Θαυμαστές διηγήσεις

Άγιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης. Μερικοί ξεκίνησαν για κάποια ανάγκη να πάνε σ’ ένα φρούριο, από εκείνα που βρίσκονται έξω από τα όρια της κατοικημένης περιοχής. Ξέσπασε όμως ραγδαία βροχή και μπόρα. Χάνουν τον δρόμο γιατί δεν μπορούν να δουν μπροστά τους. Περιπλανώνται στην έρημο, χωρίς να βρίσκουν ούτε χωριό, ούτε σπηλιά, ούτε διαβάτη. Παραδέρνοντας στη στεριά, σαν τους θαλασσινούς, φθάνουν σαν σε λιμάνι στη σπηλιά του θείου Συμεώνη (όσιος Συμεών ο Παλαιός). Βλέπουν έναν άνθρωπο σκελετωμένο και ρυπαρό που είχε ρίξει στους ώμους του μια κουρελιασμένη προβειά. Τους είδε και τους χαιρέτησε. Ήταν καταδεκτικός και τους ρώτησε γιατί ήλθαν. Όταν του διήγηθηκαν τι είχε συμβή και τον παρακάλεσαν να τους δείξη το δρόμο για το φρούριο τους είπε: – Περιμένετε κι εγώ θα σας ...

Έργο Ιερομονάχου Αναστασίου Αγιορείτη. Ένας γέροντας είπε, πως η ταπείνωση είναι ισχυρότερη από κάθε δύναμη. Διηγήθηκε μάλιστα και τούτο: Δύο επίσκοποι γειτονικών επαρχιών είχαν κάποτε μεταξύ τους κάποια παρεξήγηση. Κι ήταν ο ένας πλούσιος και αυταρχικός, ενώ ο άλλος ταπεινός. Ο αυταρχικός ζητούσε να κάνει κακό στον ταπεινό. Το άκουσε αυτός κι έλεγε στους κληρικούς του: – Θα νικήσουμε, με τη χάρη του Θεού. – Ποιος μπορεί, δέσποτα, να τον νικήσει αυτόν; του έλεγαν οι κληρικοί. – Κάνετε υπομονή, παιδιά μου, και θα δείτε το έλεος του Θεού, τους απαντούσε εκείνος. Περίμενε λοιπόν την κατάλληλη ευκαιρία. Και όταν ο άλλος επίσκοπος είχε πανήγυρη κάποιων αγίων μαρτύρων, πήρε τους κληρικούς του και κίνησε, λέγοντάς τους: – Ακολουθήστε με! Και ό,τι με βλέπετε να κάνω, αυτό να κάνετε κι ...

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης (1829-1908). Έπειτα από πρόσκλησι του αρχιεπισκόπου του Χαρκόβου Αμβροσίου ο π. Ιωάννης λειτούργησε στον καθεδρικό ναό . Συλλειτούργησε μαζί του όλο το ιερατείο της πόλεως. “Έγινε χαλασμός κόσμου και όχι ιερουργία”, παρατήρησε κάποιος αυτόπτης. Το πλήθος έσπρωχνε τόσο, που οι ψάλτες αναγκάσθηκαν να ψάλλουν μέσα από το Ιερό. Η μικρή και μεγάλη Είσοδος έγιναν κι αυτές μέσα στο Ιερό μπροστά στην Ωραία Πύλη. Με κόπο κατόρθωσε να βγη ο π. Ιωάννης. Η πλατεία και οι κοντινοί δρόμοι ήσαν κατάμεστοι από κόσμο. Ύστερα απ’ αυτό δεν μπορούσε να δεχθή να ιερουργήση στους άλλους ναούς που τον καλούσαν. Δέχθηκε όμως την πρότασι του αρχιεπισκόπου να ψάλη την παράκλησι στην πλατεία του καθεδρικού ναού. Η συγκέντρωσις του πλήθους ήταν πάλι απερίγραπτη. Ο κόσμος κατέκλυσε ...

Ο Ιερομόναχος π. Ευμένιος Σαριδάκης (1931-1999). Κάποια φορά, ήλθε ένας άνθρωπος να πάρη την ευχή του Παππούλη . Αφού προσκύνησε και πήρε την ευχή του, του λέει: – Αχ, Πάτερ, πολύ θα ήθελα να σας πάρω μια φωτογραφία, αλλά μου τελείωσε το φιλμ. Του λέει ο πατήρ Ευμένιος: – Δεν πειράζει. Τράβα, τράβα. Τράβηξε αρκετές φωτογραφίες και βγήκαν όλες. Όταν, μετά από χρόνια, είδε αυτός ο άνθρωπος τον π. Ευμένιο στην Κρήτη, του είπε: – Είμαι αυτός, που σας τράβηξα φωτογραφίες χωρίς φιλμ και βγήκανε. Και ο Παππούλης του είπε: – Καλά, καλά. Από το βιβλίο του Μοναχού Σίμωνος, «Πατήρ Ευμένιος, Ο ποιμήν ο καλός, και θαυματουργός».

Άγιος Ιάκωβος (Τσαλίκης). Ένα ζευγάρι Ελλήνων που έμεναν στο Λονδίνο επισκέφθηκαν τον Γέροντα. Ο άνδρας είχε μια σπάνια μορφή καρκίνου στον οισοφάγο. Ο Γέροντας τον διάβασε, τον σταύρωσε με την κάρα του Αγίου και τον άλειψε με λάδι. Το βράδυ, όταν πήγαν στο ξενοδοχείο και ξάπλωσαν να κοιμηθούν, πιάνει τον άνδρα ένας δυνατός βήχας και βγάζει από το στόμα του έναν πηχτό ζελέ, σε μέγεθος και σχήμα μεγάλου αυγού. Αυτό ήταν ο καρκίνος είχε θεραπευθή! Μαρτυρία του π. Γεωργίου Αυθίνου από το βιβλίο ο “Γέρων Ιάκωβος, Διηγήσεις, νουθεσίες, μαρτυρίες”, των εκδόσεων Ενωμένη Ρωμιοσύνη.

Ι885. Στο Σιδηροδρομικό Σταθμό της Μόσχας εργάζεται και ο Ιβάν Σοκολώφ. Ήταν “κλειδαράς”. Είχε ένα μεγάλο κλειδί, με το οποίο άνοιγε στις διασταυρώσεις τις γραμμές, ανάλογα με το δρομολόγιο και τον προορισμό που είχε το κάθε τραίνο. Ήρεμη και άνετη δουλειά. Αλλά όχι πάντοτε. Μια ημέρα έφθανε η ταχεία από την Πετρούπολη. Ο Ιβάν είχε χρέος να γυρίσει με το κλειδί την γραμμή, για να πάει η ταχεία στην δική της αποβάθρα. Αλλά να, την ίδια στιγμή βλέπει πιο κάτω το μικρό του παιδί επάνω στην γραμμή που έπρεπε να μπη το τραίνο. Αν δεν γύριζε με το κλειδί του την γραμμή, η ταχεία θα έπεφτε επάνω σε ένα άλλο τραίνο, που περίμενε να αναχωρήσει και τα θύματα θα ήταν ...

31-3-2000, Καναδάς Πριν ένα μήνα έλαβα ένα φακελάκι, που μέσα είχε ένα θησαυρό για μας που ζούμε μακρυά από το σεβαστό Άγιον Όρος. Ήταν μία λουρίδα με ύφασμα ευλογημένο στην Αγία Ζώνη της Παναγίας μας. Ακούστε και το πρώτο θαύμα που έκανε. Ένας φίλος μας ήλθε στο μαγαζί μου και μου είπε ότι ο πατέρας του ήταν ετοιμοθάνατος. Έκανε εγχείρηση (καρκίνο στο κεφάλι) πριν 20 ημέρες και βρισκόταν σε αφασία. Ήταν όλοι τους πολύ στενοχωρημένοι. Του είπα ότι μου έστειλαν από την Ιερά Μονή του Βατοπαιδίου κορδέλα από την Αγία Ζωνή. Πάρε την και σταύρωσε το κεφάλι του πατέρα σου και θα γίνει καλά. Θέλω όμως να μου την επιστρέψεις, για να την δώσω και σε άλλους να την προσκυνήσουν. Πράγματι πήγε στο νοσοκομείο ...

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης (1906-1992). Το παρακάτω μου το διηγήθηκε ένας καθηγητής πανεπιστημίου που το άκουσε ο ίδιος από τον παθόντα. Ένα βράδυ, σε κάποια στροφή, ένα ταξί έπεσε σε μια χαράδρα και έγινε μια μάζα σίδερα. Ο οδηγός ήταν μόνος του στο ταξί εγκλωβισμένος, οπότε βλέπει έναν γέροντα ιερέα να βγάζει τα σίδερα και να τον ελευθερώνει. Δεν είχε πάθει τίποτε. Ο ταξιτζής τον ρώτησε: – Πώς με βρήκατε, πού με είδατε; Του λέει (ο γέροντας του ταξιτζή): – Περνούσα και σε είδα. Ενώ δε ο ταξιτζής κοίταζε το ταξί του, αυτός εξαφανίστηκε. Έψαξε αλλά μάταια. Την άλλη μέρα ρωτούσε όποιον έβλεπε για τον Γέροντα περιγράφοντας τα χαρακτηριστικά του, γύρισε όλα τα μοναστήρια, αλλά τίποτε. Οπότε κάποιος του είπε για τον Γέροντα Πορφύριο. Πήγε, τον βρήκε, τον ...

Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσας (1866-1949). Μια φορά κάποιοι έφεραν στον Γέροντα χίλια ρούβλια. Για εκείνη την εποχή ήταν πάρα πολλά χρήματα. Ο πατήρ Σεραφείμ δεν τα δέχτηκε αλλά είπε να τα δώσουν οπωσδήποτε στον πρώτο άνθρωπο που θα συναντήσουν στο δρόμο προς το σιδηροδρομικό σταθμό. Πρώτος που συνάντησαν στο δρόμο ήταν ένας μεθυσμένος άνδρας. Σ’ αυτόν και έδωσαν τα χρήματα αν και δεν ήταν σίγουροι ότι είναι σωστό αυτό που κάνουν. Ο άνθρωπος μόλις τα είδε αμέσως ξεμέθυσε: – Αχ, αγαπητοί μου, με σώσατε από βέβαιο θάνατο! Όπως, τους διηγήθηκε ήταν υπάλληλος ενός κρατικού καταστήματος. Στο κατάστημά του έγινε έλεγχος και βρήκαν ότι υπάρχει έλλειμα χρημάτων, ακριβώς χίλια ρούβλια. Αυτός δεν είχε τόσα λεφτά να πληρώσει και ήταν σίγουρος ότι θα τον βάλουν στη φυλακή. Ήταν ...

Άγιος Ιωάννης ο Νηστευτής. (Έργο Ράλλη Κοψίδη). Ο άγιος Ιωάννης ο Νηστευτής όταν ήταν διάκος, είχε το διακόνημα να μοιράζει στους φτωχούς χρήματα της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης. Κάποτε ενώ επέστρεφε στην πόλη, τού έμεινε ένα πουγγί μόνον, από το οποίο όμως μοίραζε με απολοχεριά  λεφτά στους φτωχούς. Και επειδή συνέρρεαν συνεχώς φτωχοί αυτός δεν σταματούσε να δίνει. Εντούτοις το πουγγί αντί να αδειάζει γέμιζε συνεχώς. Όταν ο άγιος έφτασε στην πύλη της Κωνσταντινούπολης που ονομάζεται Βουν βρέθηκε εκεί ένας φθονερός άνθρωπος που φώναξε: – Κύριε ελέησον! Ποτέ δεν θα αδειάσει το πουγγί αυτό; Και αμέσως –και τι δεν προκαλεί ο φθόνος– το πουγγί άδειασε! Και τότε, ο άγιος Ιωάννης, κοιτάζοντάς  με λιονταρίσιο και άγριο τον φθονερόν άνθρωπο βλέμα του είπε: – Ο Θεός να σε συγχωρέσει, διότι αν ...

Γερόντισσα Γαβριηλία (1997-1992). Οι Άγγελοι είναι πάντα έτοιμοι να μας βοηθήσουν. Το έχω δει με τα μάτια μου. Τα νοερά μάτια. Και στην πιο δύσκολη στιγμή ακόμα… Να περνούν τσακάλια -ολόκληρη ομάδα- με τα λαμπερά τους μάτια και να έρχονται κατά πάνω μου, μέσα στο δάσος, στη ζούγκλα, όταν ήμουν στην Ινδία και να με κάνει ο Θεός σαν αόρατη σ’ αυτά, σαν να μην υπήρχα… Δεν ήταν των Αγγέλων η προστασία αυτή; Τι λέτε… Ύστερα από τέτοιες περιπέτειες, τίποτα δεν με τρομάζει… Και κάτι άλλο. Όταν αγαπούμε, οι Άγγελοι γίνονται οι καλύτεροί μας συνεργάτες. Αυτοί έρχονται και όταν εμείς κάποτε διερωτώμεθα: – Άραγε πού να πάω; Άραγε αν πάω εκεί, τι θα βρω; Έκανα πολλές μετακινήσεις στη ζωή μου και τύχαινε να πηγαίνω από τόπο ...

Ονομάζομαι Νικουλίνα Γλοδαρένκο. Κατοικώ στην Κωνστάντσα Ρουμανίας, στην οδό Mircea cel Batran, αριθμ. 152Α, και είμαι αρχιλογιστής στο νοσοκομείο. Σας γράφω για ένα τρομερό γεγονός, πού, με την βοήθεια του Θεού, είχε μια πολύ ευτυχή λύση. Στις 5 Ιανουαρίου 1999 ο σύζυγός μου Βίκτωρ Γλοδαρέγκο έπαθε εγκεφαλικό επεισόδιο. Τον πήρανε στο νευροχειρουργικό τμήμα. Μετά από λίγες μέρες έπαθε νεφρική ανεπάρκεια και τον μετέφεραν στην εντατική μονάδα. Οι αναλύσεις έδειχναν ότι ήταν μία πολύ σοβαρή κατάσταση. Αν και οι γιατροί χρησιμοποίησαν όλες τις πιθανές μεθόδους για να τον κρατούν ζωντανό, οι πιθανότητες επιβίωσης ήταν λίγες. Τα δευτερόλεπτα ήταν μετρημένα. Σε αυτές τις στιγμές της απογνώσεως ήρθε ένας κύριος που τον είχα γνωρίσει στη δουλειά, ο οποίος τρέμοντας από συγκίνηση και με δάκρυα μου έδωσε μερικά ...

Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής (1888-1970). Στον Πειραιά μία Πατμία, η Νίκη Τραχανίδου, το γένος Γαμπιεράκη, είχε ακούσει για την αγιότητα του και είχε προμηθευθεί λάδι από την κανδήλα π’ άναβε στον τάφο του Γέροντα και με ευλάβεια το φύλαγε στο εικονοστάσι της. Αυτή συνήθιζε να κάμνη συγκέντρωση ωρισμένων ευλαβών γυναικών στο σπίτι της και να διαβάζουν θρησκευτικά βιβλία και να ψάλλουν την παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο. Μία από αυτές τις κυρίες, η κ. Ελένη Σακαλή κάτοικος Κερατσινίου, στο πέλμα της είχε όγκο και οι γιατροί της συνέστησαν εγχείρηση, διότι διαφορετικά ο όγκος θα επάθαινε εξαλλαγή και θα κινδύνευε να χάση το πόδι της. Η Πατμία της έδωσε το φάρμακο, το λάδι του Γέροντα, και ψάλλοντας το απολυτίκιο* -άλειψε τον όγκον που σε λίγες ...

Ο άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης (1829-1908) Ο αρχιεπίσκοπος Μπογουτσάρσκυ Σεραφείμ διηγείται ότι “ένας τυφλός ωδηγήθηκε στον σταθμό Γολούτ την ώρα που στάθμευε το τραίνο με το οποίο ταξίδευε ο π. Ιωάννης . Τότε εκείνος έδωσε εντολή να βγάλη ο άρρωστος το μαντήλι από τα μάτια του. Έψαλλε την ακολουθία του αγιασμού, έβρεξε το μαντήλι στο αγιασμένο νερό και ένιψε τρεις φορές τα μάτια του τυφλού. Ξαφνικά ο τυφλός φώναξε: – Βλέπω, βλέπω! Έπεσε στα πόδια του π. Ιωάννου και άρχισε να τα ασπάζεται. Το ίδιο έκαναν και οι συγγενείς του έξαλλοι από χαρά. Αναγκάσθηκαν να τους απομακρύνουν με την βοήθεια της χωροφυλακής! Από το βιβλίο “Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης” των εκδόσεων της Ιεράς Μονής Παρακλήτου.

Όσιος Γεώργιος (1901-1959). Ένα πρωινό Σαββάτου μία γυναίκα πήγε από τη Δράμα στο μοναστήρι , για να λειτουργηθεί και να εξομολογηθεί. Ο όσιος την είδε από μακριά και την φώναξε: – Μαρία γύρισε πίσω! Εκείνη παραξενεύτηκε και του είπε: – Γέροντα γιατί δεν με δέχεσαι, τι έκανα; Της απάντησε ο όσιος: – Πήγαινε να προλάβεις τον άνδρα σου, τους υπαλλήλους, το μαγαζί… Σήμερα που θα λυώσει το μίγμα -ήταν κατασκευαστής λευκών μετάλλων- μέσα στο καζάνι είναι μία χειροβομβίδα. Η γυναίκα έντρομη επέστρεψε στην πόλη και πρόλαβε τον άνδρα της, προτού θέσει φωτιά στο καζάνι με τα σιδερικά, όπου πράγματι ανάμεσα τους, χωρίς να το γνωρίζει, υπήρχε μία χειροβομβίδα. Ο χαρισματούχος όσιος έσωσε τον άνθρωπο αυτόν και τους υπαλλήλους του από βέβαιο θάνατο.   Από το βιβλίο του Μοναχού Μωυσή Αγιορείτη, ο ...

Όσιος Μάξιμος ο Καυσοκαλύβης. Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες ότι δεχόταν συχνά ουράνιο άρτο ! Μια από αυτές αποκαλύπτει ότι, σε καιρό χιονοθύελλας, ήρθε στο σπήλαιο του ο νοσοκόμος της Λαύρας Γρηγόριος μαζί με κάποιον άλλον αδελφό. Έφεραν μαζί τους ψωμί και κρασί και μερικά άλλα τρόφιμα για να παρηγορήσουν τον όσιο. Το χιόνι είχε σκεπάσει τα πάντα και πουθενά δεν φαίνονταν ίχνη από πατήματα ανθρώπων. Μόλις όμως μπήκαν μέσα στη φτωχική καλύβα, είδαν ένα αχνιστό φρέσκο ψωμί, που μοσχοβολούσε. Εξέτασαν και δεν βρήκαν μέσα στην καλύβα ίχνος φωτιάς. Κατάλαβαν τότε ότι το ψωμί ήταν ουρανόσταλτο δώρο στον άγιο, που είχε ανεπιφύλακτα αφιερωθεί στον Κύριο και είχε εμπιστευθεί ολότελα τη ζωή του στη θεία πρόνοια. Κατάπληκτοι και συγκινημένοι, έπεσαν στα πόδια του και τον παρακάλεσαν να ...

Δυο αδελφοί, που συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια διωγμών, μετά τα βασανιστήρια που υπέστησαν, στη συνέχεια οδηγήθηκαν στην φυλακή. Εν τω μεταξύ, όμως, δημιουργήθηκε παρεξήγηση ανάμεσά τους από σατανική ενέργεια πράγμα που έφερε ψυχρότητα. Εντούτοις σύντομα ο ένας από τους δύο μετενόησε και ζήτησε συγγνώμη από τον άλλο λέγοντάς του: – Αύριο πρόκειται να πεθάνουμε, για τον λόγο αυτό ας κάνουμε αγάπη μεταξύ μας. Ο άλλος, όμως, κράτησε μνησικακία και με τίποτα δεν δεχόταν την μετάνοια του αδελφού. Έτσι, την επόμενη μέρα, όταν οδηγήθηκαν ξανά στο κριτήριο και άρχισαν νέα βασανιστήρια, ο αδελφός που μνησικακούσε, μετά το πρώτο κτύπημα που δέχθηκε δεν άντεξε και αρνήθηκε την πίστη του. Βλέποντας τη συμπεριφορά του αυτή ο ηγεμόνας εξεπλάγη και τον ρώτησε: – Χθες που υπέστης πολύ πιο σκληρά βασανιστήρια ...

Άγιος Νικόλαος Πλανάς (1851 – 1932). Μια οικογένεια από την Αθήνα είχε ένα παιδί που για τρία χρόνια ήταν χαμένο κατά την περιπέτεια της αποστολής ελληνικού στρατού στην Ρωσία (1919). Παρ’ όλες τις προσπάθειες και ενέργειες που έκαναν, δεν έμαθαν αν ήταν ζωντανός ή είχε πεθάνει. Όταν τους είπαν ότι ο Άγιος Νικόλαος Πλανάς μπορεί να τους δώσει πληροφορία για το θέμα που τους απασχολούσε, πήγαν στην εκκλησία και του είπαν τον πόνο τους. Και τότε Άγιος Νικόλαος τους είπε: – Ελάτε αύριο και θα σας πω. Ο Άγιος Νικόλαος όταν είχε τέτοια θέματα έκανε εκτεταμένη προσευχή σχεδόν για ολόκληρο το βράδυ. Έτσι, την επόμενη μέρα, η οικογένεια του χαμένου στρατιώτη πήγε με μεγαλη αγωνία να τον συναντήσει και να τον ακούσει τι θα τους πει. ...

Ο Ιερομάρτυρας, Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Όπως αναφέρει αυτήκοος μάρτυρας του κηρύγματος του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, η διδασκαλία του ήταν απλούστατη όπως αυτή των αλιέων Αποστόλων. Και αυτός ήταν γαλήνιος και ήσυχος, και φαινόταν να είναι πλήρης της χάριτος, της ιλαρότητας και της ενθέου γλυκύτητας του Αγίου Πνεύματος. Όπως αναφέρει ο αυτήκοος μάρτυρας: “ο Θεός που κυβερνά και οικονομεί τα πάντα, συνηργούσε άνωθεν και εβεβαίωνε τους λόγους του Αγίου με σημεία και θαύματα, όπως ακριβώς συνέβαινε και κατά τις περιοδείες των Αποστόλων». Ως παραδείγματα αναφέρει αυτά που συνέβησαν στην Κεφαλλονιά: Στο νησί αυτό ζούσε κάποιος φτωχός ράφτης ο οποίος είχε το δεξί του χέρι για πολλά χρόνια  ακίνητο και άχρηστο. Αυτός, λοιπόν, κατέφυγε στον Άγιο και τον παρακάλεσε να τον θεραπεύσει. Τότε ο άγιος Κοσμάς του ...

Ο Γέροντας, Ιερομόναχος, Πατήρ Σίμων Αρβανίτης (1901-1988). : Μια μέρα είχε έλθει ένα πούλμαν στο μοναστήρι με 50 άτομα. Ο Γέροντας μου είπε να τους δώσω να φάνε. Εγώ ετοίμασα την τράπεζα και βλέπω ότι ψωμί δεν είχαμε· είχαμε μόνο ένα καρβέλι. Τι να κάνω; το παίρνω και πηγαίνω στον Γέροντα και είπα: – Γέροντα, δεν έχουμε ψωμί· μόνο αυτό το καρβέλι υπάρχει. Και λέει: – Φέρ’ το εδώ. Το δίνω, το ευλόγησε και είπε: – Μη φοβάσαι, και κόψ’ το στο καλάθι· θα φτάσει να φάνε και θα περισσέψει. Το παίρνω εγώ και άρχισα να κόβω· έκοβα, έκοβα ψωμί και δεν τέλειωνε το καρβέλι! Έφαγε όλο το πούλμαν και περίσσευσαν και κομμάτια ψωμί. Το είπα αυτό στον Γέροντα και μου είπε: – Εσύ να πιστεύεις και θα δεις και μεγαλύτερα θαύματα. Από ...