Κάτσανε κάτου απ τις ελιές το απομεσήμερο κοσκινίζοντας το σταχτί φώς με τα χοντρά τους δάχτυλα βγάλανε τις μπαλάσκες τους...
Τράβηξαν ολόισια στην αυγή με την ακαταδεξιά του ανθρώπου πού πεινάει, μέσα στ ασάλευτα μάτια τους είχε πήξει ένα άστρο...
Δώ πέρα ο ουρανός δε λιγοστεύει ούτε στιγμή το λάδι του ματιού μας δώ πέρα ο ήλιος παίρνει πάνω του...
Κάθε πού βραδιάζει με το θυμάρι τσουρουφλισμένο στον κόρφο της πέτρας είναι μία σταγόνα νερό πού σκάβει από παλιά...
Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό, αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ τα ξένα βήματα, αυτά...
(Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου) «Πολλές φορές ενώ προχωρώ καλά με άριστες ελπίδες, και ενώ βρίσκομαι στο μέσο του δρόμου...
Επισκόπου Αθανασίου Γιέβτιτς Διαβάζοντας τον Μίλτον, μεγάλο άγγλο ποιητή του ΙΖ’ αι., στο μεγάλο ποίημα του «Ο χαμένος Παράδεισος» («Paradise...
Της σοφίας η μούσα ορθή σαν ψαλμού αξεπέραστος βόμβος προσταγή παραμένει και φθόγγος στη Μεγάλη του Γένους Σχολή. Απ’...
Τ’ όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη Τ’ όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη Τα λόγια της αγάπης κάτω απ’...
