Του Μάριου Ευρυβιάδη Βγαίνοντας από την Αγιά Σοφιά στην Πόλη τα λόγια του Ρωμιού συνάδελφου Βύρωνα Ματαράγκα, μαζί με τον...
Κάτσανε κάτου απ τις ελιές το απομεσήμερο κοσκινίζοντας το σταχτί φώς με τα χοντρά τους δάχτυλα βγάλανε τις μπαλάσκες τους...
Τράβηξαν ολόισια στην αυγή με την ακαταδεξιά του ανθρώπου πού πεινάει, μέσα στ ασάλευτα μάτια τους είχε πήξει ένα άστρο...
Δώ πέρα ο ουρανός δε λιγοστεύει ούτε στιγμή το λάδι του ματιού μας δώ πέρα ο ήλιος παίρνει πάνω του...
Κάθε πού βραδιάζει με το θυμάρι τσουρουφλισμένο στον κόρφο της πέτρας είναι μία σταγόνα νερό πού σκάβει από παλιά...
Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό, αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ τα ξένα βήματα, αυτά...
Συνέχεια απο (1) Πεντακόσια πενήντα πέντε χρόνια στην υπηρεσία της παιδείας του Γένους (1454 – 2009). του Πασχάλη Κιτρομηλίδη Καθηγητή...
Της σοφίας η μούσα ορθή σαν ψαλμού αξεπέραστος βόμβος προσταγή παραμένει και φθόγγος στη Μεγάλη του Γένους Σχολή. Απ’...
Πεντακόσια πενήντα πέντε χρόνια στην υπηρεσία της παιδείας του Γένους (1454 – 2009). του Πασχάλη Κιτρομηλίδη Καθηγητή Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου...
