Θαυμαστές διηγήσεις

Ο Γέρων Χατζη-Γεώργης ο Αθωνίτης (1809-1866). Άλλοτε πάλι, από την Κερασιά ο Γέροντας είχε πάει με τον υποτακτικό του Αβραάμ ψηλά στον Άθωναγια για κάτι χρειαζούμενα ξύλα. Αφού έκοψαν αρκετά, άπλωσε το σχοινί, τα στοίβαξε και λέει στον Πατέρα Αβραάμ να τα φορτωθή. Εκείνος παραξενεύτηκε, γιατί ήταν πολλά -ούτε τέσσερα ζώα δεν θα μπορούσαν να τα μεταφέρουν-, αλλά πίστευε στην αγιότητα του Γέροντά του και κάθησε να τα φορτωθή. Ο Χατζη-Γεώργης σταύρωσε το φορτίο και βοήθησε τον Αβραάμ να σηκωθή. Έλεγε δε αργότερα ο ίδιος · «λες και είχα στην πλάτη μου ένα ελαφρό πάπλωμα». Από το βιβλίο του Αγίου Παϊσίου Αγιορείτη, ο «Γέρων Χατζη-Γεώργης ο Αθωνίτης (1809-1866)», έκδοση του Ιερού Ησυχαστηρίου Μοναζουσών «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης.

Ο θαυματουργός άγιος Λουκάς ο Ιατρός, Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας (1877-1961). Η Βέρα μας είπε: – Ήταν πολύ καλός και τρυφερός . Μας είχε σαν παιδιά του. Πολύ μας αγαπούσε. Μας αγκάλιαζε, μας φιλούσε, μας συμβούλευε. Όταν τον βλέπαμε τρέχαμε από πίσω του. Όταν έφτανε στο ναό, αλλά και όταν τελείωνε τη Θεία Λειτουργία, ο κόσμος τον ακολουθούσε μέχρι το σπίτι του. Στρώναμε λουλούδια για να περάσει, τόσο τον αγαπούσαμε. Πολλές φορές μάλιστα ερχόταν κρυφά από την πόρτα του Ιερού για να μη γίνει αντιληπτός. Όταν γύρισε από την πρώτη του εξορία δεν του έδωσαν θέση στο πανεπιστήμιο, ούτε στο νοσοκομείο, ενώ από την έδρα της επισκοπής είχε παραιτήθει. Ήταν παροπλισμένος, όμως εξακολουθούσε να είναι ουσιαστικά ο ποιμένας. Όχι μόνο τον τιμούσαν, αλλά σ’ αυτόν ...

Πατήρ Ευάγγελος Χαλκίδης (1923-1987). Αρρώστησε η πρεσβυτέρα του με καρκίνο στον μαστό που έκανε μεταστάσεις σε όλο το σώμα της. Οι γιατροί είπαν ότι δεν υπάρχει ελπίδα, σε λίγο καιρό θα πεθάνει. Ο παπα-Βαγγέλης πήρε το λείψανο του αγίου Παντελεήμονος και πήγε στο νοσοκομείο να την διαβάση. Τον είδε ένας γιατρός, θύμωσε και του μίλησε περιφρονητικά: – Παπά μου, με τα κόκκαλα αυτά πας να κάνης την ασθενή καλά; Είσαι στα καλά σου; Ο παπα-Βαγγέλης, χωρίς να απαντήση, ήρεμα έκανε την δική του θεραπεία στην άρρωστη παπαδιά, με αποτέλεσμα αν γίνη καλά και να ζη μέχρι σήμερα. Τη νύχτα παρουσιάστηκε στον γιατρό ο άγιος Παντελεήμων και αυτός άρχισε να τρέμη. Ο Άγιος του είπε: – Εσύ με έδιωξες, αλλά αν δεν μετανοιώσης, θα πάθεις ...

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, (1906-1991). Αγιορειτική Φωτοθήκη. : Πώς εξετάζεις τα παιδιά; – Έτσι… – Άκουσε να σου πω. Την ώρα που εξετάζεις το κάθε παιδάκι θα κάνεις μέσα σου ένθερμη προσευχή με αγάπη: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησε τον δούλον σου”. (Και λέγοτας αυτά έπαιρνε βαθειά εισπνοή ή άννοιγε τα χέρια του). Να έτσι, με ανοιχτή καρδιά θα παρακαλείς για το κάθε παιδάκι. Είναι μια ψυχούλα που έστειλε ο Θεός στα χέρια σου. Και καθώς θ’ ακουμπάς το χέρι σου στο κεφαλάκι τους, θα προσεύχεσαι ένθερμα μέσα σου, η χάρις του Θεού θα μεταγγίζεται στην ψυχούλα του παιδιού. Όλα αυτά μυστικά. Δεν θα καταλαβαίνουν τίποτα οι άλλοι. Θα τους δίνεις τα φάρμακα που λέει η επιστήμη σου, αλλά τελικά ο Χριστός θα θεραπεύει το παιδί, που παρακαλείς εσύ ...

Πατήρ Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, (1905-1991), Υμνογράφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. (Αγιορειτική Φωτοθήκη). Ήταν παραμονές της πανηγύρεως των Αγίων Πατέρων Διονυσίου και Μητροφάνους. Νέο καλογέρι τότε, βρισκόμουν εκεί πέρα. Όλοι οι πατέρες ήταν απασχολημένοι με την προετοιμασία της πανηγύρεως. Έπρεπε κάποιος να πάει στα Κατουνάκια που ήταν ο ράπτης ο Χρυσόστομος ο Κύπριος για να του δώσει κάποια υφάσματα για την πανήγυρη, να τα διορθώσει και να πάρει κάποια άλλα επιδιορθωθέντα ιερατικά άμφια. Με κάλεσε ο Γέροντας και μου είπε να πάρω το «αραπάκι», δηλαδή το μουλάρι που συνέχεια αυτός χρησιμοποιούσε, και να πάω στον ράπτη τον Χρυσόστομο. – Μα, του λέω, Γέροντα δεν έχω ξαναπάει, δεν ξέρω πού μένει. Θα χαθώ μέσα στα Κατουνάκια, μια και δεν ήξερα καθόλου τα Κατουνάκια και ιδιαίτερα ...

Γέροντας, Αρχιμανδρίτης, π. Ιάκωβος Βαλαδήμος (1870-1960). Σχέδιο: Τάσος 2013. Μια ημέρα, κατά την περίοδο του εμφυλίου, στις 23 Ιανουαρίου του 1948, ο πατήρ Ιάκωβος επέστρεφε στο Μοναστήρι του από το χωριό Σουδενά, όπου είχε πάει για να λειτουργήσει, από το δρόμο του Ζαβρούχου. Η πεζοπορία διαρκούσε περίπου δύο ώρες. Εν τω μεταξύ άνδρες του στρατού είχαν τοποθετήσει παγιδευμένες χειροβομβίδες στο δρόμο και περίμεναν στα γύρω υψώματα. Ξαφνικά εμφανίσθηκε από μακριά ο πατήρ Ιάκωβος να έρχεται, προσευχόμενος όπως πάντοτε, αφού εφάρμοζε το “αδιαλείπτως προσεύχεσθε”. Άρχισαν να φωνάζουν οι στρατιώτες, μα ο πατήρ Ιάκωβος δεν τους άκουγε ευρισκόμενος σε υψηλές θεωρίες και απορροφημένος από τη γλυκύτητα της διαπροσωπικής του συναντήσεως με τον Κύριο της δόξης. Έτσι προχωρώντας, έπεσε επάνω σε τέσσερις παγιδευμένες χειροβομβίδες τύπου ...

Σκήτη Αγίας Άννας, Άγιον Όρος. Ο π. Ησύχιος μάς διηγήθηκε μια αληθινή ιστορία με θαυματουργό επέμβαση της Παναγίας: Το 1942 με τον αποκλεισμό της κατοχής το Άγιον Όρος υπέφερε πολλά. Η πείνα έπληξε και τη Σκήτη της Αγίας Άννης. Τα τρόφιμα τελείωσαν και οι πατέρες ήλθαν σε μεγάλη στενοχώρια. Ένας μοναχός που δεν είχε τι να φάει, μάζεψε λίγα χόρτα (σπερδούκλια), τα έβρασε κι όταν τα έφαγε έπαθε δηλητηρίαση και κόντεψε να πεθάνει. Αυτό έγινε γνωστό σε όλους και οι γέροντες αποφάσισαν να αναθέσουν την υπόθεση στην Παναγία λέγοντας: “Παναγία μας, εμείς ήλθαμε να υπηρετήσουμε Εσένα και τη μητέρα σου την αγία Άννα. Όμως, βλέπεις ότι από την πείνα κινδυνεύουμε με θάνατο. Στη συνέχεια αποφάσισαν να κάνουν ολονύκτια αγρυπνία, αναθέτοντας τη λύση του ...

Πατήρ Ευμένιος Σαριδάκης. Κάποια κυρία μάς διηγήθηκε το παρακάτω θαυμαστό γεγονός, που συνέβη αφού είχε κοιμηθή ο Γέροντας . Μόλις μάθαμε ότι η νύφη μου περίμενε παιδί, και παρ’ όλο που η ώρα ήταν 10:30, Σάββατο βράδυ, αποφασίσαμε να πάμε να προσκυνήσουμε, έστω και έξω από την πόρτα, στο κελάκι του πατρός Ευμενίου. Μόλις πλησιάσαμε, είδαμε φως κάτω από την πόρτα και, ενώ πήγαμε να χτυπήσουμε, μας άνοιξε μια κοπέλλα, γεμάτη χαρά, και μας είπε: – Α, εσάς περίμενε και με έστειλε ν’ ανοίξω το κελλάκι του; Εγώ ποτέ δεν έρχομαι τέτοιες ώρες, και ιδίως το Σάββατο, γιατί είναι σκοτεινά και ερημικά. Όταν μπήκαμε μέσα, γυρίζει η ίδια κοπέλλα και μας λέει: – Τι πρόβλημα υπάρχει; – Να, λέω εγώ, η νύφη μου είναι έγκυος και ...

Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (1898-1959). Όταν εγκαταβίωνε στην Σκήτη του Αγίου Βασιλείου μαζί με τον π. Αρσένιο, τα ποντίκια τους έτρωγαν το παξιμάδι τους. Ένα βράδυ έπιασε επ’ αυτοφώρω τους κλέφτες και τους είπε χαριεντιζόμενος: – Α, δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση. Να τι θα κάνουμε. Θα χωρίσουμε σε δύο μερίδια το παξιμάδι, ένα δικό σας και ένα δικό μας. Εσείς να παίρνετε από δικό σας και όχι από το δικό μας. Και πράγματι τα ποντίκια υπάκουσαν στην εντολή του Γέροντος και έκαναν όπως τους είπε. Άλλη φορά ένα νεαρό ζαρκάδι ήρθε κάτω από το ζωστικό του, ανάμεσα από τα πόδια του για να προστατευτεί από τους αετούς που το κυνηγούσαν. Πολλές φορές, όταν έκανε προσευχή στο κελλί του, μαζεύονταν πολλά πουλάκια στο ...

Γέρων Άνθιμος Αγιαννανίτης (1913-1996). Ο πατέρας ενός πνευματικού παιδιού του πατρός Ανθίμου είχε καρκίνο στον λάρυγγα. Οι γιατροί του είπαν ότι δεν παίρνει χειρουργείο. Η κατάστασή του ήταν πολύ προχωρημένη. Με θλίψη ανείπωτη ξεκίνησε το νεαρό πνευματικοπαίδι του, να τον συναντήσει. Μόλις έβαλε μετάνοια στον Γέροντα, αυτός, πριν προλάβει να του πει τον σκοπό της επισκέψεώς του του λέει: – Ο πατέρας σου είναι άρρωστος. Θα προσευχηθώ γι’ αυτόν. Πράγματι, μετά από λίγες ημέρες ο όγκος εξαφανίστηκε και οι γιατροί δεν πίστευαν στα μάτια τους. Κοιτούσαν και ξανακοιτούσαν την βιοψία, για να βεβαιωθούν. Ο νεαρός με κρυφή χαρά τώρα σπεύδει να συναντήσει πάλι τον θεραπευτή του πατέρα του και να του αναγγείλει τα ευχάριστα. Ο πατήρ Άνθιμος, όμως, πάλι τον πρόλαβε και του είπε: – ...

Μια ημέρα, ο ηγούμενος έστειλε τον πατέρα Ζωσιμά να δη τον πατέρα Αγάθωνα, που ήταν μακριά στο ησυχαστήριό του. Ο πατήρ Ζωσιμάς πήγε από τον πιο σύντομο δρόμο, περπατώντας επάνω στην λίμνη. Ήδη το νερό της λίμνης δεν φαινόταν και υπήρχαν μόνο χιόνια και πάγοι στις όχθες. Ο στάρετς Ζαχαρίας (1850-1936). Ο πατήρ Ζωσιμάς σταυροκοπήθηκε και ξεκίνησε παίρνοντας στο χέρι του ένα πολύ μακρύ μπαστούνι. Στις όχθες δεν βρήκε καμιά δυσκολία και βάδιζε κανονικά, αλλά μόλις πήγε ακόμη λίγο πιο μακριά, το μπαστούνι βυθίστηκε προς τα κάτω και ο πατήρ Ζωσιμάς βρέθηκε μέσα στα νερά. Εκεί είχε παραπάνω από πενήντα πόντους βάθος. Ο πατήρ Ζωσιμάς τράβηξε έξω το μπαστούνι του και με πίστη και θάρρος άρχισε να περπατάη επάνω στο νερό. ...

Άγιος Νήφων, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Κατά το έτος 1916, αδελφέ Λάζαρε , όταν διωρίσθηκα οικονόμος στον μύλο των Μαριανών (μετόχιον εν Χαλκιδική), έφθασα στην Δάφνη μ’ ένα βαποράκι της συγκοινωνίας, νομίζω πως το έλεγαν «Ελένη». Μετά από εκεί με άλλο πλοιάριο, αφού εφθάσαμε στο ακρωτήριο της Συκιάς, στα Καρτάλια, όπου σταυρώνονται όλοι οι αέρηδες, αχ αδελφέ μου! εκινδυνεύσαμε να πνιγούμε από την μεγάλη φουρτούνα. Έβλεπες το καϋμένο το βαποράκι και το χόρευε η θάλασσα, σαν ένα καρυδόφλουδο. Έβλεπες την πλώρην του μια στο βάθος και μια στο ύψος, στον αέρα τριζοκοπούσε ολόκληρο και έλεγες τώρα να σπάση και να κομματιασθή. Όλοι οι επιβάτες τα χρειάσθηκαν, όλοι έβλεπαν τον κίνδυνον, τον θάνατον να πω, που μας εκύκλωνε. Άκουες φωνές, παρακάλια στην Παναγία. Κάτι γυναίκες με τα μικρά ...

Ο Νικόλαος προερχόταν από μια αριστοκρατική και σεβαστή οικογένεια (η μητέρα του είχε φήμη αγίας) που διέμενε στην αριστοκρατική όχθη του ποταμού υπό την προστασία του καθεδρικού ναού της του Θεού Σοφίας, ενώ ο σύντροφός του Θεόδωρος περιεφέρετο ανάμεσα στις πολλές εκκλησίες της εμπορικής πλευράς . Οι άγιοι Συμεών και Βασίλειος οι διά Χριστόν σαλοί. Οι δυο άνδρες, μ’ ένα είδος παιχνιδιού που έπαιζαν, προσπαθούσαν να διδάσκουν εποικοδομητικά τους κατοίκους των δύο αντιθέτων πλευρών, των οποίων το μίσος και η διχόνοια έβαζαν σε κίνδυνο την δημοκρατία. Όταν συνέβαινε να συναντηθούν πάνω στην γέφυρα που συνέδεε τις δυο όχθες του ποταμού, οι μακάριοι, μιμούνταν ότι παίζουν πυγμαχία και τελικά έρριχνε ο ένας τον άλλον μέσα στο νερό· μετά από αυτό επέστρεφαν ήσυχα ο ...

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994). : Κάποτε, μου έλεγε , του είχε παρουσιασθή ο διάβολος μέσα στο κελλί του σαν σκύλος φοβερός, ο οποίος πετούσε φωτιές από το στόμα του, και όρμησε επάνω του να τον πνίξη, γιατί καιγόταν, όπως του είπε, από τις προσευχές του. Ο Γέρο – Αυγουστίνος τον άρπαξε και τον πέταξε στον τοίχο και του είπε: – Κακέ διάβολε, γιατί πολεμάς τα πλάσματα του Θεού; Μου έλεγε στην συνέχεια ο Γέροντας: – Και ο διάβολος δυνατός, αλλά και εγώ μπαμπάτσικος (γερός), τον κόλλησα στον τοίχο. Μετά όμως πολύ με έτυπτε η συνείδησή μου, που χτύπησα τον διάβολο. Περίμενα με αγωνία πότε να φωτίση, για να πάω στον Πνευματικό μου να εξομολογηθώ, γιατί χτύπησα τον διάβολο. Μόλις φώτισε, πήγα στην Προβάτα (απόσταση μιάμισης ώρας), ...

Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσας (1866-1949). Μια φορά ένας από τους κατοίκους της Βίριτσα έκανε σκι και έσπασε την σπονδυλική του στήλη. Οι συγγενείς του έτρεξαν αμέσως στον πατέρα Σεραφείμ με την παράκληση να προσευχηθεί για την υγεία του. Ο Γέροντας τους καθησύχασε, λέγοντάς τους ότι όλα θα πάνε καλά. Όταν ήλθαν οι γιατροί και είδαν τον τραυματισμένο ένιωσαν μεγάλη έκπληξη και δεν μπόρεσαν να καταλάβουν πώς μπορεί ένας άνθρωπος με σπασμένη την σπονδυλική στήλη να περπατάει. Τους είπαν ότι τον βοήθησε ο πατήρ Σεραφείμ. Και εκείνοι απάντησαν· – Όταν υπάρχει ένας τέτοιος χειρουργός εμείς δεν έχουμε καμία δουλειά εδώ.   Από το βιβλίο ο “Σεραφείμ της Βίριτσα, ο Νεοφανής άγιος της Ρωσικής Εκκλησίας, Βίος, θαύματα, προφητείες”, των εκδόσεων Ορθόδοξος Κυψέλη.

Γερόντισσα Γαβριηλία (1897-1992). Μια φορά, βρέθηκε ένας ξένος Ιεραπόστολος εκεί που ήμουνα, στην Ινδία και μου λέει: – Εσύ μπορείς να είσαι μία καλή γυναίκα, αλλά καλή Χριστιανή δεν είσαι! Λέω: – Γιατί; – Γιατί είσαι τόσο καιρό εδώ, και μόνο με τα Εγγλέζικα γυρίζεις εδώ κι εκεί. Ποιες ντόπιες Γλώσσες έμαθες; Του λέω: – Δεν προφθαίνω να μάθω, γιατί πηγαίνω από τόπο σε τόπο, κι ώσπου να μάθω μια διάλεκτο, με φωνάζουν αλλού. Μαθαίνω μόνο το καλημέρα-καλησπέρα. Τίποτε άλλο. – Ε, εσύ δεν είσαι καλή Χριστιανή! Κι ούτε μπορείς να κάνεις και Ιεραποστολή!.. Γιατί ξέρετε, οι Καθολικοί και οι Προτεστάντες μαθαίνουν πάντα τις εντόπιες Διαλέκτους για… Τότε εγώ είπα: «Κύριε! Δόσμου μια απάντηση γι’ αυτόν»! Έτσι, με όλη μου την καρδιά το ζήτησα! Και τότε του λέω: – Α! ...

Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ. :  Πολλές φορές ο Κύριος φανερώθηκε στα μάτια των ανθρώπων, που ήθελε να φωτίση, με τη θέα της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος που είναι φως. Θυμηθήτε την Μεταμόρφωση του Κυρίου πάνω στο Θαβώρ. «Και εγένετο εν τω προσεύχεσθαι αυτόν το είδος του προσώπου αυτού έτερον και ο ιματισμός αυτού λευκός εξαστράπτων, και ιδού άνδρες δύο συνελάλουν αυτώ, οίτινες ήσαν Μωυσής και Ηλίας» ( Λουκ. 9, 29-30) – λουσμένοι με το ίδιο φως… Επίσης η χάρις του Αγίου Πνεύματος εμφανίζεται σαν ένα άρρητο φως σε όλους αυτούς που ο θεός επιθυμεί να φανερωθή. – Μα Μπάτουσκα, επέμενε ο Μοτοβίλωφ, με ποιο τρόπο μπορώ να αναγνωρίσω την παρουσία της χάριτος του Αγίου Πνεύματος μέσα μου; – Είναι πολύ απλό, φίλε του Θεού. Ο ...

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης (1866-1938). : Στις 14 Σεπτεμβρίου 1932 έγινε στο Άγιο Όρος δυνατός σεισμός . Έγινε την τετάρτη ώρα της νύχτας , κατά το μέσο της αγρυπνίας της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Βρισκόμουν στους χορούς , κοντά στο εξομολογητήριο του πάτερ Υφηγουμένου, ο οποίος εκείνη την ώρα βρισκόταν δίπλα μου, έξω από το εξομολογητήριο. Απο το εξομολογητήριο έπεσε ένα τούβλο με ασβέστη. Στην αρχή φοβήθηκα λίγο, αλλά γρήγορα ησύχασα και λέω στο Γέροντα Υφηγούμενο: – Να, ο ελεήμων Κύριος θέλει να μετανοήσωμε. Και βλέπαμε τους μοναχούς και κάτω στο ναό και στους χορούς, κι ελάχιστοι απ’ αυτούς φοβήθηκαν. Περίπου έξι βγήκαν από την εκκλησία, οι άλλοι όμως παρέμειναν στα στασίδια τους κι η αγρυπνία συνεχίστηκε με την καθορισμένη τάξη και τόσο ήρεμα σαν ...

Η Μυροβλύτισσα αγία Θεοδώρα η εν Θεσσαλονίκη. Μια Θεσσαλονικιά που την έλεγαν Αυξεντία, ήταν από την μέση και κάτω παράλυτη και ακίνητη. Όταν οι συγγενείς της άκουσαν τα σημεία και τέρατα, που έκανε η θαυματουργός αγία Θεοδώρα, την σήκωσαν σαν ένα άψυχο φορτίο και την μετέφεραν στον τάφο της. Ο τάφος βρισκόταν στο μοναστήρι στο οποίο έζησε η Αγία και το οποίο είναι στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Η Αυξεντία αλειφόταν τρεις μέρες, με το άγιο μύρο το οποίο έρρεε στον τάφο της Μυροβλύτισσας αγίας Θεοδώρας, και έτσι αποκαταστάθηκε η υγεία της, και πλέον περπατούσε κανονικά. Για τον λόγο αυτό, παρέμεινε άλλες τέσσερις μέρες στο μοναστήρι, προσφέροντας τις υπηρεσίες της, δοξολογώντας τον θεό και ευχαριστώντας την Αγία Θεοδώρα. Στο τέλος, η πρώην παράλυτη και ακίνητη, ...

Άγιος Παναγής (Παΐσιος) Μπασιάς (1801-1888). Ο Ευαγγέλος Κοκκόλης (θείος του Σταύρου Κοκκόλη, δικηγόρου) είχε με τον αδελφό του Παναγάκη εμπόριο αλεύρων στην οδό Σιτεμπόρων, και δεν πίστευε γενικά τα όσα έλεγαν για τον Άγιο Παπά-Μπασιά, όσο και αν προσπαθούσε ο παππούς μου Διονυσάκης Ραζής διευθυντής εκπαιδευτηρίου. Μια μέρα κάτω από ραγδαία βροχή ο Παπά-Μπασιάς έμενε ακουμπισμένος στον τοίχο του μαγαζιού του αντί να μπει μέσα και να αποφύγει την δυνατή βροχή… Αφού σταμάτησε επιτέλους η βροχή, ο Παπά-Μπασιάς μπήκε στο μαγαζί και πήγε κατ’ ευθείαν στο ταμείο όπου καθόταν ο Ευάγελλος Κοκκόλης, ξάδελφος του πατέρα μου. Ο Ευάγγελος Κοκκόλης βλέποντας τον Παπά-Μπασιά ώρες ολόκληρες να βρέχεται έξω, από περιέργεια τον έπιασε στην πλάτη, τα μανίκια και ήταν κατάστεγνος. Κλείνει το ταμείο, αφήνει το μαγαζί ...