Μνάσων

Σε βλέπω Βηματάρισσα θλίβουμε που αμάρτησα, τα χρόνια πώς σπατάλησα, σαν σκέφτηκα, ευθύς σάστισα… .

Ψάχνω αιτία εύλογη ή και αφορμή ακόμα, να μη βαδίσω Κυριακή στου ουρανού το δώμα. .

Μεσάνυκτα σαρακοστής και ο ύπνος, δε με παίρνει, έχω το νου μου στο Χριστό και αυτό με συνεπαίρνει….

Τριάς της δόξης , φώτιζε αθλίου δούλου , καρδίαν, να ζωγραφίσω στο χαρτί Πνεύματος Αγίου , ιστορίαν… .

Αγνή και Χαριτόβρυτος τρόμος του πολεμίου, να κατοικείς επέλεξες , εις τη Βατοπαιδίου.

Βουλές ανεξιχνίαστες σε στίβους, δύσκολους, σε καιρούς χαλεπούς. Και απ, όλους, αυτούς… .

Παρθενομάρτυς και κατά Θεόν Οσία, Κόσμημα πολυτίμητο, Αγία Ανυσία. Γυναικών Θεσαλλονίκης ,μέγιστο κλέος έλκουσα εις Μακεδονία, αιωνίως το έλεος.

Αγλάισμα ευήκοον δέξου με τον παρήκοον αχάριστο και απείθαρχο τον πόνο έχω, ανείπωτο.. Το κάλλος το απερίγραπτο έχει (το τέλειο),...

Εις Μονήν Βατοπαιδίου ολοταχώς σπεύδομεν προθύμως γονυπετώς, Άθωνος Κυρίαν υποκλινόμενοι εν δάκρυσι, γηθοσύνως αεί δεόμενοι. Εις έρημον εκ γενετής διαβιούντες,

Ενεδήθει ως ανήρ Πλακιδία η γυνή , λάθρα εισήλθε εις το όρος άβατος ο χώρος όμως. Καταμεσής του μεσονυχτικού

Καρδίας μου γεννήματα τέκνα αγαπητά μου Χάρις Χριστού σας έκαμε κτύπους απ, την καρδιά μου. Ασκήσεως το έπαθλο στη χαραυγή...

Τα όργανα των λογισμών πυροβολούν, πυρ ομαδόν κατά Οσίων, Σεπτών μορφών δίχως καν στίγματα από αιδώ. Στου ουρανού, τα δώματα

Θεολογώ αναρμόδια, όλοι απορούνε πάλι δε ξέρουν, Γέρων Ιωσήφ πως , με έχεις στην αγκάλη. Με πήρες εις το σπήλαιο...

Τα ουράνια κράσπεδα στεφάνια είναι γεμάτα, ακόμα ένα πάρε εσύ σεβάσμιε, Γέροντα Ιωσήφ. Συκοφαντίες άκουσα πάλι να λεν για εσένα.

Από τους λόγους του παππού διψώ και παίρνω, ήχους και βάζοντας τους , εν σειρά θαρρώ πως φτιάχνω στοίχους. Πατήρ...

Του νόμου του Μωσαϊκού, σκιά χρυσή στάμνα , του Μάννα που διάλεξες τη λάβρα μας, ως τη δική σου μάνδρα.....

  Αυτοβούλως αδελφοί μου όσοι ομοθυμαδόν, μαζί μου φύγαμε απ΄τές πλατείες αποτάξαμε αιτίες αποθέσαμε αμαρτίες

Αντιλαλεί η προσευχή στης παρθενίας τ΄άστρο οι άγγελοι στο θρόνο σου με προσκάλεσαν να΄ ρθω. Που να σταθώ; ερώτησα· πώς...

Ήταν η γλυκιά ματιά γεμάτη του Ουρανού θαρρείς κομμάτι. Τα μάτια σπινθήριζαν γαλήνη και έβλεπαν μονάχα Εκείνη. Σαν προσευχές λαλούσαν...