσαμε, επιμένοντας πως θα ήταν πολύ δύσκολο για τον Παππούλη να βαδίσει σ’ αυτό το δύσβατο μέρος. – Μην ανησυχείτε, βρε για μένα. Αυτά τα μέρη μού αρέσει να τα περπατώ. Καθώς βαδίζαμε μας είπε: – Θέλω να πάμε, γιατί κάτι ...

Μοναχός Ζωσιμάς (1937-2010). Το θαύμα που μου συνέβη είναι το εξής: Οι γιατροί μου βρήκαν πως έπασχα από πολλαπλή σκλήρυνση και ήμουν στο σημείο που δεν μπορούσα να περπατάω και τα χέρια μου είχαν αδυνατίσει εντελώς και συχνά έχανα τις αισθήσεις μου. Όταν πήγαμε στο σπίτι του πατέρα Ζωσιμά, χωρίς να με γνωρίζει, μετά από λίγη ώρα, που καθόμουν έξω στην αυλή, γιατί μέσα ήταν πάρα πολύς κόσμο, ήρθε μια κυρία και φώναξε: – Ποια είναι η Άννα η Κύπρια; Την θέλει ο Γέροντας. Εγώ δεν ανταποκρίθηκα, γιατί εμένα ο Γέροντας δεν με είχε ξαναδεί. Μετά όμως αυτή η κυρία ξαναφώναξε και αμέσως κατάλαβα πως έλεγε για μένα. Εγώ κατευθύνθηκα προς το μέρος που βρισκόταν ο Γέροντας και τον ρώτησα: – Γέροντα, αφού δεν με ξέρεις, πώς ...

Άιος Μητροφάνης αρχιεπίσκοπος Βορόνεζ. Ο άγιος Μητροφάνης ήταν αληθινός πατέρας για όλο το ποίμνιό του, τους κληρικούς, τους μοναχούς και τους λαϊκούς. Όμως πιο πολύ ο άγιος Μητροφάνης αγαπούσε τους φτωχούς. Ένας από τους βιογράφους του λέει: “ένας από τους πιο βασικούς κανόνες που ακολουθούσε στη ζωή του ο άγιος ιεράρχης ήταν να δίνει όλα που είχε αποκτήσει πρώτα στον Θεό, που είναι η αιτία όλων των αγαθών και δεύτερο στον πλησίον, σ’ αυτόν που δεν έχει τίποτα”. Οι περιηγήσεις του αγίου ιεράρχη στην επαρχία του ήταν για τους ανήμπορους ανθρώπους πραγματική γιορτή. Ξεκινώντας για το ταξίδι ο άγιος Μητροφάνης έπαιρνε μαζί του αρκετά λεφτά από το ταμείο της μητρόπολης τα οποία μοίραζε στους φτωχούς, τους φυλακισμένους και σ’ όλους όσοι είχαν ανάγκη σε ...

Όσιος Μάρκος ο Σπηλαιώτης, της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου. Κάποτε ο όσιος έσκαψε ένα τάφο για κάποιο κεκοιμημένο αδελφό. Εξαντλημένος όμως καθώς ήταν από νυχτερινή αγρυπνία και ορθοστασία, δεν μπόρεσε να τον κάνη αρκετά ευρύχωρο. Όταν έφεραν το σώμα του νεκρού και δοκίμασαν να το τοποθετήσουν στον τάφο, διαπίστωσαν ότι μόλις και μετά βίας χωρούσε μέσα. Άρχισαν τότε οι αδελφοί να παραπονούνται και να βαρυγγωμούν κατά το οσίου Μάρκου. – Αδελφέ, του έλεγαν, τι μνήμα είν’ αυτό που έσκαψες; Ούτε νεκρό μπορούμε μπορούμε να θάψουμε καλά ούτε να τον περιχύσουμε με λάδι, όπως συνηθίζεται. Γιατί το ‘κανες τόσο στενό; Ο όσιος έβαλε ταπεινά μετάνοια. – Συγχωρέστε με, πατέρες, είπε, γιατί από σωματική αδυναμία δεν έκανα σωστά την εργασία. Εκείνοι όμως δεν ησύχασαν, αλλά πολλαπλασίασαν ...

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994). Συνάντησα κάποιο φίλο το 1990 σε δρόμο της Θεσσαλονίκης. – Γεια σου σου Βασίλη. – Γεια σου Κώστα. – Τα έμαθες τα νέα; Έμαθες τι συνέβη στο φίλο μου και πατριώτη σου Νίκο (Ν.Κ.); – Όχι, γιατί δεν έχουμε ιδιαίτερες σχέσεις. Εξ άλλου έχω καιρό να τον συναντήσω. – Άκου λοιπόν. Ο Νίκος πήγε επίσκεψη στο Άγιον Όρος. Μεταξύ των άλλων αποφάσισε να επισκεφθή και το μοναχό Παΐσιο (εγώ πρώτη φορά άκουγα για τον Γέροντα). Τι τα ‘θελε όμως; Ακόμη τρέχει και δεν μπορεί να συνέλθη από απ’ αυτό που του συνέβη. – Γιατί τι έπαθε ο άνθρωπος; Έπαθε κανένα κακό; – Όχι, όχι αντίθετα. Ταρακουνήθηκε ο εσωτερικός κόσμος του, αναθεώρησε πολλές αρχές γύρω από την Ορθοδοξία και έγινε πολύ σωστός χριστιανός και ...

Τίμιο Ξύλο το οποίο φυλάσσεται στο σκευοφυλάκιο του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Μια ηλιόλουστη μέρα, αφού τέλειωσε τις δουλειές του σπιτιού κι ετοίμασε το φαγητό μετέφερε τη μηχανή της στην ταράτσα του σπιτιού για να γαζώσει. Από κοντά είχε το αγοράκι της, τον Σταύρο που θα ήταν περίπου 20 μηνών. Το παιδάκι έπαιζε γύρω από την καπνοδόχο, αλλά σε μια στιγμή παραπάτησε κι όπως η ταράτσα δεν είχε στηθαίο, έπεσε από ύψος τριάμισι περίπου μέτρων και χτύπησε θανάσιμα σε ένα πελέκι. Αλλόφρων έτρεξε κοντά του η έρμη μάνα. Τι να δει; Το αγοράκι της αιμορραγούσε εκεί στο χώμα από στόμα, μύτη, αυτιά, χωρίς να αναπνέει, χωρίς σημάδια ζωής. Άφωνη παρακολουθούσε η κ. Στυλιανή. Οι δικοί της άνθρωποι, που προστρέξανε, δεν ήξεραν πώς να την αντιμετωπίσουν, όπως την ...

Οι Άγιοι Ραφαήλ (αριστερά), Ειρήνη και Νικόλαος. Το Νοέμβριο του 1960 η Ελευθερία Σκούφου από τη Μυτιλήνη είδε στον ύπνο της ένα κατάλευκο κτίριο, στην είσοδο του οποίου περίμενε πολύς κόσμος τη σειρά του για να μπει μέσα. Τους υποδεχόταν ένας μεγαλόσωμος κληρικός με ράσο και επανωκαλύμαυχο. – Τι είναι εδώ πάτερ; τον ρώτησε. – Είναι κλινική. Εδώ έρχονται και γιατρεύονται, της απάντησε. – Ποιος είσθε; τον ξαναρώτησε. – Εγώ είμαι ο μεγάλος ιατρός της κλινικής. Είμαι ο άγιος Ραφαήλ. “Γιατρός θα γίνω να θεραπεύω τον κόσμο στα πέρατα της οικουμένης. Πολλοί καρκινοπαθείς θα βρουν γιατρειά κοντά μου”, διαβεβαίωσε σε ένα ενύπνιο την Μυρσίνη Δουργκούνα, που τον είδε να δίνει την ευλογία του στους γιατρούς μέσα στο νοσοκομείο της Μυτιλήνης. Άλλωστε, ήδη από τις πρώτες εμφανίσεις, ο Άγιος ...

Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Μυρτιδιώτισσας. 21 Ιανουαρίου 1829. Η νύχτα είναι προχωρημένη και οι κάτοικοι στα Κύθηρα έχουν αποσυρθεί και ησυχάζουν. Ξαφνικά την ησυχία διαδέχεται η βοή των στοιχείων της φύσεως. Άνοιξαν οι καταρράκτες τ’ ουρανού και χύνονταν με πάταγο, απειλώντας να καταστρέψουν το νησί. Ψηλά στο φρούριο, όπου κατοικούσαν και πολλές οικογένειες, ήταν χτισμένη μια εκκλησία προς τιμήν της Θεοτόκου. Μέσα σ’ αυτή φυλαγόταν εκείνη την εποχή η θαυματουργή εικόνα της Μυρτιδιώτισσας. Ενώ η θεομηνία συνεχιζόταν, πέφτουν στο φρούριο συγχρόνως δύο κεραυνοί. Ο ένας σπάζει το κοντάρι της σημαίας, μπαίνει σπαράζοντας στον ναό, ξηλώνει το δάπεδο, τρυπά τον τοίχο μπροστά στην αγία εικόνα και χώνεται στο πλαϊνό δωμάτιο. Ο χώρος αυτός χρησίμευε σαν πρόχειρη πυριτιδαποθήκη. Ο κεραυνός, σωστό πυρακτωμένο φίδι, ανατρέπει κι εδώ ...