Θαυμαστές διηγήσεις

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994). : Όταν ήμουν αρχάριος στην Μονή Εσφιγμένου, μου είχε διηγηθή ο ευλαβής Γερό-Δωρόθεος ότι στο Γηροκομείο ερχόταν και βοηθούσε ένα Γεροντάκι με τέτοια μεγάλη απλότητα, αφού νόμιζε ότι η Ανάληψη, που εορτάζει η Μονή, ήταν μία μεγάλη Αγία όπως η Αγία Βαρβάρα και, όταν έκανε κομποσχοίνι, έλεγε: “Αγία του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών”! Μια μέρα είχε έρθει στο Γηροκομείο ένας φιλάσθενος αδελφός, και, επειδή δεν υπήρχε κανένα δυναμωτικό φαγητό, το Γεροντάκι κατέβηκε γρήγορα-γρήγορα τα σκαλιά, πήγε στο υπόγειο και από το παραθυράκι που έβλεπε προς την θάλασσα, άπλωσε τα χέρια του και είπε: – Αγία μου Ανάληψη, δώσ’ μου ένα ψαράκι για τον αδελφό. Και ω του θαύματος! πετάχτηκε ένα μεγάλο ψάρι στα χέρια του, το πήρε πολύ φυσιολογικά, σαν ...

Οσία Ευπραξία. Στο μοναστήρι που βρισκόταν η οσία Ευπραξία, υπήρχε η εξής συνήθεια. Αυτοί που κατοικούσαν γύρω από αυτό έφερναν τα άρρωστα παιδιά του και μετά, οι μεγαλύτερες από τις μοναχές, τα πήγαιναν στην εκκλησία κάνοντας προσευχή γι αυτά, και έτσι θεραπεύονταν. Μια γυναίκα που είχε ένα  παράλυτο και κωφάλλαλο παιδί οκτώ χρονών, το πήγε κι αυτή, κουβαλώντας το σχεδόν σαν ένα άψυχο φορτίο. Η θυρωρός, όταν είδε τι έχει το παιδί, το ανήγγειλε στην ηγουμένη. Και αυτή είπε στην Ευπραξία: – Πήγαινε να πάρεις το παιδί και να το πας στην εκκλησία. Η Ευπραξία πήγε, και όταν είδε το παιδί σχεδόν ακίνητο και αναίσθητο, το ευσπλαχνίστηκε και αφού το αγκάλιασε του είπε: – Ο Θεός ο οποίος σε δημιούργησε μακάρι να σε θεραπεύσει. Και τότε αμέσως, ...

Άγιος Νεκτάριος (1846-1920). Είχα πει προχθές να πούμε ένα θαύμα που έκανε ο άγιος στην Κορέα. Εδώ δεν λέει πότε έγινε αυτό το θαύμα, αλλά έγινε, σε μια κυρία από το κλιμάκιο της ιεραποστολής, που όπου να πας, σ’ όλο τον κόσμο, βρίσκεις Έλληνες. Έγινε αυτό το πραγματάκι, ήταν Κυριακή πρωί, να μη σας το διαβάσω, είναι πολλά, θα σας πω τα κύρια σημεία. Έπεσε η κυρία, κατέβηκε τις σκάλες, πήγε να πάρει τη ζακέτα της, έπεσε, έσπασε τα πόδια της, τη σπονδυλική στήλη και το λαιμό. Τη βάλανε, λοιπόν, στο κατάλληλο κρεββάτι, εκεί, πρόχειρα, και η καημένη, καθώς ήταν μέσα στους πόνους, ούρλιαζε. «Συνέχισα», λέει η ίδια, «να προσεύχομαι στον άγιο Νεκτάριο, για να επέμβει εκείνος και να αποτρέψει την ...

Διήγηση του μοναχού π. Ζωσιμά (1937-2010) υποτακτικού του Γέροντα π. Σίμωνα Αρβανίτη (1901-1988). Άγιος Παντελεήμων. …Έτσι σταμάτησα το γράψιμο . Πέρασε ένας χρόνος και παραπάνω από τότε. Δεν σκεφτόμουν πια τίποτε σχετικά με το γράψιμο. Φαινόταν σαν να το είχα μάλλον ξεχάσει τελείως. Συνέβη όμως τότε κάτι παράδοξο που μου έδωσε καινούργιο κουράγιο και νέα ώθηση να επιχειρήσω και πάλι το έργο αυτό. Μια καλοκαιριάτικη Κυριακή μετά τον εκκλησιασμό μου στον Άγιο Νικόλαο Χαλανδρίου, όπου εκκλησιαζόμουν τακτικά, κάθισα στο δεξί του κλίτος περιμένοντας τον φίλο κ. Π. Μ. να πάρη και αυτός αντίδωρο και να φύγουμε μαζί. Όπως καθόμουν, έρχεται ένας πολύ χαριτωμένος, νεαρούλης και κάθισε δίπλα μου. Μου έκανε εντύπωση πως καθόταν κοσμικά με το ένα πόδι πάνω στο άλλο ...

Αγία Παρασκευή. Στον περίγυρο της εκκλησίας της Αγίας , υπήρχαν τρία πελώρια και πανάρχαια πουρνάρια, που τα σέβονταν όλοι σαν περιουσιακό κειμήλιο της εκκλησίας. Δεν τα πείραζε κανείς. Όταν ο πατέρας μου ήταν παιδί, έλεγαν οι παλιοί πως περνούσε από εκεί μια γριούλα με τις αγελάδες της. Αυτή λοιπόν κάποια μέρα που πέρασε πάλι από αυτά τα πανύψηλα και αιωνόβια δέντρα είδε ότι μερικά από τα κλαδιά τους είχαν σπάσει από τον αέρα και είχαν πέσει κάτω. Έτσι, μάζεψε κι αυτή μερικά στην αγκαλιά της. Όταν έφτασε στο σπίτι της και πήγε ν’ αφήσει τα ξύλα κάτω, διαπίστωσε πως το χέρι της δεν άνοιγε. Πήρε πάλι τον δρόμο για την εκκλησία, λέγοντας συνεχώς “καλά, Αγία μου, θα σου τα φέρω” και ζητώντας επίμονα ...

Άγιος Ιάκωβος (Τσαλίκης). Στις 15 Αυγούστου του 1979 ο π. Ιάκωβος είπε: – Αν δεν χαθεί σήμερα ο Θόδωρος … μεγάλη δυσκολία περνάει… θα κάνω Παράκληση. Πράγματι κινδύνευε ο Θόδωρος. Με το πλοίο έπεσε σε υφάλους στην Ερυθρά Θάλασσα. Μολονότι επιθεωρητής, ανέλαβε την ευθύνη του πλοίου κι έδινε συνεχώς εντολές, που λογικά δεν τις ήλεγχε και όμως βγαίνανε όλες σωστές. Ένιωθε να υπακούει σε κάποια δύναμη. Έτσι σώθηκε αυτός και οι άλλοι του πλοίου. Από το βιβλίο του Στυλιανού Γ. Παπαδόπουλου “Ο μακαριστός Ιάκωβος Τσαλίκης”

Αγία Μαρκέλλα. Κατά τη διαρκεια του χειμώνα του 1785, κάποιοι κάτοικοι της Βολισσού – το χωριό της Αγίας Μαρκέλλας – ξεκίνησαν από την Χώρα της Χίου για να επιστρέψουν στον τόπο τους. Καθ’ οδόν όμως τους έπιασε μια τόσο μεγάλη χιονοθύελλα που μια γυναίκα απέκαμε και λιποθύμισε. Η γυναίκα δεν μπορούσε πλέον να περπατήσει και να ακολουθήσει τους συγχωριανούς της και ήταν ετοιμοθάνατη. Για τον λόγο αυτό την έβαλαν στο κελλί μιας μικρής εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου που βρισκόταν εκεί, στην τοποθεσία Φλώρι. Οι υπόλοιποι συνέχισαν τον δρόμο τους, και παρά τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετώπισαν κατάφεραν να φτάσουν στην Βολισσό. Όταν έφτασαν εκεί, ανήγγειλαν στον σύζυγό της το τι ακριβώς συνέβη, και ποια ήταν η κατάσταση της. Αυτός, άρχισε αμέσως να δέεται ...

Άγιος Συμεών ο διά Χριστός Σαλός (χαρακτικό π. Σταμάτης Σκλήρης). Είχαν κλέψει από κάποιον στην Έμεσα πεντακόσια νομίσματα και, ενώ τα αναζητούσε, συνάντησε τον αββά Συμεών . Θέλοντας να αλλάξει διάθεση, του λέει: «Μπορείς να κάνεις τίποτα, τρελέ, για να βρεθούν τα χρήματά μου;» Του απαντάει εκείνος: «Αν θέλεις, ναί». Λέει πάλι ο άλλος: «Κάνε, κι αν βρεθούν, θα σου δώσω δέκα». Του λέει ο Σαλός: «Αν κάνεις ό,τι σου πω, θα τα βρεις στο ντουλάπι σου αυτήν την νύχτα». Διαβεβαίωσε με όρκους ότι θα κάνει ό,τι του πει, αρκεί μόνο να μη του πει τίποτε το παράλογο. Του λέει τότε ο όσιος: «Πήγαινε, τα χρήματά σου τα πήρε ο δούλος σου, που σε υπηρετεί στο τραπέζι. Να μου ορκιστείς όμως, ότι δεν ...

Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός. Μια φορά που ήταν πολύ λυπημένος ο πατήρ Ευμένιος και καθόταν στο κελλάκι του μόνος του, βλέπει την πόρτα να ανοίγη και να μπαίνη μέσα ο πατήρ Νικηφόρος , ενώ ήταν ήδη κεκοιμένος προ πολλών ετών: Στάθηκε από πάνω μου και μου είπε: – Έλα ευλογημένε, μην κλαις, μην μαραζώνης, και μου χάιδευε το κεφάλι μου. Και όσο το χάιδευε, τόσο αύξανε το αεράκι. Αύξανε το αεράκι του Αγίου Πνεύματος, μέχρι που γέμισα όλος, όλος από αναπνοή, από αυτόν τον αέρα, που έβγαζε το χάιδεμα του χεριού του. Και εξηφανίσθη η στενοχώρια. Διήγηση του Μητροπολίτη Μόρφου, κ. Νεοφύτου, όπως περιέχεται στο βιβλίο του Μοναχού Σίμωνος, “Ο Άγιος Νικηφόρος, ο Λεπρός, ο Θαυματουργός”.

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης (1906-1991). Ένα πνευματικό παιδί του Γέροντα , ο Π.Ν., ζούσε και εργαζόταν στο Γιοχάνεσμπουργκ στην Αφρική. Ένα βράδυ το αφεντικό του τον κάλεσε στο σπίτι του για φαγητό. Εκεί που συζητούσαν είπε ο Π.Ν. στον άλλο πως ο πνευματικός του που βρίσκεται στην Αθήνα έχει αυτά κι αυτά τα χαρίσματα. Και περιέγραψε τον Γέροντα Πορφύριο. Ο άλλος γέλασε και του είπε ότι αυτά είναι παραμύθια της Χαλιμάς και πως σαν επιστήμονας που ήταν δεν μπορούσε να τα πιστέψει. Ο Π.Ν. χαμογέλασε και του είπε: – Πάρε το τηλέφωνο να ιδείς και να τον ακούσεις. Θα στον συστήσω εγώ, για να σου δώσει ευλογία. Πράγματι τηλεφώνησαν στον Γέρονται και τα πρώτα λόγια του στο αφεντικό του Π.Ν. ήταν: – Γιατί, κύριε τάδε, η μεγάλη ...

Άγιος Λουκάς ο Ιατρός (1877-1961). Διαβάζοντας συνεχώς τις βιογραφίες και τα άλλα κείμενα που έχουν εκδοθεί για τον Άγιο , εντυπωσιάστηκα από την πολύπλευρη προσωπικότητά του, το μεγαλείο του και τη δύναμή του. Συνειδητοποίησα ότι δεν μπορεί κανένας άνθρωπος να δημιουργήσει κάτι παρόμοιο χωρίς τη βοήθεια του Θεού. Ένα ακόμη βήμα γνωριμίας με τον Άγιο έγινε στην Κύπρο. Γνώρισα ανθρώπους που τιμούν τον Άγιο και τον υπεραγαπούν. Το ίδιο άκουσα και για την Ελλάδα. Η τιμή προς τον Άγιο είναι ασυνήθιστα έντονη. Έμεινα έκπληκτος ακούγοντας τα θαύματα του Αγίου και είχα πάντα την απορία για ποιο λόγο ο Άγιος βοηθάει περισσότερο τους Έλληνες από τους Ρώσους. Κι εγώ όμως δέχτηκα τη θαυμαστή βοήθεια του Αγίου. Πριν από λίγα χρόνια, υπέφερα από μια σοβαρή ...

Μοναχός Ζωσιμάς, (1937-2010). Ονομάζομαι Αναστασία Μπουνταΐτη , είχα ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Είχαν φύγει σπόνδυλοι από την μέση μου και είχα πάθει παραλυσία και πονούσα πολύ. Νύχτα μέρα δεν έκλεινα μάτι από τους πόνους. Είχα γυρίσει όλους τους γιατρούς της Ελλάδος και δεν μπόρεσαν να με γιατρέψουν. Πήγα και στην Ολλανδία και δυστυχώς και εκεί δεν μου έκαναν τίποτα. Δεν έπαιρνε θεραπεία. Μόνο μου είπαν να πάρω μια ζώνη σιδερένια για να με στηρίζει λίγο. Ήλθα στην Ελλάδα και μου είπαν πως είναι ένας Γέροντας και σταυρώνει στο Χαλάνδρι. Σύμπτωση εκείνες τις ημέρες θα πήγαινε στον Γέροντα και ένα λεωφορείο με πενήντα άτομα από το Άργος για να σταυρωθεί. Πήγα και εγώ μαζί τους. Μισή ώρα με σταύρωνε ο Γέροντας και μετά μου ...

Μοναχός, π. Αυξέντιος Γρηγοριάτης (†1981). Όταν πριν από χρόνια σχολιάζαμε τα γραπτά κείμενα του βιβλίου μου «Γνώσις και βίωμα της Ορθοδόξου πίστεως» με τον ηγούμενο πατέρα Γεώργιο Καψάνη, ο οποίος έγραψε και τον πρόλογο του βιβλίου αυτού, αναφέρθηκε και στον πατέρα Αυξέντιο, που ήδη είχε κοιμηθή οσιακώς το 1981, τονίζοντας ότι ήταν κρυφός εργάτης της νοεράς προσευχής. Και αμέσως μου ανέφερε ένα συγκλονιστικό γεγονός, που συνέβη όταν σε μια γιορτή προσήλθε ο πατήρ Αυξέντιος για να κοινωνήση. Όταν έφθασε κοντά στο άγιο Ποτήριο, ο λειτουργός παπάς τυφλώθηκε από το εκτυφλωτικό φώς που έβγαινε από το πρόσωπο του πατρός Αυξεντίου. Το πρόσωπό του εξαφανίστηκε από τον ολόλαμπρο ήλιο που το εκάλυπτε. Και ο παππούλης δεν μπορούσε όχι μόνον να τον κοινωνήση, αλλά ούτε ...

Άγιος Παΐσιος (1924-1994). Κάποια από τις επόμενες μέρες που δούλευα στον κήπο, πρωί, παρέα με την Πρακάς, την γερμανίδα, της λέω: – Αποφάσισα να πάω να ζήσω στο Άγιον Όρος μαζί με κείνον τον ασκητή που σου είπα. – Αυτό είναι δύσκολο, είναι για εξελιγμένες ψυχές, μου απάντησε, στενοχωρημένη. Ήθελε από καλοσύνη να μείνω στο άσραμ . Το θεωρούσε πολύ… πνευματικό. Αυτή είχε μια αγάπη και θαυμασμό για τον γκουρού. Οι άλλοι όμως οι γιόγκι, και περισσότερο ο Νιράνζαν, ο νυν γκουρού, δεν βλέπαν το θέμα με τόση καλοσύνη και αφέλεια όπως η Πρακάς. Τους ενοχλούσε η αμφισβήτησή μου. Θέλαν να με υποτάξουν. Θέλαν να με κρατήσουν στο άσραμ «έστω και πεθαμένο». Όταν η Πρακάς τους μετέφερε την απόφασή μου να τους εγκαταλείψω και να γυρίσω ...

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994). Το 1985 επισκέφθηκε τον Πατέρα Παΐσιο στο Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου μία καρκινοπαθής γυναίκα τριαντά έξι ετών από την Θάσο. Ήταν σε κακή κατάσταση, και οι γιατροί της είχαν δώσει ελάχιστο χρόνο ζωής. Ο Γέροντας την σταύρωσε με τον Σταυρό του, προσευχήθηκε για λίγη ώρα και αμέσως της είπε: – Μη φοβάσαι, έχεις να κάνης πολλή δουλειά ακόμη. Είναι και ο Άγιος Παντελεήμων. Μαζί με την ευχή του της έδωσε και έναν ξύλινο Σταυρό λέγοντας: – Αυτόν θα τον έχης πάντα μαζί σου και μη φοβάσαι. Όταν η γυναίκα γύρισε στην Θάσο, ανέβηκε στο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονος, τον οποίο ευλαβείτο από μικρή, και τον παρακάλεσε θερμά. Είχε μέσα της την βεβαιότητα ότι, αφού ο Πατήρ Παΐσιος της μίλησε έτσι, ...

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994). Ένας ιερέας, που υπηρετεί χρόνια την Εκκλησία του Χριστού μας στην Αμερική, αποφάσισε κάποτε να επισκεφτεί το Άγιον Όρος και συγκεκριμένα τον γέροντα Παΐσιο. Μαζί του είχε έκδηλώσει την επιθυμία να ‘ρθει και ένας προτεστάντης πάστορας. Ο Γέροντας τους υποδέχτηκε γεμάτος καλοσύνη. Τους κέρασε λουκούμι και κρύο νερό και κάθισε κοντά τους. Πέρασαν μερικά λεπτά κι ο προτεστάντης πάστορας άνοιξε συζήτηση για τα άγια λείψανα. Ισχυριζόταν ότι όλα τα οστά των ανθρώπων είναι ίδια και ότι δεν πρέπει κάποια να τα ξεχωρίζουμε και να τα προσκυνούμε. Τότε ο Γέροντας με πάρα πολύ καλό τρόπο του λέει: – Δεν είναι έτσι όπως τα λες, γιατί, να, χτες είχε έρθει εδώ ένας πατέρας κι είχε φέρει μαζί του το γιο του, ...

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης (1866-1938). Οι Άγιοι ακούνε τις προσευχές μας και έχουν από το Θεό τη δύναμη να μας βοηθούν. Αυτό είναι γνωστό σ’ όλο το γένος των χριστιανών. Ο πάτερ Ρωμανός, ο γυιος του πατρός Δοσίθεου, μου διηγόταν πως όταν ήταν ακόμα στον κόσμο πολύ νέος, έτυχε να διαβή σ’ εποχή χειμώνα το Δον. Ξαφνικά ράγισαν οι πάγοι του ποταμού και τ’ άλογο του έπεσε μέσα στην τρύπα που άνοιξε και σε λίγο όλο το έλκηθρο και το άλογο βυθιζόταν στους πάγους. Αυτός, μικρό παιδί, φώναξε: “Άγιε Νικόλα, βοήθησέ με να σύρω έξω το έλκηθρο” και τραβώντας τα χαλινάρια, είδε αμέσως έλκηθρο και άλογο έξω από τους πάγους.   Διήγηση του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτη όπως περιέχεται στο βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Σωφρονίου ο “Άγιος Σιλουανός ...

Ο άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης (1906-1991). Όταν φτάσαμε , ο κόσμος που περίμενε από έξω, μας πληροφόρησε για την αυθημερόν οριστική αναχώρηση του Αγίου προς το Άγιον Όρος. Ένα λευκό επιβατηγό όχημα ήταν παρκαρισμένο εκεί κοντά και μερικές μοναχές μαζί με τρεις αγιορείτες μοναχούς συνόδευαν υποβασταζόμενο τον Άγιο. Εκείνος με κατεβασμένο το σκουφί έως τα κλειστά μάτια του και σκυφτός έδινε την ευλογία του στον κόσμο. Στεκόμουν παράμερα και περίμενα. Όταν τον πλησίασα, για να πάρω την ευλογία του, σήκωσε το κεφάλι του, άνοιξε τα μάτια του και κοιταχτήκαμε κατάματα. Το διαπεραστικό του βλέμμα προκάλεσε ρίγος σε όλο μου το σώμα. Ήξερα ότι ήταν εντελώς τυφλός κι όμως, πριν από λίγο, κοιταχτήκαμε! Μπήκαμε και εμείς γρήγορα στο ταξί και αρχίσαμε να ακολουθούμε το όχημα ...